«Ταρίφα 5.000 ευρώ αν ο γιατρός αναφέρει ένα φάρμακο».

[Argirios Argiriou]

Ελευθεροτυπία, 13/06/2009.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος δεν είναι ένας γιατρός που μασάει τα λόγια του, το αντίθετο μάλιστα. Τολμάει εδώ και χρόνια να μιλάει ξεκάθαρα -κατέχοντας μάλιστα τον τίτλο του τέως αναπληρωτή καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Αθηνών- για τα μαύρα φεγγάρια... του ιατρικού επαγγέλματος.
 Εδώ, σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση για τις ηθελημένα στοχευμένες πλάνες της επιστήμης ή αλλιώς για τους απατεώνες της αλήθειας...

Γιατί τόσο συχνά διαβάζουμε συμπεράσματα επιστημονικών μελετών που αναιρούν το ένα το άλλο, ή απλώς αλληλοσυγκρούονται με αποτέλεσμα όλοι εμείς οι απλοί «ιθαγενείς» να μην καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει και τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε;

«Δεν είναι κατ' ανάγκη κακό να αντικρούονται οι επιστημονικές απόψεις σε ένα θέμα, αντίθετα θα 'λεγα αυτός είναι ο δρόμος για να φτάσει κανείς στην αλήθεια. Ομως στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για επιστημονική διαφωνία. Πρόκειται για εξαπάτηση που γίνεται ευρέως και διεθνώς.

» Δημοσιεύονται σκόπιμα λανθασμένα αποτελέσματα στα περιοδικά διότι έτσι κάποιοι επιστήμονες κάνουν καριέρα. Σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο υπάρχει σωρεία ανακλήσεων εργασιών, αφού κατόπιν αποδεικνύεται ότι τα στοιχεία τους ήταν πλαστά. Σήμερα όλα τα μεγάλα και καθιερωμένα επιστημονικά περιοδικά για να σου δημοσιεύσουν μελέτη, σου ζητούν να υπογράψεις υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έχεις οποιαδήποτε σχέση με φαρμακευτική εταιρεία, διότι έχουν πάθει στο παρελθόν μεγάλες γκάφες. Πρόσφατα γράφτηκε στο "Σπίγκελ" για τον φυσικό που είχε δημοσιεύσει πρωτότυπη έρευνα και κατόπιν αποκαλύφθηκε ότι τόσο τα στοιχεία όσο και τα αποτελέσματα ήταν κατά... φαντασίαν.

» Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι επιστήμη είναι η προσωρινή αλήθεια, όμως εδώ μιλάμε για εργασίες που πραγματοποιούνται κατά συρροή και χωρίς έρμα. Στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας τα τελευταία 20 χρόνια έχουν ανακληθεί 280 φάρμακα. Από αυτά το 54% -κάτι περισσότερο από ένα στα δύο- ανακλήθηκαν 20 χρόνια μετά την πρώτη τους κυκλοφορία, και όταν είχαν πρωτοπαρουσιαστεί έγιναν διθυραμβικές μελέτες που υπερθεμάτιζαν την ύπαρξή τους.

» Ενα γαλλικό επιστημονικό περιοδικό πραγματοποίησε ένα πολύ έξυπνο πείραμα. Πήρε παλαιές μελέτες που είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό τους, άλλαξαν τον τίτλο, το όνομα του συγγραφέως, τη σειρά των αποτελεσμάτων και τα έστειλαν ως καινούργιες εργασίες. Ούτε σε ένα δεν κατάλαβαν πως επρόκειτο για τα ίδια πράγματα. Τα αντιμετώπισαν ως βαρύγδουπες ανακοινώσεις».

Στα συνέδρια τι γίνεται;

«Εκεί συχνά βλέπουμε αρκετούς επιστήμονες να μην εμφανίζονται να κάνουν τις ανακοινώσεις τους. Αυτό δεν είναι κάτι αθώο. Υπάρχουν επιστήμονες που στέλνουν φανταστικά ευρήματα σε μελέτες, απλώς και μόνον για να μπουν στις περιλήψεις των πρακτικών του συνεδρίου. Αυτό θα το χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια στο βιογραφικό τους. Την ημέρα της ανακοίνωσης όμως δεν τολμούν να έρθουν διότι φοβούνται μήπως τους υποβάλουν ερωτήσεις από το ακροατήριο και φανεί η γύμνια τους. Ετσι απλώς... απουσιάζουν. Θα μου πείτε εκείνοι που αποδέχονται τις ανακοινώσεις αυτές στο συνέδριο δεν έχουν ευθύνη; Γίνονται όμως καθημερινά τόσα συνέδρια, συχνά δεν διαβάζεται προσεκτικά το υλικό και κάποιοι κάνουν καριέρα μέσω φανταστικών ανακοινώσεων που κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είναι φανταστικές. Μετά υπάρχει και η συναλλαγή, η διαφθορά. Στην Ελλάδα ισχύει ταρίφα 5.000 ευρώ αν ο γιατρός στη μελέτη του αναφέρει τρεις φορές το όνομα συγκεκριμένου φαρμάκου. Προσωπικά, βγαίνοντας από την αίθουσα συνεδρίου άκουσα συνάδελφο να λέει σε εκπρόσωπο φαρμακευτικής εταιρείας "το άκουσες ότι το είπα, εε!".

Δεν δημοσιεύονται αποτελέσματα ερευνών που δεν είναι ευχάριστα, αυτά δεν ενδιαφέρουν, αφού μόνον οι επιτυχίες σε φάρμακα και μεθόδους μπορούν να αξιοποιηθούν εμπορικά. Για την καλτσιτονίνη ας πούμε, δαπανήθηκαν τεράστια ποσά από τα ασφαλιστικά ταμεία, μέχρι να καταλάβουμε ότι είναι παντελώς άχρηστη στην Ιταλία έχει αποσυρθεί. Κάποιοι όμως με αυτές τις μελέτες έγιναν καθηγητές, απέκτησαν φήμη, χρήματα πατεντάροντας και προωθώντας το τίποτα».

Τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας;

«Πρέπει να βγάλουμε από τον νέο γιατρό τον φόβο, να μπορεί ελεύθερα να αμφισβητήσει την αυθεντία του καθηγητή, να μάθει να ερευνά, να βρίσκει λάθη στα δεδομένα και να έχει το θάρρος της γνώμης του. Εδώ όσοι αμφισβητούν γίνονται τα μαύρα πρόβατα, τους βαφτίζουν άχρηστους κι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εξέλιξή τους όταν κοντράρουν τα καθιερωμένα. Ετσι όμως δεν προχωράει η επιστήμη.

» Πρέπει επίσης να μειωθούν τα συνέδρια, δεν είναι δυνατόν να γίνονται τόσα πολλά και να είναι όλα καλά. Εχουμε υπερπληθώρα συνεδρίων, με εργασίες που υποβάλλονται χωρίς να ελέγχονται ενδελεχώς κι αρκετές από αυτές είναι χαμηλής ποιότητας.

» Δεν πρέπει να πιστεύει κανείς σε όλες αυτές τις "λάιφ στάιλ" συμβουλές με τα θαυματουργά μαρούλια, ρόδα και μπρόκολα· είναι ηλίθιες "κατασκευές". Δεν έχει αποδειχτεί από αυτά τίποτε ποτέ.

» Ο γιατρός πρέπει να χρησιμοποιεί στους αρρώστους του φάρμακα που βρίσκονται στην κυκλοφορία τουλάχιστον πέντε χρόνια και έχουν δοκιμαστεί, διότι τα πρώτα πέντε χρόνια παρακολουθείται και μετριέται η απόδοσή τους.

» Πρέπει, τέλος, να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού. Κάθε οικογένεια θα είχε έτσι έναν γιατρό που τον εμπιστεύεται».



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος