Οικονομική κρίση - Ελληνική οικονομία και αξιοπιστία

[Δ. Κουναλάκης]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δείτε ποιός πήρε τα 435 εκατομμύρια

Είναι τραγικό! Τ Ρ Α Γ Ι Κ Ο! Να διαπραγματεύονται επί ώρες Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπαδήμος, πριν λίγους μήνες, για το που θα βρεθούν 400 μύρια ευρώ για να μην κοπούν κι άλλο οι συντάξεις των Ελλήνων στο δεύτερο μνημόνιο και μέσα σε μια νύχτα, την ώρα της ακυβερνησίας, να πληρώνει η καταχρεωμένη Ελλαδίτσα, επιθετικό ομόλογο τοκογλυφικού
οργανισμού, αξίας 435 εκατομμυρίων ευρώ!!! Ένα ομόλογο που ΔΕΝ μπήκε στο PSI, δεν κουρεύτηκε δηλαδή, το πληρώσαμε σαν ...ξέρετε σαν τι!!! Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Με ποια λογική πληρώσαμε 435 εκ. ευρώ σε κάποιους που μας είχαν δανείσει 80;
Με ποια λογική και ποιανού απόφαση;


Ποιός κατείχε το ομόλογο

το ομόλογο είχε αγοραστεί από το επιθετικό "αόρατο" κερδοσκοπικό fund Dart Management, με έδρα τα νησιά Cayman και εκπρόσωπο τύπου κάποιον  Lynn Smith-Moore. Θεωρείται από τα πιό επιθετικά / βρώμικα κερδοσκοπικά funds.(δείτε σχετικά Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος)
Τι γράφει ο Bill Klinton για τον ιδιοκτήτη της Dart
Ιδρυτής του είναι ο Kenneth Dart, μέγας χορηγός του Ομπάμα (Mrs. Dart is a big Democratic donor), ο "πιό μισητός άνθρωπος στη Νότια Αμερική" (δείτε σεχτικά: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος)

Αγοράζει 20, πουλάει 100

Apart from that Kenneth Dart is one of the most hated businessmen in South America, because of his what some might call vulture fund as opposed to venture fund activities. He buys large amounts of government debts of third world countries at 20 cents a dollar and forces the governments to pay up dollar for dollar. He almost bankrupted the Brazilian economy in the late eighties with these kinds of activities. He made hundreds of millions of dollars in that transaction. That’s the reason he wanted to renounce his citizenship.

δείτε περισσότερα για τη δυναστεία Dart εδώ: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Αν και συμφωνώ με τα παραπάνω πέτυχα και τον αντίλογο. Θεωρώ σκόπιμο να το βάλω. Δεν μπορώ να έχω επαγγελματική άποψη. Στην κρίση σας και τα δύο:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Την Τρίτη το vulture fund(αρπακτικό) ονόματι Dart Management με έδρα τα νησιά Καϊμάν, πληρώθηκε το ομόλογο των 435 εκατ. ευρώ που έληγε στις 15 Μαΐου. Είχε αγοράσει περίπου το 90% των ομολόγων αυτών επενδύοντας λιγότερο από 100 εκατ. ευρώ. Είναι σαφές ότι τα κέρδη του ήταν πολλά. Τόσο το συγκεκριμένο fund όσο και ένα άλλο (το Elliott Associates) έχουν ακολουθήσει την πρακτική της αγοράς

κρατικών ομολόγων σε χαμηλές τιμές, προσδοκώντας να αποπληρωθούν αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη ή εάν δεν αποπληρωθούν να μηνύσουν τις κυβερνήσεις των χωρών που κάνουν αναδιάρθρωση του χρέους τους. Ειδικά το Elliott βρίσκεται ακόμα στα δικαστήρια με την Αργεντινή, διεκδικώντας αποζημιώσεις.

Τα εν λόγω επενδυτικά κεφάλαια έχουν βάλει στο μάτι και την Ελλάδα εδώ και περίπου ένα χρόνο, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι είχαν στόχο να διεκδικήσουν την αποζημίωσή τους στα δικαστήρια εάν η Ελλάδα δεν πληρώσει τα χρέη της. Στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (PSI) δεν συμμετείχαν τελικώς επενδυτές που είχαν στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα ύψους 6,4 δισ. ευρώ.

Από το ποσό αυτό, τα 435 εκατ. ευρώ έπρεπε να καταβληθούν την περασμένη Τρίτη. Μέχρι το πρωί εκείνης της ημέρας η Ελλάδα δεν είχε αποφασίσει εάν θα πλήρωνε τα συγκεκριμένα ομόλογα ή όχι. Τελικά τα πλήρωσε και απεφεύχθη μία δικαστική διαμάχη με τους «γύπες».

Ωστόσο, η ιστορία δεν τελείωσε την Τρίτη. Υπάρχουν άλλα 6 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων που διέπονται από ξένο δίκαιο και τα vulture funds περιμένουν να δουν αν η Ελλάδα θα τα πληρώσει ή όχι. Η πρακτική αυτών των funds σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στα ομόλογα των 435 εκατ. ευρώ υπήρχαν ρήτρες «διασταυρωμένης χρεοκοπίας» (cross default) ήταν οι δύο βασικοί παράγοντες που η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την Τρίτη το πρωί να αποπληρώσει τα ομόλογα που έληγαν. Τι είναι, όμως, οι ρήτρες cross default;

Σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται στα νομικά κείμενα των ομολόγων, εάν δεν πληρώνονταν τα 435 εκατ. ευρώ τότε και οι κάτοχοι της πλειοψηφίας των ομολόγων που έμειναν εκτός PSI (6 δισ. ευρώ) θα μπορούσαν αμέσως να ζητήσουν από την Ελλάδα να αποπληρωθούν και να μην περιμένουν τη λήξη των δικών τους ομολόγων. Και επειδή η Ελλάδα δεν θα το έπραττε, θα διεκδικούσαν δικαστικώς την αποζημίωσή τους άμεσα. Μαζί με αυτούς, ρήτρες cross default έχουν και τα δάνεια που έχουν ήδη δώσει στην Ελλάδα οι χώρες της Ευρωζώνης, αλλά και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (EFSF). Δηλαδή, εάν δεν πληρώνονταν τα ομόλογα της Τρίτης, εκτός από τους «γύπες» της αγοράς, θα μπορούσε και η Ευρωζώνη να διεκδικήσει την αποπληρωμή των δανείων που έχει παράσχει έως σήμερα στην Ελλάδα.

Για να μη συμβεί αυτό, η Ελλάδα περιμένει από την Ευρωζώνη να παράσχει «άσυλο» (weivers) στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό, μόνο τυχαία δεν είναι η αναφορά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κ. Ευ. Βενιζέλου, κατά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την Τρίτη. Απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλ. Τσίπρα, σημείωσε πως «έχουν ζητηθεί οι αναγκαίες εγγυήσεις και ασυλίες, τα waivers, και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και από το EFSF και από την κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, γιατί το δίκαιο του Λουξεμβούργου διέπει τη λειτουργία του EFSF».

Η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου επέλεξε να αποπληρώσει τα 435 εκατ. ευρώ γιατί μέχρι σήμερα η Ευρωζώνη δεν έχει διαθέσει τις συγκεκριμένες ασυλίες. Έτσι, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα θα ήταν εκτεθειμένη. Παράλληλα, η Ελλάδα έχει ζητήσει να υπάρξει από την Ευρωζώνη ρητή και δημόσια δέσμευση ότι δεν θα κυνηγήσει ως άλλος γύπας την Ελλάδα και ταυτόχρονα σε περίπτωση που υπάρξει default λόγω μη πληρωμής κάποιων ομολόγων των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ που απομένουν, τότε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν θα σταματήσει τα δάνεια προς την Ελλάδα, όπως έκανε παλαιότερα. Ωστόσο, ούτε αυτό έγινε, καθώς χώρες της Ευρωζώνης φοβήθηκαν ότι εάν παρείχαν τέτοια προστασία στην Ελλάδα, τότε οι «γύπες» της αγοράς θα είχαν τη νομική κάλυψη για να ζητήσουν αποζημιώσεις και από αυτές. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος λήγει στις 13 Σεπτεμβρίου, καθώς τότε λήγουν και ομόλογα αξίας 183 εκατ. ευρώ, οι κάτοχοι των οποίων δεν δέχτηκαν να ενταχθούν στο PSI. Μέχρι τότε, η Ευρωζώνη θα πρέπει να έχει αποφασίσει εάν θα στηρίξει την Ελλάδα ή όχι και η κυβέρνηση που θα υπάρχει εάν θα τα πληρώσει ή όχι.

Tο ερώτημα πάντως παραμένει για όσους «προοδευτικούς» ή «λαικούς δεξιούς» έχουν την διάθεση να ακούσουν.

Γιατί δανειζόμασταν τόσα χρόνια λεφτά που η χώρα δεν μπορούσε ποτέ της να κερδίσει και προφανώς να αποπληρώσει; Και γιατί όσοι συνιστούσαν περικοπές και μείωση εξόδων ήσαν οι δακτυλοδεικτούμενοι δήθεν άκαρδοι νεοφιλελεύθεροι;

Ανδρέας Ανδριανόπουλος

[Βέρρας Οδυσσέας]

Αα, δηλαδή τέτοια βοήθεια μας πρόσφεραν οι χώρες της ευρωζώνης και ο EFSF.Με ρήτρες  cross-default.Και τώρα πρέπει να εκλιπαρούμε για "άσυλο".Τέτοιες ήταν οι συμφωνίες των πολιτικών μας.Συμφέρουσες! Μάλιστα!
Αμ , οι συν-εταίροι μας, φιλεύσπλαχνοι ρε παιδί μου. Το μνημόνιο 1 θα μας έσωζε.Το "κούρεμα" ήταν τρισκατάρατο.Μετά, το κούρεμα έγινε ο Θεός της σωτηρίας μας.Αλλά, να υπάρχει και ένα μνημόνιο 2 για σιγουριά.Βέβαια, αν δεν τα καταφέρουμε, ας υπάρχουν και μερικές ρήτρες cross default από δίπλα.Όχι ότι θα τις ενεργοποιήσουν οι φίλοι μας, αφού μετά από τις παρακλήσεις μας, θα μας προσφέρουν άσυλο.Αλλά, έτσι για να βγάλουν και κανένα γούστο, ας υπάρχουν κι αυτές. Και κατά τα άλλα, αυτοί που έλεγαν πριν από 2 χρόνια, πως ο τότε μονόδρομος του μνημονίου δεν αποτελούσε λύση, ήταν προδότες και ήθελαν την πτώχευση της χώρας. Εμ πως!Να τώρα που έχουμε σωθεί και δεν πτωχεύσαμε.Είδατε τι καλά που είμαστε;Ρε άει σιχτίρ, παλιοσιχάματα που θέλετε και παρακάλια!

[Δ. Κουναλάκης]

Εικοστή σελίδα και είπα να βάλω ένα FAQ του βήματος σχετικά με το θέμα ευρώ-δραχμές ώστε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (πχ ένα χρόνο) να δούμε τι επαληθεύτηκε....


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Μανώλης Σπινθουράκης
Τα παιχνίδια κομμάτων-Βρυξελλών και η αγωνία των πολιτών

 
Στις δημόσιες συζητήσεις και ειδικότερα στον προεκλογικό διάλογο, συχνά ακούγονται κάποια «επιχειρήματα» τα οποία δεν έχουν καμία πραγματική βάση.

Επί της ουσίας πρόκειται για απόπειρες διαστρέβλωσης των όσων πραγματικά συμβαίνουν στην Ευρώπη και οδηγούν στη δημιουργία μια εικονικής πραγματικότητας που συνήθως είναι είτε πιο αρεστή για τους εκάστοτε ακροατές είτε πιο εξυπηρετική για όσους προβάλλουν αυτά τα επιχειρήματα.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι στην καλύτερη περίπτωση η νόθευση του διαλόγου στο εσωτερικό της χώρας και στη χειρότερη περίπτωση η εξαγωγή επικίνδυνων για το μέλλον της Ελλάδας συμπερασμάτων.
Στο σημερινό του αφιέρωμα «Το Βήμα» ασχολείται με τους 10 πιο διαδεδομένους μύθους που ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.

Τα ζητήματα που εξετάζονται σχετίζονται με το αν και κατά πόσο η Ευρώπη μπορεί να διώξει την Ελλάδα από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν πιθανή έξοδος της Ελλάδας θα οδηγήσει σε κατάρρευση την ευρωζώνη στο σύνολό της, αν μπορούμε να μείνουμε στο ευρώ χωρίς να εφαρμόζουμε το μνημόνιο, αν μπορούμε να πληρώνουμε το εσωτερικό χρέος και να πάψουμε να εξυπηρετούμε το εξωτερικό ή αν είναι καλύτερα για την Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Ειδικότερα οι μύθοι αυτοί είναι οι εξής:

1. Ουδείς μπορεί να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ διότι με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία αποχώρηση χώρας από το ευρώ δεν νοείται.
Ο μύθος αυτός βασίζεται στο γεγονός ότι όντως ο κοινοτικός νομοθέτης δεν προέβλεψε τις διαδικασίες αποχώρησης μιας χώρας από το ευρώ. Και αυτό διότι θέλησε να τονίσει ότι η ένταξη στο ενιαίο νόμισμα είναι μια οριστική και αμετάκλητη εθνική απόφαση. Οπως ίσχυε παλαιότερα για την προσχώρηση στην ΕΟΚ. Ωστόσο στη μεταγενέστερη του ευρώ και ισχύουσα σήμερα Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέφθηκε για πρώτη φορά η διαδικασία εθελουσίας αποχώρησης ενός κράτους-μέλους από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τούτου δοθέντος, και δεδομένου ότι στη ζώνη του ευρώ εντάσσονται μόνο τα κράτη-μέλη της ΕΕ, είναι αυτονόητο ότι αν οψέποτε μια χώρα-μέλος αποφασίσει να αποχωρήσει από την ΕΕ αυτομάτως αποχωρεί και από το ευρώ.

2. Ουδέποτε η Ελλάδα θα ζητήσει να εξέλθει από την ΕΕ.
Ποτέ μη λες ποτέ. Αν για παράδειγμα κάποια στιγμή δεν έχει το κράτος τα χρήματα που απαιτούνται για την ομαλή λειτουργία του (μισθοί, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία κ.ά.) και ουδείς στον κόσμο δηλώνει διατεθειμένος να το δανείσει με λογικούς όρους, τότε η μόνη λύση που πρακτικά απομένει είναι να τυπώσει χρήμα.

Δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα στη Φρανκφούρτη, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η μόνη λύση που θα απομείνει στη χώρα είναι να ζητήσει τη σύναψη μιας συμφωνίας με τους εταίρους βάσει της οποίας η Ελλάδα θα αποχωρήσει εκουσίως από την ΕΕ και συνεπώς από το ευρώ. Στη συμφωνία αυτή θα προβλεφθούν και οι όροι βάσει των οποίων θα μπορεί η Ελλάδα «να τυπώνει χρήμα».

3. Η έξοδος της Ελλάδας από  την ευρωζώνη είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε κατάρρευση την ευρωζώνη στο σύνολό της.
Αλλοι λένε ναι, άλλοι λένε όχι. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ως σήμερα - και παρά τις προειδοποιήσεις όλων των αρμοδίων παραγόντων - η Γερμανία (δηλαδή η κυρίαρχη δύναμη της ευρωζώνης) πήγε κόντρα στο ρεύμα, χωρίς προς το παρόν να διαλυθεί η ζώνη του ευρώ.

Επέβαλε την εμπλοκή του ΔΝΤ στη διάσωση των χωρών της ευρωζώνης παρά τις δριμύτατες αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Στην περίπτωση της Ελλάδας υποχρέωσε τους ιδιώτες ομολογιούχους σε υπέρογκες απώλειες χρημάτων και αγνόησε τις πανταχόθεν προειδοποιήσεις ότι οι αγορές αυτό δεν θα το συγχωρήσουν.

Συνεπώς το να στοιχηματίσει κάποιος τι θα κάνει η Γερμανία σε περίπτωση που η Ελλάδα απορρίψει το μνημόνιο είναι μάλλον ριψοκίνδυνο. Σίγουρα πάντως η Γερμανία θα συνεκτιμήσει το τι θα της συμβεί - δηλαδή πόσο θα της κοστίσει - αν στο μέλλον και οι άλλες προβληματικές χώρες της ευρωζώνης ακολουθήσουν τα βήματα της Ελλάδας.

4. Μπορούμε να μείνουμε στο ευρώ χωρίς να εφαρμόσουμε το μνημόνιο.
Η εντύπωση αυτή υπάρχει μόνο (και μάλλον λόγω κακής πληροφόρησης) σε ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης. Στον υπόλοιπο κόσμο σχεδόν οι πάντες εκτιμούν ότι λόγω των σκληρών όρων του μνημονίου η Ελλάδα δεν θα το εφαρμόσει και τελικά θα φύγει από το ευρώ.

Και αυτό διότι από τη στιγμή που θα ανακοινώσουμε πως δεν θα εφαρμόσουμε το μνημόνιο θα σταματήσουν οι δανειοδοτήσεις από τον διεθνή παράγοντα, χωρίς παράλληλα να έχουμε πρόσβαση στις αγορές. Οι οποίες αγορές για να δανείσουν σήμερα την Ελλάδα ζητούν τόκο της τάξεως του 30%. Αρα η έξοδος από το ευρώ (και την ΕΕ) και η δημιουργία εθνικού νομίσματος είναι μονόδρομος σε περίπτωση μη εφαρμογής του μνημονίου.

Αλλωστε με δεδομένα το νέο σύμφωνο σταθερότητας της ευρωζώνης και την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ακόμη και αν δεν υπήρχε το παλαιό μνημόνιο η σημερινή ευρωζώνη θα μας «έραβε» αμέσως καινούργιο.

5. Ούτως ή άλλως είμαστε στον πάτο.
Ορθό, αλλά στον πάτο της ευρωζώνης και μαζί με τα άλλα ασθενέστερα οικονομικώς κράτη-μέλη της. Εχουμε δηλαδή μισθούς ανάλογους με αυτούς της Πορτογαλίας και της Σλοβενίας των οποίων οι οικονομίες δεν διαφέρουν σημαντικά από την ελληνική.

Αν επιλέξουμε άλλον πάτο, π.χ. της ΕΕ, τότε θα έχουμε τους μισθούς της Βουλγαρίας, της οποίας άλλωστε οι εξαγωγές είναι της ίδιας τάξεως με τις ελληνικές. Τέλος αν επιλέξουμε πάτο εκτός της ΕΕ, μάλλον θα πάμε «άπατοι».

6. Ούτως ή άλλως η ευρωζώνη εντός ολίγου θα διαλυθεί.
Ισως ναι, ίσως όχι. Οπως άλλωστε δεν είναι απίθανο να επαληθευθούν οι Μάγιας και να καταστραφεί προηγουμένως ο πλανήτης. Ωστόσο αν τα κραχ και οι οικονομικές καταστροφές μπορούσαν επακριβώς να προβλεφθούν τότε απλώς δεν θα συνέβαιναν.

Ακόμη όμως και αν το ευρώ διαλυθεί, το επόμενο βήμα θα είναι η εκ νέου δημιουργία του (με άλλους φυσικά όρους), αφού όλες οι ευρωπαϊκές χώρες είναι πια πολύ μικρές για να αντεπεξέλθουν στην παγκοσμιοποίηση με τα εθνικά τους νομίσματα. Πόσο μάλιστα η Ελλάδα. Τέλος ακόμη και αν διαλυθεί το ευρώ το καλύτερο για την Ελλάδα θα ήταν να συμμετάσχει στις διεθνείς διασκέψεις για την αντικατάστασή του και όχι να βρίσκεται ήδη εκτός.

7. Ολα αυτά συμβαίνουν επειδή η Γερμανία διοικεί σήμερα την Ευρώπη.
Η Γερμανία δεν διοικεί (οικονομικά) μόνο σήμερα την Ευρώπη, αλλά εδώ και δεκαετίες. Και αυτό διότι πριν από το ευρώ ήταν, λόγω του οικονομικού δυναμισμού της, η μόνη χώρα που αυτοβούλως αποφάσιζε για την ισοτιμία του νομίσματός της.

Με άλλα λόγια, όριζε λίγο, πολύ τις οικονομικές πολιτικές των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Θα ήταν αφελές να πιστέψει κάποιος ότι η Γερμανία θα δεχόταν αυτοβούλως να παραχωρήσει μια τόσο σημαντική εξουσία χωρίς αντάλλαγμα. Αντάλλαγμα που εν προκειμένω δεν είναι άλλο από την εφαρμογή της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρώπη με βάση τα γερμανικά πρότυπα.

8. Η Ελλάδα θα είναι καλύτερα εκτός του ευρώ.
Εκτός ευρώ βρίσκονται σήμερα είτε, εκουσίως, οι πολύ πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Ελβετία, Νορβηγία), είτε, ακουσίως, οι πολύ φτωχές (π.χ. Αλβανία, Ρουμανία). Η Ελλάδα δεν είναι πλούσια ευρωπαϊκή χώρα.

9. Μπορούμε χωρίς πρόβλημα να πληρώνουμε το εσωτερικό χρέος αν πάψουμε να πληρώνουμε το εξωτερικό.
Οχι ακριβώς, γιατί παρά τις περικοπές και τους φόρους, τα κρατικά έξοδα (χωρίς τους τόκους) εξακολουθούν να υπερβαίνουν ελαφρώς τα κρατικά έσοδα. Αρα, αν αρνηθούμε το μνημόνιο (και τα χρήματά του) θα απαιτηθούν αμέσως νέα μέτρα για τη λειτουργία του κράτους, χωρίς φυσικά να ακυρωθεί κανένα από τα υιοθετηθέντα.

Αμέσως μετά τη στάση εξωτερικών πληρωμών και την ακύρωση του μνημονίου θα ακολουθήσει η έξοδος από το ευρώ και η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, την ισοτιμία του οποίου θα αποφασίσουν οι αγορές. Η διασάλευση της «πίστης» στο ελληνικό κράτος θα γενικευτεί και τα εισαγόμενα στην Ελλάδα προϊόντα επί της ουσίας θα προπληρώνονται, αφού ουδείς θα εμπιστεύεται τους οικονομικούς παράγοντες ενός διεθνώς αφερέγγυου κράτους.

10. Η συνταγή του μνημονίου είναι λάθος.
Η συνταγή του μνημονίου δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα μέτρα που επί σειρά ετών πρότειναν λίγο-πολύ στην Ελλάδα όλοι οι διεθνείς οργανισμοί. Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία πως πολλές προτάσεις του μνημονίου είναι σε λάθος κατεύθυνση, όπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έξοδος της Ελλάδας από τη σημερινή κρίση ούτως ή άλλως θα συνοδευτεί από εξαιρετικά περιοριστικές οικονομικές πολιτικές. Αν πάντως δεν υπήρχε η ενωμένη Ευρώπη, το ελληνικό κράτος θα είχε εκ του ασφαλούς και προ πολλού πτωχεύσει.

[Δ. Κουναλάκης]

Αα, δηλαδή τέτοια βοήθεια μας πρόσφεραν οι χώρες της ευρωζώνης και ο EFSF.Με ρήτρες  cross-default.Και τώρα πρέπει να εκλιπαρούμε για "άσυλο".Τέτοιες ήταν οι συμφωνίες των πολιτικών μας.Συμφέρουσες! Μάλιστα!
Αμ , οι συν-εταίροι μας, φιλεύσπλαχνοι ρε παιδί μου. Το μνημόνιο 1 θα μας έσωζε.Το "κούρεμα" ήταν τρισκατάρατο.Μετά, το κούρεμα έγινε ο Θεός της σωτηρίας μας.Αλλά, να υπάρχει και ένα μνημόνιο 2 για σιγουριά.Βέβαια, αν δεν τα καταφέρουμε, ας υπάρχουν και μερικές ρήτρες cross default από δίπλα.Όχι ότι θα τις ενεργοποιήσουν οι φίλοι μας, αφού μετά από τις παρακλήσεις μας, θα μας προσφέρουν άσυλο.Αλλά, έτσι για να βγάλουν και κανένα γούστο, ας υπάρχουν κι αυτές. Και κατά τα άλλα, αυτοί που έλεγαν πριν από 2 χρόνια, πως ο τότε μονόδρομος του μνημονίου δεν αποτελούσε λύση, ήταν προδότες και ήθελαν την πτώχευση της χώρας. Εμ πως!Να τώρα που έχουμε σωθεί και δεν πτωχεύσαμε.Είδατε τι καλά που είμαστε;Ρε άει σιχτίρ, παλιοσιχάματα που θέλετε και παρακάλια!

Για αυτό έγραψα παραπάνω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση στηρίχθηκε σε μια υπόσχεση ότι η Ελλάδα περνάει (και σαν προίκα) στην Μεγάλη Ευρώπη ακόμη και αν δεν το θέλει.
Από την άλλη να τα θυμόμαστε όλα: Η Ουγγαρία που φορολόγησε τις τράπεζες (πανηγυρισμοί!!!!) πέρασε τελικά στο ΔΝΤ και αυτή. Εκεί δεν πέτυχε η "άλλη" σκέψη;
Προσωπικά, διατηρώ πλέον αποστάσεις από πράγματα για τα οποία δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι τα κατανοώ.

[Βέρρας Οδυσσέας]

Κάλιο αργά παρά ποτέ 

[Δ. Κουναλάκης]

Κάλιο αργά παρά ποτέ 

Ευχαριστώ. Επίσης.

[Βέρρας Οδυσσέας]

Παρακαλώ.Δεν κάνει τίποτα.

[Βέρρας Οδυσσέας]

Not a valid youtube URL

[eliastheod]

Η μπλόφα της εξόδου από το ευρώ. Του Γιώργου Παπαδόπουλου- Τετράδη

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει στη διεθνή αγορά με την Ελλάδα και να βγάλει και τα συμπεράσματα του σε σχέση με όσα του λένε προεκλογικά τα κόμματα δεν έχει παρά να σκεφτεί τα εξής:
     
Ήδη από τις αρχές Μαϊου άρχισαν οι απειλές, ότι αν η χώρα δεν εφαρμόσει το μνημόνιο μπορεί και να βρεθεί εκτός ευρωζώνης. Όσο οι ελπίδες των δανειστών και των κερδοσκόπων για μια μετεκλογική κυβέρνηση ήταν ζωντανές σιώπησαν.

Ενόψει των νέων εκλογών και με την πιθανότητα να κυριαρχήσει ένα αριστερό σχήμα οι απειλές όχι μόνο έγιναν αγριότερες αλλά επεκτάθηκαν και σε κλίμακα και σε συχνότητα. Επιστρατεύτηκαν από τον Ομπάμα και τη Λαγκάρντ μέχρι τους πιο χαμηλόβαθμους επιτρόπους της Κομισιόν. Η Ελλάδα είναι πλέον πρώτο θέμα κάθε μέρα σε περισσότερα από ένα πρακτορεία, δίκτυα και εφημερίδες ανά τον κόσμο.

Αγαπητοί αναγνώστες. Θα αναστατώνατε ποτέ τόσο πολύ τον κόσμο για έναν οφειλέτη σας αν δεν σας έκαιγαν τα χρήματα που σας οφείλει ή αν δεν είχατε ποντάρει σημαντικά πράγματα στη συμφωνία που έχετε κάνει μαζί του;

Ακόμα πιό πέρα: Αν σάς ήταν εύκολο και ανώδυνο να τον τιμωρήσετε θα χαλάγατε τόσο πολύ τον κόσμο ότι θα τον τιμωρήσετε; Απλώς θα το κάνατε. Αν σας ήταν αδιάφορα και λίγα τα χρήματα που σας όφειλε θα αναστατώνατε την οικουμένη;

Η λύσσα, με την οποία γίνεται η επίθεση κατά της Ελλάδας και οι απειλές εναντίον της από τούς δήθεν εταίρους της, μαρτυρούν ακριβώς το αντίθετο απ αυτό που κάνουν: Μαρτυρούν:

1. πόσο σημαντική είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη για τους ίδιους τούς δανειστές και εταίρους.

2.Πόσο σημαντική είναι γι αυτούς η εφαρμογή του σχεδίου Ρουμανοποίησης της χώρας και του Νότου

3.Και πόσο σημαντικό είναι να μη γίνει η Ελλάδα παράδειγμα αντίδρασης προς μίμηση για τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Αυτά είναι τα διακυβεύματα.
Τόσο σημαντική ως πείραμα πρότυπο για τη δημιουργία μιας ζώνης φτηνής εργασίας για τα προϊόντα του Βορρά, ώστε κάθε κίνδυνος ματαίωσης αυτού τού πειράματος να απειλεί τα εθνικιστικά οικονομικά σχέδια της Γερμανίας, της Σκανδιναβίας και των δορυφόρων τους. Οι οποίοι νομίζουν ότι έτσι εξυπηρετούν και τα συμφέροντα διατήρησης του ευρώ ζωντανού.
 
Αυτές και μόνο οι πραγματικότητες, έτσι όπως είναι φανερές, δείχνουν πόσο εφικτό είναι να εκμεταλλευτεί κανείς την ανάγκη αυτών των χωρών. Η ανάγκη είναι πάντα μια αδυναμία. Εκεί επάνω η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να χτίσει τη δική της διαπραγματευτική πολιτική. Επιθετική και απαιτητική. Και όχι υποτακτική και ενδοτική, όπως έκαναν οι εγκληματικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνηση της ΝΔ

[Δ. Κουναλάκης]

Επειδή σας βλέπω ενημερωμένους και σίγουρους θα ήθελα μια απάντηση σε ένα ερώτημα που έχω σχετικά:

Όταν ένας δανειστής δανείσει κάποιον, και ο δανειζόμενος δεν πάει καλά, και ο δανειστής τον δανείζει ξανά, και αυτό επαναλαμβάνεται.
Από την πραγματική καθημερινή ζωή έχω μάθει ότι κάποια στιγμή ο δανειστής αποφασίζει ότι έχει φτάσει σε κάποιο όριο-ποσό που θεωρεί ότι έχασε τα χρήματα του, δεν δανείζει ξανά τον δανειστή και περνά πλέον στην αντεπίθεση με "διεκδικητικά" μέτρα εάν αυτό κρίνει ότι τον συμφέρει για να πάρει πίσω ότι μπορεί.

Η απορία μου είναι πιο είναι αυτό το σημείο για το Ελληνικό κράτος και τους Ευρωπαίους δανειστές μας. Φαντάζομαι ότι δεν το έχουμε φτάσει ακόμη αυτό το σημείο γιατί ακόμη μας θέλουνε όπως σωστά αναφέρετε.
Φαντάζομαι ότι οι πηγές σας θα το έχουν υπόψιν αυτό το σημείο-ποσό δανεισμού. Πιστεύετε ότι θα μας δανείζουν συνεχώς χωρίς όρια; Τι μυστικό έχουμε που αξίζει ένα όριο όσο το άπειρο;
Αν υπάρχει όριο, και κάποιοι είναι έτοιμοι για επιθετική διαπραγμάτευση, ποιο είναι αυτό το όριο; Το γνωρίζουν φαντάζομαι και δεν πάμε στην τύχη, έτσι δεν είναι;

ΥΓ.
Σήμερα άκουσα τον ρώσο πρωθυπουργό να δηλώνει ότι η χώρα μας ανήκει στην ΕΕ και ότι πρέπει να κάνει ότι μπορεί να μείνει μέσα. Άρα μάλλον αυτός δεν σκοπεύει να μας δανείσει.

[Βέρρας Οδυσσέας]

Θέλει κανείς να τον δανείζουν επ' άπειρον;Και με οποιουσδήποτε όρους;Και αυτά που του δίνουν να τα επιστρέφει πίσω την επόμενη μέρα, για αποπληρωμή τόκων;Ξέρεις πολλούς τέτοιους ανθρώπους στην πραγματική καθημερινή ζωή;
Να ξεμπερδεύει θέλει με τα παλιά δανεικά.Να του δώσεις δουλειά και κάποια στιγμή να ξεχρεώσει και να σκίσει τις παλιο-κάρτες που είχε θηλιά στο λαιμό του.Όχι άλλα δανεικά φωνάζει.Τη ζωή του πίσω θέλει! Για ρώτα κάποιον που χρωστάει και είναι άνεργος, τι ακριβώς θέλει.

[Harper]

Το θεμα με την οικονομια μου θυμιζει τον ασθενη που οι μισοι γιατροι επιμενουν να κοψει το πόδι του λογω γαγγραινας και επερχομενης σηψης και οι άλλοι μισοι επιμενουν πως μπορει και να το σωσει ή αξιζει να προσπαθησει για αυτο περιμενοντας.

Ειναι λογικο οταν οι ειδικοι πλακωνονται μεταξυ τους ο αδαης -το πόδι του οποιου μάλιστα παιζεται-να τα εχει τελειως χαμενα.Και να πιεζεται ακομη πιο πολυ οταν του βαζουν τρομοκρατικα διλληματα του τυπου:σου κοβω το πόδι ή πεθαινεις.
Γιατι ο ασθενης -όντας ασχετος-δεν μπορει να εκτιμησει ουτε τη σοβαροτητα της καταστασης ουτε πόσος χρονος του απομενει.Πόσο μάλλον οταν οι ιδιοι οι γιατροι διαφωνουν.

Προσωπικα ομιλωντας όμως ,αν καποιος γιατρος με ειχε αναλάβει 2 χρονια πριν με μια αρχομενη φλεγμονη στο κατω άκρο και χωρις να με ρωτησει ειχε ακολουθησε το θεραπευτικο πρωτοκολλο που ο ιδιος -ας ειμαστε καλοπιστοι-ειχε επιλεξει και δε του το ειχαν επιβαλει συμφεροντα ή εταιριες-εξαλλου πως να το ξερω αυτο εγω?-και τωρα ξαφνικα ,2 χρονια μετα με εβαζε στο δίλλημα του ακρωτηριασμου για να επιβιωσω .....Και αν στην πορεια μου ειχε δωσει ελπιδες αλλά ποτε δε με εκανε συμμετοχο στη θεραπευτικη προσεγγιση και δε συζητουσε  μαζι μου για τις θεραπευτικες επιλογες αλλά οχυρωμενος πισω απο την επιστημοσυνη του επαιρνε ο ιδιος τις αποφασεις για μενα....εεε,τοτε,ακομη και αν αυτος ηταν το μεγαλυτερο μυαλο,ο πιο αναγνωρισμενος στο χωρο του, θα ειχε σιγουρα κλονιστει η εμπιστοσυνη μου στο προσωπο του.

Δεν ξερω αν καποιος άλλος θα με βοηθουσε περισσοτερο.Το μονο σιγουρο που καταθετω ειναι η απώλεια εμπιστοσυνης

[Δ. Κουναλάκης]

Θέλει κανείς να τον δανείζουν επ' άπειρον;Και με οποιουσδήποτε όρους;Και αυτά που του δίνουν να τα επιστρέφει πίσω την επόμενη μέρα, για αποπληρωμή τόκων;Ξέρεις πολλούς τέτοιους ανθρώπους στην πραγματική καθημερινή ζωή;
Να ξεμπερδεύει θέλει με τα παλιά δανεικά.Να του δώσεις δουλειά και κάποια στιγμή να ξεχρεώσει και να σκίσει τις παλιο-κάρτες που είχε θηλιά στο λαιμό του.Όχι άλλα δανεικά φωνάζει.Τη ζωή του πίσω θέλει! Για ρώτα κάποιον που χρωστάει και είναι άνεργος, τι ακριβώς θέλει.

Τα εξής πράγματα καταλαβαίνω:
α) Ότι δεν πρέπει να δανειζόμαστε. Συμφωνώ απόλυτα, κι άλλες φορές έχω γράψει ότι ένα κράτος πρέπει να απαγορεύεται να δανείζεται παρά μόνο για χειροπιαστά έργα υποδομής. Και επειδή λένε ότι και τους τόκους να πληρώναμε κάθε χρόνο, πάλι έλλειμμα έχουμε. Άρα εκεί τι κάνουμε; Από που κόβουμε, σήμερα, για να μην είναι τα έξοδα περισσότερα από τα έσοδα;
β) Να του δώσεις δουλειά. Αυτό λίγο με προβληματίζει. Ποιος θα δώσει τη δουλειά; Ο Γερμανός; ή το κράτος; Προσωπικά, πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να έχει μια υπηρεσία μόνο εάν το κόστος δεν υπερβαίνει το "συνολικό" όφελος. Και εκεί δεν τα πάει καθόλου καλά παγκοσμίως, πόσο μάλλον στην Ελλάδα. Άρα τι προτείνεις, να νοικιάσουμε την Ελλάδα σε όποιο δώσει τις περισσότερες θέσεις εργασίας;
γ) Τελικά το όριο που ζητάω να μάθω Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, το ξέρουμε;

[Βέρρας Οδυσσέας]

Αν είναι να το ξέρει κάποιος σε αυτό το forum, δε μπορεί παρά να είσαι εσύ αυτός.Οπότε απάντησε στον εαυτό σου και μην τον κρατάς σε αγωνία  

[tsoukase]

Προσωπικα ομιλωντας όμως ,αν καποιος γιατρος με ειχε αναλάβει 2 χρονια πριν με μια αρχομενη φλεγμονη στο κατω άκρο και χωρις να με ρωτησει ειχε ακολουθησε το θεραπευτικο πρωτοκολλο που ο ιδιος -ας ειμαστε καλοπιστοι-ειχε επιλεξει και δε του το ειχαν επιβαλει συμφεροντα ή εταιριες-εξαλλου πως να το ξερω αυτο εγω?-και τωρα ξαφνικα ,2 χρονια μετα με εβαζε στο δίλλημα του ακρωτηριασμου για να επιβιωσω .....Και αν στην πορεια μου ειχε δωσει ελπιδες αλλά ποτε δε με εκανε συμμετοχο στη θεραπευτικη προσεγγιση και δε συζητουσε  μαζι μου για τις θεραπευτικες επιλογες αλλά οχυρωμενος πισω απο την επιστημοσυνη του επαιρνε ο ιδιος τις αποφασεις για μενα....εεε,τοτε,ακομη και αν αυτος ηταν το μεγαλυτερο μυαλο,ο πιο αναγνωρισμενος στο χωρο του, θα ειχε σιγουρα κλονιστει η εμπιστοσυνη μου στο προσωπο του.

Αν όμως αυτός ο γιατρός σε κούραρε από την πρώτη σου ανάσα στη ζωή και κούραρε επίσης τους γονείς σου, τους παπούδες και τους προπαπούδες σου τότε θα του είχες τυφλή εμπιστοσύνη. Ετσι είναι το δυτικό elite σύστημα. Και επίσης θα έβλεπες ότι οι άλλοι γιατροί (πχ Ρωσσία και Κίνα) χρησιμοποιούν μεσαιωνικές μεθόδους θα παρέμενες στον ίδιο αφού χωρίς γιατρό δεν γίνεται.