Απογευματινά χειρουργεία: Τι χρειάζεται και τι λαμβάνει ο Έλληνας πολίτης

[Argirios Argiriou]

20/03/2024
Του Γενικού Ιατρού Δημήτρη Κουναλάκη

Θέμα των ημερών είναι τα απογευματινά χειρουργεία με φανατικούς πολέμιους και υπέρμαχους. Έχουν περάσει 23 χρόνια από τα απογευματινά ιατρεία και η ίδια δοκιμασμένη συνταγή, επιστρέφει ως λύση στην μεγάλη αναμονή της λίστας χειρουργείου.

Η μεγαλύτερη επιτυχία των απογευματινών ιατρείων ήταν ότι ανακούφισε σε μεγάλο βαθμό τις αναμονές σε πολλές εργαστηριακές πράξεις, απεικονιστικές και άλλες. Κανένα μηχάνημα δεν είναι πια εκτός λειτουργίας, αν δεν δουλεύουν δεν υπάρχουν απογευματινά ιατρεία.

Ταυτόχρονα, νομιμοποίησε την κοινωνική ανάγκη για επιλογή του ιατρού από τον ασθενή, που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το 2001, οι τεχνικές δυνατότητες ήταν σαφώς περιορισμένες για άλλες λύσεις αλλά η επανάληψη της ίδιας συνταγής δείχνει την αποτυχία διαχρονικά στην οργάνωση του ΕΣΥ.

Αν δει κανείς νοσοκομεία του εξωτερικού, τα χειρουργεία ξεκινάνε νωρίς το πρωί και τελειώνουν αργά το απόγευμα. Με το που τελειώσει το χειρουργείο, τον χειρουργό περιμένει η νοσηλεύτρια, να τον πάει στην επόμενη αίθουσα όπου έχει ήδη γίνει η νάρκωση του επόμενου ασθενή.

Υπάρχουν δύο διαδοχικές βάρδιες κάθε μέρα και τα χειρουργεία δεν έχουν διακοπή. Τον ασθενή μετά το χειρουργείο περιμένει η Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, μέχρι να μπορεί να επιστρέψει στην κλινική και λειτουργεί συχνά 24ωρο. Εξίσου λειτουργεί πρωί και απόγευμα κάθε μηχάνημα, πχ αξονικό ή μαγνητικό τομογράφο, και ακριβά μηχανήματα όπως πχ ένα PET scan μπορεί να λειτουργούν μέχρι αργά το βράδυ.

Σε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας πολύ σπάνια μπορεί να επιλέγει ο ασθενής τον χειρουργό του, και κάτι τέτοιο είναι λόγος ιδιωτικής συμμετοχής ή ιδιωτικής ασφάλειας. Όμως την ίδια στιγμή, σε ένα πληροφοριακό σύστημα καταγράφονται τα πάντα, από το σε ποια χειρουργεία και με τι ρόλο συμμετέχει κάθε χειρουργός, πόση ώρα χρειάστηκε και τι υλικά χρησιμοποίησε, μέχρι δείκτες βαρύτητας του περιστατικού και μακρόπνοη έκβαση του κάθε χειρουργείου.

Όλα αυτά τα νούμερα αξιοποιούνται από την διοίκηση για την πληρωμή του, την συμμετοχή του σε μελλοντικά περιστατικά με βάση την βαρύτητα τους και ανακοινώνονται συχνά δημόσια ή αποτελούν δείκτες για επιπλέον κρατική χρηματοδότηση. Εκεί κρίνεται και ο διοικητής για το έργο του και όχι για την υπακοή που τον διακρίνει.

Η Ελλάδα είναι το μοναδικό γαλατικό χωριό που αρνείται ένα σύγχρονο Εθνικό Σύστημα Υγείας, αρνείται να πληρώσει για να έχει προσωπικό, δυσκολεύεται ακόμη και να μετρήσει το έργο που παράγεται.

Οι επαγγελματίες υγείας που είναι από τις πιο ακριβά αμειβόμενες θέσεις παγκοσμίως, καλούνται να βρουν τρόπο να εκβιάσουν την πληρωμή τους από τον ασθενή, είτε εντός νοσοκομείου, είτε εξωνοσοκομειακά.

Οι συντεχνιακές αντιστάσεις είναι μια βολική δικαιολογία, θα μπορούσε η αύξηση της αμοιβής να είναι ως bonus επιπλέον του μισθού με βάση δείκτες ποιότητας, παραγωγικότητας και ποσοτικές εκβάσεις. Αυτό δεν επιδιώκουν και τα απογευματινά χειρουργεία;

Ακούσαμε από επίσημα χείλη ότι είναι τρόπος αύξησης του μισθού των ιατρών, αλλά από την τσέπη του ασθενή. Στην Ελλάδα είμαστε άνετοι και γαλαντόμοι σε φάρμακα και εξετάσεις, αλλά όχι για την στελέχωση και την ημερήσια λειτουργία ενός νοσοκομείου.

Αυτό έχει άλλη μία σημαντική και μακροπρόθεσμη συνέπεια: Οι νέοι ιατροί αποφεύγουν τις ιατρικές ειδικότητες που δεν μπορούν να πετύχουν ιδιωτικά την πληρωμή τους από τον πολίτη με τις υπάρχουσες συνθήκες.

Και αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο, καταστροφικό για την υγεία του πολίτη.
Η λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων δεν είναι επιτυχία, είναι δείκτης του πόσο απουσιάζει από την στήριξη του Έλληνα πολίτη το Εθνικό Σύστημα Υγείας και πόσο εύκολα χρεωκοπεί, οικονομικά και ψυχικά, άτομα και οικογένειες ένα πρόβλημα υγείας.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος