Το "fast-food" της υγείας...

[Δ. Κουναλάκης]

Οι  Γαλλοι δίνουν τους καλύτερους μισθούς αν ξέρεις καλά γαλλικά για να  προσελκύσουν ιατρούς εκτός Γαλλίας. Για τον θέμα των χαμένων ραντεβού  όμως, δεν είναι κάτι περίεργο ή καινούργιο. Έχουμε περάσει σε κάτι άκρως  ενδιαφέρον που θα αλλάξει την παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλο τον κόσμο.  Οι ΗΠΑ το μελετούν εδώ και καιρό και αλλάζει την ΠΦΥ.

Το  ονομάζω "fast-food" της υγείας: Ο μέσος πολίτης πλέον σε πολλές χώρες  του κόσμου (στην Ελλάδα είναι σύνηθες), θέλει ΑΜΕΣΑ, σε ότι ώρα το  θυμηθεί και τον βολεύει μια απρόσωπη πρώτη αντιμετώπιση και θεραπεία,  ακόμη κι του κοστίσει μακροπρόθεσμα. Θα το ψάξει σε ότι είναι άμεσα  προσβάσιμο και εύκολο. Στην Ελλάδα συχνά είναι τα φαρμακεία ή ο πρώτος  διαθέσιμος ιδιώτης ιατρός που δέχεται άμεσα συχνά μέσω πλατφόρμας. Αν  μιλάμε για ιατρό, η ειδικότητα επιλέγεται κατ εκτίμηση από τον ασθενή.  Είναι το αντίστοιχο βρώμικο "hot-dog" που μπορεί να γίνει διάρροια αλλά  το ρισκάρεις.

Αν κάτι  δεν περάσει ή χειροτερέψει το πρόβλημα, υπάρχει το ραντεβού και η  κλασσική οδός με το γνωστό ή τον "καλό" ιατρό. Και κάποιοι απλά ξεχνάνε  το ραντεβού. Αυτή η λογική του fast-food είναι και η λογική του  τηλεφωνήματος στον ιδιώτη ιατρό, ή του GP at hand του βρετανικού NHS ή  γενικότερα της "τηλε-ιατρικής" (που κλασσικά αγνοούν στον ΠΙΣ). Στις ΗΠΑ  προσπάθησαν να μειώσουν τις αναμονές σε οικογενειακό ιατρό με τους  νοσηλευτές της ΠΦΥ, αλλά είδαν ότι όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι,  συμπεριλαμβανομένων των λύσεων fast-food, κοστίζουν συνολικά το ίδιο με  τον καλο-πληρωμένο καλά εκπαιδευμένο και με μικρό αριθμό δηλωμένων  πολιτών οικογενειακό ιατρό.

Ταυτόχρονα  στις ΗΠΑ έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα: είναι το direct primary care,  που έχει γυρίσει την πλάτη στις ασφαλιστικές, βασίζεται σε ιατρούς  γενικής ιατρικής ή παθολογίας ή παιδιατρικής, πληρώνεται από τον ασθενή  σε συμβόλαιο ορισμένου χρόνου για άμεση πρόσβαση αν χρειαστεί κάτι.  Σημαντικά λιγότεροι πολίτες ανά ιατρό, και άμεση εξυπηρέτηση. Για τις  ΗΠΑ που δεν υπάρχει αναδιανεμιτικό σύστημα και υποχρεωτική ασφάλιση  ελεγχόμενη από το κράτος, ήταν εύκολο.

Με αφορμή το παρακάτω άρθρο:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[timex]

Οι  Γαλλοι δίνουν τους καλύτερους μισθούς αν ξέρεις καλά γαλλικά για να  προσελκύσουν ιατρούς εκτός Γαλλίας. Για τον θέμα των χαμένων ραντεβού  όμως, δεν είναι κάτι περίεργο ή καινούργιο. Έχουμε περάσει σε κάτι άκρως  ενδιαφέρον που θα αλλάξει την παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλο τον κόσμο.  Οι ΗΠΑ το μελετούν εδώ και καιρό και αλλάζει την ΠΦΥ.

Το  ονομάζω "fast-food" της υγείας: Ο μέσος πολίτης πλέον σε πολλές χώρες  του κόσμου (στην Ελλάδα είναι σύνηθες), θέλει ΑΜΕΣΑ, σε ότι ώρα το  θυμηθεί και τον βολεύει μια απρόσωπη πρώτη αντιμετώπιση και θεραπεία,  ακόμη κι του κοστίσει μακροπρόθεσμα. Θα το ψάξει σε ότι είναι άμεσα  προσβάσιμο και εύκολο. Στην Ελλάδα συχνά είναι τα φαρμακεία ή ο πρώτος  διαθέσιμος ιδιώτης ιατρός που δέχεται άμεσα συχνά μέσω πλατφόρμας. Αν  μιλάμε για ιατρό, η ειδικότητα επιλέγεται κατ εκτίμηση από τον ασθενή.  Είναι το αντίστοιχο βρώμικο "hot-dog" που μπορεί να γίνει διάρροια αλλά  το ρισκάρεις.

Αν κάτι  δεν περάσει ή χειροτερέψει το πρόβλημα, υπάρχει το ραντεβού και η  κλασσική οδός με το γνωστό ή τον "καλό" ιατρό. Και κάποιοι απλά ξεχνάνε  το ραντεβού. Αυτή η λογική του fast-food είναι και η λογική του  τηλεφωνήματος στον ιδιώτη ιατρό, ή του GP at hand του βρετανικού NHS ή  γενικότερα της "τηλε-ιατρικής" (που κλασσικά αγνοούν στον ΠΙΣ). Στις ΗΠΑ  προσπάθησαν να μειώσουν τις αναμονές σε οικογενειακό ιατρό με τους  νοσηλευτές της ΠΦΥ, αλλά είδαν ότι όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι,  συμπεριλαμβανομένων των λύσεων fast-food, κοστίζουν συνολικά το ίδιο με  τον καλο-πληρωμένο καλά εκπαιδευμένο και με μικρό αριθμό δηλωμένων  πολιτών οικογενειακό ιατρό.

Ταυτόχρονα  στις ΗΠΑ έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα: είναι το direct primary care,  που έχει γυρίσει την πλάτη στις ασφαλιστικές, βασίζεται σε ιατρούς  γενικής ιατρικής ή παθολογίας ή παιδιατρικής, πληρώνεται από τον ασθενή  σε συμβόλαιο ορισμένου χρόνου για άμεση πρόσβαση αν χρειαστεί κάτι.  Σημαντικά λιγότεροι πολίτες ανά ιατρό, και άμεση εξυπηρέτηση. Για τις  ΗΠΑ που δεν υπάρχει αναδιανεμιτικό σύστημα και υποχρεωτική ασφάλιση  ελεγχόμενη από το κράτος, ήταν εύκολο.

Με αφορμή το παρακάτω άρθρο:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πόσο δίκιο!

Παραθέτω το παρακάτω άρθρο "Βρετανία: Στα φαρμακεία οι ασθενείς για εφτά παθήσεις-Τέλος οι γιατροί"

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος