Οικονομική κρίση - Ελληνική οικονομία και αξιοπιστία

[EzeΤΡΟΛ]

[Koterakis]

.

[timex]

Διακομιστής, που το βρήκες αυτο;

[EzeΤΡΟΛ]

Διακομιστής, που το βρήκες αυτο;

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, μαντμαζέλ. Αλλά δε λέει τίποτε περισσότερο.

[Δ. Κουναλάκης]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

[Δ. Κουναλάκης]

Προσωπικά, δεν είμαι σίγουρος για το τι δάνεια από το παρελθόν είχαμε να αποπληρώσουμε τα τελευταία 20 χρόνια και σε τι ποσό ανέρχονταν....
Έχει κανείς πληροφορία για αυτά;

[eliastheod]

   Τις τελευταίες μέρες αρχίζει να διαφαίνεται από την αποδελτίωση, ακόμη και του αστικού τύπου, ότι τα πράγματα, μάλλον,  δεν είναι έτσι, όπως μας παρουσιάζονται.
   Τις πρώτες μέρες, έφταιγε το «σπάταλο κράτος και η σπάταλη προηγούμενη κυβέρνηση» και ήθελαν οι «αγορές» μέτρα για να ηρεμήσουν. Τα πρώτα μέτρα πάρθηκαν και τα επιτόκια δανεισμού ανέβαιναν. Ήταν τότε που διαψευδόταν καθημερινά η πιθανότητα εμπλοκής του ΔΝΤ.
   Στη συνέχεια, με τα επιτόκια διαρκώς να ανεβαίνουν και την κυβέρνηση να γεμίζει πιστόλια και να τα αφήνει στο τραπέζι, θα μας στήριζε η Ευρώπη (που δεν το πολυβλέπαμε να το χρειαζόμασταν). Ήταν τότε που άρχιζαν να μας λένε ότι μάλλον θα χρειαστούμε και άλλα μέτρα, θα χρειαστούν να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές (για τις οποίες οι προηγούμενοι, αλλά και οι πιο προηγούμενοι φταίγανε που δεν τις κάνανε)
   Στη συνέχεια ήρθε το ΔΝΤ να ρίξει μια ματιά, να μας πει μερικές συμβουλές και θα έφευγε με το πρώτο αεροπλάνο.
   Και μετά και μετά, γίναν αρκετά μέχρι που φτάσαμε προχθές να ψηφίσει η Βουλή το νέο υψηλότοκο δάνειο (βλέπε βοήθεια κατά τα ΜΜΕ) με το δίλλημα νέος δανεισμός από ΔΝΤ-Ευρώπη και επιτήρηση ή πτώχευση.
   Την ίδια ώρα ψηφίζεται από τη Βουλή η δυνατότητα του υπουργού οικονομικών να υπογράφει  ερήμην της και κατά το δοκούν οποιαδήποτε μέτρα επιβάλλει η επιτήρηση.
   Την ίδια ώρα ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών ανακοινώνει, ότι δεν τα είδαμε ακόμη όλα(βλέπε σημερινή συνέντευξη στο Βήμα).
   Την ίδια ώρα μας λένε, ότι μάλλον κάτι τέτοιο θα πάθουν αρκετά κράτη Ευρωπαϊκά που δεν είχαν για πρωθυπουργούς τον «κακό Καραμανλή, τον κακό Σημίτη, τον δόστα όλα Τσοβόλα. Και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά τα κράτη έχουν ένα έλλειμμα πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας.
   Βρε μπας και φταίει κάτι άλλο, μπας και δεν είναι τα πράγματα όπως τα λένε οι ειδήσεις που εισβάλλουν κάθε βράδυ την ίδια ώρα και με την ίδια επιχειρηματολογία στα σπίτια μας
   Για τον προβληματισμό μας, επισυνάπτω ένα βίντεο με απλά μαθήματα οικονομίας .
«σχέση χρήματος και χρέους»
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Chris123GR]

Δυο είναι τα σημεία κλειδιά στην απίστευτη αυτή ιστορία . Τα δυο αυτά κλειδιά άνοιξαν την πόρτα του Άδη σε εμάς τους Έλληνες .

Πρώτον , ολόκληρο το οικοδόμημα της ενωμένης Ευρώπης δέχεται κερδοσκοπικές πιέσεις και επιθέσεις . Αυτό συμβαίνει γιατί η ΕΕ είναι ράθυμη και αναποτελεσματική ως ένωση και επίσης γιατί υπάρχουν τρομερές πιέσεις από το δολάριο .
Δεύτερον , η χρόνια παθογένεια της ελληνικής οικονομίας που εδώ και δεκαετίες δεν είναι παραγωγική , ούτε και ανταγωνιστική . Ο Έλληνας δουλεύει αλλά χωρίς σύστημα και χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα .

Τι πρέπει να συμβεί στην ΕΕ? Να αλλάξει άμεσα η δομή της ΕΕ . Να γίνει ομοσπονδιακό κράτος με πραγματική κοινή τράπεζα για να μπορεί να αντέξει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις .

Τι πρέπει να συμβεί στην Ελλάδα ? Να τοποθετηθούν αμέσως ελεγκτές σε κάθε σημείο δημόσιας εξουσίας και σε κάθε κέντρο αποφάσεων . Να γίνουν σκληρές περικοπές στις δημόσιες σπατάλες . Να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι όσοι καταχράστηκαν δημόσιους πόρους και σπατάλησαν δημόσιο χρήμα . (Δεν κάνω αναφορά στην φοροδιαφυγή γιατί είναι αλλού παπά ευαγγέλιο).

[Koterakis]

.

[Loumakis]

  Παραθέτω άρθρο της εφημερίδας "ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" (φύλλο 20/09/2009)

  Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

  και τον αναφερόμενο πίνακα ως συνημμένο


  ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΗΣ EUROSTAT ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: ΠΟΣΑ ΧΡΕΩΣΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
 Το 1981 το δημόσιο χρέος ήταν 4,7 δισ. ευρώ, το 1989 εκτινάχθηκε στα 44,4 δισ. ευρώ, το 2003 πήγε στα 167,6 δισ. ευρώ και το 2008 στα 228,9 δισ. ευρώ!

  Φωτιά έχει ανάψει με το δημόσιο χρέος και ποιος, ποιο κόμμα από τα δύο μεγάλα, χρέωσε περισσότερο τη χώρα και σήμερα αυτό το... φέσωμα έχει γίνει όχι απλώς ο μεγάλος βραχνάς αλλά η θηλιά για την Ελλάδα.
  Η άγρια διαμάχη φούντωσε από τη Θεσσαλονίκη και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δίνουν και παίρνουν. Και οι πολίτες ακούν, χωρίς να γνωρίζουν την ακριβή αλήθεια ώστε να μπορούν να κρίνουν τι βαθμό ευθύνης έχει ο καθένας από τους δύο μονομάχους.
  Το «ΠΑΡΟΝ» δημοσιεύει σήμερα έναν επίσημο πίνακα της EUROSTAT με όλη τη διαδρομή του δημόσιου χρέους από το 1988 μέχρι το 2008 και φυσικά τα στοιχεία αυτά δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑ κόμμα αλλά και παράγοντας να τα αμφισβητήσει.
  Ξεκίνησε το 1988 από 37,9 δισ. ευρώ (η αναγωγή έχει γίνει σε ευρώ, όπως φαίνεται στον πίνακα της Eurostat, για να είναι εύκολη η αποτύπωση με βάση τα σημερινά δεδομένα και αυτόματη και εύκολη η σύγκριση για τον κάθε πολίτη) και έφθασε το 2008 στα (κρατηθείτε) 228,9 δισ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκε κατά 5 φορές περίπου μέσα σε 21 χρόνια.
  Υπάρχει στον πίνακα, όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα, μια δεύτερη εκτίμηση, που από το 2003 διαφοροποίησε την εξέλιξη του δημόσιου χρέους και το ανεβάζει τελικά από 228,9 δισ. ευρώ στα 259,6 δισ. ευρώ.
  Η εξήγηση, σύμφωνα με τραπεζικούς παράγοντες αλλά και έγκυρους οικονομολόγους και αναλυτές, είναι ότι στο δημόσιο χρέος μπήκαν, συνυπολογίστηκαν, και άλλα χρέη, όπως των νοσοκομείων, τοκοχρεολύσιων και τιτλοποιήσεων, που έμεναν απ’ έξω μέχρι το 2002, δεν καταγράφονται δηλαδή ως τότε.
  Εκείνο πάντως που πρέπει να σημειωθεί, γιατί δείχνει πώς ξεκίνησε η τρομακτική εκτίναξη του δημόσιου χρέους, είναι ότι το 1981 τα χρήματα που χρώσταγε η Ελλάδα ήταν μόλις 4,7 δισ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκε μέσα σε 29 χρόνια κατά 48,6 φορές!
  Ένα άλλο άξιο προσοχής στοιχείο είναι ότι το δημόσιο χρέος αυξάνεται μεν σε απόλυτους αριθμούς, ο δημόσιος δανεισμός έχει ανοδική πορεία, όμως ως ποσοστό του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) δηλώνεται με μια ευθεία γραμμή, δεν εμφανίζεται δηλαδή αύξηση.
  Βλέπουμε χαρακτηριστικά ότι ως ποσοστό επί του ΑΕΠ το 2003 ήταν 97,8, το 2006 έπεσε στο 95,9, το 2007 στο 94,8 και το 2008 έκλεισε με 93,8.
  Ακόμη και με τον συνυπολογισμό στο δημόσιο χρέος των χρεών νοσοκομείων, τοκοχρεολύσιων και τιτλοποιήσεων, το ποσοστό επί του ΑΕΠ είναι σήμερα ακριβώς το ίδιο που ήταν το 2004! Συγκεκριμένα το 2003 ήταν 106,4 και το 2008 ήταν 106,4, με μια άνοδο το 2004 στο 108,2 και το 2005 στο 109. Από τον αποκαλυπτικό πίνακα που παραθέτουμε, αυτό που συγκεκριμένα προκύπτει είναι ότι από το 1989, με την τότε συγκυβέρνηση ΝΔ - Αριστεράς και μετά με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέχρι το 1993 υπάρχει τεράστια διόγκωση του δημόσιου χρέους. Από 44,4 δισ. ευρώ το 1989, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου παρέλαβε το 1993 χρέος 87,8 δισ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια κατά περίπου 100%!
  Αυτά, και πλέον όλοι έχουμε έναν αδιαμφισβήτητο πίνακα με την εικόνα της διαδρομής του δημόσιου χρέους και ο καθένας έχει στα χέρια του τα στοιχεία για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να μην παγιδευτεί από οποιαδήποτε πλευρά, που επιχειρεί να του περάσει τη δική της αλήθεια...

  Κατά 11,8 δισ. ευρώ αυξήθηκαν οι ανείσπρακτες οφειλές επί Αλογοσκούφη
  Διαμάχη όμως έχει ξεσπάσει και για το συνολικό ύψος των ανείσπρακτων οφειλών προς το Δημόσιο. Φαίνεται πάντως κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κάπως να συμπίπτουν, στα 30 με 31 δισ. ευρώ. Σύμφωνα δε με καλές πληροφορίες του «Π», τα οφειλόμενα στο Δημόσιο εκτινάχθηκαν από το 2004 μέχρι σήμερα! Συγκεκριμένα αυξήθηκαν κατά 11,8 δισ. ευρώ! Και εδώ έχει υποχρέωση να απαντήσει ο πρώην «τσάρος» κ. Γ. Αλογοσκούφης, που εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι όλα επί των ημερών του πήγαν καλά... Όλα λειτουργούσαν άψογα στο Δημόσιο, στον οικονομικό τομέα, όπου ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος.
  Πώς λοιπόν, κύριε Αλογοσκούφη, αυξήθηκαν τα ανείσπρακτα έσοδα κατά 11,8 δισ. ευρώ; Αν δεν ξέρετε, ρωτήστε τον «αντ’ αυτού» σας, τον κύριο Σωτήρη Νικολαρόπουλο, που με τις προσωπικές επιλογές του και τις τοποθετήσεις δικών σας ανθρώπων στις ΔΟΥ κυριολεκτικά ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ ο εισπρακτικός μηχανισμός. Άλλωστε δεν χρειάζεται να πείτε τίποτε. Ήδη πριν αναδομηθείτε είχατε δηλώσει ότι τα έσοδα έπιασαν πάτο!
  Όλες οι εφορίες επί των ημερών Αλογοσκούφη είχαν κυριολεκτικά... ξεχαρβαλωθεί. Κανένας δεν ελεγχόταν, κανένας δεν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις γιατί από 35%, που ήταν ο στόχος της είσπραξης από το συνολικό ποσό του χρέους προς τις εφορίες, εισέπραξε μόλις το 4%. Στην Α΄ Αθηνών το ξέρουν...
  Σύμφωνα με στοιχεία, το συνολικό ανείσπρακτο χρέος ανέρχεται σε 32,233 δισ. ευρώ. Από αυτά 8,5 δισ. ευρώ είτε έχουν μπει σε ρύθμιση είτε δεν είναι ληξιπρόθεσμα.
  Από τα υπόλοιπα 24,5 δισ. ευρώ ισχυρίζονται οι αρμόδιοι των ΔΟΥ ότι τα 9,5 δισ. ευρώ είναι εισπρακτέα. Και ότι περίπου τα 4 δισ. μπορούν να εισπραχθούν σε... εύλογο (ποιος άραγε είναι αυτός;) χρόνο, αφού γίνει προηγουμένως άμεση αναδιοργάνωση και επανδρωθούν τα τμήματα δικαστικού της ΔΟΥ.
  Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι θεωρητική αυτή η εκτίμηση της είσπραξης 4 δισ. ευρώ, πολύ περισσότερο λόγω της οικονομικής κρίσης. Και φυσικά εξαρτάται από το τι θα συμβεί στην αγορά, πόσο θα στεγνώσει αν επιχειρηθεί να συγκεντρωθούν αυτά τα 4 δισ. Και ότι αυτός ο υπολογισμός είναι εξωπραγματικός.

  Ξέχασαν τα πλαστά της Συνόδου στη Χαλκιδική
  Και επειδή γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν αναλάβει τον ρόλο του εξυγιαντή και του πολέμιου της διαφθοράς λένε από τα κανάλια ότι κουκουλώθηκαν μεγάλες υποθέσεις πλαστών και εικονικών τιμολογίων, καλό θα ήταν να πουν ποιοι διακίνησαν τα τεράστιας έκτασης πλαστά τιμολόγια στη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Χαλκιδική επί κυβέρνησης Σημίτη, όπου μεταξύ των άλλων είχαν χρεώσει ότι έφαγαν (κρατηθείτε) 500.000 γιαούρτια!
  Κανείς λοιπόν δεν είναι αρχάγγελος. Όλοι έχουν τις ευθύνες τους και μάλιστα μεγάλες, που στο τέλος καλείται να πληρώσει, όπως πάντα, το... κορόιδο ο λαός!

[Chris123GR]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Chris123GR]

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

....................................

Η ανάλυση μας δείχνει ότι οι «επιχορηγήσεις» στα συνταξιοδοτικά ταμεία (εκτός των δημοσίων υπάλληλων ) από τον κρατικό προϋπολογισμό, από το 1998 μέχρι το 2009 είναι €104 δισεκατομμύρια.

Με απλά λόγια τα ταμεία που έπρεπε να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα από τις εισφορές των εργαζομένων και τις επενδύσεις τους, δεν είχαν και δεν έχουν τους πόρους να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους – συντάξεις, ιατρική περίθαλψη κτλ. Έτσι το κράτος αναγκάστηκε να τα χρηματοδοτήσει. Το 2009 το ποσό της χρηματοδότησης ήταν 30% του προϋπολογισμού.

....................................

[Loumakis]

  Εάν διαβάσετε το παρακάτω άρθρο του περιοδικού "ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ" (τεύχος 113, 1-2 Μαίου 2010) θα συνειδητοποιήσετε οτι ο ακριβης υπολογισμος του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων του Ελληνικού κράτους είναι μαθηματικό πρόβλημα ίδιας δυσκολίας με τον τετραγωνισμό του κύκλου. Παραθέτω και τη φωτοτυπία του άρθρου στο συνημμένο αρχείο. Υπάρχουν όμως αριθμητικά λάθη στον πίνακα κατανομής των δημοσίων υπαλλήλων, οπως θα διαπιστώσετε (φαίνεται οτι ακόμα και ο δαίμονας του τυπογραφείου εχει συμμαχήσει με τις σκοτεινες δυνάμεις που δεν επιθυμούν την αποκάλυψη του πραγματικού αριθμού)
  Το παραπάνω πολύ αξιόλογο περιοδικό ανακάλυψα πρόσφατα. Τα πρώτα 100 τεύχη μπορεί κανείς να τα βρεί στο διαδίκτυο στη διεύθυνση Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

  Ένας ολόκληρος νομός "ημετέρων"

  Η διόγκωση του δημόσιου τομέα είναι το αμάρτημα που πληρώνει ή Ελλάδα από τη δεκαετία του 1980, καθως οι εκτιμήσεις μιλούν για 500.000 έως 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους

  Γράφει η Ηλέκτρα Λυμπεροπούλου

Σταυρόλεξο αποκλειστικά για δυνατούς λύτες αποτελεί το δημόσιο μόρφωμα, το οποίο συνέχιζε ακλόνητο τη γιγάντωση του επί δεκαετίες, γεννώντας αναρίθμητα ερωτηματικά τόσο στους Ελληνες πολίτες όσο και στους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Μέχρι σήμερα, ο αριθμός των απασχολουμένων στο δημόσιο τομέα παραμένει εξόχως αμφισβητούμενο ζήτημα, με τις υποθέσεις να κάνουν λόγο για περισσότερους από 500.000, ακόμα και για 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους. Αν υπολογίσει κανείς ότι ο συνολικός πληθυσμός της χώρας ανέρχεται στα 11.000.000, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι επί δεκαετίες ολόκληρες η Ελλάδα γινόταν αβίαστα ο εργοδότης υπέρογκου αριθμού υπαλλήλων-ιδιαίτερα εκπαιδευτικών και αστυνομικών-, οι οποίοι άνετα θα μπορούσαν να καταλάβουν όχι απλά μια πόλη, αλλά ολόκληρο νομό "ημέτερων" του πληθυσμιακού μεγέθους της Θεσσαλονίκης.

Ο άθλος
Η δημοσιογραφική έρευνα ούτως ώστε να λυθεί ο γρίφος έφερε την εντυπωσιακή ανακάλυψη: Ουδείς γνωρίζει πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη να απαντήσει. Επί δέκα συνεχείς ημέρες προσπαθούσαμε να βρούμε άκρη στο λαβύρινθο του δημόσιου μηχανισμού, προσεγγίζοντας τίς υπηρεσίες που, υπό κανονικές συνθήκες, έχουν την ευθύνη της καταγραφής των απασχολουμένων στο Δημόσιο. Ελλείψει χρόνου και σωστής ενημέρωσης, λόγω της πρόσφατης ανάληψης των καθηκόντων της, η υπεύθυνη του γραφείου Τύπου μάς οδήγησε στη γενική γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης του υπουργείου Εσωτερικών, με πάσα επιφύλαξη, όμως, ως προς την εύρεση των στοιχείων εκεί. Σαστισμένοι από την ερώτηση μας, οι υπάλληλοι της γενικής γραμ-ματείας αρνήθηκαν ότι υπάρχουν τα στοιχεία στα αρχεία τους, επικαλούμενοι ανυπαρξία αρμοδιότητας επί του θέματος και παραπέμποντάς μας στη διεύθυνση Μη-χανοργάνωσης και Ηλεκτρονικής Επεξεργασίας Στοιχείων. Ωστόσο, κατόπιν συνομιλίας με το διευθυντή Ευστράτιο Μαραγκό, κατά την οποία δήλωσε ότι δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα των δημοσίων υπαλλήλων, καταλήξαμε για μια ακόμα φορά στη γενική γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, και συγκεκριμένα στη διεύθυνση Προσλήψεων. Καμμία τύχη, όμως, κι εκεί, με τους υπαλλήλους να επιδεικνύουν άγνοια και τρομακτική έλλειψη βασικών γνώσεων για το αντικείμενο της εργασίας τους, που δεν είναι άλλο από την εκτίμηση των αναγκών των δημόσιων υπηρεσιών και τον προγραμματισμό των προσλήψεων.
Οι απέλπιδες προσπάθειες απόσπασης στοιχείων από το υπουργείο Εσωτερικών οδήγησαν την έρευνα στο Λογιστήριο του Κράτους - συγκεκριμένα στη διεύθυνση Προϋπολογισμού, όπου και μας δόθηκαν τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2010. Ωστόσο, για περισσότερες λεπτομέρειες μας παρέπεμψαν στο υπουρ γείο Εσωτερικών, με την πεποίθηση ότι εκεί βρίσκονται οι κατάλληλες βάσεις δεδομένων... Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προσπάθειές μας εκτάθηκαν σε περισσότερες από δέκα ημέρες, για τον απλούστα το λόγο ότι τα πισωγυρίσματα ήταν πολλά, με τους υπευθύνους να πετούν το "μπαλάκι" ο ένας στον άλλον...

Ουδείς γνωρίζει...
Σήμερα, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εσωτερικών δεν γνωρίζουν τον ακριβή αριθμό των υπαλλήλων που υπηρετούν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς διαθέτουν τα στοιχεία για τους μόνιμους υπαλλήλους, αλλά όχι για τους εποχικούς. Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών τοποθετούνται στο 2007, με τους δημοσίους υπαλλήλους να ανέρχονται σε 381.484, εκ των οποίων οι 274.245 είναι μόνιμοι και οι 107.239 εργάζονται με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Τα νεότερα στοιχεία κάνουν λόγο για 370.000 υπαλλήλους, δεν διατίθενται, ωστόσο, σε καμία διεύθυνση του υπουργείου Εσωτερικών.
Διαφοροποιημένα στοιχεία εμφανίζονται στην εισηγητική έκθεση για τον προϋπολογισμό του 2010 του ελληνικού κράτους, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των απασχολουμένων στο Δημόσιο ανήλθε το 2009 σε 511.913, εξαιρουμένου του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Από αυτούς, οι 449.109 είναι το τακτικό προσωπικό και μόλις οι 36.823 με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αρκετές μορφές εργασίας πάντως είναι πασίδηλο ότι δεν έχουν συμπεριληφθεί στα στοιχεία. Πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση του Κέντρου Μελετών και'Ερευνας του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπερβαίνουν τις 550.000, ενώ ο αριθμός του ενεργού στρατιωτικού προσωπικού τις 177.600. Βάσει των παραπάνω, ο αριθμός των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα εκτοξεύεται στο 1.100.000. Σημειωτέον ότι η έρευνα επικαλείται στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και του υπουργείου Εσωτερικών. Όσο για το πώς προέκυψε ο αριθμος των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, βασίζεται αποκλειστικά σε εκτιμήσεις αμφιβόλου βάσης, με την έρευνα να κάνει χρήση στοιχείων που κατά καιρούς κοινοποιούν οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί αλλά και η διεθνής ειδησεογραφία. Τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας κάθε άλλο παρά παραδεκτά γίνονται από πλευράς ΑΔΕΔΥ, χαρακτηρίζοντας την έκθεση αβάσιμη, στερούμενη επιστημονικής εγκυρότητας ή μεθοδολογίας και με ισχυρή δόση κακοβουλίας. "Ναι μεν την εικοσαετία 1990-2010 το φαινόμενο των συμβασιούχων ξέφυγε από κάθε όριο, οι συμβασιούχοι, όμως, δεν είναι δυνατό να υπερβαίνουν τους 500.000, με τον αριθμό τους να κυμαίνεται από 35.000-120.000». Από την πλευρά του, ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιτζής δεν διστάζει να δηλώσει ότι δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των απασχολουμένων στο Δημόσιο, υπογραμμίζοντας ότι ακόμα και τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών όπως και του προϋπολογισμού δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, με το δημόσιο τομέα να κατακλύζεται από διάφορες μορφές εργασίας, τις οποίες ουδείς δύναται να προσδιορίσει. Όπως ανέφερε σχετικά ο ίδιος, "Οι αριθμοί αυτοί δεν περιλαμβάνουν τους ειδικούς συνεργάτες, τους εποχικά εργαζομένους σε δήμους και κοινότητες και τους περιστασιακά απασχολουμένους στο Δημόσιο. Ο μείζων δημόσιος τομέας είναι άγνωστος ακόμα και σε μένα, παρά τις προσπάθειές μου, αφού καθημερινά γίνονται αλλαγές. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι βουλευτές έχουν δικούς τους υπαλλήλους, οι οποίοι έπειτα από κάποια χρόνια μπαίνουν στο Δημόσιο". Επομένως, θεωρεί ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων να αγγίζει τους 1.000.000. Σύμφωνα με δειγματοληπτικούς ελέγχους της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής σε σύνολο 4.476.800 ατόμων, κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2009 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων σε υπουργεία, Ένοπλες Δυνάμεις και σχολεία ανήλθε στους 503.000, σε ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ στους 224.900, σε δήμους και κοινότητες στους 137.897, σε δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας στους 58.493, σε κρατικές τράπεζες στους 30.625 και σε επιχειρήσεις δημοσίου ελέγχου στα 35.780 άτομα. Κοινώς, το 1/4 των ερωτηθέντων απασχολείται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενισχύοντας έτσι τη γενικότερη εικόνα ενός κράτους-παχιάς αγελάδας.

Ένοχο παρελθόν
Τιτάνιο έργο, στα όρια του ανέφικτου, είναι και η προσπάθεια ανίχνευσης του παρελθόντος των διορισμών στο δημόσιο τομέα, αφού καμία δημόσια υπηρεσία ή υπουργείο δεν φαίνεται να φέρει την ευθύνη καταγραφής τους. Αρχεία-φαντάσματα, που είτε απλά δεν υπάρχουν είτε λησμονούνται εσκεμμένα, ρίχνουν πέπλο μυστηρίου στο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να οριοθετήσει το ακριβές σημείο διόγκωσής του. Στο υπουργείο Εσωτερικών άπαντες δηλώνουν άγνοια αναφορικά με την ύπαρξη των στοιχείων, με τη μια υπηρεσία να πετά το μπαλάκι στην άλλη, αλλά χωρίς καμία να... σκοράρει. Όσο για την ΑΔΕΔΥ, σύμφωνα με εκπρόσωπο της, τέτοια στοιχεία δεν υπάρχουν σε κανένα αρχείο, έχοντας τη δυνατότητα να παράσχει τη γενική εικόνα πορείας των διορισμών μόνο από μνήμης. Ακόμα και στις εκθέσεις του προϋπολογισμού, ο επίσημος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται στη διάθεση των ενδιαφερόντων από το έτος 2001 και εξής. Παλαιότερα αρχεία δεν υπάρχουν ούτε στους κόλπους του Λογιστηρίου του Κράτους, ακόμα κι αν από το 1990 είχε ξεκινήσει η μηχανοργάνωση των αρχείων. Όσο για την Ελληνική Στατιστική Αρχή, τέτοιο στοιχείο δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας, με τους εκπροσώπους της να παραπέμπουν-όπως όλοι- "με κλειστά μάτια" στο υπουργείο Εσωτερικών. Εις μάτην... Η διόγκωση, όμως, του δημόσιου τομέα είναι το αμάρτημα που πληρώνει η Ελλάδα από τη δεκαετία του 1980. Τη δεκαετία του 1970, ο αριθμός των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων ήταν μικρότερος από αυτόν των συμβασιούχων, τη δεκαετία που ακολούθησε, ωστόσο, αυτοί μονιμοποιήθηκαν σε μια προσπάθεια να ανταποκριθεί η κυβέρνηση στις νέες διευρυνόμενες ανάγκες της υγείας αλλά και της παιδείας. Τη δεκαετία του 1990 μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 2000, η κατάσταση άλλαξε άρδην, με το φαινόμενο των συμβάσεων όπως και άλλων σχέσεων εργασίας να ανακάμπτει ρωμαλέα. Τότε, η απορρύθμιση έγινε περισσότερο αισθητή από ποτέ, με την προσπά θεια εξορθολογισμού του 1983 του νόμου Λαζάρη να πέφτει άδοξα στο κενό, και τα stage να δημιουργούν μαύρη και χαώδη δημοσιονομική τρύπα. Ανέκαθεν, ωστόσο, η προσπάθεια εκτίμησης του ακριβούς αριθμού των συμβασιούχων υπήρξε παρακινδυνευμένη. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Σπύρος Παπασπύρος, "στα πρώτα χρόνια του 2000 το ποτήρι ξεχείλισε σε ό,τι αφορά σε όλες τις μορφές του δημόσιου τομέα, τα στοιχεία, ωστόσο, που έδινε η Ελλάδα στην Ε.Ε. δεν μαρτυρούσαν την παραμικρή άνοδο". Το ποτήρι πράγματι ξεχείλισε και όλα τα ωραία φτάνουν σε ένα τέλος, με μόνο βέβαιο πλέον το ότι το... βασίλειο του Δημοσίου θα γίνει πιο απρόσιτο από ποτέ. Ελπίζουμε όχι και τα στοιχεία, τα οποία θα έπρεπε να είναι στη διάθεση όλων...

  Δημόσιοι υπάλληλοι 370.517

  Μόνιμοι Υπάλληλοι 268.832
  Συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου  370.517

  Δημόσιοι υπάλληλοι 370.517

  Υπάλληλοι Υπουργείων 92.178
  Υπάλληλοι ΝΠΔΔ 116.979
  Υπάλληλοι ΟΤΑ 83.519
  Υπάλληλοι ΝΠΙΔ 77.820

  (Στοιχεια από έρευνα του ΕΒΕΑ)


Το σοκ του κυρίου Τόμσεν
Το "απόρρητο" γραφειοκρατικό μυστικό του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων στο δημόσιο τομέα ούτε ο επικεφαλής της αντιπροσωπίας του ΔΝΤ κ. Πόουλ Τόμσεν κατάφερε να αποσπάσει από τους Έλληνες μανδαρίνους. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσιογραφικές πληροφορίες, έφτασε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης όταν στην ερώτηση του για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων έλαβε την απάντηση: "Τι ακριβώς εννοείτε; Γιατί έχουμε διάφορες κατηγορίες και διαφορετικές συμβάσεις εργασίας". "Εμείς απλά θέλουμε το συνολικό αριθμό". "Για το συνολικό αριθμό δεν είμαστε έτοιμοι. Θά συλλέξουμε τα στοιχεία και σε επόμενη συνάντηση θα σας ενημερώσουμε". Φυσικά, η απάντηση αυτή ήταν πρωτοφανής για τον κ. Τόμσεν, ο οποίος φέρεται να είπε στη συνέχεια στους συνεργάτες του: "Έχω πάει σε τριάντα χώρες. Αυτό που βλέπω εδώ δεν το είδα πουθενά. Πώς είναι δυνατό ένα κράτος να μην ξέρει ακριβώς και τον τελευταίο υπάλληλο του;" αφήνοντας να εννοηθεί ότι μετά την απάντηση που έλαβε είναι λογικό το κατάντημα της χώρας μας...