Πόσες εργατοώρες μας κοστίζουν οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι;

[Argirios Argiriou]

 Πολλές φορές όταν μου μιλούν οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι που με επισκέφτονται στο Ιατρείο, νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου και αναρωτιέμαι τι μου κοστίζει αυτό σε εργατοώρες:

Αν υποθέσω (με μέτριους υπολογισμούς) ότι βλέπω 3 αντιπροσώπους την ημέρα και ο καθένας μου παίρνει 5 λεπτά,

τότε θέλω 15 λεπτά την ημέρα,

ή 1 ώρα και 15 λεπτά την εβδομάδα,

ή 65 ώρες (πάνω από 8 μεροκάματα) ανά έτος.....

[Πατρωνάκης Μάνος]

 Και ήθελα βρε παιδί μου να ρωτήσω τον Αλέξανδρο να μας πει τη γνώμη του, αλλά με πρόλαβε με το ευχαριστώ...

[anastasios theodoridis]

Πολλές φορές όταν μου μιλούν οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι που με επισκέφτονται στο Ιατρείο, νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου και αναρωτιέμαι τι μου κοστίζει αυτό σε εργατοώρες:

Λύση υπάρχει για να μη χάσεις ούτε ένα λεπτό.

ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ

Αν αυτοί είναι θρασείς και θέλουν να περάσουν να πουλήσουν το εμπόρευμά τους και μάλιστα αδιαφορώντας τους δεκάδες ηλικιωμένους που περιμένουν καθημερινά, ε...τότε γίνομαι ακόμα πιο θρασύς εγώ με την ανακοίνωση έξω από το ιατρείο.

[EzeΤΡΟΛ]

Με φώναξε κανείς; (άρση της ανωνυμίας)

Οι ιατρικοί επισκέπτες αποτελούν απλούς νεροκουβαλητές στο μύλο των φαρμακοποιών, υπέρ των οποίων φαίνεται να έχει συμμαχήσει το σύμπαν σε αυτή εδώ τη χώρα. Θυμίζω:

- Κλειστό επάγγελμα: Το ελ κράτος υπαεραμύνεται με κάθε κόστος το προνόμιο της συντεχνίας να παραμείνει κλειστή, έστω και αν χρειαστεί να καταβληθούν υπέρογκα ποσά ως πρόστιμα στην Ε.Ε.

- Άδεια ιδρύσεως επαγγέλματος που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο (!) του φαρμακοποιού (!!), είτε για να τη μοσχοπωλήσει, είτε για να συνεχίσει την επιχείρηση το παιδί του. Σκεφτείτε τί θα γινόταν αν, κατ’ αναλογία, οι εκπαιδευτικοί, ιατροί ΕΣΥ, στρατιωτικοί, εφοριακοί, δικαστικοί κ.λπ. είχαν δικαίωμα να μεταβιβάσουν τη θέση τους στα δικά τους παιδιά.

- Πλήρης αδιαφορία / ένοχη ανικανότητα (διαχρονικά) των Διοικήσεων των Ασφαλιστικών ταμείων για να ελέγξουν το ύψος των φαρμακευτικών δαπανών που καλπάζουν ανεξέλεγκτες.

- Υψηλό ποσοστό κέρδους  (22%) επί της Λ.Τ. του φαρμάκου. Δηλαδή σε μια "τυπική" ελ συνταγή με μακρολίδη (21 δισκία) + πραζόλη (με 28) + ΜΣΑΦ + σιρόπι, το καθαρό κέρδος του Φαρμακείου ξεπερνά τα 25 ευρώ. Σε άλλη περίπτωση, αν συνταγογραφηθεί ένα Sutent, το κέρδος του Φαρμακείου αγγίζει τα 2,200 (δύο χιλιάδες διακόσια) ευρώ από την εκτέλεση μιας και μόνης συνταγής!!!!!

- Παροχή του προνομίου να παράγουν οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί την τροφή τους δίνοντας την πραμάτεια τους κατά το δοκούν στους πελάτες τους: Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει και η κανάτα είναι πάντα γεμάτη. Αν τυγχάνει να είστε φαρμακοποιός,  μπορείτε να χορηγήσετε και tts Exelon (250 ευρώ) σε όλους τους ηλικιωμένους συγγενείς σας. Έτσι κι αλλιώς μια (μικρού βαθμού) έκπτωση της μνήμης θα έχουν, και η συμμετοχή είναι …Ο%. Το κέρδος σας από ένα κουτάκι Exelon θα είναι μια 60άρα ευρώ, όσο δηλαδή αμοίβεται ένας οικοδόμος για 8ωρη εργασία στην οικοδομή. (Μεταξύ μας, οι συγγενείς σας αν θέλουν μπορούν και ...να μην το κολλάνε το αυτοκόλλητο - χρειάζεται κανείς να το ξέρει; ) Τώρα, αν τύχει να σας κάτσει και καμιά γιαγιά με κατακλίσεις, μπορείτε να παραγγείλετε τα πιο σύγχρονα επιθέματα (που άλλωστε δικαιολογούνται από τον ΟΓΑ κατά 1ΟΟ%) και να κάνετε αλλαγές καθημερινά - αφού το πανέξυπνο ταμείο πληρώνει χωρίς να ρωτά. Άλλωστε, είναι και προς το συμφέρον του ασθενούς (μη ξεχνιόμαστε)…

- Φαρμακοβιομηχανία που ρίχνει συνεχώς στην αγορά νέα σκευάσματα. Το ελ κράτος, που σε άλλες περιπτώσεις χρειάζεται δεκαετίες για να επισκευάσει μια λακούβα στο δρόμο, φροντίζει να κολλάει κουπονάκι στα καινούρια φαρμακάκια από την πρώτη κιόλας μέρα που θα βγουν από το εργαστήριο της Φαρμακοβιομηχανίας. Μάλιστα δε, το ίδιο κρατίδιο είναι τόσο γαλαντόμο, ώστε δίνει ιδιαίτερα γενναίες τιμές στα φάρμακα, τα οποία θα κληθεί κατόπιν να πληρώσει …το ίδιο!! Γι΄αυτό είμαστε η χώρα με τις μικρότερες συντάξεις (στην Ευρώπη των 15) και ταυτόχρονα (!) τις μεγαλύτερες αναλογικά δαπάνες σε φάρμακα (σε όλη την Υφήλιο).

- Έλλειψη μονάδων παρασκευής φαρμάκων από τα ίδια τα Ασφαλιστικά Ταμεία σε τιμές κόστους. Αν στον Στρατό δεν υπήρχαν τα κουτάκια που όλοι θυμόμαστε ("Αμοξυκιλλίνη", "Νιφλουμικό οξύ", κ.α. παραγωγής Ε.Σ.), οι φαρμακάδες θα μας επισκέπτονταν ακόμη και στα Στρατόπεδα.   

Για τους φίλους ιατρικούς επισκέπτες έχω μόνο να πώ ότι:

- η πολύ συχνή ενημέρωση φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούν
- θα το εκτιμούσα πραγματικά αν με ενημέρωνε ο καθένας μία (1) και μοναδική φορά κατ’ έτος
- καλά θα κάνουν να μην πηγαίνουν στα Φαρμακεία για να επιθεωρούν τις συνταγές μας και να καταγράφουν / espionage ποιός συνταγογραφεί τί.

Το δικαίωμα της εργασίας είναι σεβαστό και το πρόβλημα της ανεργίας ιδιαίτερα οξύ. Πολλοί ιατρικοί επισκέπτες έχουν εξαιρετικές σπουδές ενώ αλλοι είναι εντελώς άσχετοι (νηπιαγωγοί, γυμναστές κ.λπ.) - ωστόσο όλοι με καταπληκτική άνεση μπορούν να μας διαβεβαιώσουν ότι το μόριό τους "δεν μεταβολίζεται στο CYP-450" (όταν ρώτησα κάποιον "και πού μεταβολίζεται;" μου απάντησε "πάντως όχι στο P-450") και γενικά είναι σούπερ αποτελεσματικό / ασφαλές / άπαικτο.

Το πρόβλημα της κακοδαιμονίας του σύγχρονου ελ κράτους οφείλεται εν πολλοίς (και) στο ότι οι μητροπόλεις του Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια και Σμύρνη, βρίσκονται εκτός των συνόρων του.
Μετά την ίδρυση του σύγχρονου ελ κράτους, οι νέες σοβαρές βιομηχανικές πόλεις που δημιουργήθηκαν κι έγραψαν ιστορία ήταν η Αθήνα, ο Πειραιάς (κλασμένος σήμερα κι αυτός), η Πάτρα (εν μέρει), η Ερμούπολη (την έφαγε ο Πειραιάς), ο Βόλος (κλάφτα Χαράλαμπε) και στα υστερνά η Σαλονίκη (το παιδάκι που έμεινε 60 χρόνια στην εφηβεία και μόλις ενηλικιώθηκε εξέλεξε Νομάρχη τον Πανίκα), η Καβάλα (στα κάτω της κι αυτή) και η Νάουσα (67% ανεργία-χαιρετίσματα)… Καμία φυσικά δεν μπόρεσε να φτάσει σε αίγλη τις τρεις που χάθηκαν.

Το γαμώτο είναι ότι μέσα σ΄αυτό το μπάχαλο, ορισμένοι έχουν πιάσει τον Πάπα απ’ τους δίδυμους αδένες και δεν λένε να τους αφήσουν με τίποτε.
   
 

[EzeΤΡΟΛ]

Το πρόβλημα της κακοδαιμονίας του σύγχρονου ελ κράτους οφείλεται εν πολλοίς (και) στο ότι οι μητροπόλεις του Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια και Σμύρνη, βρίσκονται εκτός των συνόρων του.
Μετά την ίδρυση του σύγχρονου ελ κράτους, οι νέες σοβαρές βιομηχανικές πόλεις που δημιουργήθηκαν κι έγραψαν ιστορία ήταν η Αθήνα, ο Πειραιάς (κλασμένος σήμερα κι αυτός), η Πάτρα (εν μέρει), η Ερμούπολη (την έφαγε ο Πειραιάς), ο Βόλος (κλάφτα Χαράλαμπε) και στα υστερνά η Σαλονίκη (το παιδάκι που έμεινε 60 χρόνια στην εφηβεία και μόλις ενηλικιώθηκε εξέλεξε Νομάρχη τον Πανίκα), η Καβάλα (στα κάτω της κι αυτή) και η Νάουσα (67% ανεργία-χαιρετίσματα)… Καμία φυσικά δεν μπόρεσε να φτάσει σε αίγλη τις τρεις που χάθηκαν.

Ξέχασα ακόμη να πω ότι η Κρήτη δεν εκβιομηχανίστηκε ποτέ και γι' αυτό δεν αναπτύχθηκαν σ΄αυτή ούτε εργατική τάξη, ούτε εργατικά συνδικάτα. Ακόμη και σήμερα, τα Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος που βγάζει η Κρήτη, πράγματι είναι από τα ευγενέστερα γεωργικά προϊόντα που μπορεί κανείς να βρει: Το λάδι, το μέλι, το γάλα, το τυρί, το κρέας, το χόρτο...