Οικονομική κρίση - Ελληνική οικονομία και αξιοπιστία

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Νέο μπαράζ ελέγχων σε γιατρούς του ΕΣΥ και του ΙΚΑ εξαπολύει το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος.

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος ζήτησε από τον γενικό γραμματέα του ΣΔΟΕ Γιάννη Καπελέρη την εντατικοποίηση των ελέγχων και το άνοιγμα των λογαριασμών  γιατρών που εμπλέκονται σε περίεργες υποθέσεις  όπως παράνομες συνταγογραφήσεις, υπερτιμολογήσεις σε βηματοδότες και άλλες.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες ο υπουργός Υγείας διαμήνυσε στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ πως έχουν περιέλθει σε γνώση του συγκεκριμένες περιπτώσεις για τις οποίες θα πρέπει να διερευνηθεί η δράση των γιατρών.

Αξίζει να σημειωθεί πως από τις αρχές Φεβρουαρίου μέχρι και σήμερα το ΣΔΟΕ έχει ελέγξει 2.250 γιατρούς που εργάζονται σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές.

Έχει προχωρήσει και σε άνοιγμα λογαριασμών που στις περισσότερες των περιπτώσεων περιείχαν καταθέσεις από 1 έως και 10 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα  οι ελεγκτές του Σώματος τσεκάρουν και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία των υπό έρευνα γιατρών καθώς και το πόθεν έσχες

Οι έλεγχοι δεν έχουν ολοκληρωθεί καθώς κάποιες τράπεζες στέλνουν με στο σταγονόμετρο τα στοιχεία που ζητούν οι ελεγκτές με αποτέλεσμα η διαδικασία να τραβά σε μάκρος. Επιπλέον οι αρχές βρίσκονται σε αδιέξοδο όταν τα ίχνη των λογαριασμών «χάνονται»  σε χώρες φορολογικούς παραδείσους .

Πάντως ο κ. Καπελέρης εμφανίστηκε σήμερα αισιόδοξος πως ο έλεγχος και στους 2.000 γιατρούς θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου και τα ευρήματα θα δοθούν στη δημοσιότητα.

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Gatekeeper]

Nikolopoulosberg: " Το ξέρουμε αλλα θα πάρουμε και το ευροσυστημα μαζί μας στον πάτο"

Συνεπώς η πτώχευση θα είναι αλα Dubai.

[Loumakis]

 Απο το blog του "Ναυτίλου" (ημερομηνία δημοσίευσης 13/11/2010) (οι υπογραμμίσεις ειναι δικες μου)
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
   
 OHE και Χρεοκοπία - 613η Συνάντηση, 17 Ιουνίου 1980

    * Του Δημήτρη Καζάκη
      Οικονομολόγου - αναλυτή

«Οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ την επομένη των εκλογών και είχε δίκιο. Όχι τόσο για τα πρόσθετα μέτρα που έρχονται, όσο επειδή θα αποκαλυφθούν τα δεδομένα του σχεδίου ελεγχόμενης πτώχευσης, που πέρασαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί στις 28.10 από τη σύνοδο του Eurogroup. Ένα σχέδιο που έχει αναλάβει η «ομάδα εργασίας» του Χέρμαν βαν Ρομπάι να επεξεργαστεί στις λεπτομέρειές του.
Αυτός είναι κι ο λόγος που ο κ. Σαμαράς, μετά τη συνάντησή του με τον κ. Ρομπάι στις 28.10, έσπευσε να δηλώσει:
«Βρήκα, επιπλέον, την ευκαιρία να δηλώσω στον κ. Ρομπάι ότι θα είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στην ιδέα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, που πολλοί εμφανίζουν ως ουσιώδες στοιχείο στον υπό σύσταση μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό. Και υπεστήριξα με θέρμη ότι μία ελεγχόμενη πτώχευση είναι πτώχευση για τη χώρα που την υφίσταται και ελεγχόμενη για όλες τις υπόλοιπες. Μπορεί να λειτουργήσει όχι ως μηχανισμός διάσωσης των αδύναμων χωρών, αλλά ως μηχανισμός που τις διαχωρίζει, τις ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, τις ισχυρότερες. Και, αντί να καθιστά έτσι ισχυρότερη, γενικά, την Ευρωζώνη, αποδυναμώνει την ενότητα της Ευρωζώνης. Και θα ήταν μεγάλο λάθος».
Έτσι ο κ. Σαμαράς αποκάλυψε επίσημα τα βασικά χαρακτηριστικά της ελεγχόμενης πτώχευσης που προετοιμάζεται για την Ελλάδα και τις άλλες «προβληματικές» χώρες της Ευρωζώνης. Γιατί όντως αυτό συμβαίνει: μια ελεγχόμενη πτώχευση είναι πτώχευση για τη χώρα που την υφίσταται και ελεγχόμενη για όλες τις υπόλοιπες, αλλά κυρίως για τις τράπεζες και τους τοκογλύφους των αγορών. Ωστόσο ο κ. Σαμαράς δεν διευκρίνισε τι σημαίνει πρακτικά το ότι διαφωνεί με την «ιδέα» της ελεγχόμενης πτώχευσης. Τι σκέφτεται να κάνει από τη στιγμή που προωθείται, όπως ξέρει πολύ καλά, για την Ελλάδα; Τίποτε απολύτως. Απλώς διατυπώνει δημόσια τη διαφωνία του για να τη χρησιμοποιήσει κατόπιν ως άλλοθι αποδοχής άνωθεν και έξωθεν τετελεσμένων.
Η ελεγχόμενη πτώχευση
Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό του σχεδίου της ελεγχόμενης πτώχευσης; Η αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» ή χωρίς. Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι αναδιάρθρωση ή ανάταξη του χρέους είναι μια διαδικασία σύμφυτη με την επίσημη πτώχευση της χώρας. Μόνο που γίνεται με όρους αγοράς και υπό διεθνή επιτήρηση, προκειμένου να περιοριστούν οι επιπτώσεις της στο εξωτερικό. Όταν ένα κράτος βρίσκεται σε αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους του, τότε οι δανειστές του επιχειρούν να προωθήσουν ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης ή ανάταξης, που συνήθως περιλαμβάνει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:
1. Την έκδοση νέων ομολόγων ή άλλων αξιών που αντικαθιστούν μέρος ή το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους και επιτρέπουν την επιμήκυνση της μέσης διάρκειας αποπληρωμής του δημόσιου χρέους.
2. Τη μερική ή ολική αναστολή της πληρωμής τόκων ή χρεολυσίων για ένα διάστημα προκειμένου το κράτος να ολοκληρώσει τη διαδικασία αναδιάρθρωσης.
3. Την εισαγωγή ειδικών ρητρών στις νέες εκδόσεις ομολόγων που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αλλάξουν στο μέλλον οι όροι πληρωμής τους, αλλά και τις προβλεπόμενες εγγυήσεις ή αποζημιώσεις των κατόχων τους σε περίπτωση αδυναμίας εξόφλησης.
4. Την παροχή πρόσθετης ρευστότητας για την αποφυγή της μονομερούς παύσης πληρωμών είτε μέσω των χρηματοδοτικών προγραμμάτων του ΔΝΤ είτε με την έκδοση ειδικών ομολόγων στη διεθνή αγορά κεφαλαίων. Τον ρόλο αυτόν υποτίθεται ότι καλείται να παίξει το Ταμείο Σταθερότητας της Ε.Ε., που ιδρύθηκε αρχικά για τρία χρόνια, αλλά η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θέλουν να το μετατρέψουν σε μόνιμο μηχανισμό της Ευρωζώνης για να αναλαμβάνει τις υπό πτώχευση χώρες. Αυτό αποφασίστηκε στις 28.9.
Μια από τις περιπτώσεις αναδιάρθρωσης χρέους, που οι αγορές θεωρούν ίσως την πλέον πετυχημένη, είναι αυτή της Ουρουγουάης το 2003. Με μια μόνη κίνηση τον Απρίλιο - Μάιο του 2003 όλα τα κρατικά ομόλογα της χώρας σε ξένο νόμισμα (σε δολάριο, ευρώ, γιεν, λίρες, στερλίνες και πέσος Χιλής) ανταλλάχτηκαν με νέα ομόλογα κατατεθειμένα στην Securities and Exchange Commission των ΗΠΑ. Τα νέα ομόλογα περιλάμβαναν συγκεκριμένες Ρήτρες Συλλογικής Δράσης (Collective Action Clause) που προβλέπουν ότι τυχόν αλλαγή των όρων πληρωμής των νέων ομολόγων απαιτούν τη συμφωνία των κατόχων του 85% της συνολική αξίας τους και το 66,6% της κάθε συγκεκριμένης σειράς ομολόγων.
Η συνολική αξία του εξωτερικού χρέους με βάση αυτή την αναδιάρθρωση – που επίσημα ονομάστηκε Εθελοντική Αλλαγή Προφίλ Χρέους (Voluntary Debt Re-Profiling) – δεν μειώθηκε περισσότερο από 8%προκειμένου η κυβέρνηση της Ουρουγουάης να μπορέσει να βγει στις αγορές και να δανειστεί εκ νέου. Κι όλα έγιναν κάτω από την αυστηρή επίβλεψη και κηδεμονία του ΔΝΤ.
Γλίτωσε η Ουρουγουάη από την υστερική λιτότητα και το χρέος με την αναδιάρθρωση; Όχι. Παρότι από 90% του ΑΕΠ της χώρας το 2004 το χρέος βρίσκεται γύρω στο 60% του ΑΕΠ το 2010, η εξυπηρέτησή του συνεχίζει να καλπάζει. Σήμερα το εξωτερικό χρέος της χώρας είναι ακόμη μεγαλύτερο από ό,τι την εποχή της αναδιάρθρωσης (από 50% του συνόλου το 2003, σήμερα ξεπερνά το 57%) αυξάνοντας την εξάρτηση από τις διεθνείς αγορές.
Η αιματηρή λιτότητα και η μετακύλιση σημαντικού μέρους του εσωτερικού δημόσιου χρέους στον φορολογούμενο οδήγησε στη μείωση του συνολικού χρέους ως ποσοστό στο ΑΕΠ. Όμως τα ελλείμματα γνωρίζουν νέες εξάρσειςκαι τα προγράμματα προσαρμογής έχουν οδηγήσει το 60% και πλέον του πληθυσμού κάτω από το όριο τηςφτώχειας. Η χώρα δεν πτώχευσε επίσημα, αλλά πτώχευσε ανεπανόρθωτα ο πληθυσμός της. Το κατά πόσο ακόμη η Ουρουγουάη θα συνεχίσει να αποφεύγει και την επίσημη πτώχευση είναι υπόθεση συγκυριών.
Ο Σόιμπλε αποκαλύπτει
Κάτι ανάλογο φαίνεται να ετοιμάζεται και για την Ελλάδα. Όπως κι αν το ονομάσουν επίσημα, θα είναι μια αναδιάρθρωση χρέους. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε (Der Spiegel, 6.11), το μοντέλο θα είναι μάλλον δύο φάσεων και το περιγράφει ως εξής: «Σε μια πρώτη φάση θα μπορούσε να επιμηκυνθεί η διάρκεια εκείνων των ομολόγων, των οποίων σ’ αυτή την κρίσιμη φάση λήγει η προθεσμία αποπληρωμής. Αν αυτό δεν βοηθήσει, σε μια δεύτερη φάση οι ιδιώτες πιστωτές θα πρέπει να δεχθούν περικοπή των απαιτήσεών τους. Σε αντάλλαγμα θα λάβουν εγγυήσεις για τις υπόλοιπες».
Με ανάλογο πνεύμα και το τελευταίο Economist εξηγεί ότι «ένα ιδανικό σχέδιο κρατικής πτώχευσης θα διαθέτειτρία κύρια χαρακτηριστικά. Πρώτον, θα χρειαστεί κάποιον να κρίνει ότι το ύψος του χρέους είναι μη βιώσιμο.Δεύτερον, θα χρειαστεί έναν υπερεθνικό θεσμό, όπως είναι το ΔΝΤ ή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για να επιβλέψει τις απαιτήσεις των δανειστών και να συντονίσει τη συμφωνία για τον διακανονισμό. Αυτό ο θεσμός θα χρειαστείνομικά εργαλεία για να υποχρεώσει όλους τους πιστωτές σε μια συμφωνία που θα στηριχθεί σε μια ειδική πλειοψηφία τους (ας πούμε της τάξης του 75%) και για να προστατεύσει τον οφειλέτη από νομικές προσβολές ενόσω ο διακανονισμός είναι υπό διαπραγμάτευση. Ένα τρίτο στοιχείο θα ήταν ένας μηχανισμός που θα επιτρέπει νέες πιστώσεις ώστε να κρατηθεί η υπό πτώχευση χώρα στον αφρό. Τα κεφάλαια αυτά θα είναι υπόειδικό καθεστώς ώστε να προστατευθούν από την αναδιάρθρωση».
Η δανειακή σύμβαση που έχει επιβληθεί στη χώρα αποτελεί το κατάλληλο εργαλείο για να προωθηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους ορίζοντας εκ των πραγμάτων την ειδική πλειοψηφία που απαιτείται από τους πιστωτές για τον επιδιωκόμενο διακανονισμό. Αυτό προϋποθέτει ότι η αναδιάρθρωση θα γίνει εντός των προθεσμιών της δανειακής σύμβασης. Εκτός αν τροποποιηθεί ώστε να αποτελέσει συμβατική υποχρέωση της χώρας για την ένταξή της στον υπό διαμόρφωση μηχανισμό ελεγχόμενης πτώχευσης από την Ευρωζώνη. Κάτι που ακούγεται πολύ έντονα.
Οι συνέπειες της αναδιάρθρωσης
Όπως και να ’χει, το βασικό πρόβλημα παραμένει. Τι θα σημάνει μια αναδιάρθρωση του χρέους για την Ελλάδα και τον λαό της; Μήπως θα ελαφρύνει τα βάρη από την εξυπηρέτηση του χρέους; Όχι, σε καμιά περίπτωση. Αντίθετα θα θεσμοθετήσει επίσημα την υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της μέσα από την εφαρμογή ρητρών που θα εσωτερικεύουν τους όρους της δανειακής σύμβασης σε κάθε ειδική έκδοση αναδιαρθρωμένων ομολόγων.Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πολύ απλά ότι σε κάθε έκδοση νέου ομολόγου θα περιλαμβάνονται ρήτρες και όροι που θα εξασφαλίζουν τον κάτοχό του έναντι κάθε μελλοντικής αθέτησης πληρωμής. Μήπως όμως γλιτώσουμε από την αιματηρή λιτότητα; Αυτό δεν προβλέπεται ακόμη κι αν υπάρξει μιαπολύ σοβαρή μείωση του χρέους. Είναι χαρακτηριστική μια πρόσφατη εκτίμηση του ΔΝΤ:
«Η αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή (σ.σ.: αιματηρή λιτότητα) δεν πρόκειται να είναι σημαντικά μικρότερη ακόμη και με ένα μεγάλο κούρεμα. Στην πράξη η πρωτογενής προσαρμογή που είναι αναγκαία για να σταθεροποιηθεί η σχέση του χρέους με το ΑΕΠ θα μειωθεί μόλις κατά 0,5% κατά μέσον όρο στο ΑΕΠ (με μέγιστο το 2,7% για την Ελλάδα) αν γίνει κούρεμα κατά 50% – μια ιδιαίτερα μεγάλη υποτίμηση με βάση τα ιστορικά δεδομένα» (Fiscal Monitor, 11.2010, σ. 30).
Με λίγα λόγια η αιματηρή λιτότητα και ό,τι επακολουθεί με όρους γενικευμένου ξεπουλήματος δεν πρόκειται ουσιαστικά να επηρεαστεί ακόμη κι αν μειωθεί το δημόσιο χρέος κατά 50%.
Υπήρχε λύση σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο!
Πόσο πρέπει να κατέβει η συνολική εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους ώστε να πάψει αφενός η λιτότητα και αφετέρου να σπάσει ο κύκλος του νέου δανεισμού; Κανείς δεν έχει απαντήσει σ’ αυτό το ερώτημα απ’ όσους μιλάνε για αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» ή για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η ελληνική οικονομία πετύχει ρυθμούς ανόδου ανάλογους της προηγούμενης δεκαετίας και επιπλέον δημιουργήσει με κάποιον μαγικό τρόπο ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξης του 4% του ΑΕΠ ετησίως, αυτό επαρκεί για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους μειωμένου κατά 80%! Κάτι βέβαια που αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας με βάση τα συμφέροντα των δανειστών, της Ευρωζώνης και του ευρώ.
Όμως, σ' αυτό βρίσκεται η ουσία. Όταν μιλάει κανείς για αναδιάρθρωση χρέους ή διαγραφή μέρους του, θα πρέπει να διευκρινίσει από ποια σκοπιά το κάνει. Με γνώμονα να μην θίξει τα συμφέροντα των δανειστών ή με βάση τα αληθινά συμφέροντα της χώρας και του λαού της; Μπορεί στ’ αλήθεια μια οικονομία με τους πόρους της ήδη κατασπαταλημένους και λεηλατημένους να προχωρήσει γρήγορα σε παραγωγική ανασυγκρότηση, η οποία απαιτεί πολλαπλάσιες επενδύσεις και δαπάνες από το δημόσιο, έχοντας ταυτόχρονα έστω ένα «κουρεμένο» δημόσιο χρέος; Τα δεδομένα λένε όχι.
Τουλάχιστον για μια δεκαετία η ελληνική οικονομία, αφού πρώτα ξεφύγει από το δόκανο του ευρώ, θα χρειαστεί ό,τι έχει και δεν έχει από άποψη διαθέσιμων πόρων προκειμένου να πετύχει την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Όχι μόνο δεν της περισσεύει τίποτε, αλλά θα χρειαστεί πρόσθετους πόρους από το εξωτερικό για να εξασφαλίσει τεχνογνωσία, τεχνολογία και εφαρμογές για μια σύγχρονη ανάπτυξη της δικής της παραγωγής.
Η «κατάσταση ανάγκης»
Τότε γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του χρέους, θυσιάζοντας το υστέρημα του λαού και της χώρας; Η απάντηση είναι προφανής: Αν ήθελε, αν δεν ήταν τόσο καταφανώς υπόδουλη σε ολιγαρχικά συμφέροντα θα μπορούσε κάλλιστα να επικαλεστεί «κατάσταση ανάγκης» και να σταματήσει, τουλάχιστον για ένα διάστημα, να πληρώνει τα χρέη της. Η έννοια «κατάσταση ανάγκης» (state of necessity) είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη νομικοπολιτική δικλίδα, την οποία ένα κράτος μπορεί να επικαλεστεί για να μην εκπληρώσει τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές του. Κι αυτό έχει γίνει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν.
Πότε μπορεί να επικαλεστεί ένα κράτος «κατάσταση ανάγκης»; Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όταν ένα κράτος κινδυνεύει από χρεοκοπία και καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην εσωτερική ομαλότητα και ασφάλεια του λαού του αφενός και αφετέρου στην πληρωμή των χρεών του. Σύμφωνα με την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίουτου ΟΗΕ, «ένα κράτος δεν μπορεί να αναγκαστεί να κλείσει τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα δικαστήριά του, να εγκαταλείψει τις δημόσιες υπηρεσίες του επιφέροντας το χάος και την αναρχία στην κοινωνία, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει τα χρήματα να πληρώσει τους ξένους ή ντόπιους δανειστές του» (1613η Συνάντηση, 17 Ιουνίου 1980).
Την αρχή αυτή αναγνώρισε σχετικά πρόσφατα και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, όταν κλήθηκε να αποφανθεί εναντίον της άρνησης της Αργεντινής το 2003 να πληρώσει ορισμένους δανειστές της, προκειμένου να διαφυλάξει το επίπεδο διαβίωσης και παροχών του κράτους προς τον λαό της. Με απόφασή του στις 8 Μαΐου 2007. Η απόφαση αυτή, πέρα από όλα τ' άλλα, αποτελεί ένα ισχυρό νομικοπολιτικό επιχείρημα για τον ελληνικό λαό, ώστε να αρνηθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη δανειακή σύμβαση. Αρκεί να βρει τη δύναμη να επιβάλει το συμφέρον του και μην υποταχθεί στη μοίρα που άλλοι έχουν προδιαγράψει γι’ αυτόν.

[Δημήτριος]

Nikolopoulosberg: " Το ξέρουμε αλλα θα πάρουμε και το ευροσυστημα μαζί μας στον πάτο"

Συνεπώς η πτώχευση θα είναι αλα Dubai.

Αποθανετω η ψυχη μου μετα των αλλων (ευρωπαικων)φυλων ενα πραγμα!
 

[theodos]

Ωραία, σταματάμε να πληρώνουμε λόγω εκτακτης ανάγκης....

Και μετά?? Κανενα απο τα ωραια άρθρα δεν μιλά για την επόμενη μέρα...

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος  
20/11/2010

«Το δράμα του ελληνικού χρέους θα ήταν καλύτερα να είχε παιχτεί νωρίτερα από αργότερα» είναι ο τίτλος της Φαινάνσιαλ Τάιμς σε σημερινό της δημοσίευμα. Τραπεζίτες και δικηγόροι διχάζονται για την επερχόμενη πτώχευση της Ελλάδας σε σχέση με το πότε θα συμβεί. Κάποιοι πιστεύουν ότι η δραματική ανακοίνωση θα γίνει το δεύτερο τρίμηνο του 2011 και άλλοι πιστεύουν ότι το τρίτο¹ θα ήταν καταλληλότερο. Οι εξελίξεις όμως μπορεί να επισπευστούν, αφήνοντας τους Έλληνες να κάνουν διακοπές, στο τρίτο τρίμηνο του έτους, κουρασμένοι από τις δυσμενείς συνέπειες της κρίσης.

Αυτή την εβδομάδα, επισημαίνει ο οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας , τα χρηματοοικονομικά της ευρωζώνης επικεντρώνουν την προσοχή τους στην ελεγχόμενη πτώχευση που, στην τρέχουσα χρονική στιγμή, στρέφουν την προσοχή τους στην Ελλάδα. Την Δευτέρα η τρόικα θα έχει επίσημα ολοκληρώσει την αναθεώρησή τους προς την συμμόρφωση της Ελλάδας σε σχέση με τους όρους του προγράμματος σταθερότητας , προσθέτει ο συντάκτης του άρθρου, Τζον Ντίζαρντ.
«Ήδη είναι κατανοητό ότι οι στόχοι των δαπανών και των εσόδων του ελληνικού κράτους δεν θα έχουν επιτευχθεί. Παρόλα αυτά η επόμενη δόση των 9  δισεκατομμυρίων ευρώ θα αποδεσμευτεί τον ερχόμενο μήνα, καθώς η προφανής ειλικρίνεια και οι νέες, αναθεωρημένες υποσχέσεις γίνονται δεκτές σαν να πρόκειται για πραγματική συμμόρφωση».

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα αναφέρεται σε δικηγόρους που ειδικεύονται στις εθνικές πτωχεύσεις, οι οποίοι επισημαίνουν ότι εφόσον το 90% του ελληνικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, οι όροι μιας αναδιάρθρωσης θα μπορούσαν να περάσουν γρήγορα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, υποχρεώνοντας στην ουσία όλους τους πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν τους όρους αυτούς. Όμως , τα δάνεια από την ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ ουσιαστικά δεν μπορούν να αναδιαρθρωθούν, διότι η Ελλάδα αντίθετα με την Αργεντινή το 2001 θα συνεχίσει να χρειάζεται χρηματοδότηση και μετά την πτώχευση. Ας αναλογιστεί κανείς την περίπτωση της Ζιμπάμπουε καταλήγει ο συντάκτης του άρθρου.

¹ Αν δεν είχαν αντίρρηση οι Nikolopoulos Times, εμείς θα προτιμούσαμε το τρίτο. 

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Κυριακή, 21 Νοεμβρίου 2010

H μέχρι πρότινος αδιανόητη προοπτική διάσπασης της Eυρωζώνης, σήμερα αποτελεί θέμα σοβαρής συζήτησης.Σε δημοσκόπηση της επενδυτικής τράπεζας Morgan Stanley μεταξύ 150 αναλυτών που έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο, μόλις το 25% πίστευαν ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος διάσπασης της Eυρωζώνης...

Σήμερα, υπό το βάρος της ιρλανδικής κρίσης, το ποσοστό αυτό θα ήταν, πιθανότατα, αρκετά...χαμηλότερο, εμπλουτισμένο μάλιστα από την κινδυνολογία περί ενδεχόμενης αποχώρησης της Γερμανίας από την Eυρωζώνη. Πλέον, η διάσπαση του ευρώ αντιμετωπίζεται ως πιθανό ενδεχόμενο και σε αυτό το πλαίσιο η «H» εξετάζει τις επιπτώσεις του μέσα από τρία βασικά σενάρια:

Σενάριο 1ο: Πτώχευση χώρας-μέλους (Eλλάδα, Iρλανδία)

Tι θα συμβεί αν μια χώρα-μέλος του ευρώ, όπως η Eλλάδα, χρεοκοπήσει; Θα αναγκαστεί -παρ’ όλο που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στις ευρωπαϊκές συνθήκες- σε έξοδο από το ευρώ, απαντά ο οικονομολόγος B. Mινχάου, σε πρόσφατη έκθεση του EuroIntelligence.
Tι σημαίνει αυτό;
Στην περίπτωση της Eλλάδας, η κεντρική τράπεζα ξεκινά αμέσως να τυπώνει νέο χρήμα, π.χ. δραχμές, το οποίο από την πρώτη στιγμή θα αρχίσει να υποτιμάται έναντι του ευρώ.
H εξέλιξη αυτή πυροδοτεί τεράστια κοινωνική αναταραχή, καθώς οι καταθέσεις μετατρέπονται αυτόματα από ευρώ σε δραχμές.
Προηγουμένως, έχει ξεσπάσει τραπεζική κρίση, καθώς οι καταθέτες σπεύδουν να διασώσουν τις αποταμιεύσεις τους σε ευρώ οδηγώντας όλες τις τράπεζες σε κατάρρευση.
Παράλληλα, η χώρα πλήττεται από σοβαρό κύμα πληθωρισμού που οδηγεί σε ανέχεια μεγάλο μέρος του πληθυσμού, καθώς οι τιμές των εισαγόμενων αγαθών αυξάνονται όσο απότομα υποτιμάται η δραχμή. Tι γίνεται όμως με το χρέος;
Aν υπάρξει πολιτική συμφωνία το χρέος της Eλλάδας (ή μέρος αυτού) να μετατραπεί από ευρώ σε δραχμές, ώστε να χάσει σε αξία και να καταστεί πιο εύκολη η πληρωμή του, τότε, λέει ο κ. Mινχάου, είναι βέβαιο ότι οι αγορές κεφαλαίων θα κλείσουν για την Eλλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα και η χώρα δεν θα μπορεί να δανειστεί.

Aν όμως το χρέος της Eλλάδας παραμείνει σε ευρώ, τότε η αξία του σε δραχμές θα αυξηθεί κατακόρυφα καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη την αποπληρωμή του.


Σενάριο 2ο: Oικειοθελής αποχώρηση ( της Γερμανίας; )

Tην εβδομάδα που πέρασε οι φήμες περί ενδεχόμενης αποχώρησης της Γερμανίας από την Eυρωζώνη οργίασαν. Oπως επισημαίνει B. Mινχάου, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα αποβεί υπέρ της. Σε πρώτη φάση, λέει, το νέο της νόμισμα, το μάρκο, θα ανατιμηθεί απότομα, έναντι του ευρώ. H υποτίμηση του τελευταίου θα προκαλέσει κύμα πληθωρισμού στην Eυρώπη, με τη Γερμανία να κατηγορείται ως υπαίτια. H Γερμανία από την άλλη θα υποστεί πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών της. O κ. Mινχάου, όμως, εστιάζει κυρίως στις πολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες θα έβγαινε ένα ευρω-γερμανικό «διαζύγιο». Όπως επισημαίνει, οικειοθελής αποχώρηση από την Eυρωζώνη συνιστά ντε φάκτο έξοδος κι από την Ε.Ε., καθώς δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι τέως εταίροι της Γερμανίας θα δεχτούν «φιλικά» το Bερολίνο να γλιτώσει από τα βάρη της συμμετοχής στο ευρώ και να απολαμβάνει τα προνόμια της συμμετοχής στην Ε.Ε. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο πρόεδρος της Ε.Ε., Xέρμαν βαν Pομπάι, προειδοποίησε προ ημερών ότι διάλυση του ευρώ συνιστά και διάλυση της Eνωσης.


Σενάριο 3ο: «Aσθενές» και «ισχυρό» ευρώ

Oι M. Aργυρού και Tζ. Tσουκαλάς, υπεύθυνοι για την περιοχή της Eυρώπης στο οικονομικό «εργαστήρι» του διάσημου οικονομολόγου N. Pουμπίνι, Roubini Global Economics, προτείνουν μία Eυρωζώνη με δύο νομίσματα, ένα «ισχυρό» και ένα «ασθενές ευρώ», τα οποία θα είναι αμφότερα υπό τον έλεγχο της ΕΚΤ. Bάσει του σχεδίου αυτού, οι χώρες του σκληρού πυρήνα, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ευρώ όπως το ξέρουμε σήμερα, δηλαδή «ισχυρό». Oι χώρες της περιφέρειας, όπως η Eλλάδα, θα υιοθετήσουν, για μια ορισμένη χρονική περίοδο, ένα άλλο νόμισμα, το «ασθενές ευρώ».
Tο πιο σημαντικό σημείο της πρότασης είναι ότι τα ομόλογα και το χρέος των χωρών της περιφέρειας, θα παραμείνουν σε όρους «ισχυρού ευρώ». Aντίθετα, οι εμπορικές τους συναλλαγές θα γίνονται σε «ασθενές ευρώ». Mια τέτοια κίνηση, υποστηρίζουν, θα έδινε ώθηση στην ανταγωνιστικότητά τους, «θωρακίζοντας» τις οικονομίες τους έναντι των επώδυνων μεταρρυθμίσεων που καλούνται να προωθήσουν άμεσα. Σε αυτό το σενάριο, η ΕΚΤ θα εξακολουθούσε να ασκεί νομισματική πολιτική για το σύνολο της Eυρωζώνης όπως και σήμερα, με τη διαφορά ότι θα καθόριζε όχι ένα, αλλά δύο επιτόκια, ένα για το «ισχυρό» κι ένα για το «ασθενές» ευρώ.
Oι χώρες της περιφέρειας, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν το «ασθενές» ευρώ και να ενταχθούν στο «ισχυρό», όταν θα πετύχαιναν πραγματική και διατηρήσιμη σύγκλιση. Tέλος, με την εισαγωγή ενός δεύτερου νομίσματος δημιουργείται και ένας ρεαλιστικός προθάλαμος για της χώρες που επιδιώκουν την είσοδό τους στην Eυρωζώνη, στην οποία υπό τις παρούσες συνθήκες δεν έχουν καμία ελπίδα να ενταχθούν.

[Δημήτριος]

 Θεωρω βεβαιο πως οι ιθυνοντες εχουν βαλει κατω τα βιβλια προπαγανδας αλα Γκεμπελς και τα εχουν σχεδιασει ολα αψογα..δεν μπορει να ειναι αλλιως..εδω να πουμε οι Γερμανοι επι Γ ραιχ βλεπαν τους γκεσταπιτες να παιρνουν του Εβραιους προς αγνωστη ( ; ) κατευθυνση και δεν αντιδρουσαν (αρνητικα)   Κοντευουμε να γινουμε  σαν το λαγο ενα προγμα που τον τυφλωνεις με το πολυ φως και αυτος αδρανοποιειται
η αλλιως σαν την μοναχικη γυναικα στην ερημια που κουραστηκε πια να την κυνηγαει ο επιδοξος βιαστης..δεν αντεχει πλεον αλλο!

[Gatekeeper]

Ο πόλεμος των νομισμάτων σε πλήρη εξέλιξη: Οι Αμερικάνοι υποτιμούν το νόμισμά τους τυπώνοντας δολάρια , οι Κινέζοι κρατάνε το δικό τους χαμηλά αγοράζοντας μαζικά δολάρια και αμερικάνικα χρεόγραφα, οι δε Γερμανοί χρησιμοποιώντας τη δεινή θέση χωρών του Νότου προσπαθούν να κάνουν το ευρώ πιο ανταγωνιστικό . Το κακό της ιστορίας αυτής είναι πως υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες , οι αδύναμες - μη ανταγωνιστικές οικονομίες του πλανήτη.

[Gatekeeper]

H oμιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου

Κυρίες και κύριοι,
Πράγματι, στις κανονικές χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής”. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη χώρα μας. Δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά. Θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.
Πολιτικό πεδίο. Το 2011 θα διαφανεί η αδυναμία του πολιτικού συστήματος, εκ κατασκευής λαϊκιστικού, φοβικού και εξουσιαστικού, να χαράξει γραμμές στρατηγικού βάθους για την ανόρθωση της οικονομίας. Τ’ αδιέξοδα και η συνειδητοποίηση ότι η οικονομία είναι “σε αργό θάνατο” θα καταδείξουν την χαμηλή πολιτική διαχείριση της χώρας απ’ όλο το πολιτικό σύστημα.
Εκτιμώ ότι κάτω από το φοβικό σύνδρομο της απώλειας επιρροής και...
 δύναμης στο εκλογικό σώμα, θ’ αρχίσει να ομιλεί και να καθοδηγεί και πάλι τη χώρα η εκπαιδευμένη πλέον φύση αυτού του λαϊκισμού. Ήδη έχουμε τα πρώτα σημάδια, όπως η συζήτηση για αναθεώρηση του μνημονίου, η χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής κλπ.
Φαίνεται ότι εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής. Σε λίγο θ’ αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης.
Φοβάμαι δηλαδή ότι εκπνέουν οι ψυχικές αντοχές και ότι το ψυχολογικό φορτίο υποστήριξης ρεαλιστικών πολιτικών από τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας έχει φτάσει στα όριά του.
Να γνωρίζουν πάντως εκείνοι που καλλιεργούν αφελώς την ιδέα της δημοσιονομικής χαλάρωσης και προσαρμογής σε βάθος χρόνου ότι ακόμα κι αν το ανεχόταν η τρόικα, οι αγορές θα αντιδρούσαν βίαια.
Κοινωνικό πεδίο.
Κυρίες και κύριοι,
Η κοινωνία μας είναι έντονα μικροαστικοποιημένη στην συντριπτική της πλειοψηφία, κατακερματισμένη και με καταργημένες τις ιεραρχίες της, με σχολάζουσες έως και ανύπαρκτες τις πρωτοπόρες εκείνες μειοψηφίες που θ’ άνοιγαν τους καινούριους δρόμους και χωρίς κινητήριες εσωτερικές δυνάμεις. Είναι έτοιμη η κοινωνία μας σήμερα να παραδοθεί στον ανεξέλεγκτο μικροαστικό λαϊκισμό, που αντιδρά ως άθροισμα ατομικών συμπεριφορών και όχι ως συντεταγμένη κοινωνική δύναμη.
Στο λαό μέχρι σήμερα δεν καλλιεργήθηκε η εθνική αυτογνωσία. Δεν του έχουν μιλήσει ακόμη για τη δεινή θέση της χώρας και την προοπτική της. Επέλεξε, παραδείγματος χάριν, ο λαϊκισμός που καταδυναστεύει τη χώρα δεκαετίες να του αποκρύψει την φοβερή αλήθεια ότι τελούμε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Αντίθετα, του μιλάνε και διαπληκτίζονται για ένα κάποιο “χαρτί”, το “μνημόνιο”, θέλοντας συνειδητά κάτω από το βάρος συνολικών ενοχών τους να ελαχιστοποιήσουν ή να ξορκίσουν ότι ο διεθνής οικονομικός έλεγχος έχει ήδη επιβληθεί από τον περασμένο Μάιο.
Και το λαϊκίστικο πνεύμα δε σταματά μάλιστα εδώ. Παρουσιάζει τον διεθνή οικονομικό έλεγχο ως μια συνήθη απλή επιτήρηση ρουτίνας, η οποία μάλιστα θα αρθεί πολύ σύντομα.
Και αυτά τα λένε όλα τα κόμματα, ισχυριζόμενα μάλιστα ότι έχουν δήθεν έτοιμες λύσεις για να εξέλθουμε από την κρίση και να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση. Δεν επιτρέπουν δηλαδή στο λαό να κατανοήσει το βάθος του προβλήματος, αφήνοντάς τον να πιστεύει απλώς ότι «κάτι κακό συμβαίνει, γι’ αυτό κάνε υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει».
Ένα ψεύδος που επίσης καλλιεργείται στο λαό είναι αν η χώρα μας θα χρεοκοπήσει ή όχι. Αρνείται ο παραπλανητικός λαϊκισμός ν’ αποδεχθεί ότι τέτοιο δίλημμα ουσιαστικά δεν υπάρχει, γιατί η χώρα ήδη τελεί “υπό χρεοστάσιο” από τον περασμένο Μάιο, όταν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές αρνήθηκαν να μας χρηματοδοτήσουν με συνέπεια να επέμβει ένας πολυμερής διεθνής οικονομικός έλεγχος και να μας χορηγήσει ένα διακρατικό δάνειο προκειμένου να εξοφλήσουμε τους δανειστές μας. Το δίλημμα αντίθετα είναι αν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι, και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τις εθνικών διαστάσεων αποφάσεις που θα λάβουμε.
Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, έχουν ως συνέπεια την ουδετεροποίηση της κοινωνίας αλλά και την πλήρη αποδυνάμωση των ελάχιστων εκείνων δυνάμεων που έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Αν σ’ αυτά προσθέσει κανείς ότι η χώρα δεν διαθέτει ιθύνουσα τάξη ή μια πραγματικά αστική τάξη με κριτήριο κουλτούρας, η οποία θα διαμόρφωνε κατευθύνσεις για μια διατηρήσιμη έξοδο από την κρίση, τότε αντιλαμβάνεται κανείς την μεγάλη σημασία της εθνικής αυτογνωσίας.
Οικονομικό πεδίο. Το 2011 προβλέπω ότι θα είναι μια εφιαλτική χρονιά. Θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές. Οι επικοινωνιακές τεχνικές δεν θα φτάνουν πια να συγκαλύψουν δισταγμούς, φοβίες και αμηχανίες. Θα φανεί με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η χώρα βιώνει, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, τον θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης.
Χαρακτηριστικά, οι τόκοι που θα πληρωθούν το 2011 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία θα κινούνται γύρω στα 16 δις και μέχρι το 2015 θα αυξάνονται συνεχώς μέχρι του μυθώδους ύψους των 20 δις ευρώ, δηλαδή γύρω στα 9% του ΑΕΠ. Το βάρος αυτό είναι ασήκωτο για τη χώρα, γιατί οι τόκοι είναι καθαρό έλλειμμα πάνω στο οποίο πρέπει κανείς να προσθέσει και το υψηλό λειτουργικό έλλειμμα.
Το λέω αυτό για όσους βαυκαλίζονται ότι έχουν είτε έτοιμες συνταγές είτε - άλλοι – έτοιμες πολιτικές να εξαφανίσουν σύντομα το έλλειμμα της χώρας. Για ν’ απομειωθεί το έλλειμμα, να μειωθούν οι τόκοι και να σταθεροποιηθεί το χρέος πρέπει η χώρα να εξασφαλίσει για πολλά χρόνια με σταθερό τρόπο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Προϋπόθεση όμως για να διασφαλιστεί υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα είναι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Διερχόμαστε όμως μια δεινή υφεσιακή περίοδο, η οποία θα συνεχιστεί με την ίδια ένταση και το 2011, με ύφεση πάνω από -4%, αλλά δυστυχώς θα συνεχίσει και το 2012 και το 2013.
Συνεπώς, η αποκλιμάκωση του ελλείμματος της χώρας τα επόμενα χρόνια κάτω από τις σημερινές συνθήκες διαχείρισης της οικονομίας είναι ανέφικτη. Για να το πετύχουμε πρέπει να καλυφθούν μεγάλα κομμάτια πληρωμής τόκων. Και για να γίνει αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή πολύ περισσότερα έσοδα από τις δαπάνες. Επειδή όμως, λόγω ύφεσης, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε έσοδα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το ν’ απαλλαγεί η ελληνική οικονομία από μεγάλα τμήματα του δημόσιου τομέα και κρατικές δραστηριότητες που την επιβαρύνουν.
Σύμφωνα με μελέτες, το 30% περίπου του σημερινού κράτους είναι περιττό. Γι’ αυτό πέρα από τις καθολικές αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων προτείνω όλως ενδεικτικά την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, δημοτικών επιχειρήσεων, ατροφικών νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, άεργων διπλωματικών αντιπροσωπειών, στρατοπέδων, συγχώνευση μητροπόλεων, κατάργηση απολιθωμένων κρατικών υπηρεσιών, αποκεντρωμένων υπηρεσιών και γενικών γραμματειών διαφόρων υπουργείων. Περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών, ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιάρχων των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας, δραστική περικοπή κατά 70% τουλάχιστον των πολυάριθμων Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών υπουργείων και οργανισμών, δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τέλος εξορθολογισμό ή κατάργηση και άλλων πολυάριθμων αφανών δημοσίων καταλυμάτων, τα οποία περιθάλπουν χρόνια τώρα τον κρατικό ανορθολογισμό.
Όλα θα κριθούν το 2011. Τότε θα φανεί αν θα επιβεβαιωθεί ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι το πιθανότερο ότι θα επικαθήσει επί της χώρας. Και εξηγούμαι: είναι σχετικά εύκολο για παράδειγμα να απομειώσεις το έλλειμμά σου από το 15,4% στο 10,4% το 2010, γιατί εκεί θα πάει απολογιστικά. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Για να το πας από το 10,4% στο 7,4% την επόμενη χρονιά και πολύ περισσότερο όσο πηγαίνεις προς τον πυρήνα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα αν όχι αδύνατα. Και αν η οικονομία σου είναι σε ύφεση, είναι ακόμα δυσκολότερα. Αν, ακόμη χειρότερα, οι μεταρρυθμίσεις που θα κάνεις είναι περιορισμένης και ήπιας μορφής, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι ούτε σε θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα οδηγηθείς, ούτε κι από την ύφεση θα εξέλθεις, ούτε ανάπτυξη θα οικοδομήσεις. Ακριβώς εκεί κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος να σχηματιστεί ο γνωστός παγετώνας της οικονομίας, που θα καθηλώσει τη χώρα στην οικονομική ακινησία και το λαό στη φτώχεια για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό η θέση μου είναι, αν θέλουμε πραγματικά να θέσουμε τη χώρα μας σε αναπτυξιακή τροχιά, να προχωρήσουμε τώρα σ’ επώδυνες περικοπές τεράστιας έκτασης και βάθους στον δημόσιο τομέα, αλλά και σε εξορθολογισμό των δομών και του προσανατολισμού του, τομές που απαιτούν σκληρές συγκρούσεις με συντεχνιακά κατεστημένα και οργανωμένα συμφέροντα. Μόνο μέσα από την ήττα του παραπολιτικού αυτού κατεστημένου μπορούν να δημιουργηθούν νέες προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο έτσι θ’ απελευθερωθούν οι εσωτερικές δυνάμεις για ενδογενή ανάπτυξη σ’ όλους τους τομείς. Μόνο έτσι θα γίνουμε ξανά ελκυστικοί στις ξένες επενδύσεις.
Κυρίες και κύριοι,
Οι ανατροπές αυτές είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας και να μην τις επικαλούμαστε ευκαιριακά, απλά επειδή έγινε “της μόδας” αυτή την περίοδο να τα “βάζουμε” με το κράτος, χωρίς στην πραγματικότητα να τις πιστεύουμε.
Μια στρατηγική βάθους πρέπει να την εγγυώνται ορισμένες αρχές που πρέπει να τηρούνται απαραιτήτως:
α) Η χώρα πρέπει ν’ αποκτήσει εθνικό προσανατολισμό. Αρκετά τυραννιέται χρόνια τώρα με τη διαμάχη των δυνάμεων της “καθ’ ημάς ανατολής”, με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στη λειτουργία της ως σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Δυστυχώς, αυτά τα δύο ρεύματα δεν συναντήθηκαν ποτέ ούτε τ’ άφησαν ώστε να κάνουν έστω και μια μείξη ελληνικής ιδιοτυπίας.
β) Επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα “δεν”, τα όρια, οι “κόκκινες γραμμές” και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα πολλάκις αναιρούνται από τον Διεθνή Έλεγχο, προσθέτοντας αναξιοπιστία. Η λήψη των πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να είναι χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις.
γ) Οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις-σοκ”. Συθέμελες αλλαγές σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής της χώρας.
Κυρίες και κύριοι,
Τονίζω με έμφαση ότι χώρα πρέπει να αποκτήσει συγκεκριμένο προορισμό και πλεύση. Πρέπει να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και κυρίως πως. Αυτό απαιτεί όμως ένα μεγάλο εθνικό consensus, μία μεγάλη εθνική συναίνεση. Η συναίνεση όμως μεταξύ των σημερινών κομμάτων της χώρας είναι ανέφικτη και άνευ αξίας. Ο λαϊκισμός δεν παράγει consensus, παρά μόνο εξουσιασμό και υποκρισίες. Απαιτείται μια “νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας”, κυρίως με τον εαυτό της, για το που θέλει να πάει η χώρα.
Θα ζήσουμε για πολλά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Δεν πρέπει η χώρα ν’ αφεθεί να σέρνεται και ο λαός να βαυκαλίζεται με αυταπάτες και ψεύδη που του καλλιεργούν καθημερινά οι κατεστημένοι της χώρας.
Οι περιστάσεις απαιτούν έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης. Κατά καιρούς έχει γίνει συζήτηση για οικουμενικά σχήματα και κυβερνήσεις τεχνοκρατών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιες λύσεις εντός των σημερινών τειχών. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.
Προτείνω μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης”, στην ουσία δηλ. ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές – το ξαναλέω μ’ ΕΚΛΟΓΕΣ - . Τις εκλογές αυτές βέβαια δεν τις εννοώ και δεν τις προτείνω σε καμιά περίπτωση ως ένα από τα συνήθη πολιτικά παίγνια και καμώματα του συστήματος αλλά εκλογές με “ανοικτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το πενταετές πρόγραμμα, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους. Θα ενσωματώνει τα μέτρα του μνημονίου και θα κινείται πέραν αυτού. Για ν’ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός.
Μόνο με αυτή την προϋπόθεση μπορεί να επιτευχθεί εθνικό consensus. Μόνο έτσι μπορούν να ληφθούν αποφάσεις εθνικών διαστάσεων. Μόνο έτσι δεν θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με ψευτοσυναινέσεις, ημίμετρα και αλυσιτελείς δήθεν μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι μπορούν να διασφαλιστούν κοινωνικές συμμαχίες και ισχυρές πολιτικές νομιμοποιήσεις.
Αυτή τη στιγμή πλέουμε χωρίς πυξίδα. Με καθοδηγούσα την κουλτούρα του λαϊκισμού και τον “επικοινωνισμό” να καταστρέφει κάθε θετική προσπάθεια.
Το ριζοσπαστικό πνεύμα και περιεχόμενο αυτής της εθνικής συμφωνίας, που θα προκύπτει και θα επιβάλλεται από το πενταετές αυτό πρόγραμμα ανάπτυξης θα καθοδηγεί εφεξής τη χώρα και θα ελέγχονται οι εκάστοτε διαχειριστές του. Και όχι οι δημοκόποι και τα ιδεολογήματα του παρελθόντος.
Αλλά, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να συμπληρώσω τη σημερινή μου παρέμβαση και με ορισμένες συγκεκριμένες προτάσεις, όλως ενδεικτικές. Σε περιόδους μεγάλων αποδιαρθρώσεων, η φαντασία είναι επαναστατική δύναμη. Με παραδοσιακές φόρμες δεν αντιμετωπίζονται οι κρίσεις.
Προτείνω όλως ενδεικτικά:
1. Να προωθηθεί μέσω αναθεώρησης ειδική συνταγματική απαγόρευση παραγωγής δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Είναι επιτακτικό να διαπεράσει τη χώρα και τους θεσμούς ένα νέο πνεύμα, ώστε να μη ζήσουμε ξανά τις σημερινές οικονομικές συνθήκες και τον ευτελισμό της χώρας μας.
2. Να καθιερωθεί συνταγματικό προνόμιο στον Υπουργό Οικονομικών για δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας (βέτο) επί των δαπανών στο σύνολο τις διοίκησης του κράτους.
3. Να καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων – των βολεμένων κοινωνικών συντεχνιών.
4. Να ανατεθεί ο φορολογικός έλεγχος των εταιριών που τηρούν βιβλία γ’ κατηγορίας σε πιστοποιημένα ιδιωτικά ελεγκτικά όργανα, όπως ελεγκτικές εταιρίες τραπεζών, ασφαλιστικών εταιριών κλπ.
5. Να συσταθεί σύγχρονος, αυτόνομος Οργανισμός Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΟΕΔΕ). Για να παύσει η είσπραξη των εσόδων να είναι το πάρεργο των εφοριών.
6. Να δημιουργηθεί άμεσα αυτοτελές Σώμα Οικονομικών Επιθεωρητών, το οποίο θα διενεργεί ουσιαστικούς και όχι τυπικούς ελέγχους σκοπιμότητας των δαπανών στο σύνολο του κράτους.
7. Να καταργηθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο ως δικαστήριο και να μετατραπεί σε σύγχρονη ανεξάρτητη ελεγκτική αρχή, όπως σ’ άλλες χώρες.
8. Να καταργηθούν τα προνόμια του δημοσίου τομέα και να προσαρμοστούν τα δεδομένα της λειτουργίας του προς αυτά του ιδιωτικού τομέα. Δεν μπορεί άλλο να σηκώσει ο ιδιωτικός τομέας τα “κεκτημένα” του δημόσιου.
Κυρίες και κύριοι,
Πολλοί από εσάς, ακούγοντάς με, θα πείτε ότι όλα αυτά που προτείνω είναι μάταια, ότι δεν γίνονται. Θέλω να επαναλάβω τη ρήση του αείμνηστου Δημήτρη Τσάτσου, ότι «η μάταιη προσπάθεια δεν είναι μία άχρηστη προσπάθεια». Θα ήθελα αυτό το ριζοσπαστικό πνεύμα να κυριαρχήσει στη χώρα, για να ορίσουμε εμείς το μέλλον μας και όχι η απελπισία.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΟμιλία-Παπαδόπουλου_ΕΛΙΑΜΕΠ1.pdf

