ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Αποσπάσματα από τον έντυπο & ηλεκτρονικό τύπο
Ιστορία της Ιατρικής.
Argirios Argiriou:
Κείμενο του Καρδιολόγου Θανάση Δρίτσα από το 2008, στο οποίο γίνεται και μια μικρή ιστορική ανασκόπηση του θεσμού του εφημερεύοντος Νοσοκομειακού Ιατρού.
Η Καθημερινή. 04.11.2008
του Θαναση Δριτσα*
Οι εφημερίες των ιατρών
H πρόσφατη κοινοτική (ΕU) οδηγία η οποία περιορίζει το ωράριο των γιατρών σε 48-56 ώρες την εβδομάδα μοιάζει ανακουφιστική για όσους βρίσκονται στα χαρακώματα της μάχιμης ιατρικής, αλλά και προβληματίζει γιατρούς και κράτος.
Η αντίληψη ότι ο νοσοκομειακός γιατρός πρέπει να βρίσκεται συνέχεια στο νοσοκομείο είναι παλαιότατη και η επαγγελματική ιατρική του ικανότητα ήταν άμεσα συνυφασμένη με τη συνεχή παρουσία του στο νοσοκομείο, έτσι έχει προκύψει και ο αγγλοσαξονικός όρος resident που στα Ελληνικά μέχρι πρότινος είχε αποδοθεί ως «εσωτερικός βοηθός». Αυτό πρακτικά έδειχνε ότι οι νεαροί εσωτερικοί βοηθοί είχαν στην ουσία παντρευτεί το νοσοκομείο για άγνωστο διάστημα. Ετσι, ανάλογα με την υποκειμενική άποψη και το βαθμό της εύνοιας του ανωτάτου άρχοντος, κάποιος μπορούσε να παραμείνει παντοτινά «εσωτερικός» ή να προαχθεί στη βαθμίδα του «επιμελητού». Για ιστορικούς λόγους θα αναφέρω ότι στην Αυστρία το 1880 o Johann von Mikulitz-Radecki, σπουδαστής και βοηθός του διάσημου χειρουργού Christian Billroth, ενός από τους πατέρες της σύγχρονης χειρουργικής, έκανε τότε το λάθος να... παντρευτεί! Οι αυστριακοί νόμοι απαγόρευαν τότε τον γάμο των βοηθών ιατρών - επειδή υποτίθεται ότι είχαν παντρευτεί αποκλειστικά το νοσοκομείο. Ετσι, για να παραμείνει ο βοηθός Mikulitz-Radecki στο νοσοκομείο και μόνο για ένα ακόμη έτος, μέχρι το 1881, έπρεπε να παρέμβει στο τότε αυστριακό υπουργείο ο ίδιος ο μέγας Billroth με το κύρος της προσωπικότητάς του. Αυτό το γεγονός θεωρήθηκε επαναστατικό για την εποχή εκείνη, αφού οι γιατροί στα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής τους εθεωρούντο υποτακτικοί των ανωτέρων τους και των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, κάτι ανάλογο με τους ιεροδιακόνους και τους δόκιμους μοναχούς.
Τις δεκαετίες του '50 και του '60, στις ΗΠΑ, οι εσωτερικοί βοηθοί (residents) παρέμεναν μια ημέρα μέσα στο νοσοκομείο και την επομένη εκτός νοσοκομείου με την προϋπόθεση ότι έπρεπε να έχουν διεκπεραιώσει όλες τις υποθέσεις που αφορούσαν τους ασθενείς που είχαν κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της εφημερίας τους. Αυτή βέβαια η διεκπεραίωση απαιτούσε τις περισσότερες φορές 36-48 ώρες, με αποτέλεσμα να χάνονται ουσιαστικά οι μέρες τις οποίες οι γιατροί όφειλαν να βρίσκονται εκτός νοσοκομείου. Ακόμη πολλά προγράμματα εκπαίδευσης εσωτερικών βοηθών στις ΗΠΑ τη δεκαετία 1950-1960 απαγόρευαν τον γάμο στους γιατρούς. Στην Ελλάδα μέχρι και τη δεκαετία του '70 οι εσωτερικοί βοηθοί απετέλεσαν τους «στρατιώτες» των διευθυντών και μάλιστα κατά τη διάρκεια των χρόνων της εξειδίκευσής τους υπήρξαν άμισθοι, εξασφαλίζοντας τα προς το ζην είτε από τις πατρικές οικογένειες είτε κάνοντας παράλληλα άλλες εργασίες. Οι άμισθοι εσωτερικοί βοηθοί απέκτησαν αξιοπρέπεια και έγιναν προοδευτικά διά νόμου έμμισθοι «ειδικευόμενοι» με επιπλέον αμοιβή για τις εφημερίες.
Στον τόπο μας, η πραγματικότητα παραμένει μεσαιωνική διότι σε αντίθεση με τα περισσότερα νοσοκομεία Ευρώπης και ΗΠΑ όπου οι εφημερεύοντες είναι νεαροί γιατροί στη βαθμίδα του εσωτερικού βοηθού (resident) ή του ειδικευόμενου (fellow), στην Ελλάδα διανυκτερεύουν και έμπειροι ειδικοί στο βαθμό συχνά του επιμελητού Α΄ ή και του αναπληρωτή διευθυντή. Βέβαια, στις περισσότερες χώρες της Ε. Ε. και των ΗΠΑ ήδη κατά τη φάση της εκπαίδευσής τους στη γενική ιατρική όλοι οι γιατροί έχουν εκπαιδευθεί υπεύθυνα και σοβαρά στην επείγουσα ιατρική και στην προχωρημένη καρδιοαναπνευστική ανάνηψη έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν με επάρκεια τα περιστατικά τους. Από τους νέους ειδικευόμενους θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το επείγον περιστατικό και ο έμπειρος ειδικός θα φθάσει συνήθως σε σύντομο χρονικό διάστημα από το σπίτι του προκειμένου να παράσχει την εξειδικευμένη παρέμβαση (π. χ. το επείγον χειρουργείο ή την επείγουσα αγγειοπλαστική στο έμφραγμα).
Στην ελληνική πραγματικότητα παρατηρείται το φαινόμενο ανάληψης πλήρους ευθύνης και αυτόνομης διαχείρισης των περιστατικών πολύ μετά τη λήψη ειδικότητας. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η «πελατειακή νοοτροπία» υπαγορεύει σε 50ρηδες επιμελητές να κρατούν ακόμη τα «άγκιστρα» των 65ρηδων διευθυντών τους οι οποίοι διαχειρίζονται τον ασθενή ως πελάτη. Στη διαιώνιση του φαινομένου αυτού συμβάλλει και η νοοτροπία του Ελληνα ασθενούς, ο οποίος απαιτεί π. χ. να εξετασθεί από τον ίδιο τον καθηγητή Ορθοπεδικής για ένα μικρό διάστρεμμα. Η νέα κοινοτική οδηγία που καθορίζει το ανώτατο όριο ωρών εργασίας σε 48-56 ώρες την εβδομάδα δεν έγινε τυχαία αλλά βασίσθηκε σε ερευνητικά δεδομένα τα οποία δείχνουν ότι οι κουρασμένοι γιατροί, συνέπεια των εξοντωτικών ωρών εργασίας, εκτός από τον εαυτό τους μπορούν εύκολα να σκοτώσουν και τους ασθενείς τους. Κανείς ασθενής δεν επιθυμεί να εξετάζεται από απρόθυμους και καταπονημένους γιατρούς. Πρέπει να εμπιστευθούμε τους νέους γιατρούς αφού πρώτα τους εκπαιδεύσουμε αυστηρά και υπεύθυνα.
* Ο κ. Θανάσης Δρίτσας είναι καρδιολόγος στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Νοσοκομείο.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Έλλάδα: Έτος 2008
--- Παράθεση ---H πρόσφατη κοινοτική (ΕU) οδηγία η οποία περιορίζει το ωράριο των γιατρών σε 48-56 ώρες την εβδομάδα μοιάζει ανακουφιστική για όσους βρίσκονται στα χαρακώματα της μάχιμης ιατρικής, αλλά και προβληματίζει γιατρούς και κράτος.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ελλάδα: Έτος 2014
Η παλαιά κοινοτική οδηγία που ακόμη συζητάμε πώς θα εφαρμοστεί!
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Loumakis:
Την τελευταία φορά που κατέβηκα Αθήνα επισκέφθηκα την έκθεση ΙΑΣΙΣ του μουσείου Κυκλαδικης Τέχνης. Ειναι πολύ ενδιαφέρουσα και σας συνιστώ να μην την χάσετε (θα ειναι ανοικτή μέχρι τέλος Μαϊου). Παραθέτω το ενημερωτικό φυλλάδιο της έκθεσης. Αλλες πληροφορίες θα βρείτε στην ιστοσελίδα του μουσείου Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Επι τη ευκαιρία, ανεβάζω φωτογραφίες δύο εκθεμάτων. Ενός ειδωλίου που απεικονίζει ασθενή, πιθανώς φυματικό (μιας και τότε δεν κάπνιζαν για να σκεφθούμε και τη ΧΑΠ) σε κατάσταση ασφυξίας και μιας βεντούζας ("σικύας"), που ηταν το κύριο όργανο εξάσκησης της ιατρικής τέχνης στην αρχαιότητα για θεραπεία μέσω αποκατάστασης της ισορροπίας των "χυμών" του σώματος και ήταν το αντικείμενο που συμβόλιζε την ιατρική τέχνη (όπως πχ το στηθοσκόπιο σήμερα). Ειναι εκπληκτικό εάν σκεφθεί κανείς ότι χρησιμοποιείται θεραπευτικά ακόμα και σήμερα, ασχέτως εάν η χρήση της έχει πλέον παραχωρηθεί στη λαϊκή ιατρική.
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση