κωλοέλληνας
With due respect, το να χαρακτηρίζουμε τους κατοίκους της Ελ ως κωλοέλληνες, χωρίς να κάνουμε ταυτόχρονα αναφορά σε κωλοσκοπιανούς, κωλοβούλγαρους, κωλοϊσλανδούς κ.α. κωλοϋπηκόους, είναι τόσο αταβιστικό / καφενόβιο, όσο το να υποστηρίζουμε ότι οι Ελ -και μόνο αυτοί- προκόβουν στο εξωτερικό, αγνοώντας και πάλι τους αλλοεθνείς: Τούρκοι, Αφρικανοί, Κινέζοι, Αφγανοί, Μαλαισιανοί κ.λπ. πάνε χαμένοι όταν σπουδάζουν σε Αγγλικά Πανεπιστήμια ή εργάζονται σε Αμερικανικά Νοσοκομεία; Συνακόλουθα, αν ο όρος "κωλοέλληνας" έχει καθιερωθεί ως αποδεκτός και δόκιμος, γιατί δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το πρώτο συνθετικό του για να χαρακτηρίσει και πολίτες άλλων κρατών; Και μήπως επαγωγικά, δεν είμαστε παρά μια κωλοανθρωπότητα;
Το ότι ζούμε σε ένα κράτος που γειώνει / κλάνει τα παιδιά του (παλιά τα έτρωγε κιόλας) έχει σαν συνέπεια πολλές γεννιές νεοελλήνων να γαλουχηθούν πιστεύοντας ότι το εξωτερικό είναι το σώβρακο του Ήτα-Βήτα που μπορεί να τους προσφέρει τα πάντα: Στην Ψωροκώσταινα δεν έχει δουλειά ή ευρύ φάσμα εμπορικό / επιστημονικό / τέχνης ή ίσες ευκαιρίες => Κωλότοπος, μπάχαλο, βυσματοδοσία, νταβατζηλίκι, νεπωτισμός, σταρχιδισμός, αδιαφάνεια κ.λπ, ενώ μόλις φύγει κανείς, προκόβει μέχρι να πει τζεχούντα (jehuda).
Τί πα' να πει προκόβει;
- Ένας που επιλέγει να κάνει κωλονοσκοπήσεις στην Ολλανδία, ενώ μπορούσε να κάνει κι εδώ, πρόκοψε;
- Πόσοι προκόβουνε; (Δεν έχει ρεμάλια Έλληνες στο εξωτερικό; )
- Μόνο οι Έλληνες προκόβουνε; (Όλοι οι άλλοι πάνε στο βρόντο; )
- Γιατί προκόβουνε εκεί και όχι εδώ; (Γιατί δεν έχει ελευθερία σκέψης στην επαρχία, γι' αυτό.)
Ποιοι Ελ πάνε στο εξωτερικό; Και όταν πάνε, εξακολουθούν να είναι κωλοέλληνες;
- Παλιά μεταναστεύανε οι χαμηλές κοινωνικές τάξεις ως εργάτες ενώ σήμερα μεταναστεύει και η μεσαία τάξη, ως επιστημονικό προλεταριάτο.
- Πάντα πήγαιναν οι ελάχιστοι σοβαροί επιχειρηματίες, επειδή εδώ η επιχειρηματικότητα έχει ταβάνι / plafond, άσε που της βάζει διαρκώς τρικλοποδιές το Κράτος.
Τί εννοούμε εξωτερικό;
- Όπως έχω γράψει και αλλού, κανείς δεν πρόκειται να πάει να δουλέψει ως γιατρός στην Αμπχαζία, εκτός και αν παίζουν γκαφρά.
Τέσπα, πολλά θα μπορούσαν να λεχθούν, αλλά το σίγουρο είναι ότι είτε αποδεχτούμε τον χαρακτηρισμό "κωλοέλληνες", είτε διαφωνήσουμε μ΄αυτόν, είτε ακόμη τον επεκτείνουμε και γι΄άλλες εθνικότητες, καπελώνουμε βάναυσα την πραγματικότητα, ομφαλοσκοπώντας σε έναν δεοντολογικού χαρακτήρα κόσμο, εντός χαρακωμάτων που οι ίδιοι έχουμε οριοθετήσει με πλήθος από αυτοαναφορικές νόρμες.
Και για το τέλος, ένα ανέκδοτο με λίγο τοπικιστικό χρώμα:
Μια γιαγιούλα πάει να περάσει τη διάβαση και της την πέφτουνε δυο τσαντάκηδες.
Την τραβολογάνε καμπόση ώρα, αλλά δεν αφήνει την τσάντα της, και φωνάζει «βοήθεια!»
Ευθύς, ξεπετάγονται απο τους υπονόμους τα χελωνονιντζάκια, που πλακώνουνε στις καρατιές τους τσαντάκηδες και τους αφήνουνε σέκους.
Αφού τελειώσανε, πάει ένα χελωνονιντζάκι να σηκώσει τη γιαγιούλα και να την περάσει απέναντι.
Η γιαγιά λέει:
- Να' χεις την ευκή μου γιέ μου!
- Τίποτα γιαγιά! Το καθήκον μας.
- Πώς σε λένε καλό μου παιδί;
- Χελωνονιντζάκι.
- Αχ! Πάντα το' λεγα, οι Κρητικοί είστε παλικάρια...