Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω.

[Argirios Argiriou]

ΤΟ ΒΗΜΑ,
25/12/2009,
Γιάννης Μαρίνος.

Αφότου το θεατρικό έργο του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» εισχώρησε στο DΝΑ κάθε Ελληνα, όλες οι πολιτικές παρατάξεις θεωρούν εθνική προτεραιότητα τη μέριμνά τους υπέρ της μη πληρωμής φόρων, δασμών, ασφαλιστικών εισφορών, προστίμων πάσης φύσεως, δανείων ιδιωτών ή τραπεζών. Και ας δανείζουν οι τελευταίες κυρίως τα δικά μας λεφτά, λίγα ή πολλά, που καταθέτουμε σε αυτές. Είναι αυτό νόμιμο και ηθικό; Οι ξένοι δανειστές μας διαφωνούν και μας ζορίζουν. Αλλά και οι ελληνικές τράπεζες προειδοποιούν για επικίνδυνες εξελίξεις. Σχετικό αντίλογο διατυπώνει και ο αναγνώστης μου καθηγητής Σάββας Τιμονίδης, τον οποίο έκρινα χρήσιμο να φιλοξενήσω στη στήλη μου, έστω και αν ενοχληθούν όσοι πήραν εορτοδάνεια με την προσδοκία της μη επιστροφής τους: Τελευταία γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που σίγουρα θα επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας μας.Ηδη δαιμονοποιήσαμε τις κακές τράπεζες και σχεδόν αγιοποιήσαμε τους καημένους τους οφειλέτες. Κατάργησαν την προσωποκράτηση για χρέη προς τους ιδιώτες και τελευταία και προς το Δημόσιο. Απαγόρεψαν τις κατασχέσεις για κάποιο χρονικό διάστημα αρχικά για κατασχέσεις ως 30.000 ευρώ και τελευταία ως 200.000 ευρώ.
                                                                                                                                
Ετσι φτάσαμε στο σημείο να μην προχωρούν οι πλειστηριασμοί γιατί δεν βρίσκονται αγοραστές και 9 στους 10 αναβάλλονται κατά δήλωση της προέδρου των συμβολαιογράφων. Συνέπεια αυτού είναι να μην μπορούν να πάρουν τα λεφτά τους ούτε με πλειστηριασμό όσοι έχουν να παίρνουν είτε από δάνεια είτε από ενοίκιαείτε από άλλα χρέη! Φθάσαμε στο σημείο η νέα κυβέρνησή μας να σκέφτεται ακόμη και να χαρίσει τα δάνεια ορισμένων! Ωθεί, δηλαδή,τους έλληνες πολίτες που έχουν κάποια χρέη να μην τα πληρώνουν. Εκεί μάλιστα που δεν μπορείς να πάρεις τα λεφτά σου με τίποτε είναι όταν ο οφειλέτης δεν έχει ακίνητη περιουσία. Δεν υφίσταται καμία, μα καμία τιμωρία.

Ερχόμαστε τώρα σε ένα άλλο σλόγκαν που επικρατεί από κάποιους λαϊκίζοντες και από τον απλό λαό που δε γνωρίζει πολλά. Λένε λοιπόν ότι «η ανάλγητη τράπεζα πήρε το σπίτι του καημένου που έχει και δύο, τρία κτλ. παιδιά». Μα αυτοί που τα λένε αυτά δεν γνωρίζουν ότι το σπίτι του οφειλέτη δεν είναι δικό του παρά μόνο όταν εξοφληθεί πλήρως; Οι τράπεζες, όπως είναι γνωστό, δεν είναι κοινωνική πρόνοια αλλά επιχειρήσεις που εμπορεύονται το χρήμα, ενισχύουν, με το αζημίωτο φυσικά, τις βιομηχανίες, το εμπόριο, τις βιοτεχνίες για να λειτουργήσουν και να έχει δουλειά ο κόσμος. Αλλά και τους πολίτες για να αγοράσουν σπίτι, μαγαζί ή ό,τι άλλο θέλουν. Δίνουν τα χρήματά τους και βάζουν υποθήκη το ακίνητο που αγοράστηκε με τα χρήματα αυτά για να εξασφαλιστούν ότι θα τα πάρουν πίσω. Σου δίνουν την ευχέρεια να αποπληρώσεις το δάνειο σε μηνιαίες δόσεις σε 20, 30 ή περισσότερα χρόνια. Ετσι η τράπεζα παίρνει τα χρήματά της πίσω και ένα κέρδος το οποίο έχει προσυμφωνηθεί. Από αυτό το κέρδος πληρώνονται οι χιλιάδες υπάλληλοι της τράπεζας, τα έξοδα συντήρησης των κτιρίων, τα ενοίκια, οι φόροι προς το Δημόσιο και ό,τι περισσεύει ένα μέρος από αυτό μοιράζεται στους χιλιάδες μετόχους ως μέρισμα. Να λοιπόν που, παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες είναι εμπορικές επιχειρήσεις, κάνουν και κοινωνικό έργο. Αυτά τα ανεξόφλητα δάνεια κυμαίνονται ως τώρα σε ένα ποσοστό 3%-5% του συνόλου. Σκεφθείτε λοιπόν τι έχει να γίνει αν αυτό το ποσοστό φτάσει στο 8%-10%; Αν αυτό κρατήσει δύο-τρία χρόνια, πολλές από αυτές θα πτωχεύσουν και θα κλείσουν». Αρκεί- προσθέτω εγώ- οι τράπεζες να μην παρασύρουν τους αφελείς και τους άσωτους με παραπλανητικές διαφημίσεις και να μην πνίγουν αναξιοπαθούσες μικροεπιχειρήσεις.

jmarinos@tovima.gr


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος