Προκαλούν οι πραζόλες εξάρτηση;

[Argirios Argiriou]

Gastroenterology. 2009 Jul;137(1):80-7, 87.e1. Epub 2009 Apr 10.

Proton-pump inhibitor therapy induces acid-related symptoms in healthy volunteers after withdrawal of therapy.

Reimer C, Søndergaard B, Hilsted L, Bytzer P.

Department of Medical Gastroenterology, Køge University Hospital, Copenhagen University, Copenhagen, Denmark.

BACKGROUND & AIMS: Rebound acid hypersecretion (RAHS) has been demonstrated after 8 weeks of treatment with a proton-pump inhibitor (PPI). If RAHS induces acid-related symptoms, this might lead to PPI dependency and thus have important implications. METHODS: A randomized, double-blind, placebo-controlled trial with 120 healthy volunteers was conducted. Participants were randomized to 12 weeks of placebo or 8 weeks of esomeprazole 40 mg/d followed by 4 weeks with placebo. The Gastrointestinal Symptom Rating Scale (GSRS) was filled out weekly. A score of >2 on 1 of the questions regarding heartburn, acid regurgitation, or dyspepsia was defined as a clinically relevant acid-related symptom. RESULTS: There were no significant differences between groups in GSRS scores at baseline. GSRS scores for acid-related symptoms were significantly higher in the PPI group at week 10 (1.4 +/- 1.4 vs 1.2 +/- 0.9; P = .023), week 11 (1.4 +/- 1.4 vs 1.2 +/- 0.9; P = .009), and week 12 (1.3 +/- 1.2 vs 1.0 +/- 0.3; P = .001). Forty-four percent (26/59) of those randomized to PPI reported > or = 1 relevant, acid-related symptom in weeks 9-12 compared with 15% (9/59; P < .001) in the placebo group. The proportion reporting dyspepsia, heartburn, or acid regurgitation in the PPI group was 13 of 59 (22%) at week 10, 13 of 59 (22%) at week 11, and 12 of 58 (21%) at week 12. Corresponding figures in the placebo group were 7% at week 10 (P = .034), 5% at week 11 (P = .013), and 2% at week 12 (P = .001). CONCLUSIONS: PPI therapy for 8 weeks induces acid-related symptoms in healthy volunteers after withdrawal. This study indicates unrecognized aspects of PPI withdrawal and supports the hypothesis that RAHS has clinical implications.

PMID: 19362552 [PubMed - indexed for MEDLINE]

[EzeΤΡΟΛ]

Έτσι εξηγείται γιατί οι ασφαλισμένοι αρνούνται πεισματικά να κόψουν τις πραζόλες τους, αλλά και αναδεικνύεται το μέγεθος της ζημιάς που τους προκαλούμε όταν τους χορηγούμε πραζόλη χωρίς ουσιαστικό ιατρικό λόγο.

Μέχρι πριν το τελευταίο Εθνικό Συνταγολόγιο (2007), η "γαστροπροστασία" δεν περιλαμβανόταν στις ενδείξεις χορήγησης τους. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι συνταγές που είχαν ως διάγνωση "γαστροπροστασία" ήταν άκυρες, αλλά κανένα από τα γενναιόδωρα, εύρωστα Ασφαλιστικά Ταμεία μας δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με το αν η διάγνωση μιας συνταγής συμβαδίζει με το είδος των φαρμάκων που αυτή περιλαμβάνει. Βέβαια, και αυτός ο ύφαλος ξεπερνιέται εύκολα, χρησιμοποιώντας τρία γραμματάκια (ΓΟΠ).

Η χρόνια χρήση πραζόλης, προκαλεί αχλωρυδρία και επομένως  δυσσαπορρόφηση τροφών που θέλουν όξινο περιβάλλον για να γίνει η πέψη τους όπως οι πρωτεϊνικές, ενώ η δυσαπορρόφηση και του σιδήρου, οδηγεί τους χρόνιους λήπτες πραζολών σε αναιμία.

"Ατροφική γαστρίτιδα από χρόνια λήψη πραζόλης" είναι μια εξαιρετκά συχνή διάγνωση που συναντούν καθημερινά οι παθολογοανατόμοι στα μικροσκοπικά παρασκευάσματα τους, όπως μου μετέφερε καλός συνάδελφος της ειδικότητας αυτής. 
 
Προσωπικά, δεν δίνω ΠΟΤΕ πραζόλη ως "γαστροπροστασία" μαζί με ΜΣΑΦ. Πολύ απλά, αν υπάρχει κίνδυνος γαστρορραγίας, υπάρχει αντένδειξη για τη χορήγηση ΜΣΑΦ. Το μέλλον δε των ΜΣΑΦ είναι μάλλον δυσοίωνο, αφού υπάρχει και το ενδεχόμενο της απόσυρσης τους από την αγορά για μια σειρά από λόγους.

Σε λίγες πάλι περιπτώσεις (2 ή 3 ετησίως) που έδωσα πραζόλη με δική μου πρωτοβουλία, τόνισα στον Ασφαλισμένο και έγραψα και στη συνταγή ότι η λήψη της δεν πρέπει να παραταθεί πλέον των 2 εβδομάδων (14άρα πραζόλη και όχι 28άρα ίσον με δύο 14άρες, που θα τραγουδούσε και η Ρίτα Σακελλαρίου).

Επίσης, πραζόλη δεν πρέπει να δίνουμε όταν χρειάζεται διερεύνηση με γαστροσκόπηση του Ασφαλισμένου. Η πραζόλη αλλοιώνει την ενδοσκοπική εικόνα των ελκωτικών βλαβών!

Για την συνέχιση της συνταγογράφησης πραζολών κατόπιν παραγγελιάς των Ασφαλισμένων ή για το ξέπλυμα πραζολών, μη τα ρωτάτε, κόλαση...
Μέχρι και οι ίδιοι οι Φαρμακοποιοί τις δίνουν: OTC/ΜΗΣΥΦΑ/ΜΥΣΥΦΑ  ή όπως αλλιώς τις λένε, τις έχουν καταντήσει! Και αν τολμάς, μάλωσε με τον Ασφαλισμένο που έρχεται κατόπιν σε εσένα για να "του τη γράψεις"!!!!

Υ.Γ.: Τελικά, στη χώρα των ΕΛ, OTC είναι τα φάρμακα που παίρνεις ελεύθερα από το Φαρμακείο σου και πας κατόπιν στον γιατρό σου να σου τα γράψει.Το ποιά φάρμακα περιλαμβάνονται σε αυτή την κατηγορία, εναπόκειται στον εκάστοτε Φαρμακοποιό. Πρόσφατα, μου ήρθε ένας Ασφαλισμένος με Capoten που του χορηγήθηκε από τον (συνταξιούχο εκπαιδευτικό) πατέρα της Φαρμακοποιού ως OTC!

[Δημήτρης Μακρέας]

Νομίζω πως σε κάθε σπίτι που ζει ενήλικας άνω των σαράντα υπάρχει πρόχειρη μια πραζόλη! Το πρόβλημα είναι ότι ξεκινώντας από την κακή χήση από τους γιατρούς εμπεδώθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως φάρμακο που το χρησιμοποιούν όποτε αυτοί νομίζουν. Δε σας κρύβω ότι οι μισές συνταγές που έρχονται από το νοσοκομείο ( συχνότατα από Γ.Ι.) περιλαμβάνουν μαζί με αντιβιωτικό και πραζόλη!!! Φαντάζομαι τη σκηνή.
-Γιατρέ πεντακοσάρα αντιβίωση? Θα μου ξετινάξει το στομάχι και έχω ευαισθησία!
- Μην ανησυχείς, θα σου γράψω κάτι και για το στομάχι.
- Γιατρέ είναι ακριβά τα φάρμακα?
- Πήγαινε στον αγροτικό να σου τα περάσει!

[Loumakis]

  Ειναι πασίγνωστο οτι οι πραζόλες υπερ-συνταγογραφούνται και ο λόγος δεν ειναι βέβαια επιστημονικός, αλλα καθαρά οικονομικός. Βέβαια ο γιατρός που θα γραψει τη χ-πραζόλη στον ασθενή του, χρησιμοποιεί απέναντι στη συνείδηση του το άλλοθι "είναι μεγάλης ηλικίας, να μην τον πειράξουν στο στομάχι τα φάρμακα". Αυτή η υπερ-συνταγογραφηση μου θυμίζει την καταχρηση των ενδορρινικών σπρέϊ καλσιτονίνης για οστεοπόρωση πριν απο πολλά χρόνια, που τώρα αποδείχθηκε οτι προκαλούν καρκίνο και η συγκεκριμενη ένδειξη τους αποσύρθηκε. Ποιός ξέρει ποσους καρκίνους προκάλεσαν οι ορθοπαιδικοί γιατροί (και όχι μόνο αυτοί) κατα τη διάρκεια του πάρτυ της καλσιτονίνης; Και αυτοί μεν εχουν την δικαιολογία οτι δεν ήξεραν τότε τον κίνδυνο που εμπεριείχε η θεραπεία που έδιναν, όσοι όμως σήμερα δίνουν πραζόλες για χρόνια χρήση (πάνω απο 2-3 μήνες) δεν μπορούν να επικαλούνται την ίδια δικαιολογία (ή πρόφαση), γιατί υπάρχουν πολλές μελέτες που αποκαλύπτουν τους κινδύνους και τις παρενέργειες απο τη χρόνια χρήση τους. Αυτό ηταν το θέμα διάλεξης μου στο πρόσφατο 8ο Συμπόσιο Γενικής Ιατρικής στην Αθήνα και επισυνάπτω την παρουσίαση μου για κάθε ενδιαφερόμενο. Στην τελευταία διαφάνεια υπάρχει βιβλιογραφία, όπου οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν links (σε προβολή παρουσίασης) με σχετικά άρθρα στο Ιντερνετ.