-Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ' ένα ποτάμι,
του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό. Μεγάλη η ζημιά και τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα, όταν εμφανίζεται η καλή Νεράιδα και τον ρωτάει:
- Γιατί κλαις;
Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, η καλή Νεράιδα βυθίζεται στο ποτάμι και, όταν ξαναεμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι:
- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; τον ρωτάει.
Ο ξυλοκόπος απαντάει:
- Όχι!
Η καλή Νεράιδα ξαναβυθίζεται και εμφανίζεται με ένα ασημένιο τσεκούρι:
- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει.
Ο ξυλοκόπος:
- Όχι!
Τρίτη βουτιά η καλή Νεράιδα και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι:
- Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου;
- Ναι, αυτό είναι!
Η καλή Νεράιδα χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε ΚΑΙ τα άλλα
δυο πολύτιμα τσεκούρια. Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του πασιχαρέστατος.
Μετά από καιρό, καθώς έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του άκρη - άκρη στο ποτάμι,
τρώει αυτή μια γλίστρα και παρ' την μέσα. Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το 'ριξε στο κλάμα, οπότε να σου πάλι η καλή Νεράιδα:
- Γιατί κλαις;
- Νεράιδα μου, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι!
Η καλή Νεράιδα ρίχνει μια βουτιά και βγαίνει με την Κλώντια Σίφερ:
- Αυτή είναι η γυναίκα σου;
- Ναι, αυτή είναι! φώναξε ο ξυλοκόπος.
Η καλή Νεράιδα έγινε έξαλλη:
- Τι λες, ρε ψεύτη του κερατά!
Κι ο ξυλοκόπος:
- Συγχώρεσέ με, καλή Νεράιδα μου. Πρόκειται για παρανόηση. Αν έλεγα "όχι" στην Κλώντια Σίφερ, μετά θα μου έβγαζες τη Σάρον Στόουν. Και αν έλεγα "όχι" και
σ' αυτήν, μετά θα μου έβγαζες τη γυναίκα μου. Τότε εγώ θα έλεγα ναι, και θα μου τις έδινες και τις τρεις. Αλλά, καλή Νεράιδα μου, εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος,
πώς να τις συντηρώ ΤΡΕΙΣ γυναίκες;... γι' αυτό είπα "ναι"!