Ιστορία της Ιατρικής.

[Argirios Argiriou]

"Επίσκεψη κατ' οίκον" ( läkarbesöket). Έργο της δεκαετίας του 1880.

Του Σουηδού Ζωγράφου Karl Aspelin ( 1857 - 1932 ).

[Argirios Argiriou]

25/11/2016

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Ορθοπαιδικός]

25/11/2016

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

  Να που τα ράντσα δεν είναι Ελληνική πατέντα. Κρατάει χρόνια αυτή η ....συνήθεια.

[Argirios Argiriou]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

08/01/2017

Dr. Donald Henderson. Ένας ασήμαντος θάνατος και 74 εκατομμύρια ζωές.

Η χρονιά-δρεπάνι 2016 ήταν ίσως η χρονιά που περισσότερο από κάθε άλλη είδε τα social media να γεμίζουν από κλαψουρίσματα και νοσταλγίες για μια σειρά από διάσημα ονόματα που «έφυγαν».

Και φυσικά δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να αναπολείς τα τραγούδια του George Michael ή του Prince αλλά είναι απολύτως προβληματικό και ενδεικτικό των αξιών μας το ότι η κλάψα περιορίζεται σε ανθρώπους της εμπορικής λαϊκής διασκέδασης (ξέρω ότι δε θα αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός) και ούτε καν σε καλλιτέχνες, πολύ δε περισσότερο δε θα περιλάβει εκείνους που προσέφεραν πραγματικά στην ανθρωπότητα.

Το όνομά του ήταν Donald Henderson και γεννήθηκε το 1928 στο Λέικγουντ, στο Οχάιο. Πέθανε στις 19 Αυγούστου 2016 σε ηλικία 87 ετών στη Βαλτιμόρη. Προφανώς κανείς δεν τον έχει ακούσει, δεν ξέρει καν για το έργο του και φυσικά ούτε συζήτηση για το θάνατό του.

Στη δεκαετία 1967-77 ήταν επικεφαλής μιας μικρής ομάδας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με την ονομασία Μονάδα Εκρίζωσης της Ευλογιάς (Smallpox Eradication Unit) και τη χρηματοδότηση της USAID.

Την εποχή εκείνη περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαιναν κάθε χρόνο από τη νόσο αυτή, κυρίως στη Βραζιλία και σε χώρες της Αφρικής. Ο ΠΟΥ βρέθηκε στην ευτυχή θέση να ανακοινώσει ότι από το 1979 δε σημειωνόταν πλέον κανένας θάνατος παγκοσμίως και η ευλογιά είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Αυτό είχε συμβεί λόγω της επιτυχημένης στρατηγικής της ομάδας αυτής. Είχε αποδειχτεί ότι ένα επιτυχημένο πρόγραμμα εμβολιασμών δεν ήταν αρκετό για να κερδηθεί η μάχη. Η επιτυχία ήρθε με την εγκατάσταση μηχανισμών «Παρακολούθησης και περιορισμού» (surveillance-containment) χάρη στους οποίους καταγραφόταν ταχύτατα όλα τα νέα κρούσματα και εμβολιαζόταν τάχιστα όλοι οι συγγενείς και κοντινοί κάτοικοι στη γύρω περιοχή. Η προσπάθεια ήταν γιγάντια, πήραν μέρος 73 χώρες και το τελευταίο κρούσμα αναφέρθηκε στη Σομαλία στις 26 Οκτωβρίου 1977.

Η ευλογιά ήταν η πρώτη νόσος από εκείνες που ταλαιπωρούν το ανθρώπινο είδος επί αιώνες η οποία εξαλείφθηκε. Η επιτυχία αυτή οδήγησε στην εκπόνηση παρόμοιων προγραμμάτων που έχουν φέρει στο όριο της εξάλειψης την πολιομυελίτιδα και άλλες ασθένειες, και σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία αυτή οφείλεται στον Henderson.

Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία και ακαδημαϊκές θέσεις συμπεριλαμβανομένου του Albert Schweitzer International Prize for Medicine, Health for All Medal of the World Health Organization και του US Presidential Medal of Freedom.

Κανένα Nobel δε δόθηκε γι’ αυτό το επίτευγμα, τα Nobel πήγαν σε τρεις προέδρους των ΗΠΑ,  κανένα δάκρυ δε χύθηκε, όλη η κλάψα πήγε στον Johan Cruyff και τον David Bowie. Τυχαίο που σε όλους τους απολογισμούς των σημαντικών θανάτων για το 2016 έχει μόνο τραγουδιστές, ηθοποιούς και δευτεροκλασάτους συγγραφείς;

Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δυσκολεύεται να βρει την Αγγλία και τη Γαλλία στο χάρτη και αμφιβάλω αν ξέρει με ποιους πολέμησε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες. Ξέρει όμως πολύ καλά τα latest hits. Είναι δυνατόν να έχει κανείς την απαίτηση να ξέρει τι είναι ο ΠΟΥ, τι η ευλογιά και από τι αιτίες θανάτου έχουμε γλυτώσει την τελευταία δεκαετία;

Από το 1979 που αναφέρθηκε ο τελευταίος θάνατος από ευλογιά, έχουν περάσει 37 χρόνια και έχουν σωθεί 74 εκατομμύρια ζωές. Τόσοι πέθαναν και στους δυο παγκόσμιους πολέμους μαζί.

Δε χρειάζονται δάκρυα για τον Henderson. Δεν τα έχει ανάγκη, σε αντίθεση με τα δημοφιλή λαϊκά είδωλα.

Του Κωνσταντίνου Ν. Φουντουλάκη αναπληρωτή καθηγητή Ψυχιατρικής ΑΠΘ

πηγή. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Denominator]

Εξαιρετικό άρθρο.
Και στον αντίποδα έχουμε την εμβολιοφοβία και την εμβολιοπολεμική να στοιχίζουν ανυπολόγιστα.

[Argirios Argiriou]

Ένα σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο από το μακρινό 1935... " Το νησί των λεπρών"....Σπιναλόγκα!!!

[Argirios Argiriou]

09/05/2017

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Στην Τραπεζούντα, το 1911, υπήρχε οδοντοϊατρός που κατασκεύαζε "βιδωτούς οδόντας"....... , όπως πληροφορούμαστε από καταχώρηση στο ΦΑΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ.

[Argirios Argiriou]

Οι πρώτες παράγκες στο Δημόσιο Ψυχιατρείο (Δαφνί), οι οποίες κατασκευάστηκαν το 1928


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ
Τοξικομανία δι’ ηρωίνης
Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα
του Μεσοπολέμου
εκδ. Αγρα, σελ. 293

Στη χώρα μας, όπως και στο εξωτερικό, επανέρχεται με διάφορες αφορμές στην επικαιρότητα το ζήτημα των ναρκωτικών. Κυβερνητικές αποφάσεις, νέοι νόμοι περί χρήσης και εμπορίας ή εγκλήματα όπως αυτό που συντάραξε την κοινωνία πριν από μερικές εβδομάδες, αποτελούν αφορμές για διάλογο και διαφωνία πάνω στο θέμα, το οποίο ωστόσο μάλλον λίγοι γνωρίζουν αληθινά και επί της ουσίας. Ενας από αυτούς είναι σίγουρα ο Δημήτρης Υφαντής, ο οποίος εργάζεται στον τομέα της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων τα τελευταία τριάντα χρόνια και υπογράφει το βιβλίο «Τοξικομανία δι’ ηρωίνης – Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου».

Η μελέτη του, η οποία βασίζεται σε εξονυχιστική έρευνα των πρωτογενών πηγών αλλά και της μετέπειτα αποκτημένης γνώσης, δεν αποτελεί απλώς παράθεση στοιχείων· αντιθέτως οργανώνεται θεματικά, προσφέροντας μια συνολική θεώρηση του ζητήματος της χρήσης ουσιών στην Ελλάδα επικεντρώνοντας στην κομβικής σημασίας περίοδο του Μεσοπολέμου. Πρόκειται για τα χρόνια όπου στη χώρα καταγράφεται για πρώτη φορά σοβαρός αριθμός εξαρτημένων από τα λεγόμενα «σκληρά» ναρκωτικά (ηρωίνη, κοκαΐνη, μορφίνη κ.τ.λ.), ενώ κατακόρυφη άνοδο σημειώνει και η γνωστή από παλαιότερα χρήση του χασίς, την οποία μάλιστα οι πηγές αποδίδουν στην έλευση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Ενδιαφέρον, επίσης, έχει ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας, αναζητώντας τις ρίζες της εξάρτησης, συνδέει τη νέα σχέση ατόμου-αντικειμένου/αγαθού στη βιομηχανική κοινωνία της ελεύθερης αγοράς, με εκείνη εξαρτημένου και ουσίας. Γενικότερα, το (εκάστοτε) κοινωνικό πλαίσιο αναλύεται εδώ διεξοδικά, υπογραμμίζοντας για παράδειγμα το ταξικό αποτύπωμα της κάθε ουσίας –χασίς και ηρωίνη για τα κατώτερα, κοκαΐνη και μορφίνη για τα ανώτερα στρώματα– όπως αυτό είχε επικρατήσει εκείνη την εποχή.

Τα πιο «ζουμερά» και συγκλονιστικά κομμάτια του βιβλίου είναι βέβαια αυτά που μεταφέρουν αυτούσιες μαρτυρίες εκείνης της περιόδου: «Φτάνουμε στη Νιο και με πάνε γραμμή για τη Χωροφυλακή του νησιού κι από εκεί στο χωριό. Εκεί μου δίνουνε βιβλιαράκι να πηγαίνω στο μπακάλη να ψωνίζω, για να τρώω. [...] πέθαιναν γυμνοί στη Νιο οι πρεζάκηδες, σαν τα σκυλιά στο δρόμο. Πέθαιναν από την πείνα. Αφού πουλάγανε το φαΐ για την ένεση... Την πείνα που είδανε όλοι στην Κατοχή, να πεθαίνει στους δρόμους ο κόσμος πρησμένος από την ασιτία, την είδα εγώ πιο μπροστά, το 1938 στην εξορία εκεί. [...] Αυτός ο μάγερας πούλαγε πρέζα. Επαιρνε από τους εξόριστους ρούχα, λεφτά, ρολόγια, δαχτυλίδια, ό,τι είχανε κι ερχόταν στην Αθήνα και τα πούλαγε. Κι έφερνε στη Νιο, πρέζα. Αυτά ήταν σε γνώση της Χωροφυλακής. Την πρέζα που είδα εγώ να κυκλοφορεί στην εξορία, δεν την είχε όλη η Αθήνα», λέει ένας από τους επιζήσαντες, τον οποίο η δικτατορία του Μεταξά έστειλε προς... απεξάρτηση στην Ιο.

Μια άλλη αποκαλυπτική πτυχή της ιστορίας είναι αυτή που έχει να κάνει με τη χιλιοτραγουδισμένη (κυριολεκτικά) κάνναβη. Οπως για παράδειγμα, το γεγονός πως η Ελλάδα ήταν η πρώτη (!) ευρωπαϊκή χώρα η οποία απαγόρευσε την χρήση της, το 1891.

Λόγω ανταγωνισμού

Φυσικά δεν πρόκειται για πρωτοβουλία... εκσυγχρονισμού. Απλώς η Βρετανία, η οποία ήλεγχε τις εξαγωγές χασίς της Ινδίας, ήθελε να εξαλείψει τον ανταγωνισμό προς τη μεγάλη αγορά της Αιγύπτου, την οποία η Ελλάδα προμήθευε με μεγάλες ποσότητες ώς τότε. Ετσι σταδιακά μέχρι και το 1920, και πάντα «προς χάριν της δημόσιας υγείας», η χρήση του χασίς όχι μόνο είχε απαγορευθεί, αλλά πλέον θεωρούνταν πιο επικίνδυνη και αξιόποινη από εκείνη κάθε άλλης ναρκωτικής ουσίας.

Τέλος, ένα καταληκτικό αλλά αρκετά εκτενές κομμάτι του βιβλίου, αφιερώνεται στις υπηρεσίες υγείας και στα πρώτα βήματα που έγιναν προς την κατεύθυνση της θεραπείας των εξαρτήσεων στη χώρα μας. Κι εδώ βέβαια πολλές από τις παρατηρήσεις θα φάνταζαν σχεδόν κωμικές αν δεν είχαν υπάρξει, κατά κανόνα, τόσο τραγικές για τους πάσχοντες. Ο Υφαντής συμπεραίνει πως τα στοιχεία που μας παρέχουν οι πηγές της εποχής, μπορούν να συμβάλουν στην αποσαφήνιση σύγχρονων ερωτημάτων που απασχολούν την επιστήμη και τον κοινωνικό διάλογο.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Για τους συναδέλφους στη Θεσσαλονίκη...
24 Νοεμβρίου 2017, 19:00
Γ.Ν.Θ. "Γ. Γεννηματάς-Αγ. Δημήτριος"

[Argirios Argiriou]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

BMJ 2017; 359 doi: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος (Published 14 December 2017)

Stephen Gillam delves into the history of a man sometimes revered as the father of general practice.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Από επιστολή του Γενικού Ιατρού Μερκούρη Μποδοσάκη προς το Υπουργείο Υγείας με ημερομηνία 02/02/2018 :

Ο θεσμός του Αγροτικού γιατρού δεν καθιερώθηκε βέβαια το 1968 όπως διαβάζω στο Λεύκωμα αλλά το 1955 με το Β.Δ. 3487/55 και η θητεία δεν ήταν 6μηνη αλλά διετής αρχικά και στην συνέχεια – όπως και μέχρι σήμερα ισχύει – μονοετής. Ο κ. Γιαννόπουλος νομίζω ότι μπορεί να σας το βεβαιώσει.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Από επιστολή του Γενικού Ιατρού Μερκούρη Μποδοσάκη προς το Υπουργείο Υγείας με ημερομηνία 02/02/2018 :

Ο θεσμός του Αγροτικού γιατρού δεν καθιερώθηκε βέβαια το 1968 όπως διαβάζω στο Λεύκωμα αλλά το 1955 με το Β.Δ. 3487/55 και η θητεία δεν ήταν 6μηνη αλλά διετής αρχικά και στην συνέχεια – όπως και μέχρι σήμερα ισχύει – μονοετής. Ο κ. Γιαννόπουλος νομίζω ότι μπορεί να σας το βεβαιώσει.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Να επισημάνουμε ότι μερικοί, ακόμη επικαλούνται το Βασιλικό Διάταγμα του 1955 για να "αποδείξουν" την "υποχρέωση" σε 17ωρη πέραν του πρωινού ωραρίου (απλήρωτη) ετοιμότητα!