Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ
ΓΙΑΤΡΟΙ Η ΝΤΙΛΕΡ ΦΑΡΜΑΚΩΝ?
D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΠρέπει να σεβαστώ έναν άνθρωπο που δε σεβάστηκε ούτε εμένα ούτε τους ασθενείς?
Ειλικρινά θα ήθελα τη γνώμη σας
--- Τέλος παράθεσης ---
Αγαπητέ Δημήτρη να μη τη σεβαστείς. Να σιγουρευτείς για το ότι είναι όντως έτσι και να της τα πεις χύμα και να της δείξεις ότι δεν αξίζει της εκτίμησής σου, ούτε καν της συναδελφικής αβρότητας. Όχι ότι θα διορθωθεί, αλλά να ξέρει ότι δεν τρώς κουτόχορτο.
Άσε όμως έξω από αυτό τους ασθενείς που δεν πρέπει να γίνουν μπαλάκι και κοίτα ΣΤΑΔΙΑΚΑ να μαζέψεις ότι μαζεύεται
Δημήτρης Μακρέας:
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Όπως καταλαβαίνεται η θέση μου είναι λίγο άβολη!
Εννοείται ότι σιγά σιγά θα τα στρώσω και ότι σε πρώτη ευκαιρία η "συνάδελφος" θα χρειαστεί να δώδει κάποιες εξηγήσεις.
Έχουν γίνει πράγματα που δε γίνεται να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Έχω καταναλώσει αρκετή ενέργεια για να λειτουργεί το ιατρείο ως ιατρείο, με όλη του τη βασανιστική ρουτίνα, αλλά να είναι αποδεκτό σε όλο τον κόσμο ότι έρχονται σε ιατρείο και όχι σε κέντρο συνταγογραφίας.
Απλά ζορίζομαι γιατί δε θέλω η να μεταβιβάσω τα συναισθήματά μου στους ασθενείς , ούτε να μετατρέψω την κατάσταση σε κρίση αξιοπιστίας του συστήματος.
Επίσης ξέρω πολύ καλά όταν χάνω την ηρεμία και την καλή διάθεση που γενικά με χαρακτηρίζει απέναντι στους ασθενείς, ακυρώνω την ίδια μου την υπόσταση ως γιατρού.
Η λύση βέβαια είναι πολύ απλή ,αλλά ίσως να αποδειχτεί σκληρή. Αν αυτά τα πέντε χρόνια έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων τα πράγματα θα στρώσουν γρήγορα!
Αν όχι, σημαίνει ότι θα πρέπει να ανθεωρήσω πάρα πολλά!Δεν είναι όμως καθόλου όμορφο να πρέπει να υποβάλω τους ανθρώπους που έρχονται στο ιατρείο σε δοκιμασία εμπιστοσύνης, ούτε να εξαντλήσωτα όρια αυτής της εμπιστοσύνης.
Ίσως οι φόβοι μου να είναι υπερβολικοί.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καμία όρεξη να γίνω κακός και με ενοχλεί ότι νιώθω υποχρεωμένος να αναφέρω κάποια πράγματα στο διευθηντή,αλλά δε γίνεται διαφορετικά.
anastasios theodoridis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΈχω καταναλώσει αρκετή ενέργεια για να λειτουργεί το ιατρείο ως ιατρείο, με όλη του τη βασανιστική ρουτίνα, αλλά να είναι αποδεκτό σε όλο τον κόσμο ότι έρχονται σε ιατρείο και όχι σε κέντρο συνταγογραφίας.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΗ αλήθεια είναι ότι δεν έχω καμία όρεξη να γίνω κακός και με ενοχλεί ότι νιώθω υποχρεωμένος να αναφέρω κάποια πράγματα στο διευθυντή,αλλά δε γίνεται διαφορετικά.
--- Τέλος παράθεσης ---
Προσωπικά δε με ενδιαφέρει αν γίνομαι κακός, όταν αυτό που κάνω είναι το σωστό, τίμιο, ηθικό, νόμιμο.
Το πρόβλημα είναι μετά την αναφορά στον διευθυντή σας να βρείτε συμπαράσταση και όχι αδιαφορία.
deleteduser:
Σεβασμός;
Σεβασμός;
Φτερά και πούπουλα και στην πλατεία του χωριού.
Και εδώ θα διαφωνήσω με το συνάδελφο Μιχάλη. Οι ασθενείς δεν είναι, δεν μπορούν και δεν πρέπει να παραμένουν έξω. Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να γίνουν μπαλάκι, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ενημερώνονται, να αντιλαμβάνονται και να διεκδικούν και οι ίδιοι λόγο και γνώση. Στο κάτω κάτω το θέμα αφορά το δικό τους σώμα και τα φάρμακα που οι ίδιοι καταπίνουν.
Κακός θα γίνεις αν δε γίνεσαι κακός.
Τότε θα είσαι ένα με τους άλλοι, τους πολλοί.
Και στο ρητορικό σου ερώτημα συμφωνώ και επαυξάνω.
Ντίλερ φαρμάκων και έμποροι ασθενείας είμαστε.
D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΚαι εδώ θα διαφωνήσω με το συνάδελφο Μιχάλη. Οι ασθενείς δεν είναι, δεν μπορούν και δεν πρέπει να παραμένουν έξω. Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να γίνουν μπαλάκι, …
--- Τέλος παράθεσης ---
Οι ασθενείς θα γίνουν μπαλάκι σε αυτή την περίπτωση γιατί δεν είναι «εκπαιδευμένοι» για να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις αυτών των πραγμάτων (όχι όλοι εννοώ, γιατί κάποιοι είναι). Αν τους «βάλεις στο παιχνίδι» ουσιαστικά τους βάζεις στο παιχνίδι «της αξιοπιστίας του συστήματος» που δεν νομίζω ότι θα είναι τελικά προς το καλό του εγχειρήματος.
Θεωρώ ότι πρέπει πρώτα οι ασθενείς να εκπαιδευτούν και μετά να εμπλακούνε σε τέτοιες διεργασίες.
Έχω πολλά παρόμοια περιστατικά (όχι όμως σωρεία σε μικρό χρόνο). Πολλές φορές τους λέω «αφού σου τα άλλαξε, κάτι θα σκέφτονταν που δεν το ξέρω. Ας τα κρατήσουμε λίγο διάστημα και βλέπουμε». Έτσι δεν τους δίδω την εντύπωση ότι «ότι δεν είναι δικό μου είναι κακό» και σε λίγο τους επαναφέρω στην αγωγή τους με διάφορα προσχήματα «μη επιτυχίας της αγωγής που έβαλε ο συνάδελφος»
Εννοείται ότι κάποιους που ξέρω καλά πως λειτουργούν και έχουν εμπεδώσει την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου και τη μονάδα, τους εξηγώ με απλό και μη εμπαθή τρόπο ότι οι γιατροί είναι άνθρωποι και ως τέτοιοι δεν έχουν πάντα τα καλύτερα των κινήτρων στις επιλογές τους.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση