Γενικά > Γενική συζήτηση
Παροχή ιατρικών υπηρεσιών χωρίς αμοιβή σε συγγενείς ιατρού
Δ. Κουναλάκης:
Επιστρέφω για να τα μαζέψω λίγο...
Έχουμε ένα προεδρικό διάταγμα το οποίο δεσμεύει και τους ιατρικούς συλλόγους στα πειθαρχικά συμβούλια:
Κώδικας ιατρικής δεοντολογίας, Προεδρικό διάταγμα 3418/28-10-2005 αριθμός φύλλου: 287, άρθρο 19, παράγραφος 3:
Ο ιατρός παρέχει τις υπηρεσίες του χωρίς αμοιβή στους συναδέλφους του και στους συγγενείς προς τους οποίους αυτοί έχουν νόμιμη υποχρέωση, καθώς και στους φοιτητές της ιατρικής.
Είναι άγραφος κανόνας ότι ιατρός δεν παίρνει αμοιβή από ιατρό. Όμως και παρά την ύπαρξη αυτού του νόμου δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων (πρωινά και απογευματινά), που να πιάσουμε και τους συγγενείς. Ο πρώτος που παρανομεί και εδώ είναι το ίδιο το δημόσιο. Προσωπικά, έχω αποδείξεις εφορίας και από ιδιώτες ιατρούς και από το δημόσιο για επισκέψεις και "εξετάσεις". Και μπορώ να πω ότι κάποιοι ιδιώτες είναι αξιοπρεπείς σε αντίθεση με το "δημόσιο" ΕΣΥ. Έχετε πάει να κάνετε εξετάσεις στο ΕΣΥ; Πληρώνετε 10% συμμετοχή στις παρακλινικές εξετάσεις με το ΤΣΑΥ.
Ένα ερώτημα που τέθηκε εδώ είναι: "Μπορεί να πληρωθεί όμως από το ασφαλιστικό του ταμείο;" Καλή ερώτηση. Όταν ο ιατρός είναι εργαζόμενος επί συμβάση ή με μηνιαίο αντιμίσθιο τότε μπορεί να λάβει χρήματα στο όνομα του εργοδότη του; Ή αλλιώς εάν ένας ιατρός πχ στο δημόσιο έχει μια ημέρα σαν ασθενείς γιατρούς και συγγενείς ιατρών θα κοπεί αναλογικά η ημέρα αυτή από το μισθό του; Και εάν όχι γιατί, εφόσον θα κοπεί η αντίστοιχη αμοιβή από τον εργοδότη του;
Και ποιοι είναι οι συγγενείς στους οποίους υπάρχει υποχρέωση; Άλλο ερώτημα αυτό.....
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι εφόσον ο ιατρός και οι συγγενείς του πληρώνουν κανονικά ασφαλιστικές εισφορές όπως οι φαρμακοποιοί και οι οδοντίατροι τότε κανένας ελεγκτής ταμείου δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί την ανταποδοτικότητα του ταμείου του ασφαλισμένου, δηλαδή να πληρωθεί ιατρός, κλινική, εργαστήριο με "χαρτί" του ταμείου. Είναι παράνομος, γιατί δεν αναγκάζει ο ιατρός τον ασθενή-ιατρό να πληρώσει αμοιβή αλλά το ταμείο έχει αναγκάσει τον ιατρό-ασθενή να πληρώσει ασφάλιστρα. Εάν κάποιος είναι παράνομος, είναι το ασφαλιστικό ταμείο, αυτό ζητάει χρήματα με την λογική ότι θα πληρώσει τον ιατρό.
Από εκεί και πέρα, όποιος ζητάει χρήματα για ιατρική (και μόνο) αμοιβή ή κέρδος σε ιατρό και πρώτου βαθμού συγγενείς του είτε είναι νοσοκομείο, είτε κλινική, είτε εργαστήριο, είτε ιδιώτης είναι παράνομοι, ανήθικοι και πρέπει να καταγγέλονται στον ιατρικό σύλλογο.
mandreou:
Συνάδελφοι δεν ξέρω τι εμπειρίες έχετε από συναδελφική αλληλεγγύη προσωπικά επειδή μου έτυχε και μάλιστα σε περίπτωση ανάγκης έχω να πω ότι σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αν δεν πέσει το χρήμα δε γυρνάει να σε δει κανείς ιατρός!!! Το χειρότερο μάλιστα ήταν επειδή ντρεπόταν να τα ζητήσει ο ίδιος έστειλε τη γραμματέα! Από την άλλη έχω πάει τα παιδιά μου σε παιδοοδοντίατρο στην Καβάλα, τελείως άγνωστη μου και μου φέρθηκε άψογα αρνούμενη καν να συζητήσει το θέμα πληρωμής! Τι να πει κανείς μάλλον η δεοντολογία ισχύει ανάλογα με την προσωπικότητα και τη ψυχή του καθενός.
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος..... Το χειρότερο μάλιστα ήταν επειδή ντρεπόταν να τα ζητήσει ο ίδιος έστειλε τη γραμματέα! ....
--- Τέλος παράθεσης ---
Εγώ ζητάω απόδειξη και έχει ο καιρός γυρίσματα....
aterpos:
Αγαπητέ Δ. Κουναλάκη, κάνεις λογικές σκέψεις αλλά νομίζω ότι το πήγες μακριά.
Σχετικά με την εφαρμογή της διάταξης στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων που θέτεις, αυτό διευκρινίζεται στην παράγραφο 5 του ιδίου άρθρου. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα διότι είναι σαφές για τους έμμισθους γιατρούς. Τα ίδια αναφέρει η παράγραφος αυτή και για τους συμβεβλημένους γιατρούς με τα ασφαλιστικά ταμεία -αν και εδώ υπάρχει ένα θέμα με τους γιατρούς που δέχονται ασφαλισμένους στο ιδιωτικό τους ιατρείο (κάτι που δεν είναι ευκρινές από τη διάταξη).
Επιμένω στην προηγούμενη τοποθέτησή μου ότι η διάταξη της παραγράφου 3 αφορά στην ουσία τους ελευθεροεπαγγελματίες γιατρούς.
Σε γενικές γραμμές πάντως, πρόκειται για μια διάταξη νόμου που δεν πρόκειται να επιφέρει επιπτώσεις σε κανέναν μια και η παράβασή της είναι απίθανο να φτάσει σε δικαστήριο (εκτός αν υπάρξη βλάβη ή άλλη αξιόποινη πράξη). Εξάλλου, πουθενά δεν ορίζεται ρητά ότι απαγορεύεται να ζητήσει ο (ιδιώτης) γιατρός αμοιβή ούτε και είναι σαφές αν πρέπει να ακολουθηθεί κάποια άλλη διαδικασία πλην της προσφυγής στα αρμόδια επαγγελματικά και ελεγκτικά όργανα -ήτοι τους ιατρικούς συλλόγους (ζήσε Μάη μου).
Επιπλέον, το νομοθετικό μας σύστημα βρίθει τέτοιων διατάξεων που χαρακτηρίζονται κενό γράμμα (όσον αφορά στη διάκριση τέτοιων "κενών" διατάξεων, άλλες διατάξεις μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν τεθεί έτσι επίτηδες και άλλες εξ αμελείας). Η ουσία είναι ότι κανένα δικαστήριο δεν θα καταφέρει να επιβάλει ποινή για απλή παράβαση της παραγράφου 3 του άρθρου 19 του νόμου 3418/2005 (εξάλλου, περί τίνος αδικήματος πρόκειται;).
Δ. Κουναλάκης:
Το άρθρο 5 γράφει:
Ο ιατρός που προσφέρει τις υπηρεσίες του στο δημόσιο τομέα ή σε οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης απαγορεύεται να αξιώνει, να συμφωνεί ή να εισπράττει από τον ασθενή οποιοδήποτε οικονομικό αντάλλαγμα ή άλλο ωφέλημα οποιασδήποτε φύσης ή να δέχεται υπόσχεση τούτου πέρα από τη μηνιαία ή άλλη αποζημίωση ή αμοιβή του, όπως ορίζονται στο νόμο ή στη σύμβασή του.
και είναι παντελώς άσχετο με την συζήτηση μας.
Αν το άρθρο 3 αφορά μόνο τους ιδιώτες τότε μήπως υπάρχει διακριτική μεταχείριση σε σχέση με τους υπόλοιπους κλινικές-ΕΣΥ;
Επίσης, σε αυτή την περίπτωση εάν αφορά μόνο τους ιδιώτες, ο ελεγκτής κακώς έπραξε καθώς η μητέρα του συναδέλφου θα μπορούσε την εξέταση να θέλει να την κάνει σε νοσοκομείο του ΕΣΥ και εκεί το χαρτάκι ήταν απαραίτητο.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση