Η συνταγογράφηση είναι ιατρική πράξη. Γιατρός σε ώρα υπηρεσίας δεν μπορεί να αρνηθεί ιατρική πράξη.
Στη διάρκεια ενεργού και μικτής εφημερίας ο γιατρός υποχρεούται να παρευρίσκεται στο χώρο εργασίας για διαφορετικό κάθε φορά χρονικό διαστημα.
Την ευθύνη των ιατρικών πράξεων και του ασθενούς την έχει ο γιατρός.
Οι ιατρικές πράξεις διακρίνονται σε επείγουσες και μη επειγουσες και εναπόκειται στο γιατρό (σαν υπηρεσία , αλλά και σαν άτομο να κρίνει το επείγον ή όχι) και να "διευθητήσει" τη σειρά αντιμετώπισης των περιστατικών
Είθισται η σκέτη συνταγογράφηση να θεωρείται μη επείγουσα ιατρική πράξη και είθισται να εκτελείται σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες κατα το πρωινό ωράριο.(Αποφάσεις Διοικήσεων,ΔΙΥ,Επιστημονικών Συμβουλίων)-Τετοιο έχει συμβεί σε μας.Ανακοινώσεις έξω από τις αίθουσες ενημερώνουν το κοινό.
Δεν νομίζω ότι διαφωνούμε σε τίποτα από τα παραπάνω, πλην ίσως του ότι οι αποφάσεις των τοπικών οργάνων δεν μπορούν να ορίσουν μη επείγουσα εργασία στην εφημερία. Και ξέρεις πολύ καλά, ότι καλές οι οδηγίες αλλά δεν τις είδα ποτέ να φτάσουν σε σημείο να ορίζουν το επείγον στην ελληνική πραγματικότητα και κυρίως δημόσια διοίκηση στο ΕΣΥ.
Τώρα αν κατα τη διάρκεια της εφημερίας , όταν δεν έχεις κάποιο περιστατικό και σου έλθει κάποιος "φουκαριάρης", η κάποιος παππούς η γιαγιά που αμέλησε να επικαιροποιήσει τη συνταγή του και ξέμεινε από φάρμακα , δεν νομίζω ότι θα είναι ιδιαίτερος κόπος να αφιερώσεις τρια λεπτά και να "αντιγράψεις" τη συνταγή.
Αν πάλι διακρίνεις δόλο , ευγενικά τον ενημερώνεις ότι μπορεί να έλθει την επομένη το πρωί και να εξυπηρετηθεί.
Αν πάλι πνίγεσαι στη δουλειά , τον ενημερώνεις ότι δεν μπορείς να τον εξυπηρετήσεις και θα καθυστερήσει πολύ, γι αυτό καλό θα ήταν να επανέλθει την επομένη το πρωί στο χώρο συνταγογράφησης.Τον ενημερώνεις ότι μπορεί να πάρει το φάρμακό του από το φαρμακοποιό της γειτονιάς του( μην σκάτε, όλοι έχουν τον οικογενειακό... φαρμακοιποιό τους) και την επομένη να προσκομίσει την ιατρική συνταγή.
Πως ορίζεις τον φουκαριάρη; Γιατί 3 χρόνια στο νοσοκομείο, ποτέ δεν ένοιωθα σίγουρος για το ποιος είναι ο "φουκαριάρης", εαν εννοούμε το ίδιο. Αντίθετα, μετά από 6 χρόνια στο ΚΥ, μπορώ να σου πω ότι οι πραγματικοί φουκαριάριδες δεν θα έρθουν στην εφημερία, γιατί λέω καλημέρα με πολλούς που πλέον γνωρίζω. Όλοι οι υπόλοιποι μπορεί, οι ντόπιοι φουκαριάδες σπάνια. Κι αυτό τολμώ πλέον να το πω, γιατί ξέρω πλέον μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Να σου πω, ποιοι είναι οι πραγματικοί φουκαριάδες που έρχονται με τσαμπουκά; Αυτοί που παίρνουν το λεωφορείο από την πόλη, να έρθουν στο χωριό να γράψουν τα φάρμακα. Γιατί τα ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, το ανύπαρκο ΙΚΑ ιδίως και αυτό το χάλι με την "συνταγογραφία" και τα φασόν έχει φέρει ανθρώπους σε εξαθλίωση. Όχι γιατί είναι κακοί, αλλά γιατί έχοντας νιώσει στο πετσί τους το κάθε νοσοκομείο ξεσπούν στον ιατρό του κέντρου υγείας και του περιφερειακού ιατρείου, που δεν έχει τους σεκιουριτάδες να τον πετάξουν έξω.
Αλλά αλήθεια, δεν έτυχε ποτέ να συνταγογραφήσεις κ. Κουναλάκη χωρίς να εξετάσεις πλήρως τον ασθενή;Εννοώ δεν μπήκες ποτέ στη διαδικασία να αναγράψεις τα φάρμακα που παίρνει ο ασθενής ,στο βιβλιάριό του τα οποία είχε αναγράψει άλλος συνάδελφος απλά γιατί του τέλειωσαν τα φάρμακα;
Είναι άγνωστη αυτή η πρακτική στα ΚΥ αλλά και σε ΠΙ;
Είναι βέβαια, όπως θα γνωρίζεις, μια πάγια τακτική στα περισσότερα νοσοκομεία και είναι αρκετά αυτά που απασχολούν ξεχωριστό γιατρό , σε ξεχωριστό χώρο μόνο για τη συνταγογράφηση.
Έτυχε αλλά είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Η συνταγογράφηση για μένα σημαίνει να ξέρω πως παίρνει τα φάρμακα του ο ασθενής, ποιος τα έδωσε, με τι ιστορικό ξεκίνησε να τα παίρνει, θα δω ότι εξετάσεις κουβαλάει μαζί του (και κρατώ αρχείο για τις περισσότερες), θα δω τα ζωτικά του, και θα εκμαιεύσω τυχόν παρενέργειες. Ότι κλινική εξέταση γίνει μαζί με ότι αποτελέσματα εξετάσεων κρίνω σκόπιμα θα κρατηθούν στο φάκελο ασθενή του ΚΥ. Να σου ότι ουκ ολίγες φορές έχω κόψει φάρμακα που έχουν δώσει άλλοι συνάδελφοι, ανεξαρτήτως ειδικότητας; Σε μεγάλο ποσοστό, δεν γράφω φάρμακα που δεν έχουν μια λογική και ακόμη κι αν τα έδωσε και καθηγητής μου.
Γνωρίζω πάντως ότι κοκκόρια δεν χρειάζεται να έχεις την "αίγλη νοσοκομειακού συναδέλφου" για να λάβεις
Το πόσα "κοκόρια" θα λάβεις είναι καθαρά θέμα marketing... Και υπάρχουν συνάδελφοι που τους χαίρομαι και δεν τους ζηλεύω που είναι αστέρια σε αυτό τον τομέα ανεξαρτήτως του πόσο καλοί ιατροί είναι.
Όμως το "κοκόρι" δεν είναι κάτι σαν το φακελάκι του φουκαριάρη ;
Να θυμηθούμε λίγο τους λόγους που δίνει ο έλληνας φακελάκι;
α) Θέλει να επιλέξει ιατρό, ημερομηνία, θάλαμο, ανέσεις
β) Θέλει να προσπεράσει την ουρά στην λίστα αναμονής
γ) Θέλει να σιγουρευτεί ότι θα τον προσέξουν, όντας άγνωστος σε ένα άγνωστο περιβάλλον (νοσοκομείο) που μετατρέπει τα πρόσωπα σε νούμερα και τους ανθρώπους σε διαγνώσεις (πχ. "βάλε το εμπύρετο μέσα...")
δ) Θέλει να πείσει τους συγγενείς και γείτονες ότι κάνει τα πάντα για το αγαπημένο του πρόσωπο που ασθενεί ("του δώσαμε χ ευρώ φακελάκι")
ε) Θέλει να ευχαριστήσει τον ιατρό του γιατί σε μια δύσκολη στιγμή του στάθηκε.
Πίστεψε με μόνο το τελευταίο παίζει στην πρωτοβάθμια και όταν προσφέρεις εκδουλεύσεις το (α) Όλα τα υπόλοιπα που αποτελούν και την πλειοψηφία είναι "κοκορια" του νοσοκομείου. Έχω δεχτεί "κοκορια", αφού όμως πάντα ξεκαθαρίζω ότι εγώ θα κάνω την δουλειά μου και αυτό που πρέπει πάρω-δεν πάρω "κοκορι".