ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Αποσπάσματα από τον έντυπο & ηλεκτρονικό τύπο
Διατροφή.
Argirios Argiriou:
Από το Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Τρίτη, 15 Φεβρουαρίου 2011.
[spoiler]Πολύ καλή είναι η συντήρηση των τροφίμων σε χαμηλές θερμοκρασίες, αφού έτσι επιβραδύνονται όλες οι μεταβολές που μπορούν να συμβούν σ’ αυτά. Μάλιστα, όσο πιο μεγάλος είναι ο επιθυμητός χρόνος συντήρησης, τόσο χαμηλότερη είναι η απαιτούμενη θερμοκρασία. Βέβαια, οι θερμοκρασίες και ο πιθανός χρόνος αποθήκευσης για κάθε τρόφιμο προσδιορίζεται από την ταχύτητα με την οποία λαμβάνουν χώρα οι διάφορες μεταβολές σ’ αυτό.
Έτσι, η ψύξη, που γίνεται σε θερμοκρασίες μεταξύ των 15'C και του σημείου πήξης του νερού, χρησιμοποιείται εκτεταμένα, επειδή επιβραδύνει την ανάπτυξη των μικροοργανισμών, των μετασυλλεκτικών μεταβολών δραστηριοτήτων, των χημικών αντιδράσεων χειροτέρευσης, που συνδέονται με την υποβάθμιση του χρώματος, την αυτόλυση των ψαριών και γενικότερα την απώλεια της θρεπτικής αξίας των τροφίμων.
Η κατάψυξη είναι η φυσική διεργασία, με την οποία η θερμοκρασία ενός τροφίμου μειώνεται κάτω του σημείου πήξης του νερού κι ένα μέρος του νερού του τροφίμου μετατρέπεται σε παγοκρυστάλλους. Η περιοχή θερμοκρασιών της είναι από το σημείο πήξης του νερού στο τρόφιμο και κάτω, με συνηθέστερη τους -18'C.
Η θερμοκρασία αυτή αντιστοιχεί στους εμπορικούς καταψύκτες και όχι στις καταψύξεις των ψυγείων που έχουμε στα σπίτια μας, οι οποίες κυμαίνονται μεταξύ -10 και -15’C. Συνεπώς, αν δεν διαθέτουμε καταψύκτη όπου μπορούμε να ρυθμίσουμε την ιδανική θερμοκρασία, καλό θα είναι να μην διατηρούμε κατεψυγμένα τρόφιμα για μεγάλα διαστήματα.
Κι αυτό, γιατί κινδυνεύουμε να έχουμε τρόφιμα με αλλοιωμένα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ή αυξημένο μικροβιακό φορτίο, που μπορεί να μας προκαλέσουν τροφικές δηλητηριάσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, τα τρόφιμα μπορούν να συντηρηθούν χωρίς κανένα κίνδυνο στον καταψύκτη ενός σπιτιού για αρκετούς μήνες, χωρίς να χάσουν την ποιότητά τους.
Βασικό χαρακτηριστικό της κατάψυξης είναι ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία απώλεια βιταμίνης και ανόργανων αλάτων στα κατεψυγμένα κρέατα, τα ψάρια και τα πουλερικά, επειδή η πρωτεΐνη, οι βιταμίνες Α, D και τα ανόργανα άλατα δεν επηρεάζονται από αυτή. Κατά τη διάρκεια της απόψυξης υπάρχει μια απώλεια υγρών που περιέχουν υδατοδιαλυτές βιταμίνες και ανόργανα άλατα. Σε κάποια τρόφιμα παρέχονται οι χρόνοι συντήρησης από τις ετικέτες των προϊόντων.
Αλλά ας δούμε λίγα πράγματα, όταν δεν υπάρχει ετικέτα:
Κρέατα
Γενικότερα το κρέας, όταν το αποθηκεύσουμε στο ψυγείο μας δεν πρέπει να μένει τυλιγμένο, γιατί έτσι δεν αερίζεται και δεν ψύχεται επαρκώς. Γι’ αυτό καλό είναι να το βγάζουμε από το χαρτί στο οποίο μας το έχει τυλίξει ο κρεοπώλης ή από την αεροστεγή του συσκευασία - ώστε να αερίζεται και να μην αφυδατώνεται - και να το φυλάμε σε ανοιχτό σκεύος σκεπασμένο με ένα πιάτο, χωρίς όμως να έρχεται σε επαφή με άλλα τρόφιμα. Από την άλλη, στην κατάψυξη μπορούν να διατηρηθούν αρκετό καιρό, εφόσον δεν ξεπαγώσουν.
Πιο συγκεκριμένα, τα νωπά πουλερικά (χωρίς εντόσθια - έτσι αερίζονται και ψύχονται καλύτερα) μπορούν να διατηρηθούν στη συντήρηση του ψυγείου μας ως 48 ώρες, ενώ αυτά που έχουν και εντόσθια, δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε για περισσότερες από 24 ώρες.
Αν θέλουμε να τα καταψύξουμε, πρέπει πρώτα να τους αφαιρέσουμε τα εντόσθια, να τα πλύνουμε και να τα στεγνώσουμε. Ενώ, δεν πρέπει να καταναλωθούν αν: αποκτήσουν κάποια άσχημη μυρωδιά, χάσουν τη σφριγηλότητα τους, καλύπτονται από μια κολλώδη ουσία και τα κόκαλα τους αποκτήσουν σκουρότερο χρώμα από το φυσιολογικό.
Όσον αφορά στο κόκκινο κρέας, δεν πρέπει να το κρατάμε στη συντήρηση του ψυγείου μας περισσότερο από μία μέρα όταν πρόκειται για κιμά ή μικρά κομμάτια, και πάνω από δυο-τρεις μέρες όταν πρόκειται για μπριζόλες ή άλλα μεγάλα κομμάτια. Αν θέλουμε να το καταψύξουμε, πρέπει πρώτα να το πλύνουμε και να το στεγνώσουμε. Έτσι, μπορούμε να το διατηρήσουμε στην κατάψυξη για έξι μήνες, αν πρόκειται για μοσχαρίσιο, και για ένα χρόνο αν είναι βοδινό. Το τελευταίο είναι γενικότερα δύσκολο να χαλάσει γιατί, όσο περνάει ο καιρός από τη στιγμή που σφάχτηκε το ζώο, το κρέας σιτεύει και γίνεται πιο μαλακό και τρυφερό.
Στα αιγοπρόβατα, τα μικρά κομμάτια διατηρούνται καλά στην κατάψυξη για τρεις μήνες, ενώ τα μεγάλα μπορούμε να τα κρατήσουμε και έξι, ενώ το χοιρινό κρέας μπορεί να διατηρηθεί στην κατάψυξη τέσσερις με έξι μήνες. Τέλος, θα πρέπει να αποφύγουμε την κατανάλωση του χοιρινού αν το χρώμα του γίνει κόκκινο, το λίπος μπεζ, η σάρκα του τραχιά και σκληρή και τα κόκαλα τελείως άσπρα. Αντίστοιχα του μοσχαρίσιου αν το χρώμα του κρέατος γίνει καφέ, και του αιγοπρόβειου αν το κρέας είναι αφυδατωμένο, σκουρόχρωμο και το λίπος του κίτρινο.
Ψάρια
Τα ψάρια αλλοιώνονται πολύ εύκολα, επειδή έχουν από τη φύση τους αυξημένη μικροβιακή χλωρίδα. Όταν, λοιπόν, αγοράζουμε ψάρια πρέπει να τα καθαρίζουμε, να αφαιρούμε τα εντόσθια, να τα πλένουμε και έπειτα να τα καταψύχουμε ή να τα διατηρούμε το πολύ για τρεις μέρες στη συντήρηση του ψυγείου, μέχρι να τα μαγειρέψουμε.
Στην κατάψυξη του σπιτιού μας μπορούν να διατηρηθούν μέχρι τρεις μήνες. Αυτά που δεν έχουν λέπια (όπως είναι ο κολιός, η παλαμίδα, το σκουμπρί κ.ά.) δεν είναι καλό να τα καταψύχουμε, γιατί η γεύση τους γίνεται ακόμα πιο βαριά και χάνουν τη νοστιμιά τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα ψάρια, την τρίτη και την τέταρτη μέρα, από τη στιγμή που αλιεύθηκαν, αρχίζουν να χάνουν τα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά, στη συντήρηση του ψυγείου. Ενώ την έκτη μέρα και μετά αρχίζουν να εμφανίζουν σημάδια αλλοίωσης (άσχημη μυρωδιά και εμφάνιση) και είναι πλέον ακατάλληλα για κατανάλωση.
Τυριά και αλλαντικά
Το ιδανικό είναι να φυλάμε τα τυριά στο ψυγείο σε σκεύη, κατά προτίμηση γυάλινα, αλλά χωρίς να τα ανακατεύουμε μεταξύ τους - π.χ. μαλακά τυριά, που έχουν υψηλή οξύτητα, με σκληρά τυριά - αφού το πιθανότερο είναι πως θα αλλοιωθεί η γεύση όλων. Ιδιαίτερα, τα κρεμώδη τυριά πρέπει να βρίσκονται κλεισμένα σε αεροστεγή δοχεία. Ενώ εκείνα που έχουν σκληρό εξωτερικό περίβλημα (γκούντα, γραβιέρα κλπ.) πρέπει να τα καθαρίζουμε παρά μόνον όταν πρόκειται να τα φάμε. Τέλος, τα λευκά τυριά μπορούμε να τα διατηρούμε και μέσα σε γάλα, ώστε να παρατείνουμε τη διάρκεια «ζωής» τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα καταναλώνουμε αν έχουν μυρίσει ή κιτρινίσει.
Τα αλλαντικά που είναι συσκευασμένα, μπορούν να διατηρηθούν στο ψυγείο κλεισμένα μέσα στη συσκευασία τους, μέχρι την ημερομηνία λήξης τους. Αν όμως ανοίξουμε τη συσκευασία ή τα έχουμε αγοράσει ήδη κομμένα σε φέτες, τότε πρέπει να τα καταναλώσουμε μέσα στις επόμενες ημέρες. Τα αλλαντικά μπορούν βέβαια να συντηρηθούν στην κατάψυξη, αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως, αφού αποψυχθούν, δεν ανακτούν την αρχική τους υφή.
Επίσης, όλα τα λουκάνικα, μπορούν να καταψυχθούν (τυλιγμένα) για περίπου τρεις μήνες. Τέλος, το μπέικον, όταν το συντηρούμε στο ψυγείο μας, μπορούμε, αν έχουμε ανοίξει τη συσκευασία του, να το τυλίγουμε σε λαδόκολλα και μετά σε πλαστική σακούλα, ώστε να διατηρείται καλύτερα. Στην κατάψυξη, τόσο το μπέικον όσο και τα φαγητά που το περιέχουν, δεν διατηρούνται καλά, διότι το αλάτι, που έχει χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή του, το κάνει να ταγκίζει.
Φρούτα και λαχανικά
Γενικότερα, τα φρούτα μπορούμε να τα διατηρήσουμε σε ένα μέρος που να αερίζεται, εντός ή εκτός ψυγείου, αλλά να μη μένουν κλεισμένα σε σκεύη ή σακούλες, γιατί έτσι συσσωρεύεται υγρασία με αποτέλεσμα να μαραίνονται. Τα περισσότερα (μήλα, πορτοκάλια, μανταρίνια, κ.λπ.) διατηρούνται ικανοποιητικά στην ψύξη, με εξαίρεση τα διάφορα τροπικά φρούτα όπως μπανάνες, μάνγκο, ανανά, κλπ. που δεν πρέπει να μπαίνουν στο ψυγείο, γιατί χαλάνε γρηγορότερα. Στις λίγες εξαιρέσεις αυτού, ανήκουν οι φράουλες και τα κεράσια, που δεν διατηρούνται πολύ και γι 'αυτό καλό είναι να αγοράζονται σε μικρές ποσότητες και να μπαίνουν άμεσα στο ψυγείο.
Τα οπωροκηπευτικά διατηρούνται καλύτερα στο ψυγείο, στα ράφια όπου δεν είναι δυνατή η ψύξη. Αν δεν πρόκειται να τα καταναλώσουμε άμεσα, δεν πρέπει να τα πλένουμε, αφού έτσι χαλάνε γρηγορότερα, αλλά ούτε να τα καθαρίζουμε, γιατί οξειδώνονται και χάνουν τις βιταμίνες τους.
Μερικά λαχανικά (πχ. χόρτα) τα ζεματίζουμε πριν τα καταψύξουμε για να αδρανοποιηθούν ένζυμα και ζύμες που θα συνέχιζαν να υποβαθμίζουν την ποιότητα των τροφίμων, ακόμη και στον καταψύκτη. Αυτή η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει μερική απώλεια βιταμίνης C (15-20%). Παρόλα αυτά, αν τα λαχανικά καταψυχθούν αμέσως μετά τη συγκομιδή, είναι πλουσιότερα σε θρεπτικά συστατικά από τα αντίστοιχα «φρέσκα».
Ανεξάρτητα από το τρόφιμο που θέλουμε να ξεπαγώσουμε για να μαγειρέψουμε ή να φάμε, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι τα τρόφιμα που έχουν καταψυχθεί και αποψυχθεί δεν πρέπει να καταψυχθούν άλλη φορά. Όπως και να ’χει όμως, κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι η εφεύρεση του ψυγείου και της κατάψυξης τελικά, είναι μία από τις καλύτερες εφευρέσεις όλων των εποχών.
[/spoiler]
Γράφει η: Εύα Τσακμάκη, Τεχνολόγος Τροφίμων
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Από πρόσφατο μήνυμα του alfie:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
MedNutrition.
Τετάρτη, 02 Μάρτιος 2011.
[spoiler]Τα αυγά στις μέρες μας θεωρούνται από τα πλέον πλούσια σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα, που μας χαρίζει η φύση. Αυγά είναι όλα τα γεννήματα θηλυκών ζώων, κυρίως πτηνών αλλά και ερπετών και ψαριών. Έχει επικρατήσει όμως, όταν αναφερόμαστε στα αυγά, να εννοούμε τα νωπά αυγά κότας. Τα αυγά διακρίνονται στα γονιμοποιημένα, αυτά δηλαδή στα οποία υπάρχει ζυγωτό που αναπτύσσεται και στα μη γονιμοποιημένα, τα οποία θεωρούνται απλά κύτταρα, αφού αποτελούν ουσιαστικά ένα ωάριο.
Το κολοσσιαίο μέγεθός τους, σε σχέση με τα υπόλοιπα κύτταρα οφείλεται στις θρεπτικές ουσίες που περιέχουν, οι οποίες προορίζονται για την ανατροφή των οργανισμών των γονιμοποιημένων ωαρίων. Ωστόσο, οι θρεπτικές αυτές ουσίες υπάρχουν και στα μη γονιμοποιημένα αυγά, καθιστώντας τα τελευταία προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας και αναπόσπαστο τμήμα της ανθρώπινης διατροφής.
Η Ανατομία του αυγού
Το αυγό αποτελείται κυρίως από 3 μέρη, τα οποία είναι:
• το κέλυφος
• το λεύκωμα και
• ο κρόκος
Το σχήμα, το μέγεθος, το βάρος και το χρώμα, εξαρτώνται από το είδος του πτηνού, την ηλικία, την διατροφή του κλπ.
Το κέλυφος του αυγού προστατεύει το περιεχόμενο και αποτελείται, ως επί το πλείστον, από ανόργανες ουσίες (94,5%), κολλαγόνο (4%) και νερό (1,5%). Είναι πορώδες, οπότε διαπερατό από τον αέρα, τους ατμούς, το διοξείδιο του άνθρακα, τα μικρόβια και τις οσμές. Έτσι επιτρέπεται η αναπνοή του εμβρύου. Το χρώμα του κελύφους ποικίλλει, από άσπρο έως καφέ (ή και άλλα ασυνήθιστα χρώματα), ανάλογα με το είδος της κότας.
Το λεύκωμα είναι η ωχροκίτρινη παχύρρευστη ουσία, η οποία καλύπτει περίπου το 55-60% του αυγού. Το λεύκωμα σχηματίζει στους δύο πόλους του αυγού, ίνες από παχύτερη μάζα, τις χάλαζες για να συγκρατεί τον κρόκο στον κέντρο του αυγού. Αποτελείται κυρίως από νερό (85-90%), πρωτεΐνες -κυρίως αλβουμίνες (12%), λίπος (0,25%), υδατάνθρακες -κυρίως λακτόζη (0,7%), καθώς και μικρές ποσότητες από λεκιθίνη, χοληστερόλη, βιταμίνες του συμπλέγματος Β και ένζυμα.
Ο κρόκος αποτελεί το 30-32% και είναι μια κίτρινη έως πορτοκαλόχρωμη μάζα. Είναι σχεδόν σφαιρικός και περιβάλλεται από ένα στρώμα λευκής λεκίθου (μεμβράνης) το οποίο εκτείνεται μέχρι το κέντρο του και σχηματίζει έναν λευκό πυρήνα με μεγάλη θρεπτική αξία. Περιέχει κυρίως νερό (45-51%), πρωτεΐνες (16-17%), λίπος (31-36%), υδατάνθρακες (0,2-1,1%), μεγάλη ποσότητα λευκώματος (16,3 γρ) ανώτερης βιολογικής αξίας και επιπλέον σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο, θείο, βιταμίνες (A, B, B2, B12, D). Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, ο κρόκος του αυγού είναι αυτός που περιέχει χοληστερίνη.
Τα συστατικά του αυγού αλλάζουν ιδιότητες μετά από το ψήσιμο, το τηγάνισμα ή άλλες διαδικασίες. Το αυγό της κότας γίνεται βραστό, ποσέ ή τηγανητό, ομελέτα, μαρέγκα, σαντιγί, ενώ μπορεί να προστεθεί και σε φαγητά που στηρίζονται στον κιμά ή στο ζυμάρι.
Κατά μέσο όρο ένα βραστό αυγό (~50γρ) περιέχει 77,5 θερμίδες, 6,3γρ πρωτεΐνης, 5,3γρ λίπους, 0,56γρ υδατανθράκων και 212mg χοληστερίνης (USDA 2001). Εξ’ αιτίας της περιεκτικότητάς τους σε χοληστερίνη, τα αυγά είναι παρεξηγημένα τρόφιμα. Είναι σε όλους γνωστή η σύσταση της αποφυγής των αυγών (να μην τρώμε περισσότερα από 2-3 αυγά την εβδομάδα), με το αιτιολογικό ότι «αυξάνουν την χοληστερίνη».
Ωστόσο, ο οργανισμός μας παίρνει μόλις το 20% της χοληστερόλης που χρειάζεται από τις τροφές- το υπόλοιπο 80% το συνθέτει μόνος του. Η χοληστερόλη που προέρχεται από τις τροφές (διαιτητική χοληστερόλη) δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Έτσι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι η κατανάλωση αυγών, ακόμη και καθημερινά, δεν επηρεάζει σημαντικά τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα, εφόσον η συνολική μας διατροφή είναι ισορροπημένη και χαμηλή σε κορεσμένα λιπαρά. Άτομα όμως που έχουν τάση για υπερ-χοληστεριναιμία καλό είναι να αποφεύγουν τα αυγά τελείως ή αντ’ αυτού, να καταναλώνουν μόνο το ασπράδι (λεύκωμα) του αυγού.
Βλέπουμε λοιπόν, πως τα αυγά είναι θρεπτικότατα. Εξαιτίας της υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνης που περιέχουν μπορούν να αντικαταστήσουν άνετα το κρέας σε ένα πρόγραμμα διατροφής. Επίσης το αυγό έχει υψηλό επίπεδο κορεσμού, που σημαίνει ότι έχει θέση μέσα σε ένα πρόγραμμα απώλεια βάρους και να μην ξεχνάμε τις βιταμίνες και τα μέταλλα που αναφέραμε πιο πάνω.
Έτσι λοιπόν τα αυγά με την ευχάριστη γεύση, την πλούσια θρεπτική αξία, την ευκολία στη διατήρησή τους και την ποικιλία στους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τα απολαύσουμε, δεν θα πρέπει να λείπουν από κανένα διαιτολόγιο.
[/spoiler]
Γράφει η: Ζωή Πορφύρη, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
MedNutrition,
Τετάρτη 16/03/2011.
[spoiler]
Το δημητριακό βρώμη (Avea sativa) είναι ιδιαίτερα γνωστό για την υποχοληστερολαιμική του δράση. Στο πλαίσιο μία υγιεινής διατροφής, που διακρίνεται από την περιορισμένη κατανάλωση λιπαρών ουσιών (κυρίως ζωικής προελεύσεως) και την αυξημένη σωματική άσκηση η καθημερινή κατανάλωση της βρώμη στις διάφορες μορφές τροφίμου που μπορούμε να τη συναντήσουμε μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των επιπέδων της «κακής» χοληστερόλης στο αίμα (LDL), με παράλληλη διατήρηση των επιπέδων της «καλής» χοληστερόλης στο αίμα (HDL) σε υψηλά επίπεδα.
Αυτή η υποχοληστερολαιμική ιδιότητα της βρώμης οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πλούσιο σε διαλυτές φυτικές ίνες και συγκεκριμένα στην διαλυτή ίνα β- γλυκάνη. H β- γλυκάνη συναντάται κυρίως στα κυτταρικά τοιχώματα των δημητριακών σπόρων και έχει την ιδιότητα:
1. Να δημιουργεί μέσα στο έντερο ένα είδος ζελατίνης, που δεσμεύει την χοληστερόλη και δεν επιτρέπει την απορρόφησή της από το έντερο.
2. Να δεσμεύει τα χολικά οξέα στο λεπτό έντερο με αποτέλεσμα την μείωση της χοληστερόλης στο αίμα.
3. Να συμβάλλει στην μείωση της ζύμωσης από τα βακτήρια του παχέος εντέρου, με αποτέλεσμα να αναστέλλεται η σύνθεση χοληστερόλης.
Παρόλο που η κύρια πηγή της β- γλυκάνης είναι η βρώμη, της συναντάμε επίσης στο σιτάρι και στο ρύζι. Άλλες πηγές διαλυτών ινών είναι τα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια (φασόλια, φακές, ρεβίθια).
Μελέτες έχουν δείξει ότι σε μία ισορροπημένη διατροφή η καθημερινή πρόσληψη 3 γρ. διαλυτών ινών βρώμης μπορεί να οδηγήσει έως και 2% των μείωση των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα και έχει ως αποτέλεσμα την καρδιοαγγειακή προστατευτική δράση. Επιπρόσθετα, η κατανάλωση βρώμης συμβάλλει στον έλεγχο σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα, στην καλή λειτουργία του πεπτικού και του ανοσοποιητικού αλλά στην επίτευξη ευεξίας και τη βελτίωση της φυσικής εικόνας μας, μέσω των πολύτιμων αντιοξειδωτικών ουσιών, που περιέχει.
Εκτός από τις φυτικές ίνες και τις αντιοξειδωτικές ουσίες, η βρώμη είναι πλούσια σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σε βιταμίνη Ε, Κ, βιοτίνη και φυλλικό οξύ. Τα μέταλλα που περιέχει είναι το ασβέστιο, ο χαλκός, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, το μαγγάνιο, ο φώσφορος και ο ψευδάργυρος.
Η βρώμη, λόγω της αυξημένης περιεκτικότητάς της σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες συμβάλλει στη γρήγορη ικανοποίηση της όρεξης και του κορεσμού. Η εφαρμογή της σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο μπορεί σταδιακά να συνεισφέρει στην επίτευξη του επιθυμητού σωματικού βάρους.
Η βρώμη συνήθως διατίθεται στο εμπόριο ως πλιγούρι, μετά τον τεμαχισμό των καρπών ή σαν αλεύρι βρώμης, μετά από άλεση. Συνήθως, η βρώμη τρώγεται σε μορφή χυλού. Για να αυξήσουμε την κατανάλωση βρώμης μπορούμε να την εντάξουμε σε διάφορα γεύματα καθημερινά.
Η πιο διαδεδομένη χρήση της βρώμης είναι στο πρωινό γεύμα, που είναι και το σημαντικότερο της ημέρας. Στο πρωινό καταναλώνουμε συχνά τη βρώμη ως μούσλι και να τη συνοδεύσουμε με γαλακτοκομικά προϊόντα (γιαούρτι, γάλα, κεφίρ). Η βρώμη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην αρτοποιία, παρασκευάζοντας ψωμί και μπισκότα από αλεύρι βρώμης.
Χρησιμοποιείται σε διάφορες συνταγές στη μαγειρική, με αντικατάσταση του ρυζιού από πλιγούρι (π.χ στα γεμιστά, σε σούπες, κρέας με πλιγούρι). Η βρώμη χρησιμοποιείται επίσης σε διάφορες συνταγές της ζαχαροπλαστικής, κάνοντας διάφορα γλυκά πιο υγιεινά και ελαφρά.
Είναι γνωστό, ότι μαζί με τη βρώμη, πολλά τρόφιμα, όπως καρύδια και αμύγδαλα, ψάρια, ελαιόλαδο, είναι σε θέση να μειώσουν ουσιαστικά τη χοληστερόλη στο αίμα. Η σωστή και προσεκτική επιλογή τροφίμων και φαγητών συμβάλλει μαζί με ένα υγιεινό τρόπο ζωής (αυξημένη φυσική δραστηριότητα, μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, αποφυγή καπνίσματος, μικρά και συχνά γεύματα) να έχουμε καλά επίπεδα χοληστερίνη του αίματος και γενικότερα καλή λειτουργία της καρδιάς.
Γράφει η: Μαρία- Φιλία Παρασκευά, Διαιτολόγος- Διατροφολόγος, BSc, MSc
[/spoiler]
Γράφει η: Μαρία- Φιλία Παρασκευά, Διαιτολόγος- Διατροφολόγος, BSc, MSc
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Άλλα σχετικά άρθρα στα Αγγλικά:
Mechanism of serum cholesterol reduction by oat bran
Judith A. Marlett PhD.1,*, Kathryn B. Hosig2, Nicholas W. Vollendorf1, Fred L. Shinnick1, Valerie S. Haack1, Jon A. Story2Article first published online: 12 DEC 2005
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Cholesterol-lowering effects of dietary fiber: a meta-analysis.
Lisa Brown, Bernard Rosner, Walter W Willett and Frank M Sacks
American Journal of Clinical Nutrition, Vol. 69, No. 1, 30-42, January 1999
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Mednutrition.
Σάββατο, 02 Απριλίου 2011
[spoiler]
Γιατί με μεθάνε τα γλυκά ποτά;
Τα ποτά χαρακτηρίζονται «βαριά» και «ελαφριά» με βάση την επί % περιεκτικότητα τους σε αλκοόλη. Η γλυκόζη επιταχύνει το ρυθμό απορρόφησης της αλκοόλης, με αποτέλεσμα να έρχεται γρηγορότερα η μέθη. Γι’ αυτό τα γλυκά ποτά (γλυκό κρασί, λικέρ, κοκτέιλ), ενώ έχουν χαμηλότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλη, μας μεθάνε ευκολότερα. Επιπλέον, λόγω της γεύσης τους, πίνονται ευχάριστα και πιο γρήγορα...
Η αιθυλική αλκοόλη λόγω της μεγάλης διαλυτότητάς της στο νερό απορροφάται εύκολα κατά 20% από το στομάχι και κατά 80% από το έντερο. Μέσα σε 60-90’ έχει μοιραστεί σε όλα τα υγρά και τους ιστούς του σώματος.
Δεν πρέπει να λησμονείται όμως, ότι η κατανάλωση ή η υπερκατανάλωση αιθυλικής αλκοόλης αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ανώτερου πεπτικού, συμβάλλει στην αιτιολογία του καρκίνου του μαστού και του εντέρου και είναι η βασική αιτία κίρρωσης του ήπατος και χρόνιας υποτροπιάζουσας παγκρεατίτιδας.
[/spoiler]
γράφει ο Θωμάς Κραμποκούκης
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση