ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα

Αλλάζει η ιατρική τόσο γρήγορα...

(1/2) > >>

Harper:
Η συχνής αλλαγή των guidelines στο χώρο μας με κάνει να νιώθω πως ζω στο μεσαίωνα!Ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι,έκανε ατομική βόμβα,δημιούργησε απίστευτους ηλεκτρονικούς υπολογιστές,ρομπότ,τηλεπικοινωνίες και στο χώρο μας ακόμη συζητάμε πως πρέπει να γίνεται η ΚΑΡΠΑ και τι αγωγή να δώσουμε στην υπέρταση ή την οστεοπόρωση(για να μην πάω σε πιο απίστευτα νοσήματα).Υπηρετούμε μια επιστήμη που αν και πανάρχαια μόλις τώρα φαίνεται να ανακαλύπτει την πενικιλλίνη.Εν έτει 2008 θα περίμενα επαναστατικές θεραπείες...Κρίμα που τα φράγκα για έρευνα πάνε αλλού...Και κρίμα που κύριοι χρηματοδότες μας είναι μπακάληδες με κατευθυνόμενες συχνά οδηγίες(βλέπε φάρμακα)...Είναι αστείο που το βιβλίο παθολογίας που μου έδωσαν το 1996 στη σχολή τώρα είναι για πέταμα...Φανταστείτε πόσοι άμοιροι πέθαναν μέχρι το 1996 επειδή κάποιοι εφήρμοσαν πάνω τους τις θεραπευτικές αρχές του τότε(πχ δεν δίνω b-blocker σε καρδ.ανεπάρκεια ή κορτιζόνη σε ΧΑΠ)...Και πόσοι θα αποδειχθεί,μετά από 10 χρόνια, πως θα έχουν "φύγει" επειδή εμείς σήμερα εφαρμόσαμε πάνω τους τα θεραπευτικά πωτόκολλα του σήμερα...Είναι ταυτόχρονα αστείο και τραγικό...

Δ. Κουναλάκης:
Αυτά που έγραψε ο jack πιάνουν ένα πολύ μεγάλο θέμα της ιατρικής και το ξεχώρισα γιατί πραγματικά αξίζει πολύ συζήτηση.
Συμμερίζομαι τα αισθήματα του αλλά θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω λίγο την θέση μου. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η ιατρική πλησιάζει στο 1/10 την ταχύτητα των αλλαγών που συμβαίνουν σε άλλους τομείς όπως πχ στην αυτοκινητοβιομηχανία. Υπάρχει όμως μια τέτοια πλύση εγκεφάλου που ξεχνάμε ουκ ολίγες φορές την ουσία... Θα συνεχίσω πάνω στα ίδια παραδείγματα που ανάφερε ο jack για να γίνει κατανοητό του πόσο ένα βιβλίο ιατρικής δεν χάνει την αξία του (εγώ διαφωνώ σε αυτό, και αρέσκομαι να αγοράζω βιβλία ιατρικής του προηγούμενου αιώνα):
α) Οστεοπόρωση: Εάν εξαιρέσουμε συγκεκριμένες δευτεροπαθούς αιτιολογίας (πχ υπερθυρεοειδισμός) η οστεοπόρωση υπακούει στο παλαιό άγραφο κανόνα του ανθρώπινου σώματος "Εγώ τεμπέλιδες, δεν τρέφω" ή πιο απλά, η οστεοπόρωση είναι μια νόσος που κλινικά εκδηλώνεται όταν περιοριστεί η σωματική άσκηση και υπάρχει κακή διατροφή. (λίγο δικηγορίστικα το έγραψα για τα προλάβω τα περι οστικής πυκνότητας...). Για σκεφτείτε ότι παλαιά υπήρχαν μητέρες που κάνανε και 15 παιδιά και τα θηλάζαν για μήνες πριν πείτε το οτιδήποτε και μπορεί να τις συναντάτε στη δουλειά σας ακόμη και σήμερα, ρωτήστε λίγο την ιστορία τους πριν μου απαντήσετε με "ιατρικά επιχειρήματα".
β) β-blocker.... Εδώ θα μιλήσουμε λίγο για αυτοκίνητα... Έχεις μια μηχανή με ηλεκτρονικό εγκέφαλο, ξέρετε πιο ήταν το πρώτο πράγμα που υλοποιήσανε; Τον κόφτη στροφών πάνω από ένα όριο. Γιατί; Γιατί μια μηχανή που δουλεύει σε χαμηλές στροφές ζει περισσότερο. Διαβάστε τις παλαιά βιβλία και βρείτε ιατρούς σε σύνταξη σήμερα και ρωτήστε τους: "Τι συστήνατε σε ασθενείς όταν με την ηλικία λαχανιάζαν και ζορίζονταν αν και γυμνασμένοι;" Η απάντηση που λαμβάνεις είναι: "Να μην ζορίζουν τον εαυτό τους" Μήπως ήταν ένας αϋλος b-blocker;
γ) ΧΑΠ... Εδώ έχει γέλιο. Φοιτητής ήμουν και αφού μας εξηγεί ο καθηγητής τον μηχανισμό δημιουργίας της ΧΑΠ πάει στην θεραπεία και ρωτάει τι θεραπεία θα δίναμε.. "Κύριε...κύριε... (δημοτικού παιδί και εγώ σε μια εύκολη ερώτηση) κορτιζόνη...." και φυσικά την συνεχεία την φαντάζεστε... στην κλινική άσκηση είδα το ακριβώς αντίθετο: "... ήρθε ζορισμένος, του κάναμε τα medrol του ....", η απορία μου έμεινε μέχρι σήμερα και ρωτάω, έχει σχέση με πατέντες φαρμάκων η όλη υπόθεση; Γιατί και οι παλαιοί ιατροί κορτιζόνη δίνανε χρόνια τώρα....
δ) Να γίνω πολύ αιρετικός... Σακχαροδιαβητικούς ασθενείς έχετε... Ξέρετε ποιοι ασθενείς ρυθμίζονται τέλεια;;;; Θα ήθελα να το βάλω quiz για να δούμε αποτελέσματα αλλά η αλήθεια είναι ότι ρυθμίζονται τέλεια μόνο οι έγκυες στο πρώτο άντε και δεύτερο παιδί. Γιατί; Γιατί η θεραπεία είναι ο αυτοέλεγχος στο φαϊ και η άσκηση και έχουν ένα καλό κίνητρο. Διαβάστε τις μελέτες... Ότι αποτέλεσμα έχει γλιταζόνη+μετφορμίνη στην πιο ελεγχόμενη και "τσιτωμένη" μελέτη έχει μια μέτρια άσκηση με δίαιτα... Την άσκηση και τη δίαιτα πόσα χρόνια τις ξέρουμε;;;; Και προχωρώ σε πιο ενδόψυχες απορίες: Γνωρίζουμε όλοι ότι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ οφείλεται κατά κύριο λόγο σε υπερ-ινσουλιναιμία και αντοχή στην ινσουλίνη και θα δούμε και κάποιες περιπτώσεις μερικής έκπτωσης του παγκρέατος με ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης. Στην δεύτερη περίπτωση η θεραπεία είναι η ινσουλίνη, (υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που είναι ανίκανοι να καταλάβουν γιατί, αλλά τους ξεχάσουμε προς το παρόν). Στην πρώτη περίπτωση, με την υπερ-ινσουλιναιμία γιατί η φαρέτρα μας είναι τα ινσουλινοεκκριτικά;;; Δεν είναι παρανοϊκό, μέσα στον καύσωνα, να ανάβεις φωτιά για να δροσιστείς;;; Ποια "ανακάλυψη" μας οδήγησε να σκεφτόμαστε έτσι;;;; Γιατί είναι πρώτης γραμμής φάρμακα (μετά την μετφορμίνη); Ποιο ιατρικό μυαλό είχε αυτή την αντιφατική ιδέα;;;;

Harper:
Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα έγραψες κ.Κουναλάκη και επαυξάνω.Απλά μερικές φορές,ασκώντας ιατρική,στο επίπεδο που την κατέχω,πραγματικά διερωτάμαι πόσο αυτά που δίνω είναι δόκιμα και διαχρονικά σε ένα ιατρικό κόσμο που τα όρια ανάμεσα στη θεραπευτική και την πολιτική των φαρμακοβιομηχανιών είναι θολερά...Η ιατρική δε θέλει μόνο σκέψη-λογική, θέλει και απόδειξη.Και εδώ ξεκινούν τα προβλήματα και οι "παρεμβάσεις".Μέχρι πριν 3-4 χρόνια αρκούσε μια ρανιτιδίνη για γαστροπροστασία.Τώρα βομβαρδίζουμε με πραζόλες τελευταίας γεννιάς.Καθημερινά αντιγράφω καλσιτονίνες...καλό το αναλγητικό αποτέλεσμα αλλά όλες οι γιαγιάδες πονάνε?Ομολογώ πως είχα συνταγογραφήσει σκευάσματα(Vioxx.alimix) και ξαφνικά τα αποσύρουν...Οι γλιταζόνες τελικά πόσο ασφαλείς είναι?Και πάνω σε όλα αυτά να αναρωτιέμαι και αν έκανα σωστή διάγνωση με όλο το διαφοροδιαγνωστικό φάσμα,τις πιθανές "ελλείψεις " μου και τα ελλιπή μέσα στο περιφερειακό ιατρείο ή το ΚΥ.....
Το να προάγεται η ιατρική γνώση,έστω και αργά,είναι θεμιτό.Αυτό που με ενοχλεί είναι η κατευθυνόμενη ιατρική.Σόρρυ για τον πεσιμισμό μου και την μαυρίλα...Αλλά καλό είναι να μοιραζόμαστε κάποιες σκέψεις εδώ μέσα.Εξάλλου είπαμε,το φόρουμ λειτουργεί και ψυχαναλυτικά!

D-Michalis:
Εγώ, ειδικά για την παθολογική φυσιολογία (το πώς και το γιατί δηλαδή) καταφεύγω πολύ συχνά στα παλαιά βιβλία γιατί από τη μία ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει σε αυτούς τους τομείς, από την άλλη, τα σύγχρονα βιβλία συνήθως είναι υπεραπλουστευμένα, όπως υπεραπλουστευμένη είναι και η συνειρμική σκέψη του σύγχρονου ανθρώπου.

Εκεί που πράγματι πολλά (ίσως σχεδόν τα πάντα) έχουν αλλάξει είναι διαγνωστικές παρακλινικές μέθοδοι και θεραπευτικές παρεμβάσεις.
Σ’ αυτό κανείς πρέπει να έχει μεγάλη εμπειρία για να ξέρει τι έμεινε σε ισχύ από τα παλαιά και τη όχι. Γι΄ αυτό καλά είναι κανείς να τα προσπερνά και να ακολουθεί θεραπευτικά μοντέλα με evidence (είτε από σύγχρονα, αλλά υπεύθυνα βιβλία, είτε από internet, είτε από ιατρικά περιοδικά).

Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τους προλαλήσαντες, αφού πολλές φορές δίνουμε φάρμακα για να υποκαταστήσουμε στάσεις και συμπεριφορές (ανεπιτυχώς ασφαλώς για τον ασθενή, αλλά επιτυχώς για τα μερίσματά μας στα συνέδρια κ.λ.π.) ή παραγγέλλουμε παρακλινικές εξετάσεις μόνο για τις εξετάσεις (και πάλι είτε από άγνοια είτε από υστεροβουλία !!!).

EzeΤΡΟΛ:
Στην παρακάτω καταχώρηση του NHS blog doctor, αναφέρεται ότι στο αυτοκίνητο του Αμερικανού προέδρου, διατηρείται φιάλη με αίμα σε περίπτωση που ο Πρόδερος χρειαστεί επείγουσα μετάγγιση. Μήπως ο Πρόεδρος (πρέπει να) διατηρεί μονίμως και έναν ηπαρινισμένο φλεβοκαθετήρα;

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα