Διαφοροδιάγνωση Υστερικής κρίσης από Επιληψία ή και Εγκεφαλικό επεισόδιο??

[Πατρωνάκης Μάνος]

Συμφωνώ Αργύρη ότι η ''Υστερία'' (μέσα σε εισαγωγικά πιά) με τη μορφή μιας major κρίσης, απαντάται περισσότερο στα κατώτερα
κοινωνικά στρώματα. Ανάλογη παρατήρηση είχα και γω στην Νότια Ιταλία με το φύσει εκδηλωτικό της ταμπεραμέντο, απ' ότι στη Βόρεια.
Πιστεύω στη χώρα μας δεν αποκλείεται ούτε και σήμερα αν και ο flone είναι πιο έμπειρος σχετικά να μας πει.
 Το ότι δεν παρατηρούνται πια, -δυστυχώς ίσως- τόσο συχνά ασθενείς παρόμοιας εμβέλειας και συμπτωματολογίας οφείλεται και στο ότι
η κοινωνία μας, όπως και η σημειολογία της ψυχιατρικής νόσου, έχει ξεπεράσει προ πολλού το γεννητικό της  στάδιο και κατά κάποιο
τρόπο έχει -κατά Jung- ωριμάσει.
 Για αυτό το λόγο μιλάμε πια για Histrionic personality disorder, τα διαγνωστικά κριτήρια εστιάζονται περισσότερο στη συμπεριφορά του
ή της άρρωστης, με τις συνυπάρχουσες Διαταραχές Προσωπικότητας, Border line και Ναρκισσιστικό κατά DSM.
 Με αυτή τη μορφή ο τηλεοπτικός μας απογευματινός και πρωινός κόσμος, ο κόσμος της μόδας και του θεάτρου εν γένει είναι γεμάτος από
λανθάνουσες ή μη ''περιπτώσεις''. Οπως πάντα η ψυχαναλυτική θεραπεία παραμένει μια από τις πλέον δύσκολες, και η ομαδική ψυχοθεραπεία
δεν ξέρω αν ενδείκνυται...
 Μόνο ενα 25% των ασθενών με τις τυπικές νευρώσεις θα ζητήσει βοήθεια -Ηarrison- απ' αυτούς πόσοι θα θεραπευθούν; Εδώ δεν μπορούμε
να μιλάμε για παρότρυνση.
 Οσο για το αφράτο της, μα και το τραγανό, χαμπέρι, είναι ενδόμυχα αλληλένδετο με την ανθρώπινη φύση να το παρουσιάζει προς πλειστηριασμό,
ή και να το δωρίζει. Κατάλληλα, ανά περίπτωση.