Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ

Στη χώρα της ακριβοφαρμακίας

<< < (59/73) > >>

iGP:
Το ζήτημα είναι τι θέλουμε να λεγόμαστε;
Θεωρούμε φυσιολογική ή υπεράνω των δυνάμεών μας μία τέτοια πραγματικότητα και την αποδεχόμαστε μοιρολατρικά, υποκύπτοντας;
Δηλαδή το ερώτημά μου που αρχικά, δεν έγινε άμεσα αντιληπτό, είναι: ένα σύνολο που ανέχεται να υπάρχουν 50% ανασφάλιστοι, είναι κοινωνικό σύνολο ή κάτι άλλο;

Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΤο ζήτημα είναι τι θέλουμε να λεγόμαστε;
Θεωρούμε φυσιολογική ή υπεράνω των δυνάμεών μας μία τέτοια πραγματικότητα και την αποδεχόμαστε μοιρολατρικά, υποκύπτοντας;
Δηλαδή το ερώτημά μου που αρχικά, δεν έγινε άμεσα αντιληπτό, είναι: ένα σύνολο που ανέχεται να υπάρχουν 50% ανασφάλιστοι, είναι κοινωνικό σύνολο ή κάτι άλλο;

--- Τέλος παράθεσης ---
Θα επαναλάβω την άποψή μου. Ο καθένας μας χαρακτηρίζεται από το προσωπικό του έμπρακτο παράδειγμα. Έτσι, αν εγώ λειτουργώ σαν οι άλλοι να είναι αγέλη, είμαι κι εγώ αναπόφευκτα μέλος αυτής. Αν όμως το προσωπικό μου, έμπρακτο παράδειγμα και η όλη μου βιοτή δικαιολογούν να λέω ότι τους βλέπω ως κοινωνία, δικαιούμαι κι εγώ να θεωρούμαι μέλος της κοινωνίας.

iGP:
Θεωρώ πως δεν καταλάβατε το πνεύμα της ερώτησής μου και δίνετε μία άσχετη απάντηση, που θα ήταν σχετικότατη, αν ήταν άλλη η ερώτηση.
Ελπίζω να συμφωνούμε πως αυτός που εκφέρει την ερώτηση, έχει πρωτίστως (σε σχέση με άλλους) το δικαίωμα και το μέτρο της κρίσης, να κρίνει τη σχέση της απάντησης με το ερώτημά του.Φυσικά φταίω, στο βαθμό που δεν έγινε κατανοητή η ερώτηση.Δυστυχώς, όμως, δεν έχω το χρόνο και τη διάθεση για μεγαλύτερη ανάλυση και ζητώ συγγνώμη για το δυσνόητο της σκέψης μου.Ίσως κάποια άλλη φορά.

Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΘεωρώ πως δεν καταλάβατε το πνεύμα της ερώτησής μου και δίνετε μία άσχετη απάντηση, που θα ήταν σχετικότατη, αν ήταν άλλη η ερώτηση.
Ελπίζω να συμφωνούμε πως αυτός που εκφέρει την ερώτηση, έχει πρωτίστως (σε σχέση με άλλους) το δικαίωμα και το μέτρο της κρίσης, να κρίνει τη σχέση της απάντησης με το ερώτημά του.Φυσικά φταίω, στο βαθμό που δεν έγινε κατανοητή η ερώτηση.Δυστυχώς, όμως, δεν έχω το χρόνο και τη διάθεση για μεγαλύτερη ανάλυση και ζητώ συγγνώμη για το δυσνόητο της σκέψης μου.Ίσως κάποια άλλη φορά.

--- Τέλος παράθεσης ---
Το ότι δεν κατάλαβα είναι προσωπική σας άποψη.
Το τι θέλουμε να λεγόμαστε και το τι δικαιούμαστε να λεγόμαστε είναι πολλές φορές τελείως διαφορετικό.
Εκεί ακριβώς υπεισέρχεται η προσωπική ευθύνη του καθενός και το παράδειγμα της βιοτής μας.
Εκεί επίσης αναφέρεται και η άποψή μου ότι η συλλογική ευθύνη είναι πολλές φορές στην πραγματικότητα ένας τρόπος αποποίησης της προσωπικής.

iGP:
Φυσικά, και είναι προσωπική μου άποψη, με τη μικρή λεπτομέρεια πως είμαι ο ερωτών, είπαμε.
Μα ακριβώς στην προσωπική ευθύνη του καθενός αναφέρομαι κι εγώ, που επιτρέπει να υπάρχουν 50% ανασφάλιστοι και έρχεται κατόπιν να τους "στέρξει". Σφάξε με αγά μου, ν' αγιάσω.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα

Μετάβαση στην πλήρη έκδοση