Αναζητώντας μια αλλαγή σε ένα άλλο ιατρείο

[mandreou]

Συνάδελφοι μια και έχουμε μοιραστεί τόσους μήνες τις ανησυχίες και προβληματισμούς μας απευθύνομαι σε εσάς για μια άλλη φορά για να πω τον πόνο μου!!
Εδώ και τρία χρόνια έχω πάρει το βαθμό του Επιμελ.Α΄υπηρετώντας σε πρώην θέση αγροτικού ιατρού (μετατράπει σε ΕΣΥ αφού την πήρα εγώ) σε ΚΥ. Αφού πλέον βρίσκομαι με μια εισαγγελική έρευνα στην πλάτη μου, τα έχω δει όλα (διακομιδές κλειδόνοντας το ΚΥ, εφημερίες ολομόναχη στο ΚΥ, καλοκαίρια να εργάζομαι μόνη μου χωρίς άλλο γιατρό, διακομιδές δυο ασθενών ταυτόχρονα βαριά κλπ) με αδιάφορη διοίκηση γενικώς με όλους τους ασθενείς να με έχουν πνίξει κυριολεκτικά από την "αγάπη" τους!!!!(Νιώθω πολλές φορές ότι δεν μου φτάνει ο αέρας, και στην τουαλέτα δεν προλαβαίνω να πάω!), αποφάσισα να τα βροντήξω όλα και να πάω σε ένα αγροτικό ιατρείο να συνταγογραφώ φασόν όλη μέρα να κάνω μόνο 4 εφημερίες και να δω τη ζωή, την ιατρική με άλλο μάτι (ένα, στραβό, αλλήθωρο δεν ξέρω ) όπως κάνουν όλοι ή έστω οι περισσότεροι στην περιοχή που δουλεύω και που περνούν ζάχαρη. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγίνω Επιμελ. Β΄ αλλά καθώς η προυπηρεσία δεν χάνεται φαντάζομαι ότι θα κριθώ στα επόμενα 1 ή 2 χρόνια για Α΄αφού στις θέσεις των αγροτικών δεν ισχύουν οι τιμωρίες της ΟΕΝΓΕ. Επίσης αυτό σημαίνει ότι το μεταπτυχιακό μου, οι εργασίες μου (όσο απλοικές κι αν είναι έφαγα ξενύχτι για να τις κάνω), οι μετεκπαιδεύσεις μου όλα στο βρόντο αλλά από το να το ρίξω κατευθείαν στα ενδοφλέβια πάλι κερδισμένη δεν είμαι;    

[ΑΡΗΣ]

Γι αυτό μπαινουμε στο ΕΣΥ?Για να βγούμε κερδισμένοι?

[mandreou]

Το κέρδος συνάδελφε δεν έχει να κάνει με τις υλικές απολαβές αλλά με την ικανοποίηση που εισπράτεις απο την εργασία σου. Αν το χρηματικό κέρδος ήταν ο στόχος μου θα είχα ανοίξει ένα ιατρείο. Απλά την απογοήτευση μου καταθέτω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα ....   

[Γ.Κτιστάκης]

Συνάδελφοι μια και έχουμε μοιραστεί τόσους μήνες τις ανησυχίες και προβληματισμούς μας απευθύνομαι σε εσάς για μια άλλη φορά για να πω τον πόνο μου!!
   

Οι αδικίες και τα στραβά του ΕΣΥ υπάρχουν από την γέννηση του. Κάποιοι παλεύουν με σθένος και προσωπικό κόστος και σε χρόνο και σε χρήμα και  ψυχικό και σωματικό να τα διορθώσουν, κάποιοι λιγότερο και κάποιοι άλλοι τα εκμεταλλεύονται (τα λεγόμενα «γκρίζα ανθρωπάκια» όπως λέει επιτυχημένα ο συνάδελφος)  για ανέλιξη στην ιεραρχία ,κάποιοι άλλοι για οικονομικό όφελος και κάποιοι άλλοι για διάφορους άλλους και ποικίλους  λόγους και για αυτό συνεχίζουν και υπάρχουν αυτά τα στραβά.(γιατί αυτοί είναι δυστυχώς περισσότεροι ‘η έχουν περισσότερη δύναμη και θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν).
    Για τον λόγο αυτό όταν μιλάμε για κινητοποιήσεις και  συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, πρέπει να έχουμε καθορίσει ξεκάθαρα τον στόχο κάποιου αγώνα για να ξεχωρίσουμε το ποιοι πραγματικά αγωνίζονται για την επίτευξή του, ποιοι πολεμούν για την μη επίτευξή του και ποιοι κρατούν στάση «γκρίζα».
    Εγώ δουλεύω σε ένα Κ.Υ σε θέση αγροτικού ΕΠΙΜ Β΄, και περνώ τα ίδια με εσένα συνάδελφε, και σε καταλαβαίνω σε μεγάλο βαθμό. Έχω έρθει σε διαμάχη με πολλούς, θες με τους ιδιώτες συναδέλφους , θες με το ΕΚΑΒ, θες με την Διοίκηση του Νοσοκομείου, θες με  την ΥΠΕ, θες με τον κόσμο που δεν καταλαβαίνει το ότι εμείς που «κινητοποιούμαστε» το κάνουμε και για το δικό του όφελος, όμως για να συμμετέχω και εγώ στην διόρθωση αυτών των στραβών και επειδή πιστεύω στην δωρεάν υγεία για όλους, επέλεξα το ΕΣΥ και όχι το ιδιωτικό. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με άλλους με στόχο την βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου και λέγω ΜΑΣ και εννοώ όλων μας ως άνθρωποι.
Από την ειδικότητα αρκετοί μου έλεγαν ότι δεν κάνω για ιδιώτης και ίσως αυτό με επηρέασε στην επιλογή μου, αλλά και ίσως είναι στην ιδιοσυγκρασία μου και στον χαρακτήρα μου. Δεν θέλω να θίξω τους συναδέλφους ιδιώτες, αλλά από την στιγμή που πιστεύω στην δωρεάν υγεία για όλους, πιστεύω ότι θα μου ήταν δύσκολο να ζητώ χρήματα από έναν ασθενή για τις υπηρεσίες μου και σαν ιδιώτης ή δεν θα μπορούσα να επιβιώσω ή θα αναγκαζόμουν να κάνω πίσω στο πιστεύω μου.
   Ίσως είμαι λάθος, αλλά αυτό νιώθω και έτσι πράττω και επειδή δεν θέλω να γίνω και εγώ ένα από τα γκρίζα ανθρωπάκια συνεχίζω και αγωνίζομαι μέσα από την θέση μου και όσο και να με έχουν φέρει αρκετές φορές στο σημείο να πω ότι «δεν πάει άλλο και πρέπει να παραιτηθώ» ή «να πάω και εγώ σε ένα Π.Ι να γράφω φασόν» (και το έχω πει αρκετές φορές) την ίδια στιγμή σκέπτομαι και λέω ότι «ΟΧΙ δεν θα σας περάσει ή δεν θα με κάνετε το ίδιο με εσάς γκρίζο ανθρωπάκι»
    Έτσι συνεχίζω και είμαι στην θέση μου διεκδικώ τα δικαιώματα μου και προσπαθώ να βοηθήσω  στην διόρθωση των στραβών του ΕΣΥ, γιατί είναι  συμφέρον ΜΟΥ πρωταρχικά και ΟΛΩΝ ΜΑΣ δευτερευόντως. Θέλω να είμαι από τους ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΥΣ και όχι από τους χαμένους, για να απαντήσω στον φίλο ΑΡΗΣ.
   
     ** αγαπητή mandreou δεν θέλω να βλέπω παλαιότερους  να νοιώθουν έτσι και να το εκφράζουν, γιατί τότε τι θα πούμε εμείς οι νεώτεροι? Δεν αξίζει τον κόπο και τα παρατάμε?
Αγωνίσου για αυτό που πιστεύεις, διεκδίκησε τις συνθήκες ζωής που θα σου έδιναν χώρο να αναπνεύσεις , χωρίς να χάσεις την αξιοπρέπεια σου και ιδίως χωρίς να τους χαριστείς τίποτα από αυτά που με κόπο δικό σου έχεις αποκτήσει.               

[Δ. Κουναλάκης]

Τον κακό θα κάνω πάλι.....

