Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα

Αναζητώντας μια αλλαγή σε ένα άλλο ιατρείο

(1/3) > >>

mandreou:
Συνάδελφοι μια και έχουμε μοιραστεί τόσους μήνες τις ανησυχίες και προβληματισμούς μας απευθύνομαι σε εσάς για μια άλλη φορά για να πω τον πόνο μου!! :'(
Εδώ και τρία χρόνια έχω πάρει το βαθμό του Επιμελ.Α΄υπηρετώντας σε πρώην θέση αγροτικού ιατρού (μετατράπει σε ΕΣΥ αφού την πήρα εγώ) σε ΚΥ. Αφού πλέον βρίσκομαι με μια εισαγγελική έρευνα στην πλάτη μου, τα έχω δει όλα (διακομιδές κλειδόνοντας το ΚΥ, εφημερίες ολομόναχη στο ΚΥ, καλοκαίρια να εργάζομαι μόνη μου χωρίς άλλο γιατρό, διακομιδές δυο ασθενών ταυτόχρονα βαριά κλπ) με αδιάφορη διοίκηση γενικώς με όλους τους ασθενείς να με έχουν πνίξει κυριολεκτικά από την "αγάπη" τους!!!!(Νιώθω πολλές φορές ότι δεν μου φτάνει ο αέρας, και στην τουαλέτα δεν προλαβαίνω να πάω!), αποφάσισα να τα βροντήξω όλα και να πάω σε ένα αγροτικό ιατρείο να συνταγογραφώ φασόν όλη μέρα να κάνω μόνο 4 εφημερίες και να δω τη ζωή, την ιατρική με άλλο μάτι (ένα, στραβό, αλλήθωρο δεν ξέρω ) όπως κάνουν όλοι ή έστω οι περισσότεροι στην περιοχή που δουλεύω και που περνούν ζάχαρη. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγίνω Επιμελ. Β΄ αλλά καθώς η προυπηρεσία δεν χάνεται φαντάζομαι ότι θα κριθώ στα επόμενα 1 ή 2 χρόνια για Α΄αφού στις θέσεις των αγροτικών δεν ισχύουν οι τιμωρίες της ΟΕΝΓΕ. Επίσης αυτό σημαίνει ότι το μεταπτυχιακό μου, οι εργασίες μου (όσο απλοικές κι αν είναι έφαγα ξενύχτι για να τις κάνω), οι μετεκπαιδεύσεις μου όλα στο βρόντο αλλά από το να το ρίξω κατευθείαν στα ενδοφλέβια πάλι κερδισμένη δεν είμαι;    

ΑΡΗΣ:
Γι αυτό μπαινουμε στο ΕΣΥ?Για να βγούμε κερδισμένοι?

mandreou:
Το κέρδος συνάδελφε δεν έχει να κάνει με τις υλικές απολαβές αλλά με την ικανοποίηση που εισπράτεις απο την εργασία σου. Αν το χρηματικό κέρδος ήταν ο στόχος μου θα είχα ανοίξει ένα ιατρείο. Απλά την απογοήτευση μου καταθέτω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα ....   

Γ.Κτιστάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣυνάδελφοι μια και έχουμε μοιραστεί τόσους μήνες τις ανησυχίες και προβληματισμούς μας απευθύνομαι σε εσάς για μια άλλη φορά για να πω τον πόνο μου!! :'(
   


--- Τέλος παράθεσης ---
Οι αδικίες και τα στραβά του ΕΣΥ υπάρχουν από την γέννηση του. Κάποιοι παλεύουν με σθένος και προσωπικό κόστος και σε χρόνο και σε χρήμα και  ψυχικό και σωματικό να τα διορθώσουν, κάποιοι λιγότερο και κάποιοι άλλοι τα εκμεταλλεύονται (τα λεγόμενα «γκρίζα ανθρωπάκια» όπως λέει επιτυχημένα ο συνάδελφος)  για ανέλιξη στην ιεραρχία ,κάποιοι άλλοι για οικονομικό όφελος και κάποιοι άλλοι για διάφορους άλλους και ποικίλους  λόγους και για αυτό συνεχίζουν και υπάρχουν αυτά τα στραβά.(γιατί αυτοί είναι δυστυχώς περισσότεροι ‘η έχουν περισσότερη δύναμη και θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν).
    Για τον λόγο αυτό όταν μιλάμε για κινητοποιήσεις και  συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, πρέπει να έχουμε καθορίσει ξεκάθαρα τον στόχο κάποιου αγώνα για να ξεχωρίσουμε το ποιοι πραγματικά αγωνίζονται για την επίτευξή του, ποιοι πολεμούν για την μη επίτευξή του και ποιοι κρατούν στάση «γκρίζα».
    Εγώ δουλεύω σε ένα Κ.Υ σε θέση αγροτικού ΕΠΙΜ Β΄, και περνώ τα ίδια με εσένα συνάδελφε, και σε καταλαβαίνω σε μεγάλο βαθμό. Έχω έρθει σε διαμάχη με πολλούς, θες με τους ιδιώτες συναδέλφους , θες με το ΕΚΑΒ, θες με την Διοίκηση του Νοσοκομείου, θες με  την ΥΠΕ, θες με τον κόσμο που δεν καταλαβαίνει το ότι εμείς που «κινητοποιούμαστε» το κάνουμε και για το δικό του όφελος, όμως για να συμμετέχω και εγώ στην διόρθωση αυτών των στραβών και επειδή πιστεύω στην δωρεάν υγεία για όλους, επέλεξα το ΕΣΥ και όχι το ιδιωτικό. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με άλλους με στόχο την βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου και λέγω ΜΑΣ και εννοώ όλων μας ως άνθρωποι.
Από την ειδικότητα αρκετοί μου έλεγαν ότι δεν κάνω για ιδιώτης και ίσως αυτό με επηρέασε στην επιλογή μου, αλλά και ίσως είναι στην ιδιοσυγκρασία μου και στον χαρακτήρα μου. Δεν θέλω να θίξω τους συναδέλφους ιδιώτες, αλλά από την στιγμή που πιστεύω στην δωρεάν υγεία για όλους, πιστεύω ότι θα μου ήταν δύσκολο να ζητώ χρήματα από έναν ασθενή για τις υπηρεσίες μου και σαν ιδιώτης ή δεν θα μπορούσα να επιβιώσω ή θα αναγκαζόμουν να κάνω πίσω στο πιστεύω μου.
   Ίσως είμαι λάθος, αλλά αυτό νιώθω και έτσι πράττω και επειδή δεν θέλω να γίνω και εγώ ένα από τα γκρίζα ανθρωπάκια συνεχίζω και αγωνίζομαι μέσα από την θέση μου και όσο και να με έχουν φέρει αρκετές φορές στο σημείο να πω ότι «δεν πάει άλλο και πρέπει να παραιτηθώ» ή «να πάω και εγώ σε ένα Π.Ι να γράφω φασόν» (και το έχω πει αρκετές φορές) την ίδια στιγμή σκέπτομαι και λέω ότι «ΟΧΙ δεν θα σας περάσει ή δεν θα με κάνετε το ίδιο με εσάς γκρίζο ανθρωπάκι»
    Έτσι συνεχίζω και είμαι στην θέση μου διεκδικώ τα δικαιώματα μου και προσπαθώ να βοηθήσω  στην διόρθωση των στραβών του ΕΣΥ, γιατί είναι  συμφέρον ΜΟΥ πρωταρχικά και ΟΛΩΝ ΜΑΣ δευτερευόντως. Θέλω να είμαι από τους ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΥΣ και όχι από τους χαμένους, για να απαντήσω στον φίλο ΑΡΗΣ.
   
     ** αγαπητή mandreou δεν θέλω να βλέπω παλαιότερους  να νοιώθουν έτσι και να το εκφράζουν, γιατί τότε τι θα πούμε εμείς οι νεώτεροι? Δεν αξίζει τον κόπο και τα παρατάμε?
Αγωνίσου για αυτό που πιστεύεις, διεκδίκησε τις συνθήκες ζωής που θα σου έδιναν χώρο να αναπνεύσεις , χωρίς να χάσεις την αξιοπρέπεια σου και ιδίως χωρίς να τους χαριστείς τίποτα από αυτά που με κόπο δικό σου έχεις αποκτήσει.               

Δ. Κουναλάκης:
Τον κακό θα κάνω πάλι.....

Σαν κρίση της μέσης ηλικίας μου μοιάζει. ή το θετικότερο, σαν ωρίμανση. Δεν θέλω να πιστέψω ίσως ότι μου μοιάζει και ως κατάθλιψη.
Δεν ξέρω εάν πας σε άλλη "φωλιά" εάν θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Εξαρτάται από σένα πόσο θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα και πόσο εφικτό είναι το επίπεδο αλλαγής που επιθυμείς. Η αλήθεια δεν είναι τόσο ευχάριστη. Ίσως καλό θα ήταν να επανακαθορίσεις τι θέλεις από τον εαυτό σου. Οι γυναίκες (σε μεγάλο ποσοστό) αλλάζουν πολύ με το χρόνο, όσον αφορά τον εσωτερικό τους κόσμο...

Εκεί επειδή εκεί το γυροφέρνουμε και πάλι θα κάνουμε την ψυχοθεραπεία μας, να συμμετέχω και εγώ με την αντίθετη γνώμη. Όλα τα προσόντα (μεταπτυχιακά, εργασίες, κλπ) στο ΕΣΥ έχουν αξία μέχρι να διοριστείς. Μετά είσαι δημόσιος υπάλληλος: Όσο λιγότερο ενοχλητικός είσαι, όσο περνάνε τα χρόνια, όσο καλύτερες δημόσιες σχέσεις έχεις τόσο ευκολότερα είναι τα πράγματα. Ας σταματήσουμε πια να θεωρούμε ότι τα ΣΚΕΙΟΠΝΙ ή οι γενικές συνελεύσεις είναι αξιοκρατία. Ας δούμε την αλήθεια που είναι πως ότι επιπλέον κάνουμε, όσα ξενύχτια κι αν προσθέτει, ωφελεί πνευματικά (και μόνο) εμάς. Τίποτα άλλο....

Για όσους (ακόμη κι αν τους αγαπώ και τους χαίρομαι) είναι ακόμη στο σύννεφο και πιστεύουν ότι το ΕΣΥ παρέχει δωρεάν υγεία, συνιστώ να συνεχίσουν να το πιστευουν εάν έχει το placebo effect αλλά μην το πολύ διατυμπανίζουν... Γιατί το ΕΣΥ δεν προσφέρει υγεία, αλλά περίθαλψη, και επιπλέον, δεν είναι δωρεάν, γιατί πληρώνεται από τους φόρους και από τις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων. Άρα ούτε δωρεάν είναι...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν το κόστος της λειτουργίας ενός κέντρου υγείας σε κάποιες περιοχές κοστίζει λιγότερο από το να υπήρχαν ιδιώτες ιατροί και να πληρώνονται κατά πράξη και επίσκεψη. Επίσης, μην μου πείτε δωρεάν υγεία την συνταγογραφία, που δικαιολογεί την ύπαρξη ιατρού σε πολλά ΠΙ... Αν βάλω και την διογκούμενη πολυφαρμακία ή πραζολομανία, άστα... Μάλλον, πανάκριβη "περίθαλψη" μου μοιάζει.

Πολύ συχνά μπερδεύουμε την "δωρεάν υγεία" με την "εθελοντική προσφορά". Ούτε δωρεάν υγεία, ούτε δωρεάν περίθαλψη παρέχει το ΕΣΥ. Σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο μπορεί να δει κανείς προσφορά προς το συνάνθρωπο για την βελτίωση της υγείας του πέρα των υπηρεσιακών μας υποχρεώσεων. Αυτό ευτυχώς δεν γνωρίζει σύνορα και δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ιατρών του ΕΣΥ και ούτε και αλλάζει φεύγοντας από το ένα ιατρείο και πηγαίνοντας σε ένα άλλο. Δεν αλλάζει, ούτε όταν αλλάζει εστίαση το αντικείμενο της δουλειά μας. Και αυτό δεν είναι ούτε ταυτόσημο με την "εξυπηρέτηση" ή την εκδούλευση προς στον ασθενή, το αντίθετο μάλιστα τις περισσότερες φορές.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα