Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα

Αναζητώντας μια αλλαγή σε ένα άλλο ιατρείο

<< < (3/3)

Αγωνιστική Παρέμβαση:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣυνάδελφοι μια και έχουμε μοιραστεί τόσους μήνες τις ανησυχίες και προβληματισμούς μας απευθύνομαι σε εσάς για μια άλλη φορά για να πω τον πόνο μου!! :'(
Εδώ και τρία χρόνια έχω πάρει το βαθμό του Επιμελ.Α΄υπηρετώντας σε πρώην θέση αγροτικού ιατρού (μετατράπει σε ΕΣΥ αφού την πήρα εγώ) σε ΚΥ. Αφού πλέον βρίσκομαι με μια εισαγγελική έρευνα στην πλάτη μου, τα έχω δει όλα (διακομιδές κλειδόνοντας το ΚΥ, εφημερίες ολομόναχη στο ΚΥ, καλοκαίρια να εργάζομαι μόνη μου χωρίς άλλο γιατρό, διακομιδές δυο ασθενών ταυτόχρονα βαριά κλπ) με αδιάφορη διοίκηση γενικώς με όλους τους ασθενείς να με έχουν πνίξει κυριολεκτικά από την "αγάπη" τους!!!!(Νιώθω πολλές φορές ότι δεν μου φτάνει ο αέρας, και στην τουαλέτα δεν προλαβαίνω να πάω!), αποφάσισα να τα βροντήξω όλα και να πάω σε ένα αγροτικό ιατρείο να συνταγογραφώ φασόν όλη μέρα να κάνω μόνο 4 εφημερίες και να δω τη ζωή, την ιατρική με άλλο μάτι (ένα, στραβό, αλλήθωρο δεν ξέρω ) όπως κάνουν όλοι ή έστω οι περισσότεροι στην περιοχή που δουλεύω και που περνούν ζάχαρη. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγίνω Επιμελ. Β΄ αλλά καθώς η προυπηρεσία δεν χάνεται φαντάζομαι ότι θα κριθώ στα επόμενα 1 ή 2 χρόνια για Α΄αφού στις θέσεις των αγροτικών δεν ισχύουν οι τιμωρίες της ΟΕΝΓΕ. Επίσης αυτό σημαίνει ότι το μεταπτυχιακό μου, οι εργασίες μου (όσο απλοικές κι αν είναι έφαγα ξενύχτι για να τις κάνω), οι μετεκπαιδεύσεις μου όλα στο βρόντο αλλά από το να το ρίξω κατευθείαν στα ενδοφλέβια πάλι κερδισμένη δεν είμαι;    


--- Τέλος παράθεσης ---

Αγαπητή συναδέλφισσα , αφού άνοιξες το χορό , θα μπω και θα χορέψω κι εγώ.
Αλλά εκ των προτέρων θέτοντας  τούτη την παράμετρο:
Καθένας μας έχει τη δική του προσωπικότητα, τη δική του κοσμοθεώρηση, τις δικές του προτεραιότητες στη ζωή και εν τέλει τις δικές του αντοχές..
Με πολλά που ανεγράφησαν από συναδέλφους θα συμφωνήσω.
Όμως…
Η απόφαση θα είναι δική σου. Απόλυτα δική σου.

Αναλογίσου αυτά που τόσα χρόνια κατέθεσες από τον εαυτό σου για να φτάσεις ως εδώ. Τα εμπόδια  και τις δυσκολίες που ξεπέρασες .
Αναλογίσου και τους υπόλοιπους στόχους και τα όνειρα(ποτέ μην πάψεις να ονειρεύεσαι)  που έχεις θέσεις  στη ζωή σου , τις προτεραιότητες σου.
Ζυγισε τις αντοχές σου...
Πάρε μια άδεια  για να… κατεβάσεις λίγο στροφές και να σκεφτείς με ηρεμία και …FOLLOW YOUR HEART

Εύχομαι από καρδιάς …το καλύτερο.



ΥΓ.
Μην στεναχωριέσαι, όλοι μας (όσοι έχουμε μερικές δεκαετίες στο ΕΣΥ) , έχουμε περάσει από τετοια σταυροδρόμια(και πολλές φορές).
Αλλοι άκουσαν τις σειρήνες και μαγεύτηκαν και άλλοι σαν τον Οδυσσέα βρήκαν τρόπο να συνεχίσουν τη πορεία έστω και ως... ναυαγοί.
Αλλά ακόμα, οπως λέγει και ο ποιητής, και αν στο τέλος δεν βρείς όπως θα ήθελες την Ιθάκη, σημασία έχει το ...ΤΑΞΙΔΙ.
Keep Walking!

Πατρωνάκης Μάνος:

flone:
     Δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό ότι η συνάδελφος, την οποία δεν γνωρίζω παρά μόνο από τις σελίδες αυτής εδώ της Αγοράς, θα πραγματώσει τους φόβους που μας άγγιξαν όλους κάποιες -δύσκολες- στιγμές. Το απέναντι αγροτικό δεν είναι παρά ένας οργουελλικός θάλαμος 101 χωρίς έξοδο. Κανείς δεν μπαίνει εκεί με τη θέλησή του.

     Το θέμα αυτό αγγίζει την πάλη ανάμεσα στο καζαντζακικό χρέος και τους απαστράπτοντες πειρασμούς, από το μικρότερο μέχρι τον Tελευταίο. Και το χρέος αυτό δεν είναι απέναντι στο σύστημα, την κοινωνία, την επιστήμη. Είναι προς τον εαυτό μας, τα όνειρά μας και τους όρους ζωής που έχουμε βάλει ο καθένας. Και είναι μεγάλη μαγκιά να βάζεις μόνος σου αυτούς τους όρους. Γι’ αυτό και το χρέος βρίσκει το δρόμο, μας οδηγεί και πάντα νικάει.

Και, μια που ο αγέρας της Δυτικής Ακτής φύσηξε αλεξανδρινές μυρωδιές, θυμήθηκα κι αυτό:

Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τo όχι - το σωστό - εις όλην τη ζωή του

iGP:
Αγαπητή συναδέλφισσα,
 
 το έχω ξαναπεί, αλλά θα το αναφέρω ακόμη μία φορά, γιατί νομίζω πως ταιριάζει στην περίπτωση:
αν κάποιοι (πρόσωπα ή καταστάσεις) φωνάζουν "να φύγετε, να πάτε αλλού", εσείς συνεχίστε να βαράτε τα τύμπανα σας, εκεί που βρίσκεστε!!!

orfeo:
Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε παραπάνω και φαίνεται και απ' την ποικιλία στις απαντήσεις, δεν υπάρχει κανείς να σας ορίσει το σωστό και το λάθος...
Η απόφαση είναι μόνο δική σας και κατά τη γνώμη μου η πρώτη μας υποχρέωση είναι απέναντι στην ψυχική μας υγεία και ισορροπία...
Ας δούμε ο καθένας τί είναι αυτό που τον εμπνέει, τον στηρίζει, τον ολοκληρώνει και ας πάρει με βάση αυτό τις αποφάσεις του...Το οικονομικό κέρδος, η επαγγελματική καταξίωση, η κοινωνική αναγνώριση, ακόμα και η γενικά λεγόμενη "προσφορά" στο συνάνθρωπο δεν αρκούν συνήθως από μόνα τους για την εσωτερική μας ευεξία.
 Είναι πάντως πολύ σημαντική η στιγμή που συνειδητοποιεί ο καθένας τί έχει πραγματικά αξία στη ζωή του παρά το ότι  συνήθως προκύπτει από μια επώδυνη διαδικασία όπου πρέπει να αποστασιοποιηθείς από πράγματα που νόμιζες σημαντικά και τους αφιέρωνες χρόνο και ενέργεια.
Αυτό που δεν κατάλαβα ακριβώς στο αρχικό μήνυμα είναι γιατί, σε αντιδιαστολή με τους γιατρούς των ΚΥ, οι γιατροί στα περιφερικά ιατρεία γράφουν φασόν όλη τη μέρα και κάνουν μόνο 4 εφημερίες. Όσο ήμουν εγώ τουλάχιστον σε Π.Ι. η συνταγογράφηση ήταν μεγάλο μέρος της δουλειάς αλλά όχι το μόνο αντικείμενο και φυσικά κανείς δε σε υποχρεώνει να γράψεις κάτι με το οποίο διαφωνείς...οι εφημερίες επίσης μοιράζονταν εξίσου σε όλους τους επιμελητές και αν κάποιος έπαιρνε περισσότερες ήταν γιατί το επέλεγε.
Όπως κι αν έχει, θα έλεγα να μην πάρετε σημαντικές αποφάσεις εν θερμώ, αλλά και να μην παγιδεύεστε σε καταστάσεις που δε σας εκφράζουν.
Καλή συνέχεια...

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[*] Προηγούμενη σελίδα

Μετάβαση στην πλήρη έκδοση