Σαν κρίση της μέσης ηλικίας μου μοιάζει. ή το θετικότερο, σαν ωρίμανση. Δεν θέλω να πιστέψω ίσως ότι μου μοιάζει και ως κατάθλιψη.
Δεν ξέρω εάν πας σε άλλη "φωλιά" εάν θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Εξαρτάται από σένα πόσο θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα και πόσο εφικτό είναι το επίπεδο αλλαγής που επιθυμείς. Η αλήθεια δεν είναι τόσο ευχάριστη. Ίσως καλό θα ήταν να επανακαθορίσεις τι θέλεις από τον εαυτό σου. Οι γυναίκες (σε μεγάλο ποσοστό) αλλάζουν πολύ με το χρόνο, όσον αφορά τον εσωτερικό τους κόσμο...

Εκεί επειδή εκεί το γυροφέρνουμε και πάλι θα κάνουμε την ψυχοθεραπεία μας, να συμμετέχω και εγώ με την αντίθετη γνώμη. Όλα τα προσόντα (μεταπτυχιακά, εργασίες, κλπ) στο ΕΣΥ έχουν αξία μέχρι να διοριστείς. Μετά είσαι δημόσιος υπάλληλος: Όσο λιγότερο ενοχλητικός είσαι, όσο περνάνε τα χρόνια, όσο καλύτερες δημόσιες σχέσεις έχεις τόσο ευκολότερα είναι τα πράγματα. Ας σταματήσουμε πια να θεωρούμε ότι τα ΣΚΕΙΟΠΝΙ ή οι γενικές συνελεύσεις είναι αξιοκρατία. Ας δούμε την αλήθεια που είναι πως ότι επιπλέον κάνουμε, όσα ξενύχτια κι αν προσθέτει, ωφελεί πνευματικά (και μόνο) εμάς. Τίποτα άλλο....

Για όσους (ακόμη κι αν τους αγαπώ και τους χαίρομαι) είναι ακόμη στο σύννεφο και πιστεύουν ότι το ΕΣΥ παρέχει δωρεάν υγεία, συνιστώ να συνεχίσουν να το πιστευουν εάν έχει το placebo effect αλλά μην το πολύ διατυμπανίζουν... Γιατί το ΕΣΥ δεν προσφέρει υγεία, αλλά περίθαλψη, και επιπλέον, δεν είναι δωρεάν, γιατί πληρώνεται από τους φόρους και από τις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων. Άρα ούτε δωρεάν είναι...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν το κόστος της λειτουργίας ενός κέντρου υγείας σε κάποιες περιοχές κοστίζει λιγότερο από το να υπήρχαν ιδιώτες ιατροί και να πληρώνονται κατά πράξη και επίσκεψη. Επίσης, μην μου πείτε δωρεάν υγεία την συνταγογραφία, που δικαιολογεί την ύπαρξη ιατρού σε πολλά ΠΙ... Αν βάλω και την διογκούμενη πολυφαρμακία ή πραζολομανία, άστα... Μάλλον, πανάκριβη "περίθαλψη" μου μοιάζει.

Πολύ συχνά μπερδεύουμε την "δωρεάν υγεία" με την "εθελοντική προσφορά". Ούτε δωρεάν υγεία, ούτε δωρεάν περίθαλψη παρέχει το ΕΣΥ. Σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο μπορεί να δει κανείς προσφορά προς το συνάνθρωπο για την βελτίωση της υγείας του πέρα των υπηρεσιακών μας υποχρεώσεων. Αυτό ευτυχώς δεν γνωρίζει σύνορα και δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ιατρών του ΕΣΥ και ούτε και αλλάζει φεύγοντας από το ένα ιατρείο και πηγαίνοντας σε ένα άλλο. Δεν αλλάζει, ούτε όταν αλλάζει εστίαση το αντικείμενο της δουλειά μας. Και αυτό δεν είναι ούτε ταυτόσημο με την "εξυπηρέτηση" ή την εκδούλευση προς στον ασθενή, το αντίθετο μάλιστα τις περισσότερες φορές.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Όταν είχε αναρτηθεί αρχικά στην ενότητα των κενούμενων θέσεων σε Κ.Υ. και Π.Ι. είχα δώσει μια απάντηση μαζί μια ξεχωριστή αναφορά για ένα Π.Ι.
Τώρα που μεταφέρθηκε το θέμα σε άλλη ενότητα η απάντησή μου έμεινε πίσω κι όποιος τη διαβάσει Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος θα λέει "τι άσχετα λέει αυτός ο τύπος;"
Μεταφέρω λοιπόν κι εδώ την άποψή μου:

Κάνε αυτό που θα σε κάνει να "αναπνεύσεις" και μη σκέφτεσαι βαθμούς και πισωγυρίσματα. Οι βαθμοί θα ρθουν ξανά αργά ή γρήγορα. Η ζωή περνάει και πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι κι ευτυχισμένοι με ότι κάνουμε όσο μπορούμε και προλαβαίνουμε. Η ζωή δεν γυρίζει πίσω.  

[mandreou]

Εκεί επειδή εκεί το γυροφέρνουμε και πάλι θα κάνουμε την ψυχοθεραπεία μας, να συμμετέχω και εγώ με την αντίθετη γνώμη. Όλα τα προσόντα (μεταπτυχιακά, εργασίες, κλπ) στο ΕΣΥ έχουν αξία μέχρι να διοριστείς. Μετά είσαι δημόσιος υπάλληλος: Όσο λιγότερο ενοχλητικός είσαι, όσο περνάνε τα χρόνια, όσο καλύτερες δημόσιες σχέσεις έχεις τόσο ευκολότερα είναι τα πράγματα. Ας σταματήσουμε πια να θεωρούμε ότι τα ΣΚΕΙΟΠΝΙ ή οι γενικές συνελεύσεις είναι αξιοκρατία. Ας δούμε την αλήθεια που είναι πως ότι επιπλέον κάνουμε, όσα ξενύχτια κι αν προσθέτει, ωφελεί πνευματικά (και μόνο) εμάς. Τίποτα άλλο....

Ως προς το θέμα του ψυχικού κόσμου δεν μπορώ να αυτοδιαγνωσθώ πάντως σε ότι αφορά τον εκτός εργασίας χρόνο μια χαρά παιδί μου φαίνομαι! Για το άλλο σχόλιο σου, συμφωνώ απόλυτα. Μέχρι τώρα νόμιζα η αφελής ότι αρκούσε να κάνω τη δουλειά μου (λειτούργημα, εργασία, όπως θες πες το) με διάθεση και προσανατολισμό στις ανάγκες των ασθενών και ως προς αυτό δεν το μετανιώνω, χωρίς να προσβάλλω κανένα και πολύ περισσότερο συναδέλφους. Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ότι μπορεί να πήγαινα κατηγορούμενη επειδή ο εισαγγελέας έχει προηγούμενα με τις δοικήσεις (γενικώς) της περιοχής μου!
Τώρα βέβαια που έμαθα είναι αργά, αυτό όμως που με χαλάει περισσότερο είναι αυτή η πίκρα που σου μένει, που σε οδηγεί να γίνεις πιο ψυχρός επαγγελματίας, πιο ατομιστής και σαφώς πιο αδιάφορος.
Κ. Σκούφαλε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας! Έτσι ακριβώς νιώθω και χαίρομαι που κάποιος με καταλαβαίνει!!    

[Chris123GR]

Γι αυτό μπαινουμε στο ΕΣΥ?Για να βγούμε κερδισμένοι?

Πολύ καλή ερώτηση ... πολύ δύσκολη απάντηση (για πολλούς)!! 

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Γι αυτό μπαινουμε στο ΕΣΥ?Για να βγούμε κερδισμένοι?

Να δοκιμάσω μια απάντηση;
Μπαίνουμε στο ΕΣΥ (όσοι μπήκαν στο ΕΣΥ) για να βγούμε κερδισμένοι.
Μπαίνουμε στην ιδιωτική αγορά (όσοι μπήκαν στην ιδιωτική αγορά) για να βγούμε κερδισμένοι.
Γίναμε γιατροί (όσοι γίναμε γιατροί) για να βγούμε κερδισμένοι.
Διαλέξαμε ένα επάγγελμα (όσοι διαλέξαμε ένα επάγγελμα) για να βγούμε κερδισμένοι.
Και στην έννοια "κερδισμένοι" ας βάλει ο καθένας το περιεχόμενο που τον αντιπροσωπεύει!

Στο θέμα και τον προβληματισμό της συναδέλφου που πιθανά είναι και πολλών άλλων:
Η αποχώρηση είναι ένας τρόπος (ύστατος για πολλούς) διαμαρτυρίας και προσπάθειας να αλλάξουν τα πράγματα. Κάποιοι ίσως το θεωρήσουν δειλία ή εύκολη λύση όμως δεν είναι. Και η αγάπη του κόσμου πολλές φορές δεν είναι τόσο ανιδιοτελής όσο θέλουν να φαίνεται. Όσο γίνεται η δουλειά του, άσχετα με ποιο τρόπο κι αν εσένα σου βγαίνει το λάδι, είσαι καλός. Από προσωπική εμπειρία ήμουν για περίπου 6 μήνες στο ιατρείο μόνος μου χωρίς αγροτικό λόγω του «καλού» προγραμματισμού του υπουργείου. Άκουγα από τον κόσμο πλήθος δηλώσεων συμπάθειας και συμπαράστασης του τύπου «Πως αντέχεις χωρίς βοήθεια!», «Μα κανείς δεν ενδιαφέρεται;», «Τι θα κάναμε χωρίς εσένα» κλπ. Όσο όμως τους έβγαζα τη δουλειά κανένα πρόβλημα (για εκείνους). Όταν τόλμησα να πάρω τρεις (3) μέρες αναρρωτική άδεια αναστατώθηκε το σύμπαν. Δηλώσεις διαμαρτυρίας του δημάρχου στα τοπικά ΜΜΕ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος , αντιπαράθεση με το διοικητή του νοσοκομείο πάλι στα τοπικά ΜΜΕ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος , επερώτηση της βουλευτού στη Βουλή Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος ! Κι εγώ κλήθηκα στο γραφείο του διοικητή για να απολογηθώ γιατί πήρα αναρρωτική!
Βέβαια έστειλα κι εγώ μια επιστολή στον τύπο Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος (επισήμανση: δεν είμαι εγώ αυτός που φαίνεται στη φωτογραφία της σελίδας αν και μοιάζουμε στη "φαρδιά" χωρίστρα στο μαλλί)

[Chris123GR]

Ας φιλοσοφήσουμε λιγάκι ! 

Η ιατρική είναι ένα κοινωνικό επάγγελμα (παλιά ήταν και λειτούργημα) . Ως κοινωνικό λοιπόν επάγγελμα εκθέτει τον εργαζόμενο ιατρό σε καθημερινή φθορά και τριβή με τα χίλια μύρια ζόρια των συμπολιτών του.
Είναι μια πραγματικότητα για την οποία δυστυχώς πολλοί από εμάς δεν είμαστε φτιαγμένοι και αν συνυπολογίσουμε και την ελληνική νοοτροπία (έλλειψη πολιτισμού και ήθους) δεν χρειαζόμαστε και ιδιαίτερες αναλύσεις για τον γολγοθά της ιατρικής υπηρεσίας .
ΟΛΑ τα επαγγέλματα (ενίοτε και λειτουργήματα  ) που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον ΕΛΛΗΝΑ κατάμουτρα είναι ψυχοφθόρα .
Ποιο είναι το κέρδος από το επάγγελμα που επέλεξε ο καθένας και στην προκειμένη αυτό του ιατρού ? Αυτό κυρίως έχει να κάνει με το γιατί σπούδασε ο καθένας μας και τι είχε στο μυαλό του όταν πήρε το πτυχίο του . Μεγάλη ζωή και οικονομικές απολαβές ? Προσφορά στην κοινωνία ? Αξιοποίηση του τεράστιου εγκεφαλικού του περιεχομένου ? Ικανοποίηση ματαιοδοξιών και οικογενειακών απαιτήσεων ?
Όλοι μας είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά ιατροί - επαγγελματίες και κατ΄επέκταση όλα ξεκινούν από το τι μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι και όχι σαν ιατροί .

Οι δυσκολίες και η ψυχική φθορά χαρακτηρίζει όλα τα κοινωνικά επαγγέλματα ευθύνης ! Η αμεσότητα της κλινικής πράξης που σε φέρνει αντιμέτωπο καθημερινά με τα ψυχοσωματικά προβλήματα του συμπολίτη είναι χαρακτηριστικό πολλών επαγγελμάτων . Ο δήμαρχος του χωριού μου ξέρει τι εννοώ ....... τον έχω πεθάνει τον άνθρωπο .......... 

Και όπως συνηθίζω να λέω αστειευόμενος με τους συναδέλφους μου ...... αν δεν την παλεύετε υπάρχει και η καλλιέργεια φράουλας ! 

[Αγωνιστική Παρέμβαση]

Συνάδελφοι μια και έχουμε μοιραστεί τόσους μήνες τις ανησυχίες και προβληματισμούς μας απευθύνομαι σε εσάς για μια άλλη φορά για να πω τον πόνο μου!!
Εδώ και τρία χρόνια έχω πάρει το βαθμό του Επιμελ.Α΄υπηρετώντας σε πρώην θέση αγροτικού ιατρού (μετατράπει σε ΕΣΥ αφού την πήρα εγώ) σε ΚΥ. Αφού πλέον βρίσκομαι με μια εισαγγελική έρευνα στην πλάτη μου, τα έχω δει όλα (διακομιδές κλειδόνοντας το ΚΥ, εφημερίες ολομόναχη στο ΚΥ, καλοκαίρια να εργάζομαι μόνη μου χωρίς άλλο γιατρό, διακομιδές δυο ασθενών ταυτόχρονα βαριά κλπ) με αδιάφορη διοίκηση γενικώς με όλους τους ασθενείς να με έχουν πνίξει κυριολεκτικά από την "αγάπη" τους!!!!(Νιώθω πολλές φορές ότι δεν μου φτάνει ο αέρας, και στην τουαλέτα δεν προλαβαίνω να πάω!), αποφάσισα να τα βροντήξω όλα και να πάω σε ένα αγροτικό ιατρείο να συνταγογραφώ φασόν όλη μέρα να κάνω μόνο 4 εφημερίες και να δω τη ζωή, την ιατρική με άλλο μάτι (ένα, στραβό, αλλήθωρο δεν ξέρω ) όπως κάνουν όλοι ή έστω οι περισσότεροι στην περιοχή που δουλεύω και που περνούν ζάχαρη. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγίνω Επιμελ. Β΄ αλλά καθώς η προυπηρεσία δεν χάνεται φαντάζομαι ότι θα κριθώ στα επόμενα 1 ή 2 χρόνια για Α΄αφού στις θέσεις των αγροτικών δεν ισχύουν οι τιμωρίες της ΟΕΝΓΕ. Επίσης αυτό σημαίνει ότι το μεταπτυχιακό μου, οι εργασίες μου (όσο απλοικές κι αν είναι έφαγα ξενύχτι για να τις κάνω), οι μετεκπαιδεύσεις μου όλα στο βρόντο αλλά από το να το ρίξω κατευθείαν στα ενδοφλέβια πάλι κερδισμένη δεν είμαι;    

Αγαπητή συναδέλφισσα , αφού άνοιξες το χορό , θα μπω και θα χορέψω κι εγώ.
Αλλά εκ των προτέρων θέτοντας  τούτη την παράμετρο:
Καθένας μας έχει τη δική του προσωπικότητα, τη δική του κοσμοθεώρηση, τις δικές του προτεραιότητες στη ζωή και εν τέλει τις δικές του αντοχές..
Με πολλά που ανεγράφησαν από συναδέλφους θα συμφωνήσω.
Όμως…
Η απόφαση θα είναι δική σου. Απόλυτα δική σου.

Αναλογίσου αυτά που τόσα χρόνια κατέθεσες από τον εαυτό σου για να φτάσεις ως εδώ. Τα εμπόδια  και τις δυσκολίες που ξεπέρασες .
Αναλογίσου και τους υπόλοιπους στόχους και τα όνειρα(ποτέ μην πάψεις να ονειρεύεσαι)  που έχεις θέσεις  στη ζωή σου , τις προτεραιότητες σου.
Ζυγισε τις αντοχές σου...
Πάρε μια άδεια  για να… κατεβάσεις λίγο στροφές και να σκεφτείς με ηρεμία και …FOLLOW YOUR HEART

Εύχομαι από καρδιάς …το καλύτερο.



ΥΓ.
Μην στεναχωριέσαι, όλοι μας (όσοι έχουμε μερικές δεκαετίες στο ΕΣΥ) , έχουμε περάσει από τετοια σταυροδρόμια(και πολλές φορές).
Αλλοι άκουσαν τις σειρήνες και μαγεύτηκαν και άλλοι σαν τον Οδυσσέα βρήκαν τρόπο να συνεχίσουν τη πορεία έστω και ως... ναυαγοί.
Αλλά ακόμα, οπως λέγει και ο ποιητής, και αν στο τέλος δεν βρείς όπως θα ήθελες την Ιθάκη, σημασία έχει το ...ΤΑΞΙΔΙ.
Keep Walking!