[Γ.Κτιστάκης]

ΕΝΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ 1986....Απο την Pirelli Hellas!!!

[Gatekeeper]

Ο κύβος ερρίφθη για τα πετρέλαια στο Αιγαίο


Η δεύτερη ανακοίνωση που έγινε αφορούσε την αποκαλούμενη λεκάνη του Ηροδότου που αν και ενθαρρυντική βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, αναγνωριστικών σεισμικών στοιχείων. Οι ανακοινώσεις έγιναν από τους συμβούλους ενεργειακών επιχειρήσεων και πρώην στελέχη της ΔΕΠ – ΕΚΥ (πρώην ΕΛΠΕ) Τερέζα Φωκιανού και Ηλία Κονοφάγο. Μάλιστα παρουσιάστηκαν τελευταίες μελέτες του USGS (United States Geological Survey) επίσημου συμβούλου της αμερικανικής κυβέρνησης  για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου υπάρχει ήδη σημαντική κινητικότητα, τόσο στο Ισραήλ (κοίτασματα Ταμάρ και Λεβιάθαν) όσο και στην Κύπρο (Κύπρος Α). Σύμφωνα με το USGS η ευρύτερη περιοχή περιέχει συνολικά αναμενόμενα κοιτάσματα καθαρού μεθανίου (φυσικό αέριο) της τάξης των 15 τρισ. κυβικών μέτρων, ποσότητα ικανή για να καλύψει τις ανάγκες της Ευρώπης σε αέριο για 30 χρόνια (περίπου 500 δισ. κ.μ. ετησίως). Ωστόσο για να προχωρήσει η όποια αξιοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει καθορισμός της περίφημης οικονομικής ζώνης εκμετάλλευσης, καθώς ακόμη δεν έχουν οριστεί «θαλάσσια σύνορα». Επιπλέον, τα μεγάλα βάθη στις συγκεκριμένες περιοχές καθιστούν τις έρευνες πολυδάπανες αλλά και το ρίσκο μεγαλύτερο, καθώς για να είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο το αέριο, θα πρέπει να αποδειχθεί η ύπαρξη μεγάλου κοιτάσματος. Σε κάθε περίπτωση, τα πιθανά οφέλη είναι μεγάλα, οπότε τουλάχιστον σε ερευνητικό επίπεδο η συγκεκριμένη περιοχή αξίζει να εξεταστεί περαιτέρω.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Τί προβλέπει το Μνημόνιο 3 για την Υγεία και τα Κλειστά Επαγγέλματα:


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής, μεγαλογιατροί με καταθέσεις εκατομμυρίων που δηλώνουν πολύ χαμηλά εισοδήματα, 1.500 επιχειρήσεις της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, αλλά και οίκοι μόδας έχουν ελεγχθεί το τελευταίο διάστημα από το ΣΔΟΕ, οι ελεγκτές του οποίου έχουν βεβαιώσει πρόστιμα που υπερβαίνουν τα τέσσερα δισ. ευρώ. Πρόκειται για ελέγχους που έχουν γίνει έως το τέλος Νοεμβρίου, σύμφωνα με δηλώσεις του επικεφαλής του ΣΔΟΕ, κ. Γιάννη Καπελέρη, ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι:

- Βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα για 2.250 γιατρούς, με εισοδήματα που δεν συνάδουν με το ύψος των τραπεζικών τους καταθέσεων. Χαρακτηριστικά, γιατρός είχε δηλώσει συνολικό εισόδημα 206.000 ευρώ, αλλά σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό είχε καταθέσεις 6,3 εκατ. ευρώ. Σε πολλές περιπτώσεις έχουν γίνει κατασχέσεις των καταθέσεων αυτών.