Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ

ΓΙΑΤΡΟΙ Η ΝΤΙΛΕΡ ΦΑΡΜΑΚΩΝ?

(1/6) > >>

Δημήτρης Μακρέας:

Ξεκινώ από το δεδομένο ότι όλοι λίγο πολύ είμαστε ντίλερ φαρμάκων. Αυτή είναι η σύγχρονη ιατρική, αυτή μάθαμε , με αυτή πορευόμαστε.
Κάποιοι προσπαθούν να σκέφτονται πρώτα ως θεραπευτές και να χειρίζονται αναλόγως τα φάρμακα.
Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να ταιριάξουν τους ασθενείς στα φάρμακα που θέλουν να σπρώξουν.
Είμαι απίστευτα εκνευρισμένος τις τελευταίες μέρες. Επέστρεψα από άδεια ανατροφής μετά από τρεις μήνες και τραβάω τα μαλλιά μου. Αφήνω κατά μέρος τη έλλειψη σεβασμού απέναντι στον κόπο που έχω καταβάλλει πέντε χρόνια στο Π.Ι. Η δουλειά μου σίγουρα ούτε πρωτοποριακή είναι, ούτε ιδιαίτερη .Τα στοιχειώδη προσπαθώ και δεν τα καταφέρνω πάντα. Τουλάχιστον στο ιατρείο υπάρχουν 800 κάρτες υγείας που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί! Επέστρεψα και ανακάλυψα ότι η μία «συνάδελφος» που με αντικαθιστούσε-ευχαριστώ την έτερη- επιδόθηκε σε άνευ όρων, λογικής , δεοντολογίας, επιστήμης ,ντίλινγκ  ετικετών φαρμάκων . Τι να πρωτομαζέψω ? Τις πραζόλες( απαραίτητες μαζί με αντιβίωση αλλά και σε κάθε άνθρωπο που λαμβάνει πάνω από δύο φάρμακα!), τις καρνιτίνες (απαραίτητες παντού και πάντα!), τα διφοσφωνικά μετά από μέτρηση στο ιατρείο από τη φτέρνα, τους επίδοξους Ποπάυ ( σίδηρος με 46 αιματοκρίτη και 150 φεριτίνη!), τις στατίνες χωρίς κανένα επανέλεγχο , τις σαρτάνες που αντικατέστησαν όλους τους ΑΜΕΑ κατά προτίμηση μαζί με αμιλοδιπίνη, τις  βιλδαγλιπτίνες που σάρωσαν μαζί με σουλφονυλουρίες  και ινσουλίνη……
Και όταν οι άνθρωποι αντιδρούσαν στις αλλαγές?
-Αυτό που σας δίνω είναι καλύτερο!
-Αυτό που παίρνετε βγήκε από τη λίστα!
-Αυτό το φάρμακο είναι επικίνδυνο!
-Αυτό που παίρνατε σταμάτησε να κυκλοφορεί!

Υπάρχουν όμως και χειρότερα! Στο ιατρείο βρισκόταν μαζί με τη γιατρό και γραμματέας που έγραφε τα φάρμακα χωρίς καμία σχέση με το ΚΥ ή το ΠΙ ή έστω το Δήμο. Ιατρικό απόρρητο……Τι είναι αυτό? Η δουλειά να βγαίνει.
Να μην ξεχάσουμε και τις παραπομπές στον ιδιώτη ΓΙ-σύζυγο , που έχει και καλά μηχανήματα!!! 
Πως μπορώ να συμπεριφερθώ «συναδελφικά»? Πρέπει?
Να συμμαζέψω  απλώς την κατάσταση κα να δώσω τόπο στην οργή?
Μέχρι σήμερα προσπαθούσα -όταν στη θεραπεία ανθρώπων εμπλέκονταν και άλλοι-να κατανοήσω τη θεραπευτική λογική του συναδέλφου που εμπλεκόταν. Όταν έκρινα ότι υπήρχε λογική, ακόμα και αν είχα επιμέρους διαφωνίες έδινα χρόνο και έδειχνα κατανόηση. Τώρα τι να κάνω, αντιμέτωπος για πρώτη φορά στην καριέρα μου, με ένα τέτοιο ανελέητο και απροκάλυπτο ντίλινγκ? Πρέπει να σεβαστώ έναν  άνθρωπο που δε σεβάστηκε ούτε εμένα ούτε τους ασθενείς?
Ειλικρινά θα ήθελα τη γνώμη σας.

Argirios Argiriou:
Ίσως θα αρκούσε το παραπάνω μήνυμα που έγραψες να το εκτυπώσεις και να της το δώσεις συμπληρώνοντας: "Εδώ γράφει το τι σκέφτομαι και το πώς νιώθω".

EzeΤΡΟΛ:
Ρισπέκτ, ρε φίλε, αλλά τί οφελεί;
Ο λαός πραζόλη θέλει, φτάνουν οι ιδεολόγοι - κατά το "Ο λαός τραγούδι θέλει, φτάνουν τα συνθήματα" .
Το παιχνίδι είναι πολύ καλά στημένο, κι όσοι μπλέκονται  σ΄αυτό, γίνονται πιόνια του, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν.
Η υπερκατανάλωση φαρμάκων βολεύει όλους - ρώτα και τους τοπικούς φαρμακοποιούς.
Κι εγώ έχω φτάσει στο αμήν χωρίς αποτέλεσμα, πέραν του ότι έχω γίνει γραφικός.

(Επίτρεψέ μου να επισυνάψω το παρακάτω , με αρκετή δόση χιούμορ...)

Argirios Argiriou:
Ίσως μετά να ήταν καλό να εκτύπωνες και να της έδινες και την παραπάνω απάντηση του Διακομιστή, για να σπάσει ο πάγος..

Αγωνιστική Παρέμβαση:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Ξεκινώ από το δεδομένο ότι όλοι λίγο πολύ είμαστε ντίλερ φαρμάκων. Αυτή είναι η σύγχρονη ιατρική, αυτή μάθαμε , με αυτή πορευόμαστε.
Κάποιοι προσπαθούν να σκέφτονται πρώτα ως θεραπευτές και να χειρίζονται αναλόγως τα φάρμακα.
Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να ταιριάξουν τους ασθενείς στα φάρμακα που θέλουν να σπρώξουν.
Είμαι απίστευτα εκνευρισμένος τις τελευταίες μέρες. Επέστρεψα από άδεια ανατροφής μετά από τρεις μήνες και τραβάω τα μαλλιά μου. Αφήνω κατά μέρος τη έλλειψη σεβασμού απέναντι στον κόπο που έχω καταβάλλει πέντε χρόνια στο Π.Ι. Η δουλειά μου σίγουρα ούτε πρωτοποριακή είναι, ούτε ιδιαίτερη .Τα στοιχειώδη προσπαθώ και δεν τα καταφέρνω πάντα. Τουλάχιστον στο ιατρείο υπάρχουν 800 κάρτες υγείας που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί! Επέστρεψα και ανακάλυψα ότι η μία «συνάδελφος» που με αντικαθιστούσε-ευχαριστώ την έτερη- επιδόθηκε σε άνευ όρων, λογικής , δεοντολογίας, επιστήμης ,ντίλινγκ  ετικετών φαρμάκων . Τι να πρωτομαζέψω ? Τις πραζόλες( απαραίτητες μαζί με αντιβίωση αλλά και σε κάθε άνθρωπο που λαμβάνει πάνω από δύο φάρμακα!), τις καρνιτίνες (απαραίτητες παντού και πάντα!), τα διφοσφωνικά μετά από μέτρηση στο ιατρείο από τη φτέρνα, τους επίδοξους Ποπάυ ( σίδηρος με 46 αιματοκρίτη και 150 φεριτίνη!), τις στατίνες χωρίς κανένα επανέλεγχο , τις σαρτάνες που αντικατέστησαν όλους τους ΑΜΕΑ κατά προτίμηση μαζί με αμιλοδιπίνη, τις  βιλδαγλιπτίνες που σάρωσαν μαζί με σουλφονυλουρίες  και ινσουλίνη……
Και όταν οι άνθρωποι αντιδρούσαν στις αλλαγές?
-Αυτό που σας δίνω είναι καλύτερο!
-Αυτό που παίρνετε βγήκε από τη λίστα!
-Αυτό το φάρμακο είναι επικίνδυνο!
-Αυτό που παίρνατε σταμάτησε να κυκλοφορεί!

Υπάρχουν όμως και χειρότερα! Στο ιατρείο βρισκόταν μαζί με τη γιατρό και γραμματέας που έγραφε τα φάρμακα χωρίς καμία σχέση με το ΚΥ ή το ΠΙ ή έστω το Δήμο. Ιατρικό απόρρητο……Τι είναι αυτό? Η δουλειά να βγαίνει.
Να μην ξεχάσουμε και τις παραπομπές στον ιδιώτη ΓΙ-σύζυγο , που έχει και καλά μηχανήματα!!! 
Πως μπορώ να συμπεριφερθώ «συναδελφικά»? Πρέπει?
Να συμμαζέψω  απλώς την κατάσταση κα να δώσω τόπο στην οργή?
Μέχρι σήμερα προσπαθούσα -όταν στη θεραπεία ανθρώπων εμπλέκονταν και άλλοι-να κατανοήσω τη θεραπευτική λογική του συναδέλφου που εμπλεκόταν. Όταν έκρινα ότι υπήρχε λογική, ακόμα και αν είχα επιμέρους διαφωνίες έδινα χρόνο και έδειχνα κατανόηση. Τώρα τι να κάνω, αντιμέτωπος για πρώτη φορά στην καριέρα μου, με ένα τέτοιο ανελέητο και απροκάλυπτο ντίλινγκ? Πρέπει να σεβαστώ έναν  άνθρωπο που δε σεβάστηκε ούτε εμένα ούτε τους ασθενείς?
Ειλικρινά θα ήθελα τη γνώμη σας.


--- Τέλος παράθεσης ---

Ανάλογες ή περίπου ανάλογες καταστάσεις  και δοκιμασίες όλοι έχουμε βιώσει ή βιώνουμε.
Συνήθως μαζί με την οργή ή το θυμό έχουμε συνοδά  και ένα αίσθημα ματαιότητας.
Τα πράγματα πολλές φορές δεν διαμορφώνονται  έτσι όπως τα θέλουμε ή όπως εκτιμούμε εμείς ότι πρέπει να είναι.
Συμβάλλει και το γενικότερο κλίμα των καιρών, που ευνοεί τέτοιες πρακτικές όπως αυτές που καταγγέλλετε.
Αλλά με δεδομένο ότι «φυσάει κόντρα» έχετε δυο επιλογές .Την παραίτηση από κάθε προσπάθεια ( εδώ ανήκει και όταν δίνουμε τόπο στην οργή) ή να κάνετε μια ανοικτή, πολιτισμένη  και ξεκάθαρη κουβέντα , προβάλλοντας όμως   με αποφασιστικό τρόπο το δικό σας  αξιακό σύστημα και στυλ  άσκησης της ιατρικής και διαμηνύοντας  προς πάσα κατεύθυνση ότι θα  συνεχίσετε να ασκείτε τη δραστηριότητα σας  με βάση αυτά που εσείς πιστεύετε ότι είναι ορθά,  παίρνοντας ταυτόχρονα την πρωτοβουλία των κινήσεων και επαναφέροντας  το ιατρείο στη προτέρα του κατάσταση (έτσι όπως το είχατε αφήσει).
Τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ της δεύτερης λύσης.
Θέλει και κόπο και τρόπο.
Μην αφήσετε  όμως κόπους τόσων ετών να πάνε στο βρόντο.
Μερικές φορές όσο μάταιες και αν φαίνονται οι προσπάθειές μας, στην πραγματικότητα δημιουργούν... παρακαταθήκες ή  να το πω διαφορετικά :ανεβάζουν τον πήχη.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα