Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα
Εφημερίες ΕΣΥ -ΥΥ-ΚΑ και Ε.Ε.
Δ. Κουναλάκης:
H συζήτηση σχετικά με τα ΤΕΠ είναι μια παλαιά κουβέντα στην οποία έχουν ήδη δοθεί απαντήσεις και είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Η δημιουργία των ΤΕΠ ως ξεχωριστά τμήματα και τι ειδικότητες πρέπει να έχουν ήταν πολύ της μόδας πριν 10 περίπου χρόνια που υπήρχε πίεση να δημιουργηθεί και σχετική ειδικότητα, η ειδικότητα της επειγοντολογίας. Τότε το ΕΚΑΒ έδινε και σχετική "υποειδικότητα" με ετήσια εκπαίδευση το γνωστό "Επείγουσα Προνοσοκομειακή Ιατρικη" ή ΕΠΙ. Τότε υπήρχαν οι πιέσεις για να καλυφτούν τα ΤΕΠ με ειδικευμένους αναισθησιολόγους, πνευμονολόγους, χειρουργούς, παθολόγους και φυσικά υπήρχαν και πιέσεις να μπουν και οι γενικοί ιατροί. Η άποψη ειδικών που είχαν έρθει από ΤΕΠ του εξωτερικού (και αυτό το είχα ακούσει με τα αυτιά μου) προς απογοήτευση πολλών (και πανεπιστημιακών) ήταν πως "δεν έχει σημασία τι ειδικότητα έχουν αυτοί που θα προσληφθούν στα ΤΕΠ, αρκεί να αγαπάν αυτο που θα κάνουν και εκπαιδευτούν ειδικά για αυτό". Με άλλα λόγια ήταν σαν να έλεγαν ότι είναι ξεχωριστή ειδικότητα και πρέπει να ειδικευτείς σε αυτή. Τέτοιες απόψεις παρουσία και πολιτικών προσώπων απογοήτευσαν πολύ, καθώς δεν υπήρχε το "προζύμι" με πανεπιστημιακή έδρα για να αρχίσουν να τρέχουν τα πράγματα.....
Η κατάσταση τότε στα επείγοντα των νοσοκομείων (και έτσι συνεχίζει και σήμερα) είναι να δέχονται περιστατικά που δεν είναι επείγοντα αλλά ασθενείς που προσέρχονται είτε για τα παρακάμψουν τα ραντεβού (πχ ασφαλισμένοι του ΟΓΑ) είτε γιατί οικονομικά δεν αντέχουν να αναζητήσουν στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας που το ασφαλιστικό τους ταμείο δεν παρέχει (πχ ΙΚΑ) στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι οι ειδικοί εκ του εξωτερικού δεν κατανοούσαν την ανάγκη για ξεχωριστό τμήμα επειγόντων σε νοσοκομείο που δεν έχει 2-3 νευροχειρουργούς, καρδιοχειρουργούς, κλπ και φυσικά εάν έβλεπες τις διαφάνειες στις παρουσιάσεις τους καταλάβαινες ότι με καμιά 20 ΤΕΠ σε όλη την Ελλάδα είχε κλείσει το θέμα.
Φυσικά με τέτοια διγλωσσία μεταξύ ντόπιων και ξένων ειδικών, με την ανυπαρξίας οργανωμένης ΠΦΥ (και το "κίνημα" δεν ξέρει τι σημαίνει ΠΦΥ), και την διατήρησης της κατάστασης στα επείγοντα των νοσοκομείων, βγήκαν κάτι εκτρώματα για ΤΕΠ νοσοκομείων με σύνθεση ιατρών ανάλογα με τις κλίνες του νοσοκομείου. Και φυσικά, στα νοσοκομεία κάτω των 200 κλινών οι αγροτικοί και οι ειδικευόμενοι αντικαταστάθηκαν με γενικούς ιατρούς.
Ήταν μια πρόοδος οφείλω να ομολογήσω καθώς από ανειδίκευτος καλός και ο ειδικευμένος.... αλλά έλεος. Όλα τα υπόλοιπα είναι ....ακατανόμαστα.
ΑΡΗΣ:
Σε ποιο ιατρείο των ΤΕΠ πάνε οι γενικοί ιατροί?
Ν.ΔΗΜΟΥ:
Σε αντίθεση με τους παθολόγους,χειρουργούς,ορθοπεδικούς και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις μπορούν να είναι σε όλα...
Να δώ ορθοπεδικό να αντιπετωπίζει πνευμονικό οίδημα,παθολόγο να ράβει μεγάλο θλαστικό,καρδιολόγο να ανατάσει εξάρθρωση ώμου,και μετά θα σας πω γιατί τα οργανωμένα ΤΕΠ δεν έχουν ξεχωριστά ιατρεία...
ΑΡΗΣ:
Δηλαδή τα οργανωμένα ΤΕΠ που δεν έχουν ξεχωριστά ιατρεία πρέπει να στελεχώνονται από γενικούς ιατρούς που και πνευμονικό οίδημα αντιμετωπίζουν και μεγάλα θλαστικά ράβουν και ώμους ανατάσουν?
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣε ποιο ιατρείο των ΤΕΠ πάνε οι γενικοί ιατροί?
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι εννοείτε "σε ποιο ιατρείο";
Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς ρωτάτε. Μήπως θα μπορούσατε να επαναδιατυπώσετε την ερώτηση σας;
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔηλαδή τα οργανωμένα ΤΕΠ που δεν έχουν ξεχωριστά ιατρεία πρέπει να στελεχώνονται από γενικούς ιατρούς που και πνευμονικό οίδημα αντιμετωπίζουν και μεγάλα θλαστικά ράβουν και ώμους ανατάσουν?
--- Τέλος παράθεσης ---
Ίσως πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιες διαφορετικές έννοιες:
α) Του τμήματος επειγόντων που δέχεται περιστατικά που ο ασθενής προσέρχεται άμεσα (με/χωρίς ΕΚΑΒ) για κάτι απειλητικά επείγον (πχ πνευμονικό οίδημα) ή λαμβάνουν οξέα και απειλούμενα για την ζωή περιστατικά (π.χ. ένα τροχαίο)
β) Την παραπομπή περιστατικών από εξωνοσοκομειακό ιατρό σε ενδονοσοκομειακό ιατρό σε εξειδικευμένο περιστατικό για αντιμετώπιση (πχ μια υπονατριαιμία)
γ) Την προσέλευση κόσμου στα "επείγοντα" για τακτικά περιστατικά όποιου το επιθυμεί λόγω δομικών προβλημάτων του συστήματος υγείας.
Στην περίπτωση (α) δεν υπάρχουν ιατρεία ειδικοτήτων. Υπάρχουν ιατρεία (τα γνωστά cabinets στο εξωτερικό) όπου πάει ο ασθενής και αντιμετωπίζεται από ομάδα εξειδικευμένων ιατρών ακόμη κι αν το πρόβλημα του είναι αποκλειστικά πχ χειρουργικό. Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για χρόνια περιστατικά (πονάει το πόδι μου τρεις μέρες, ή είδα φως και μπήκα) αλλά για περιστατικά που ανήκουν στην σφαίρα του κόκκινου και του πορτοκαλί στην κατηγοριοποίηση στο triage. Τέτοια ΤΕΠ αρκούν 1-2 ανά περιφέρεια και δέχονται κατά βάση διαλεγμένα περιστατικά από το ΕΚΑΒ.
Στην περίπτωση (β) δεν μιλάμε για ΤΕΠ αλλά για εξωτερικά ιατρεία υποδοχής ασθενών που παραπέμπονται από άλλους εξωνοσοκομειακούς ιατρούς προκειμένου να αντιμετωπιστούν στο πρόβλημα τους που μπορεί να χρήζει νοσηλείας. Τέτοια ιατρεία υπάρχουν στο εξωτερικό στα νοσοκομεία και συχνά είναι και διαφορετικά (σε άλλο κτίριο, τοποθεσία) ανά τομέα παθολογικό, χειρουργικό, κλπ. Έτσι, ξεκίνησαν τα περισσότερα "ΤΕΠ" νοσοκομείων της Ελλάδας για αυτό και έχουν ιατρεία ειδικοτήτων.
Στην περίπτωση (γ) έχουμε αδυναμία πρόσβασης σε ιατρό (με κοινωνικά αποδεκτά κριτήρια*) για μη επείγοντα αλλά και μη χρόνια περιστατικά και ο ασθενής επιλέγει και έχει την δυνατότητα να προσέλθει στα "επείγοντα" του νοσοκομείου για να έχει μια εκτίμηση και ίσως και μια θεραπεία του προβλήματος του. Κάτι μελέτες που παρουσίαζαν τότε για αυτού του είδους τα "ΤΕΠ" με ιατρεία ειδικοτήτων μίλαγαν για 80% των περιστατικών με λάθος διάγνωση ή ελλειπή διάγνωση και μιλάμε εκτός από ελληνικά δεδομένα και για μελέτες του εξωτερικού. Εκεί μάλλον θες οικογενειακούς ιατρούς στο "ΤΕΠ" παρά εξειδικευμένους ιατρούς που όταν έχουν σφυρί βλέπουν όλα τα προβλήματα σαν καρφιά. Και δεν νομίζω ότι υπήρξε πολιτική πίεση να μπουν γενικοί ιατροί στα ΤΕΠ των νοσοκομείων με κάτω από 200 κλίνες, μάλλον πασιφανής αναγκαιότητα ήταν.
Με βαση την παραπάνω λογική καθορίστηκαν οι προδιαγραφές ιατρικού προσωπικού στα ΤΕΠ χωρίζοντας τα νοσοκομεία σε 3 ομάδες ανάλογα με τις κλίνες τους:
α) νοσοκομεία με πραγματικά ΤΕΠ και στελέχωση από επειγοντολόγους (πρακτικά τα τριτοβάθμια)
β) νοσοκομεία με ιατρεία ειδικοτήτων στο "ΤΕΠ"
γ) νοσοκομεία με γενικούς ιατρούς στο "ΤΕΠ" και επικουρούμενα από ιατρούς ειδικοτήτων
*κοινωνικά αποδεκτά κριτήρια: "Θέλω καλό ιατρό τώρα, τσάμπα και σε μέρος που μπορώ να κάνω όλες τις εξετάσεις τσάμπα"
Η αλήθεια είναι ότι ο έλληνας απέκτησε δωρεάν περίθαλψη χωρίς να το καταλάβει σε μια μέρα. Αυτό το λάθος του ΑΓΠ κοστίζει σήμερα 3 τρις ευρώ και προσφέρει επίπεδο υγείας του 1 τρις ευρώ. Προσωπικά, δεν έχω καταλάβει γιατί και άλλοι προσδιοριστές της υγείας δεν παρέχονται δωρεάν: τα γυμναστήρια για άθληση με τσάμπα γυμναστή, το καθαρό πόσιμο νερό, οι συγκοινωνίες, το φαγητό κλπ
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση