Ομολογώ ότι την τελευταία εβδομάδα παρακολουθώ τη συζήτηση για τις εφημερίες με ένα μόνιμο σφίξιμο στο στομάχι.
Μόνο σφίξιμο στο στομάχι, πάλι καλά είναι…
‘
Η γνώμη μου είναι ότι χάσαμε μια ιστορική ευκαιρία να συνομιλήσουμε με την κοινωνία και να ξαναζωντανέψουμε την ξεχασμένη συζήτηση για την Υγεία. (…)
ο ρόλος όλων υπόλοιπων ήταν να προετοιμάσουμε την κοινωνία για το ενδεχόμενο κλείσιμο νοσοκομείων και Κ.Υ.’Τη μέρα που συνεδρίαζε η ΟΕΝΓΕ για την τελική απόφαση είχαμε στάση εργασίας. Στηθήκαμε στην πύλη του Νοσοκομείου και μοιράζαμε στον κόσμο που έμπαινε κι έβγαινε μια ‘ανοιχτή επιστολή’ της τοπικής Ένωσης που εξηγούσε ποια είναι τα προβλήματα, τι ζητάμε κι ότι μπορεί να μη λειτουργεί το Νοσοκομείο σε λίγες μέρες. Δεν ήταν κάτι σπουδαίο, κι ίσως λίγο αργά, αλλά αυτό μπορούσαμε αυτό κάναμε. Άλλωστε με τα δεδομένα Φλώρινας, ήταν πρωτοπορία. Μείναμε 4 ώρες εκεί. Πολύ λίγοι ήταν αυτοί που κοντοστάθηκαν έστω λίγα δευτερόλεπτα, μας χαμογέλασαν και είπαν ότι είναι μαζί μας. Μάλλον αδιαφορία, μάλλον καχυποψία, σε λίγες δε περιπτώσεις, περιφρόνηση. Μπορούμε να φανταστούμε τι σκεφτόντουσαν; Να προσπαθήσουμε:
- Εσύ δεν είσαι που σε κυνηγούσα δυο ώρες χθες να μου πεις πώς πάει ο πατέρας μου και αφού μου πέταξες δυο ακαταλαβίστικες κουβέντες στο διάδρομο, εξαφανίστηκες κι ούτε πρόλαβα να ρωτήσω κάτι άλλο;
- Εσύ δεν είσαι που με έστειλες αλλού να κάνω την εξέταση ενώ αυτή γίνεται δωρεάν στο διπλανό Νοσοκομείο;
- Εσύ δεν είσαι που έρχεσαι 9 και φεύγεις 2 παρά;
- Εσύ δεν είσαι που με ξεβράκωσες μπροστά σε άλλους τρεις ασθενείς και πέντε γιατρούς με την πόρτα του θαλάμου ανοιχτή;
Υπάρχει και η άλλη όψη:
- Θυμάσαι που ήρθα 11 το βράδυ για τα λαιμά μου που πονούσανε πέντε μέρες και δεν ήθελες να με εξετάσεις; Αλλά σε κανόνισα, πήρα τηλέφωνο το Διοικητή και με εξέτασε άλλος γιατρός.
- Θυμάσαι που δεν μου έδινες το χαρτί να βγει η γιαγιά παραπληγική για να παίρνω το επίδομα να βγαίνω έξω το Σαββατόβραδο;. Αλλά σε κανόνισα, μίλησα με τον κολλητό μου από το κόμμα και μου το έδωσε αυτός.
Κι άλλα πολλά.
Τι θα πούμε στην κοινωνία όταν είναι απέναντί μας ή μας θεωρεί υπηρέτες της; Και τι κάνουμε γι’ αυτό εκτός κινητοποιήσεων; Πόσο καλά κάνουμε τη δουλειά μας; Πάνω απ’ όλα η ‘συναδελφικότητα’; Πάνω από όλα το κόμμα; Μετά είναι οι αποφάσεις της ΟΕΝΓΕ ‘συντεχνιακές’; Μετά είναι οι συνδικαλιστές κομματικοί;
‘Δημιουργήθηκε μάλιστα ένα κλίμα στο οποίο άνθρωποι που πριν ένα χρόνο μετρούσαν τα φασούλια, να είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν μέρος του εισοδήματος τους (…) Μια μπλόφα κάναμε με δύο άσσους στο τραπέζι και τρία λιμά στο χέρι!!’Επίσης την προσωπική μου εμπειρία μεταφέρω και ελπίζω αλλού να μην ήταν έτσι. Πολύ λίγοι ρισκάρανε, γιατί πολύ λίγοι πιστέψανε ότι θα κλείνανε. Η μπλόφα ήταν άσφαιρη. Πρώτα, γιατί η εργοδοσία μας ξέρει καλά με ποιους έχει να κάνει. Δεν μας γνώρισε χθες. Ο ήδη διασπασμένος κλάδος γίνεται θρύψαλα με ένα πολυδιευθυντικό. Στην τελευταία Συνέλευση, η ερώτηση που έκανε πάταγο ήταν ‘Πότε θα γίνω διευθυντής’. Δεύτερο, γιατί είμαστε εκ γενέσεως φραγκοφονιάδες. Γι’ αυτό δεν γίναμε γιατροί; (Δυστυχώς δεν μπορώ να το αναλύσω περαιτέρω επωνύμως…). Πώς ξεκίνησαν όλα; Όταν μερικοί επίτροποι δεν πληρώνανε. Γιατί να μπλέξουμε με 2/4 εφημερίες, ελεγκτικά, ολομέλειες, εισαγγελείς, μηνύσεις κλπ κλπ. Αφού είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε εισόδημα για να διεκδικήσουμε καλύτερο ΕΣΥ, να η απεργία διαρκείας. Κύριοι… Ποιος το πρότεινε; Τρίτο, η Εξουσία είναι πιο έμπειρος εκβιαστής από μας. Η μετακίνηση των συναδέλφων Παιδιάτρων της Πτολεμαΐδας για εφημερίες στην Κοζάνη τυχαία ήτανε; Ήμαστε έτοιμοι να ξεσπιτωθούμε για το ‘κίνημα’; Και το άλλο, αυτό το αισχρό έγγραφο του Υπουργείου με τις τελικές προτάσεις (κάθε παράγραφος τελειώνει με τη φράση ‘το μέτρο αυτό κοστολογείται τόσα εκατομμύρια ευρώ’) πότε θα το δούμε αναρτημένο σε κάποιο αγωνιστικό site? Το λέει ξεκάθαρα ο άνθρωπος, είμαι σε θέση να σας κόψω λεφτά από εφημερίες, κανονίστε την πορεία σας.
Ο εκβιασμός δεν ήταν ότι θα κλείσουν τα νοσοκομεία. Ο μόνος εκβιασμός ήταν ότι αρχίσανε να γράφουνε οι εφημερίδες πως οι γιατροί λένε ότι θα κλείσουν τα νοσοκομεία. Οπότε πράγματι αυτά που πήραμε πολλά ήταν. Και πάλι ευχαριστώ να λέμε που το δελτίο τύπου του Υπουργείου δεν αναφέρει τα ποσά των αυξήσεων. Άντε να βγεις στην κοινωνία μετά…
‘η συσωρευμένη αγανάκτηση του κόσμου που αναζητά ένα τέλος στην ομηρεία των εφημεριών (…)οποιαδήποτε κουβέντα για το αν είναι 300 ή 400, καθαρά ή μεικτά, απολύτως δευτερεύουσα’.
Κανείς δεν διαφωνεί. Δευτερεύουσα μεν, απόλυτα αλληλένδετη όμως. Χωρίς στοιχειωδώς αξιοπρεπή βασικό μισθό, θα είμαστε πάντοτε εκβιαζόμενοι που θα νομίζουμε ότι μπορούμε να εκβιάσουμε. Γι’ αυτό δύσκολα μπορεί να μιλήσει κανείς για ξεπούλημα, προδοσίες κλπ. Ήταν ψυχρός ρεαλισμός, αλλά πλασαρίστηκε άκομψα, αντιδημοκρατικά και ανειλικρινώς. Μεγάλη νίκη ή μια πρώτη νίκη;
Και η νίκη ήταν ότι κάτι ξύπνησε:
‘Να ανοίξουμε επιτέλους στα σοβαρά τη συζήτηση για τις συνθήκες δουλειάς ,αλλά και για την Υγεία’Το αίτημα αυτό, κι αν ήταν το μόνο που θα κερδίζαμε, είναι η πρώτη νίκη.
Γιώργος Γεωργακούδας
Νευρολόγος – Επιμελητής Β΄
Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας
Ψηφοφορία
Θέμα: Εφημερίες ΕΣΥ -ΥΥ-ΚΑ και Ε.Ε. (Αναγνώστηκε 709547 φορές)
3 Ιουνίου 2018, 12:56:39
