Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Η σύμβασις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου Μόνο σουρεαλιστικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας νόμος που αντιβαίνει ολοφάνερα στο ευρωπαϊκό και εθνικό δίκαιο περί οργάνωσης του χρόνου εργασίας, που βαφτίζει το ψάρι κρέας (δηλαδή τη συμφωνία «Σύμβαση», κάτι που δεν προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία περί συλλογικών διαπραγματεύσεων στο Δημόσιο) και ενδεχομένως κρύβει και προβλήματα συνταγματικότητας για ορισμένες διατάξεις του.
Άρθρο 5 του Ν 3754/09:
“Κατά προτεραιότητα θα προσληφθούν ιατροί σε υποστελεχωμένα τμήματα, έτσι ώστε την 1η Ιουλίου 2009 οι εφημερίες που πραγματοποιούν οι ιατροί να μην υπερβαίνουν τις επτά ενεργές το μήνα ή τις έντεκα εφημερίες παντός τύπου. Απαγορεύεται η μετατροπή των ενεργών εφημεριών σε εφημερίες ετοιμότητας.”
Η ερμηνεία της «μετατροπής» απασχολεί από την αρχή.
Κοντά στις πιθανές ερμηνείες που παραθέτει ο κ. Σκούφαλος στο παραπάνω μήνυμα, μπορεί να προστεθεί και μια (αστεία, βέβαια) που άκουσα (να λέγεται με σοβαρό ύφος) , από ανώτερο διοικητικό παρακαλώ: “Όταν έχετε ενεργές θα κοιμάστε στο νοσοκομείο και δεν θα τις μετατρέπετε σε ετοιμότητας…”
Αφού η ιέρεια έχει αρθρώσει τα ακαταλαβίστικα λόγια, και καθώς περιμένουμε τους ιερείς του μαντείου να μας τα ερμηνεύσουν (εγκύκλιος-αποκωδικοποιητής), η πιο πιθανή ερμηνεία, κατά τη γνώμη μου και με βάση τα συμφραζόμενα, είναι η εξής: Όταν (ότε αν) προσληφθούν οι χιλιάδες και υπάρχουν σε κάθε τμήμα (τι εστί τμήμα? η μονοειδικότητα είναι τμήμα?) 3 γιατροί ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί το όριο των 11, τότε οι 7 θα είναι υποχρεωτικά ενεργές. Ο σοφός νομοθέτης, αντιλαμβανόμενος πλήρως το πνεύμα του νόμου, που δεν είναι το τέλος του «εργασιακού μεσαίωνα», προσπαθεί να αποτρέψει διαφυγόντα έσοδα από παράνομη υπερεργασία. Και βάζει και το
“έτσι ώστε”, οπότε η ημερομηνία της 1-7-09 καθίσταται ενδεικτική (άλλωστε δεν βγαίνουν και οι 6 μήνες, ούτε να μετρούνε δεν ξέρουν?) και βέβαια πάντα είναι νομοθετικά αναθεωρήσιμη. Μέχρι τότε (πότε?) οι Duracell γιατροί θα συνεχίζουν να εφημερεύουν όπως σήμερα.
Αν διαβάσουμε το ίδιο άρθρο λίγο παραπάνω υπάρχει ακόμα ένας χρησμός σε γραμμική γραφή: όταν ήδη έχουν περάσει 2 μήνες χωρίς προκηρύξεις, αναρωτιέται κανείς αν θα πρέπει αυτές να έχουν πρώτα την έγκριση της Επιτροπής Προσλήψεων, πώς θα λαμβάνει αυτή αποφάσεις, ποιος θα έχει σε αυτήν την πλειοψηφία κλπ κλπ. Γιατί έτσι πάμε σε άλλους δυο μήνες (και βάλε) χωρίς προκηρύξεις.
Άλλοι δελφικοί γρίφοι: το ‘20%’ (εδώ θα χυθεί πολύ αίμα), με ποιο χρονικό διάστημα αναφοράς, αφού υπάρχει συνεχές turnover? Τα συμβούλια, ως διοικητικά όργανα που οι αποφάσεις τους υπόκεινται στον έλεγχο μόνο της διοικητικής δικαιοσύνης, και μάλιστα σε επίπεδο εφετείου (όπως γνωρίζουν όσοι σκιοπνίχτηκαν), θα αυτοσυγκροτούνται; Τι κομμούνα πάλι είναι αυτή…
Θεωρώντας την καθυστέρηση στο σκανάρισμα ως προληπτικό μέτρο κατά διορθώσεων της τελευταίας στιγμής, αναμένουμε με ενδιαφέρον τους δυνατούς που αποκρυπτογραφούνε το άσπιλο, για να ξαναγυρίσουμε στους ποιητάς.
Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε.
Οι δρόμοι είναι λευκοί-τα άνθη μιλούν.
Από μέσα τους πετάγονται συχνά χαρούμενες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.