Το one man show έχει πεθάνει. Ζήτω το delegation!
Όταν άνοιξα, λοιπόν το ιατρείο, έκανα προφανώς τα πάντα μόνος – έβλεπα ασθενείς, έτρεχα τα της επιχείρησης, σκούπιζα, απαντούσα στα τηλέφωνα. Ήθελα κάποια στιγμή να έχω προσωπικό, αλλά έλεγα όχι ακόμα. Και πιστεύω πως χρειάζεται να έχεις δουλέψει ο ίδιος σε όλα τα πόστα, για να γνωρίζεις καλά το μαγαζί.
Χτύπησαν τρία καμπανάκια για να ξυπνήσω και να αρχίσω να μοιράζω τις εργασίες σε άλλους (delegation).
Καμπανάκι πρώτο: Αρχές που είχα ανοίξει, ένας ηλικιωμένος, ανοϊκός ασθενής είπε με την αφέλεια της άνοιάς του: “γιατρέ, με το ξεσκόνισμα, βλέπω, δεν τα πας καλά...” (Η γυναίκα του ντράπηκε τόσο, που δεν ξαναήρθαν).
Αποτέλεσμα: έβαλα αμέσως επαγγελματία για την καθαριότητα.
Καμπανάκι δεύτερο: Δηλώθηκα σαν εμβολιαστικό κέντρο στην πανδημία και, από κάποιο λάθος στο website του ΠΙΣ, φαινόμουν μόνο εγώ σε όλη την Αττική. Με καλούσαν ασταμάτητα, από μέρη που δεν μπορούσα να εξηπυρετήσω και οι ίδιοι οι ασθενείς μου δεν μπορούσαν να με βρουν. Θυμάμαι μια μέρα, με είχε πιάσει νευρικό γέλιο, μόνος επάνω από το τηλέφωνο που χτυπούσε απανωτά. Για δύο μήνες, το ιατρείο υπολειτουργούσε.
Έπρεπε να είχα γραμματεία, χθες.
Καμπανάκι τρίτο: Μια ασθενής είπε πως με προτίμησε γιατί απαντάω ο ίδιος στα τηλέφωνα και με βρίσκει όλες τις ώρες. Αντί να το πάρω για κοπλιμέντο, με έβαλε σε σκέψεις. Για πόσο καιρό θα μπορώ να είμαι άμεσα διαθέσιμος; Δεν είναι για εμένα αυτός καλός λόγος για να με επιλέξουν. Τι θα γίνει όταν αυξηθεί η δουλειά;
Δουλειές που έχω κάνει πλέον delegate:
-γραμματεία, επικοινωνίες
-κομμάτια της εξέτασης, στη μαία: καρδιογράφημα, χόλτερ, σωματομετρία, ψηλάφηση μαστών
-κατ' οίκον επισκέψεις, σε πρόθυμο συνάδελφο με μηχανή
-Υπάρχουν νέες διαδικασίες που δεν τις έμαθα ποτέ, γιατί υπεύθυνο έγινε εξαρχής το προσωπικό
-Οικονομικά: τιμολόγια, εισπράξεις, επικοινωνία με το λογιστή: το προσωπικό
-Αναλώσιμο υλικό και παραγγελίες φαρμάκων
-Social media: διαχείριση και content, από κοινού
-Στατιστικά και μέρος του management
-Η καινούρια προσθήκη είναι η καταπληκτική υπηρεσία τηλεγραμματείας Μαρία Ντραγατάκη, για τις ώρες που είμαι κλειστά
Είναι ελευθερωτικό να εμπιστεύεσαι στους άλλους ευθύνες της επιχείρησης. Κανείς δεν θα το κάνει ακριβώς όπως εγώ, χρειάζεται συνεχώς να καταπιέζω την τάση μου για micromanagement. Στην τελική, όμως, έχω έτσι το χρόνο να ασχοληθώ μόνο με πράγματα στα οποία είμαι αναντικατάστατος.
Δηλαδή να εξετάζω.