<Επιτάχυνση της Ταχύτητας Δράσης ενός Φαρμάκου...>

[anasm]

Γειά χαρά!!

Υπάρχουν τρόποι για να Επιταχύνουμε την Ταχύτητα Δράσης ενός Φαρμάκου??
*Για παράδειγμα, πολλά φάρμακα σε ταμπλέτες,
θα μπορούσαν μ'έναν απλό θρυμματισμό να χορηγηθούν Υπογλωσσίως??
*Ή αντίστοιχα για κάψουλες, να αδειάζαμε τη σκόνη που περιέχουν,
κάτω από τη γλώσσα??

Επιδιώκοντας πάντα πιο άμεσο Αποτέλεσμα??

Ευχαριστώ πολύ

[EzeΤΡΟΛ]

Γειά χαρά!!

Υπάρχουν τρόποι για να Επιταχύνουμε την Ταχύτητα Δράσης ενός Φαρμάκου??
*Για παράδειγμα, πολλά φάρμακα σε ταμπλέτες,
θα μπορούσαν μ'έναν απλό θρυμματισμό να χορηγηθούν Υπογλωσσίως??
*Ή αντίστοιχα για κάψουλες, να αδειάζαμε τη σκόνη που περιέχουν,
κάτω από τη γλώσσα??

Επιδιώκοντας πάντα πιο άμεσο Αποτέλεσμα??

Ευχαριστώ πολύ

Τα περισσότερα φάρμακα για να δράσουν πρέπει η δραστική τους ουσία να φτάσει αναλλοίωτη από το γαστρικό υγρό στο λεπτό έντερο όπου απορροφάται.
Το υμένιο της ταμπλέτας και το περίβλημα της κάψουλας εξυπηρετούν ακριβώς από το σκοπό, δηλ. την προφύλαξη της δραστικής ουσίας μέχρι το σημείο της απορρόφησης της.

Επομένως, αποφεύγουμε οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή αυτοσχεδιασμό σαν αυτούς που περιγράφεις.

Εξαίρεση αποτελεί η διχοτόμηση ενός δισκίου, υπό την αυστηρή προϋπόθεση να αναφέρεται ρητά στο SPC ότι πρόκειται για διχοτομούμενο (=επιδεχόμενο διχοτόμηση) δισκίο. Τα διχοτομούμενα δισκία διαθέτουν άλλωστε και χαραγή, ώστε να διευκολύνεται η διχοτόμηση και να διακρίνονται από τα μη διχοτομούμενα.
Επίσης, ορισμένα δισκία χαρακτηρίζονται σύμφωνα με το SPC τους διασπειρόμενα ή αναβράζοντα.

[Μαρία Χόρτη]

για να επιταχύνεις τη δράση ενός φαρμάκου ο μόνος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ είναι να προτιμήσεις να το χορηγήσεις ενδοφλέβια πχ.

Η απορρόφηση των φαρμάκων ειναι ταχύτερη ενδοφλεβίως > ενδομυικώς > υποδορίως > απο του στόματος.

Όπως είπε και ο συνάδελφος διακομιστής μη σπας τις κάψουλες ούτε δισκία που δεν διχοτομούνται.

[anasm]

Τα περισσότερα φάρμακα για να δράσουν πρέπει η δραστική τους ουσία να φτάσει αναλλοίωτη από το γαστρικό υγρό στο λεπτό έντερο όπου απορροφάται.
Το υμένιο της ταμπλέτας και το περίβλημα της κάψουλας εξυπηρετούν ακριβώς από το σκοπό, δηλ. την προφύλαξη της δραστικής ουσίας μέχρι το σημείο της απορρόφησης της.

Επομένως, αποφεύγουμε οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή αυτοσχεδιασμό σαν αυτούς που περιγράφεις.

Εξαίρεση αποτελεί η διχοτόμηση ενός δισκίου, υπό την αυστηρή προϋπόθεση να αναφέρεται ρητά στο SPC ότι πρόκειται για διχοτομούμενο (=επιδεχόμενο διχοτόμηση) δισκίο. Τα διχοτομούμενα δισκία διαθέτουν άλλωστε και χαραγή, ώστε να διευκολύνεται η διχοτόμηση και να διακρίνονται από τα μη διχοτομούμενα.
Επίσης, ορισμένα δισκία χαρακτηρίζονται σύμφωνα με το SPC τους διασπειρόμενα ή αναβράζοντα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!

Παρόλ'αυτά, όταν λέω για θρυμματισμό και τοποθέτηση -διάλυση, το δυνατόν πλήρως, κάτω από τη γλώσσα,
κάνω έναν παραλληλισμό με τη Δράση της Ασπιρίνης σε φάση Οξέος Εμφράγματος του Μυοκαρδίου...
Εννοείται, πιθανά, να υπερβάλλω άθελά μου, ΑΣΥΣΤΟΛΑ!!!...
Στην περίπτωση της Ασπιρίνης, νομίζω οτι
αξιοποιούμε την πλούσια αγγειακή κοίτη κάτω από τη γλώσσα...
Οπότε, μάλλον, είναι σαν να κάνουμε μια άτυπη "παρεντερική" χορήγηση...
Τί λέτε???
Κάτι ανάλογο, θα επεδίωκα πχ με τη σκόνη από ένα φάρμακο σε κάψουλα κλπ...

Δεκτό κάθε σχόλιό σας!!

[D-Michalis]

Τα μόνα φάρμακα που στην ΠΦΥ, εκφεύγουν του κανόνα κλασικής τους χορήγησης και δίδονται υπογλωσσίως είναι:
1. Νιφεδιπίνη, η μαλακή κάψουλα με το υγρό. Δε σου το συνιστώ αν δεν έχεις μεγάλη εμπειρία (κίνδυνος φαινόμενου υποκλοπής). Και να μην ξεχνάς ότι πιά είναι κακή πρακτική η χρήση της σε αιχμές υπέρτασης.
2. Καπτοπρίλη. Χρησιμοποιείται ευρέως στην υπέρταση (μασώμενο) για να έχεις γρηγορότερα (αλλά όχι απότομα) μείωση της Α.Π. Όχι ότι είναι απαραίτητο (αφού σε επείγουσα και υπερεπείγουσα υπέρταση απαιτούνται πιό δραστικά μέτρα, ενώ στις αιχμές Α.Π. δεν απαιτείται τίποτε). Είθισται όμως |(και χωρίς να εγκυμονεί κινδύνους) να δίδεται για να "αισθάνεται" ο ασθενής "καλύτερα" με την μείωση της Α.Π.  και κυρίως, για να ξεμπερδεύει μιά ώρα αρχύτερα ο κατάκοπος εφημερεύων.

Κανένα άλλο δεν έχει θέση στην ΠΦΥ (τουλάχιστον με evidence) για χρήση υπογλωσσίως, ενώ προορίζεται για per os

[anasm]

Τα μόνα φάρμακα που στην ΠΦΥ, εκφεύγουν του κανόνα κλασικής τους χορήγησης και δίδονται υπογλωσσίως είναι:
1. Νιφεδιπίνη, η μαλακή κάψουλα με το υγρό. Δε σου το συνιστώ αν δεν έχεις μεγάλη εμπειρία (κίνδυνος φαινόμενου υποκλοπής). Και να μην ξεχνάς ότι πιά είναι κακή πρακτική η χρήση της σε αιχμές υπέρτασης.
2. Καπτοπρίλη. Χρησιμοποιείται ευρέως στην υπέρταση (μασώμενο) για να έχεις γρηγορότερα (αλλά όχι απότομα) μείωση της Α.Π. Όχι ότι είναι απαραίτητο (αφού σε επείγουσα και υπερεπείγουσα υπέρταση απαιτούνται πιό δραστικά μέτρα, ενώ στις αιχμές Α.Π. δεν απαιτείται τίποτε). Είθισται όμως |(και χωρίς να εγκυμονεί κινδύνους) να δίδεται για να "αισθάνεται" ο ασθενής "καλύτερα" με την μείωση της Α.Π.  και κυρίως, για να ξεμπερδεύει μιά ώρα αρχύτερα ο κατάκοπος εφημερεύων.

Κανένα άλλο δεν έχει θέση στην ΠΦΥ (τουλάχιστον με evidence) για χρήση υπογλωσσίως, ενώ προορίζεται για per os

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!