Τηλεϊατρική: Υπάρχει ελπίδα;

[Δ. Κουναλάκης]

Με αφορμή ένα μάλλον ελλειπές άρθρο από το insidestory είπα να γράφω λίγα λόγια την χαμένη ελπίδα της τηλεϊατρικής:

Η Ελλάδα έχει πολλές απομονωμένες περιοχές και θα μπορούσε να είναι κοιτίδα της τηλεϊατρικής. Εκατομμύρια έχουν δαπανηθεί και τελικά είμαστε όχι πολύ μακριά από ότι ήταν πριν 40 χρόνια. Τι είναι αυτό που δεν κάνουμε καλά;
a. Απομονωμένες περιοχές δεν έχει μόνο η Ελλάδα. Πολλές χώρες έχουν νησιωτικά συμπλέγματα ή απρόσιτες περιοχές. Έχει πετύχει η τηλεϊατρική εκεί; Η απάντηση είναι και ναι και όχι.
b. Υπάρχουν επιτυχημένες προσπάθειες τηλεϊατρικής στο εξωτερικό; Ναι υπάρχουν. Μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για την Ελλάδα. Η απάντηση είναι και ναι και όχι.
c. Είναι θέμα χρημάτων η επιτυχία της τηλεϊατρικής; η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι.
d. Ποιος είναι ο "καταναλωτής" της τηλεϊατρικής; ο πολίτης; ο υγειονομικός; και οι δύο; Η απάντηση είναι κατά περίπτωση ένα από τα τρία.

Το πιο σημαντικό ερώτημα που συχνά δεν τίθεται είναι:
Γιατί να χρησιμοποιήσουμε τηλεϊατρική;
Πιθανές απαντήσεις:
α. Γιατί δεν έχουμε εξειδικευμένο προσωπικό σε κάθε περιοχή
β. Υπάρχει ένα "πρόγραμμα" και πρέπει να απορροφηθούν κονδύλια
γ. Για μην έχουμε άσκοπες μετακινήσεις

Και οι 3 παραπάνω απαντήσεις έχουν κοινό στοιχείο το κόστος, το χρήμα. Σίγουρα σε κάθε μορφής υπηρεσία θέλουμε λιγότερη ταλαιπωρία για τον πολίτη και μέγιστη δυνατή ποιότητα.
Μήπως τελικά η τηλεϊατρική στην Ελλάδα δεν βγάζει τα "λεφτά" της; Και τι φταίει σε αυτό;

Εκεί που υπάρχει επιτυχία στην τηλεϊατρική παγκοσμίως και θα είναι και η πρώτη εμπορική εφαρμογή του Meta είναι σε οτιδήποτε δεν χρειάζεται κλινική εξέταση. Οι ψυχιατρικές συνεδρίες έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως σε σημείο που συχνά αντικαθιστούν τις κλασσικές επισκέψεις. Σε αυτή την περίπτωση καταναλωτής της τηλεϊατρικής είναι ο πολίτης. (περίπτωση 1)

Μια άλλη περίπτωση επιτυχημένης τηλεϊατρικής με καταναλωτή όμως αυτή τη φορά το γιατρό είναι η τηλε-δερματολογία. Εδώ ο ιατρός στο νησί ζητάει την γνώμη του δερματολόγου αποστέλλοντας εικόνες με ειδικές κάμερες και κλινικά στοιχεία στον ειδικό. (περίπτωση 2) Κι αυτό έχει επιτυχία.

Δεν έχουμε όμως πάντα ιατρό στις απομακρυσμένες περιοχές και συχνά ανά τον κόσμο, υπάρχει ένας νοσηλευτής ή ένας μη επαγγελματίας υγείας, που χειρίζεται εξοπλισμό για να πάρει μια "τηλεβοήθεια" αν ένα "έκτακτο" περιστατικό είναι επείγον για διακομιδή ή αν μπορεί να πάει με το πλοίο της γραμμής. Εδώ μπορεί να έχουμε ένα καρδιογράφο, ένας σπιρόμετρο, ένα πιεσσόμετρο, εξοπλισμό τηλεδιάσκεψης που χρειάζεται κάθε είδος "zoom" πλατφόρμας. Όλα αυτά τοποθετούνται στον ασθενή στέλνουν δεδομένα σε ένα ιατρό κάπου αλλού που καλείται να αποφασίσει τι θα κάνει. Καταναλωτής και εδώ ο πολίτης. (περίπτωση 3).

Υπάρχει η περίπτωση της "τηλε-παρακολούθησης" ή καλύτερα της παρακίνησης που λέμε εμείς οι γιατροί. Σε ένα ασθενή που έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και κάνει τις εξετάσεις του τοπικά, θα μπορούσε να τις στέλνει στο γιατρό του και να γλιτώνει κάποιες επισκέψεις με κύριο κέρδος την ψυχολογική παρακίνηση να συνεχίσει τα φάρμακα του και την γενικότερη αγωγή του. Και εδώ όπως και στην περίπτωση 3 αρκούν βασικές συσκευές που ίσως βρουν και κάτι καινούργιο (από τύχη) αλλά βασικό στόχο έχουν την προσήλωση του ασθενή στην θεραπεία του. Στο εξωτερικό χρησιμοποιούν νοσηλευτές και κλινικούς φαρμακοποιούς για αυτή τη δουλειά, και όποιος του περισσεύουν τα λεφτά χρησιμοποιεί γιατρό. Και εδώ είναι πεδίο λαμπρό για το Μeta με "φτηνούς" ιατρούς. Και εδώ καταναλωτής απευθείας ο πολίτης (περίπτωση 4)

Η Ελλάδα διαθέτει και μια ιδιαίτερη ερωτική περίπτωση τηλεϊατρικής, είναι αυτή που ονομάζω προξενική τηλεϊατρική. Ο αγαπητός Athanasios Kontaris ίσως με καταλαβαίνει. Είναι η περίπτωση που βλέπεις ότι ένας ασθενής χρειάζεται μια εξέταση από ένα ειδικό ιατρό και ξεκινάς το προξενιό για να τον δεχθεί ο ειδικός χωρίς να χαθεί ο ασθενής στις κακοτοπιές του ελληνικού συστήματος. Γιατί εσύ μπορεί να βλέπεις πχ μια ασταθή στηθάγχη αλλά αν υπάρξει και από την άλλη μεριά μια επιθυμία για διακομιδή, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα διακομισθεί ο ασθενής με μικρότερες τελικές επιπλοκές. Εδώ καταναλωτές είναι και οι δύο (ιατρός+ασθενής) (περίπτωση 5)

Στην βιβλιογραφία αναφέρεται και μια υπό δοκιμή περίπτωση τηλεϊατρικής που είναι παραλλαγή και συνδυασμός ταυτόχρονα των περιπτώσεων 2 και 4. Εδώ στην προγραμματισμένη τηλεδιάσκεψη της περίπτωσης 4 συμμετέχει και ο ιατρός της απομακρυσμένης περιοχής και έχουν συμπληρωματικά της τηλε-συμβουλευτικής του ασθενή και ένα μίνι "ιατρικό συμβούλιο" για το πως θα πρέπει να γίνει η διαχείριση του ασθενή από τον τοπικό ιατρό και υπό ποιες συνθήκες θα υπάρξει μια νέα τηλεδιάσκεψη. Κι αυτό είναι μια άτυπη συχνή περίπτωση στην Ελλάδα που αγνοείται από τους νόμους και την ακούμε σαν "εθελοντική". Και εδώ καταναλωτές είναι και οι δύο (ιατρός+ασθενής) (περίπτωση 6)

Μεγάλο κατεβατό τα όσα έγραψα παραπάνω αλλά είναι πλέον ξεκάθαρο ότι για το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ είναι καθόλου ξεκάθαρο τι θέλει να κάνει με την τηλεϊατρική. Σίγουρα θα έχουμε πολλές κορδέλες που θα κοπούν σε εγκαίνια όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Δεν θα έχουμε νομοθεσία για το όλο θέμα, δεν θα έχουμε ψηφιοποίηση των δεδομένων και θα το ξανασυζητήσουμε ξανά σε λίγα χρόνια. Και αυτή η ανάρτηση θα είναι από αυτές που επαναλαμβάνω κάθε 5-6 χρόνια με την φράση: "Τίποτα δεν άλλαξε".

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος