ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα

Clinical cases

<< < (2/2)

πρώτη & καλύτερη:
Χωρίς να αμφισβητώ τα προηγούμενα σχόλια, "προκαλώ" λίγο με το παρακάτω κουίζ.

Ασθενής 38ετ. με επιγαστραλγία και εμέτους, με το παρακάτω ΗΚΓ. Ατομικό αναμνηστικό: ΣΔΙ (ινσουλίνη), και ΑΥ.

Τί λέτε?


(δεν είναι δικό μου -είναι κλεμμένο).

πρώτη & καλύτερη:
Πολύ κοντά. Και μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι :D

πρώτη & καλύτερη:
Ο iGP είναι πολύ κοντά, σχεδόν έλυσε το κουίζ.

Το συγκεκριμένο case report προέρχεται από το NEJM και αφορά ασθενή με ΣΔΙ και ΑΥ που ελάμβανε α-ΜΕΑ (λισινοπρίλη). Το αρχικό ΗΚΓ έδειχνε φλεβοκομβική ταχυκαρδία και ανάσπαση ST στις V1-V3, μαζί με οξύαιχμα Τ στις κατώτερες και V3-V6.

Η γλυκόζη ήταν 839mg/dl και είχε οξέωση (Ph:7.21) με υπερκαλιαιμία (Κ: 7.9mmol/l). Φυσικά, είχε διαβητική κετοξέωση. Με τη διόρθωση της οξέωσης αποκαταστάθηκε και η εικόνα του ΗΚΓ.

Η υπερκαλιαιμία μπορεί να παρουσιαστεί με ένα pseudoinfarction pattern στο ΗΚΓ. Ας έχουμε στο μυαλό μας, ότι τα υπεροξέα Τ είναι πολύ σπάνια ορατά σε ΟΕΜ, γιατί είναι μια πολύ σύντομης διάρκειας διαταραχή στο ΗΚΓ (φίλος καρδιολόγος μου έλεγε, αν ποτέ τα δεις κράτησε σε παρακαλώ το καρδιογράφημα). Επίσης, είναι γνωστό ότι οι α-ΜΕΑ, σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια (π.χ. από ΣΔ) μπορεί να προκαλέσουν εύκολα υπερκαλιαιμία.


ps: iGP, θα άξιζε κι ένα σύντομο σχόλιο για το σύνδρομο Brugada, έτσι δεν είναι? Θα το κάνεις ή θα το κάνω?

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[*] Προηγούμενη σελίδα