[Πατρωνάκης Μάνος]

[flone]

     Δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό ότι η συνάδελφος, την οποία δεν γνωρίζω παρά μόνο από τις σελίδες αυτής εδώ της Αγοράς, θα πραγματώσει τους φόβους που μας άγγιξαν όλους κάποιες -δύσκολες- στιγμές. Το απέναντι αγροτικό δεν είναι παρά ένας οργουελλικός θάλαμος 101 χωρίς έξοδο. Κανείς δεν μπαίνει εκεί με τη θέλησή του.

     Το θέμα αυτό αγγίζει την πάλη ανάμεσα στο καζαντζακικό χρέος και τους απαστράπτοντες πειρασμούς, από το μικρότερο μέχρι τον Tελευταίο. Και το χρέος αυτό δεν είναι απέναντι στο σύστημα, την κοινωνία, την επιστήμη. Είναι προς τον εαυτό μας, τα όνειρά μας και τους όρους ζωής που έχουμε βάλει ο καθένας. Και είναι μεγάλη μαγκιά να βάζεις μόνος σου αυτούς τους όρους. Γι’ αυτό και το χρέος βρίσκει το δρόμο, μας οδηγεί και πάντα νικάει.

Και, μια που ο αγέρας της Δυτικής Ακτής φύσηξε αλεξανδρινές μυρωδιές, θυμήθηκα κι αυτό:

Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τo όχι - το σωστό - εις όλην τη ζωή του

[iGP]

Αγαπητή συναδέλφισσα,
 
 το έχω ξαναπεί, αλλά θα το αναφέρω ακόμη μία φορά, γιατί νομίζω πως ταιριάζει στην περίπτωση:
αν κάποιοι (πρόσωπα ή καταστάσεις) φωνάζουν "να φύγετε, να πάτε αλλού", εσείς συνεχίστε να βαράτε τα τύμπανα σας, εκεί που βρίσκεστε!!!

[orfeo]

Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε παραπάνω και φαίνεται και απ' την ποικιλία στις απαντήσεις, δεν υπάρχει κανείς να σας ορίσει το σωστό και το λάθος...
Η απόφαση είναι μόνο δική σας και κατά τη γνώμη μου η πρώτη μας υποχρέωση είναι απέναντι στην ψυχική μας υγεία και ισορροπία...
Ας δούμε ο καθένας τί είναι αυτό που τον εμπνέει, τον στηρίζει, τον ολοκληρώνει και ας πάρει με βάση αυτό τις αποφάσεις του...Το οικονομικό κέρδος, η επαγγελματική καταξίωση, η κοινωνική αναγνώριση, ακόμα και η γενικά λεγόμενη "προσφορά" στο συνάνθρωπο δεν αρκούν συνήθως από μόνα τους για την εσωτερική μας ευεξία.
 Είναι πάντως πολύ σημαντική η στιγμή που συνειδητοποιεί ο καθένας τί έχει πραγματικά αξία στη ζωή του παρά το ότι  συνήθως προκύπτει από μια επώδυνη διαδικασία όπου πρέπει να αποστασιοποιηθείς από πράγματα που νόμιζες σημαντικά και τους αφιέρωνες χρόνο και ενέργεια.
Αυτό που δεν κατάλαβα ακριβώς στο αρχικό μήνυμα είναι γιατί, σε αντιδιαστολή με τους γιατρούς των ΚΥ, οι γιατροί στα περιφερικά ιατρεία γράφουν φασόν όλη τη μέρα και κάνουν μόνο 4 εφημερίες. Όσο ήμουν εγώ τουλάχιστον σε Π.Ι. η συνταγογράφηση ήταν μεγάλο μέρος της δουλειάς αλλά όχι το μόνο αντικείμενο και φυσικά κανείς δε σε υποχρεώνει να γράψεις κάτι με το οποίο διαφωνείς...οι εφημερίες επίσης μοιράζονταν εξίσου σε όλους τους επιμελητές και αν κάποιος έπαιρνε περισσότερες ήταν γιατί το επέλεγε.
Όπως κι αν έχει, θα έλεγα να μην πάρετε σημαντικές αποφάσεις εν θερμώ, αλλά και να μην παγιδεύεστε σε καταστάσεις που δε σας εκφράζουν.
Καλή συνέχεια...