Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
25 Νοεμβρίου 2024, 16:59:38

Αποστολέας Θέμα: The global credit crunch and its consequences  (Αναγνώστηκε 4050 φορές)

0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

1 Οκτωβρίου 2008, 20:31:42
Αναγνώστηκε 4050 φορές
Αποσυνδεδεμένος

Gatekeeper

Επώνυμοι
The global credit crunch and its consequences

Gikas A. Hardouvelis*

Athens, September 23, 2008

* Chief Economist, Eurobank EFG Group
Professor, Department of Banking and Financial Management, University of Piraeus

FINANCIAL TIMES
BANKING ON GREECE CONFERENCE:
“Maximizing opportunities for growth and expansion”

“It’s a poor sort of memory that onlyworks backwards, the Queen remarked.”
Lewis Carroll, 1872,
Through the Looking Glass

13 Οκτωβρίου 2008, 10:04:39
Απάντηση #1
Αποσυνδεδεμένος

Gatekeeper

Επώνυμοι
Ενας Trader εξομολογείται και αποκαλύπτει

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE

Είναι Ελληνοκύπριος, 39 ετών. Για λόγους ευνόητους επιθυμεί την ανωνυμία. Πλην όμως, αυτά που μας είπε ύστερα από οκτώ χρόνια θητείας στο trading χρηματο-οικονομικών προϊόντων στο Λονδίνο, στο περίφημο City, είναι από κάθε άποψη διαφωτιστικά και αποκαλυπτικά.

«Στις 15 Σεπτεμβρίου έχασα 200.000 δολάρια. Έχασα, επίσης, και όλα τα μπόνους που είχα πάρει σε μετοχές, οι οποίες δεν αξίζουν τίποτε. Γύρω μου, οι προϊστάμενοί μου, που ήσαν παλαιότεροι στη Lehman Brothers έχασαν εκατομμύρια. Όλες τους οι οικονομίες πήγαν περίπατο. Με τις μετοχές που διαθέτουν είχαν πάρει δάνεια για να αγοράσουν κατοικία. Σήμερα, είναι υποχρεωμένοι να πουλήσουν για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Μερικοί από εμάς περιμένουμε να πληρωθούμε για το Σεπτέμβριο και μετά θα ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας...

Εγώ μπήκα στη Lehman Brothers τον Απρίλιο του 2007. Ένας κυνηγός κεφαλών με πλησίασε για να με πείσει να φύγω από μία άλλη επενδυτική τράπεζα. Αποδέχθηκα την πρότασή του, γιατί η Lehman είχε πολύ καλό όνομα και, επιπλέον, θα με προσελάμβαναν με τον τίτλο του senior manager. Έτσι, εγκαταστάθηκα μαζί με άλλους 5.000 μισθωτούς στο Canary Wharf, ένα γυάλινο ακίνητο σαράντα ορόφων ανατολικά του City. Στο δικό μου γκρουπ είχαμε περίπου 40 άτομα, ηλικίας 25 έως 40 ετών, όλοι με άριστα πτυχία, από μεγάλα πανεπιστήμια.

Είχα συναδέλφους από τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Ρωσία, τη Σλοβενία, την Αμερική, την Κίνα και την Ινδία. Πελάτες μας ήταν τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, κρατικά επενδυτικά ταμεία και γενικά όλος ο χρηματοπιστωτικός γαλαξίας. Είχα μισθό περί τα 140.000 ευρώ τον χρόνο, συν τα μπόνους.

Την κρίση δεν την είδαμε να έρχεται, παρά το θόρυβο που είχε ξεσπάσει στην Αμερική με τα δάνεια subprime. Όμως, όταν τον περασμένο Μάιο η τράπεζα δημοσίευσε τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου, τα οποία για πρώτη φορά ήσαν αρνητικά, μάς μπήκαν ψύλλοι στ' αυτιά. Ωστόσο, δείξαμε αισιοδοξία. Κάναμε την πρόβλεψη ότι το δεύτερο τρίμηνο θα ήταν κερδοφόρο. Εξάλλου, με βάση τις δικές μας επιδόσεις, δεν συνέτρεχε κανένας λόγος ανησυχίας.

Δυστυχώς, όμως, όταν δημοσιεύθηκαν τα επίσης αρνητικά αποτελέσματα του δεύτερου τριμήνου, διαπιστώσαμε ότι τα αφεντικά μας, όχι μόνον δεν είχαν αξιολογήσει σωστά την κρίση στην αμερικανική αγορά ακινήτων, αλλά είχαν επενδύσει σε ακίνητα περίπου 90 δισ. δολάρια, χωρίς καν να προβλέψουν ότι η αξία τους θα μπορούσε να πέσει.

Αντιθέτως, και παρά τα όσα γράφτηκαν, η τράπεζα ήταν ελάχιστα εκτεθειμένη σε τίτλους συνδεδεμένους με ενυπόθηκα δάνεια, τα περίφημα subprimes δηλαδή. Όμως, οι ατυχείς επενδύσεις της σε ακίνητα και οι απώλειες που συνεπάγονταν, δεν μπορούσαν να καλυφθούν από τις παραδοσιακές μας δραστηριότητες.

Ακόμα χειρότερα, αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε πολύ μεγάλες δυσκολίες χρηματοδότησης από τη διατραπεζική αγορά. Οι διάφορες πηγές μάς έβλεπαν με καχυποψία και όποιες χρηματοδοτήσεις μπορούσαμε να πετύχουμε ήσαν πανάκριβες.

Η κατάσταση αυτή άρχισε να διαδίδεται μέσω ψιθύρων, επαληθεύοντας τη ρήση "καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα". Αποτέλεσμα; Η μετοχή μας άρχισε να καταρρέει. Από 60 δολάρια τον Ιανουάριο του 2008, έπεσε στα 30 δολάρια το Μάιο, στα 20 δολάρια τον Ιούνιο, παρασύροντας και πολλούς πελάτες μας σε μία γενικευμένη καχυποψία απέναντί μας. Έτσι, σημαντικοί πελάτες μάς εγκαταλείπουν και, ενώ η μπόρα έρχεται, η διοίκηση της τράπεζας σφυρίζει αδιάφορα. Τέτοια συμπεριφορά χρήζει ψυχανάλυσης.

Η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο στα μέσα Αυγούστου και γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι χάνουμε σημαντικά διαπραγματευτικά ατού σχετικά με μία πιθανή μεταβίβαση της τράπεζας σε έναν άλλο, ισχυρότερο τραπεζικό όμιλο. Στο Λονδίνο καταλαβαίνουμε πλέον ότι η Lehman έχει τη θηλιά στο λαιμό της: δεν έχουμε επιλογές, δεν διαθέτουμε διαπραγματευτικά ατού και τελικά περιμένουμε τον πιθανό αγοραστή που θα μπορούσε να μάς σώσει.

Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, η μετοχή μας είναι αντικείμενο έντονης κερδοσκοπίας και η τιμή της βρίσκεται στα 6 δολάρια - δέκα φορές κάτω σε σύγκριση με την αντίστοιχη στην αρχή του χρόνου. Μπροστά στην επερχόμενη κατάρρευση, η διοίκηση αναγγέλλει αλλαγές στα ηγετικά στελέχη και το χωρισμό της τράπεζας στα δύο.

Στην "καλή τράπεζα", από τη μια μεριά, με τις κερδοφόρες δραστηριότητες, και στην "κακή τράπεζα", που θα συγκεντρώνει τα εξ ακινήτων ενεργητικά. Η πρωτοβουλία αυτή αφήνει τους πάντες παγερά αδιάφορους. Έτσι, η μετοχή μας πέφτει από τα 6 δολάρια στα 3 δολάρια και στον όμιλο ισχύει πλέον το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω".

Στις 12 Σεπτεμβρίου καταλαβαίνουμε ότι όλα έχουν τελειώσει. Περιμένουμε να μάθουμε αν στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου η Bank of America θα αποφασίσει να μας αγοράσει. Τζίφος. Το βράδυ της Κυριακής, η Bank of America αποφασίζει να αγοράσει τη Merril Lynch. Από την πλευράς τους, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών και η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα αποφασίζουν να μην σώσουν τη Lehman Brothers. Το σοκ είναι για όλους μας απίθανο. Όλοι σχεδόν πιστεύαμε ότι είμαστε πολύ μεγάλοι για να μας αφήσουν να πέσουμε ("too big to fail"). Και όμως...

Έτσι, στις 15 Σεπτεμβρίου εγώ και οι συνάδελφοί μου αισθανόμαστε μόνον οργή απέναντι σε μία ηγεσία αλαζονική και τυχάρπαστη, η οποία είχε μετατρέψει την πιο εξειδικευμένη στα επιτόκια τράπεζα του κόσμου σε "διαχειριστή" ακινήτων και κερδοσκοπικό επενδυτή. Είχαμε να κάνουμε με μία διοίκηση άπληστων, μεγαλόσχημων δήθεν τραπεζιτών, χωρίς όραμα, χωρίς στρατηγική, χωρίς αρχές και, βεβαίως, χωρίς στοιχειώδες ήθος.
Ο Ντικ Φουλντι, αφεντικό της holding, μπροστά στην κατάρρευση, δεν βρίσκει ούτε μία λέξη να μας πει. Ακόμα χειρότερα, αφαιρώντας ρευστότητα από τη θυγατρική του Λονδίνου, προσπάθησε να ενισχύσει τη μητρική εταιρεία στην Αμερική, με την ελπίδα ότι θα την αγόραζε η Barclays Ούτε αυτό έγινε, όμως. Και όλοι εμείς πήγαμε αδιάβαστοι.

Προσωπικά δεν ανησυχώ. Αν και έχασα πάρα πολλά χρήματα στην υπόθεση αυτή, το μέλλον δεν με φοβίζει. Περιμένω να εισπράξω τον τελευταίο μισθό μου και ήδη κάπου με περιμένουν. Προβλήματα θα έχουν οι νέοι, οι junior traders της Lehman. Αυτούς που ξεγέλασε η διοίκηση της τράπεζας. Όλα αυτά τα νέα παιδιά είναι θύματα ενός ανήθικου χρηματοοικονομικού καπιταλισμού, ο οποίος, μπορεί τα δημιούργησε απίστευτον πλούτο τα 15 τελευταία χρόνια, όμως δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην επιθετικότητα και την βλακεία, που δημιουργεί η εύκολη επιτυχία.

Με βάση την οκταετή εμπειρία μου στον τομέα αυτόν, οφείλω να πω ότι μπορούσε να γίνει το εργαλείο για την παγκόσμια εξάπλωση της ευημερίας. Υπό μία προϋπόθεση: κάποιοι να μην τα θέλουν όλα δικά τους. Δυστυχώς, αυτό δεν ίσχυσε. Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα να καταβάλουμε όλοι το τίμημα. Αλλά αυτό είναι άδικο. Γι' αυτό και πιστεύω ότι οι υπεύθυνοι θα πρέπει να τιμωρηθούν ακριβώς από αυτήν την αγορά, που κατά κόρον επικαλούντο για να κερδοσκοπούν».

Αυτά μάς είπε ο Ελληνοκύπριος trader και θεωρούμε ότι, μέσα από την αφήγησή του, μπορεί κανείς να βγάλει σημαντικά συμπεράσματα για την κατανόηση της κρίσης.

ΑΘΑΝ. Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ


--------------------------------------------------------------------------------
« Τελευταία τροποποίηση: 13 Οκτωβρίου 2008, 16:00:43 από Nektarios Nikolopoulos »
“It’s a poor sort of memory that onlyworks backwards, the Queen remarked.”
Lewis Carroll, 1872,
Through the Looking Glass

30 Οκτωβρίου 2009, 14:11:51
Απάντηση #2
Αποσυνδεδεμένος

Raptor

Ιατροί
FRONTLINE       The Warning


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
"Success is getting what you want" "Happiness is wanting what you get"
"The secret of happiness is not found in seeking more, but in the capacity to enjoy less."

30 Οκτωβρίου 2009, 14:13:19
Απάντηση #3
Αποσυνδεδεμένος

Raptor

Ιατροί
FRONTLINE      The Madoff Affair


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
"Success is getting what you want" "Happiness is wanting what you get"
"The secret of happiness is not found in seeking more, but in the capacity to enjoy less."

21 Ιανουαρίου 2010, 18:00:25
Απάντηση #4
Αποσυνδεδεμένος

Raptor

Ιατροί
A Greek crisis may well become Germany’s problem

This week the European Commission begins studying Greece’s latest plan for extracting itself from its financial crisis. But although the deployment of the Brussels machinery has taken the edge off the drama, any sense that the problem is now contained would be an illusion. The possibility that a country within the eurozone will get to the brink of defaulting on its sovereign debt remains real.

The new Greek Government’s plan remains incredible, based on a cut in the budget deficit from nearly 13 per cent to under 3 per cent in three years. That implies that Greece would, in one coherent sweep, push through profound reforms of the public and private sectors that it has not yet been able to tackle.

It remains likely, then, that Greece is headed for a crisis that tests the stability of the eurozone. The burden of Europe’s most difficult decision this year would fall on Angela Merkel, the German Chancellor, who would have to decide whether to rescue Greece to forestall a crisis throughout the currency club. But her Finance Minister openly rejects her declaration of a “common responsibility” for other members, and a rescue would be a hard sell to German taxpayers. Even more difficult, a real repair of the eurozone would require Germany to acknowledge that its financial management during the past decade has not been as virtuous as it likes to maintain.

Since October elections, Greece has been in an on-again, off-again crisis, since the new Government restated the budget deficit to 12.7 per cent of gross domestic product. Greece’s public debt is expected to rise this year from 113 per cent to more than 120 per cent of GDP. Markets have greeted with scepticism the assertion by George Papaconstantinou, the Finance Minister, that the plan is achievable. The costs of insuring against a default on debt have risen to the highest levels in six years since the market was launched — or $340,000 for every $10 million of debt annually over five years.

“I just think they can’t do it, and their growth prospects are worse than the Government is predicting,” Simon Tilford, chief economist at the Centre for European Reform think-tank, said. “They need to make cuts, but the country has shown little or no ability to do it” — either to cut the pension costs and early retirement extracted by the unions, to cut waste in hospitals and defence or to curb rampant tax evasion in the private sector.

Even if Greece made the cuts, that would push it into a slump and deflation; crippling for such a highly indebted country. “Whatever happens, it will be miserable for them,” Mr Tilford concluded.

Is this drama useful in helping the Government to haul the country towards this narrow middle course? As Mr Tilford put it: “Without a full-blown crisis, I don’t see how they can do enough.” But it is hard to see that even the present level of tension is manageable by the Government, with unions striking on one side and the markets threatening not to lend more on the other.

Still, the threat of a Greek default may matter even more to the eurozone than it does to Greece itself. If Greece defaulted, other countries with high debt would all face dramatically higher borrowing costs. The eurozone cannot afford to let Greece default, one German hedge fund manager based in London argues. “That’s the lesson of Lehman Brothers; if you let what you think is the weakest link go.” A Greek default would lead immediately to a challenge to Portugal “and that day to Spain, and in a day or two to Italy”, he said.

The terms of a bailout would have to be not too onerous, either. As Mr Tilford put it: “It can’t be more attractive for Greece to default than to comply with the bailout.” But the talk of a bailout, commonplace in the past few weeks, implies that there is a mechanism in place. As officials of the European Central Bank crisply point out, there is not. It comes down to a question for Germany, as the largest economy within the eurozone: whether it would organise an ad hoc arrangement with the bank, helped by France, or even — less likely — a deal only with Greece.

Would Germany do it? Yes, almost certainly. “In Merkel’s generation,” one German fund manager said, “there is still a sense of responsibility for Europe, and that really drives a lot of her decisions.” But not all agree — Wolfgang Schäuble, the Finance Minister, for one, has said that German taxpayers should not have to foot the bill.

In practice, if Germany did, in effect, guarantee Greek debt, the slight widening of German credit spreads would probably not push up the costs of borrowing to a politically painful point. It would be a tough sell for Merkel at home, but, only a few months after the elections, one she has enough capital to win.

But the question still catches Germany at a difficult point in its post-unification fortunes — and raises the question of whether it is prepared to support a wider rebalancing of trade within the eurozone. Merkel (and many other Germans) have taken credit for what they regard as exemplary economic stewardship in the past decade. They have imposed wage restraint and aggressively driven down non-labour costs, enormously improving the competitiveness of exports.

But domestic demand has barely flickered upwards. In the global turmoil, the savings rate has risen, as wage restraint and high unemployment have created fear. “The good news,” one German hedge fund manager, based in London, said, “is the boost in competitiveness. The bad news is the stagnant population, the culture against leverage and home ownership. There is no amount of stimulus that will get a German to spend more in an atmosphere of uncertainty.”

Mr Tilford is even less generous to Merkel and national propensities. “Germans think they have been prudent, they say that Greeks and others should take a leaf out of their book,” he said. “They are nonplussed when others don’t buy into it.” But as he pointed out, the eurozone would be in trouble if other countries did follow the German model. The bias of the German economy towards exports “didn’t cause Greece’s problems, but is an obstacle to a solution. It’s almost impossible to get the economy growing unless you get exports to Germany.”

As Germany wrestles with the question of whether to rescue Greece, it is claiming the moral high ground. But in the end, to ensure the stability of the eurozone in the manner that they say they want, German leaders would have to contemplate big changes at home — not a consequence they appear to have accepted.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
"Success is getting what you want" "Happiness is wanting what you get"
"The secret of happiness is not found in seeking more, but in the capacity to enjoy less."

22 Ιανουαρίου 2010, 20:58:50
Απάντηση #5
Αποσυνδεδεμένος

Gatekeeper

Επώνυμοι
Why Americans Should Care About the Debt Crisis in Greece


Is Greece about to go bust? The Greek government says they don't need a rescue package but they are exploring all options to claw out of a mounting debt crisis to cover their near-term budget shortfall.

Investors are still skeptical. Yields on Greece's benchmark 10-year bond are trading near record premiums to comparable German debt after briefly touching a record high on Wednesday. The cost of insuring that debt through credit default swaps is also near unprecedented levels. 

European Union officials say they are not worried about Greece defaulting and have refused to discuss talks of a bailout.

Jim Bianco, president of Bianco Research in Chicago, isn't so sure about either outcome. If Greece does default, "this could lead to a cascading effect" among other financially vulnerable nations, he warns. And, if Greece were to get bailed out that would be bad news for the rest of the Eurozone. Not only would the Euro decline, it would create a moral hazard.

Why should Americans care?

It's simple.

"If developed countries stop paying...then we've got a whole new world" resulting in higher borrowing costs around the globe, Bianco says, drawing a distinction between Greece and emerging markets like Argentina and Russia that have defaulted in recent years. A default by Greece, or other debt-laden Eurozone nations, speaks to an even larger concern, he says: "The fear in the marketplace is there could be a limit to the amount of money that governments can borrow and we might be close to that limit everywhere."

That would surely be ominous for the United States where debt is the country's biggest export.




Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
“It’s a poor sort of memory that onlyworks backwards, the Queen remarked.”
Lewis Carroll, 1872,
Through the Looking Glass

24 Ιανουαρίου 2010, 17:47:36
Απάντηση #6
Αποσυνδεδεμένος

Gatekeeper

Επώνυμοι
“It’s a poor sort of memory that onlyworks backwards, the Queen remarked.”
Lewis Carroll, 1872,
Through the Looking Glass

Λέξεις κλειδιά:
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
0 Απαντήσεις
4266 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 10 Οκτωβρίου 2013, 20:50:31
από Gatekeeper
0 Απαντήσεις
75669 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 4 Μαΐου 2016, 23:07:00
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
1814 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 17 Μαρτίου 2018, 14:49:23
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
8286 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 15 Οκτωβρίου 2019, 20:21:33
από Argirios Argiriou
0 Απαντήσεις
22848 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 30 Μαρτίου 2023, 17:50:09
από Argirios Argiriou