Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη και η Γενική - Οικογενειακή Ιατρική.

[Argirios Argiriou]

Είδα την «Φόνισσα».

Και συμφωνώ με την Ρέα Βιτάλη ότι αν ήταν στην αίθουσα ο Παπαδιαμάντης θα χαμογελούσε ήσυχα.

Σαν Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός όμως μου έρχεται στο μυαλό και μια άλλη διάσταση:

Το πόσο κοντά ήταν το λειτούργημα της πρακτικής Μαμής/πρακτικής Νοσηλεύτριας της τότε Ελλάδας, με αυτό του σημερινού Γενικού - Οικογενειακού Ιατρού. (Δεν εννοώ φυσικά τους φόνους που έκανε η φόνισσα αλλά τον ρόλο που περίμενε η Κοινότητα από αυτήν να έχει, και που συνήθως βγάζαν εις πέρας οι γυναίκες αυτές). Και αυτό που λέω δεν πρέπει να το θεωρήσουμε υποτιμητικό για την Γενική - Οικογενειακή Ιατρική. Γιατί ο ρόλος αυτός, ήταν (και είναι) σημαντικότατος από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Ο Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός, κινείται στις παρυφές μεταξύ Ψυχολόγου, Θεραπευτή και Κοινωνικού Λειτουργού  (για να μην πω και Σαμάνου), και σε αυτές τις παρυφές βρισκόταν (με πιο πρωτόγονο τρόπο φυσικά) και η πρακτική Μαμή/πρακτική Νοσηλεύτρια του χωριού.

Και το πόσο πολύ συνδεδεμένη φυσικά ήταν, είναι, και θα είναι, η Υγεία του ανθρώπου με το Κοινωνικό Γίγνεσθαι.



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος