Το εθνικό μας trash.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 20/03/2010.

Του Nικου Γ. Ξυδακη

Το ξεπούλημα μιας πορνοταινίας στα περίπτερα λέει κάτι για όσους την αγόρασαν, αλλά και για το τι είδους προϊόντα προσφέρει η ευρύτερη βιομηχανία μίντια στο περίπτερο, σε αυτήν την οιονεί εθνική βιβλιοθήκη. Η συζήτηση που φούντωσε λέει κάτι παραπάνω: για τα θέματα που επιλέγει να συζητήσει η κοινωνία, τα θέματα που επιθυμεί, που αντέχει.

Περαιτέρω: η συνέντευξη της πορνοστάρ καταμεσήμερο, σε εμπορικό κανάλι, από προβεβλημένη παρουσιάστρια, με ζωντανό κοινό εφήβους που χειροκροτούν τις ατάκες, τι μας λέει; Πολλά, τα περισσότερα. Μας δείχνει εναργώς το περιβάλλον που γέννησε την πορνοστάρ: είναι ακριβώς αυτή η Trash TV, τηλεόραση εκμαυλισμού και χυδαιότητας, εκκολαπτήριο κατινών, γλαστρών, εκφυλισμένων γελωτοποιών, που ακτινοβολούν τον εκφυλισμό τους σε κεχηνότα πλήθη· είναι η Trash TV των εισφοροφυγάδων, των φοροφυγάδων και των αυθαιρέτων· η Trash TV του «θεϊκού» και «λατρεμένου» λάιφσταϊλ.

Αυτό το λάιφσταϊλ, από τα βάθη των ’80s του Κλικ έως σήμερα, απεργάζεται συστηματικά, βαθιά, αδιάκοπα, τη χρεοκοπία της Ελλάδας, την παρούσα και διαρκή. Αυτό το λάιφσταϊλ, ο ακκισμός εκδοτών και μεγαλοδημοσιογράφων με μοντελοβίζιτες και διανομείς κόκας, αυτό παράγει role models, πρότυπα για τη νεολαία, νέο κώδικα αξιών: την αποθέωση του γίγαντα λαμόγιου, την τυφλή λατρεία του χαβαλέ, τον ακαταμάχητο σχετικισμό του «έλα μωρέ ξενέρωτε, όλοι ίδιοι είναι, και τι έγινε;».

Και τι έγινε; Εγινε. Την ώρα που μιλάμε για διαφθορά που γονάτισε ένα έθνος, για θρυμματισμένα όνειρα και γενιές που πορεύονται στο θυσιαστήριο, την ώρα που οι πολίτες αναρωτιούνται τι έκαναν στραβά τόσα χρόνια και ενοχοποιούνται και τύπτονται, την ίδια αυτή ώρα το trash, θρασύ, ακατάβλητο, εν πλήρει ανοχή, βομβαρδίζει εγκεφάλους και ψυχές με τα τοξικά του. Ε, κάτι έγινε, δεν είναι όλοι ίδιοι. Παρουσιάστριες και μοντελοβίζιτες, ας μείνουν στον φυσικό τους χώρο: στο πίσω δωμάτιο του βίντεο κλαμπ.



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

σε κεχηνότα πλήθη

Κεχηνώς, -υία, -ός (και κεχηναίος / -χηνός) : ο χάσκων [κοιν. χάχας]