Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα

Το ΕΣΥ και η κρίση

(1/10) > >>

deleteduser:
Μια άποψη που έγραψα λίγο βιαστικά και αυθόρμητα, χωρίς πηγές και βιβλιογραφικές αναφορές, ένα πρωί πολύ πρωί (λόγω πρώιμης αφύπνισης).


Οι βασικές γραμμές της πολιτικής που θα ακολουθηθεί τα επόμενα χρόνια στο χώρο της Υγείας έχουν ήδη αρχίσει να διαγράφονται. Η συνταγή δεν είναι «νέα». Έχει εφαρμοσθεί και σε άλλες χώρες με ή χωρίς ΔΝΤ και τα αποτελέσματά της έχουν ήδη καταγραφεί και αποτιμηθεί. Μείωση μισθών, περιστολή προσλήψεων, κατάργηση υπηρεσιών, συμπράξεις με ιδιώτες. Ακολουθώντας μια αιτιολογική λογική λύσης και προβλήματος και με βάση τις ανωτέρω προτάσεις, οι οποίες παρουσιάζονται ως μονόδρομος, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι τα προβλήματα του ΕΣΥ εστιάζονται στους υψηλούς μισθούς των εργαζομένων, το πλεονάζον προσωπικό, την πληθώρα ιατρικών και κοινωνικών υπηρεσιών και τις περιττές δημόσιες δαπάνες.
Είναι όμως έτσι; Δυστυχώς για τους κυβερνώντες - πραγματικούς και κατ’ επίφαση- και εν αντιθέσει με τους περίπλοκους μηχανισμούς της διεθνούς οικονομίας, τη λειτουργία του ΕΣΥ την αντιλαμβανόμαστε με ακρίβεια με βάση τη συλλογική προσωπική μας εμπειρία είτε ως εξυπηρετούμενοι είτε ως εργαζόμενοι σε αυτό. Οι ελλείψεις σε «μάχιμο» προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή είναι τεράστιες (κυρίως στην περιφέρεια), οι υπηρεσίες εκλείπουν και σταδιακά υποβαθμίζονται, η κρατική χρηματοδότηση αποκλιμακώνεται ταχέως, οι μισθοί της πλειοψηφίας των εργαζομένων είναι καθηλωμένοι την ίδια στιγμή που η παραοικονομία και ο ιδιωτικός τομέας ανθούν.
Διαφωνεί κανείς; Κόμματα, συνδικαλιστές, ινστιτούτα, ΔΝΤ, ΕΕ ; Όχι βέβαια. Όμως στην «κρίσιμη αυτή καμπή», μετράνε τα άμεσα αποτελέσματα.(τα οικονομικά κι όχι άλλα) κι όχι η λύση του προβλήματος, η οποία μετατίθεται αέναα. Και φυσικά παρακάμπτεται το γεγονός ότι οι βραχυπρόθεσμες λύσεις μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μπορεί να έχουν και σε βάθος χρόνου αντί να αντιμετωπίζουν διογκώνουν το πρόβλημα. Κι αυτό δεν αποτελεί μια καταστροφολογική άποψη για λόγους εντυπωσιασμού. Απορρέει από την τοπική και διεθνή εμπειρία εφαρμογής αυτών των πολιτικών οι οποίες οδηγούν στα εξής αποτελέσματα : Υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας, ταξική αναδιανομή της πρόσβασης και αντιμετώπισης εις βάρος των κατώτερων οικονομικά στρωμάτων και διόγκωση των δημοσίων και ιδιωτικών δαπανών για την υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεταρρύθμιση του NHS (το αντίστοιχο ΕΣΥ) τη δεκαετία του ‘90 στη Βρετανία, μια χώρα «λαγό» των εξελίξεων στο χώρο των συστημάτων Υγείας. Και βέβαια, η αντιστοιχία γίνεται εφιαλτική αν αναλογιστούμε ότι ο σοσιαλιστής Μπλερ αποδόμησε ένα σύστημα υγείας πρότυπο για τα δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης. Ενώ το ΕΣΥ;
Το ΕΣΥ δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και ο αρχικός σχεδιασμός του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ακόμη και αυτός ο ελλιπής σχεδιασμός άρχισε να υποσκάπτεται αμέσως μετά τη «γέννησή» του. Πώς; Επιλεκτικά αναφέρω κάποιους τρόπους: Απουσία υγειονομικού χάρτη και ανάπτυξη υγειονομικών μονάδων με βάση μικροπολιτικές τοπικές ανάγκες, υπερστελέχωση περιφερικής και κεντρικής διοίκησης με ακατάλληλο προσωπικό και βάσει ρουσφετολογικών κριτηρίων, απουσία πρωτοβάθμιων δομών φροντίδας και αποκατάστασης, καθώς και κοινωνικών υπηρεσιών πρόληψης και πρόνοιας, νομιμοποίηση, επί της ουσίας, πρακτικών κερδοσκοπίας φαρμακευτικών εταιρειών, γιατρών και διοικητικών υπαλλήλων (μίζες από προμήθειες υλικών και από υπερσυνταγογράφηση φαρμάκων,  «φακελάκι», πλασματικές εφημερίες - υπερωρίες κλπ), ανισομερής κατανομή εργασίας εις βάρος των ανειδίκευτων γιατρών (αγροτικοί και ειδικευόμενοι), ανισομερής στελέχωση υπέρ του κέντρου και εις βάρος της περιφέρειας και ταυτόχρονη ελλιπής στελέχωση υγειονομικών μονάδων κυρίως όσον αφορά σε μη ιατρικό προσωπικό, συνειδητή υπολειτουργία τμημάτων  υψηλής κερδοφορίας εις όφελος ιδιωτικών δομών και άλλα πολλά Και πάλι διαφωνεί κανείς; Σε γενικές γραμμές όχι.
Το αποτέλεσμα προκαλεί την απορία ακόμη και των «Απεσταλμένων». Πώς γίνεται ένα ιδιαίτερα ελλειμματικό ΕΣΥ να συνδυάζεται με τόσο χαμηλές ποιοτικά υπηρεσίες και ταυτόχρονα τόσο υψηλές ιδιωτικές δαπάνες; Κι όμως γίνεται. Και η κρίση και οι πολιτικές που φαίνεται ότι θα «επιβληθούν» στο όνομά της είναι προφανές ότι  θα συνδράμουν στο πρόβλημα κι όχι στη λύση του. Όσο για προτάσεις ας πάρουμε τις παραπάνω σκόρπιες παρατηρήσεις κι ας τις αντιστρέψουμε. Απλά, γρήγορα και αποτελεσματικά. Κι αυτό όχι για να έχουμε μια υγεία όπως τη θέλουμε, αλλά για να έχουμε ένα σύστημα υγείας που μπορούμε να ανεχτούμε.

alfie:
Oι μετατάξεις από τις ΔEKO στον στενό δημόσιο τομέα θα λογίζονται ως προσλήψεις και θα προσμετρούνται στον κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις. Παράλληλα, ο συγκεκριμένος κανόνας «1 προς 5» επεκτείνεται σε εκπαίδευση και Σώματα Aσφαλείας, όπου θα ίσχυε το «1 προς 1». Mε τα νέα δεδομένα οι προσλήψεις στο Δημόσιο «παγώνουν» και το 2011, με μοναδική εξαίρεση τον κλάδο της Yγείας.

αννουλα:
βγηκε επισημα alfie οτι η υγεια εξαιρειται απο το παγωμα των προσληψεων ή απλως ετσι ακουγεται;

alfie:
Είναι επίσημο Αννούλα, στους ευαίσθητους τομείς της υγείας και της παιδείας δεν θα ισχύσει ο κανόνας 1/5.
Εγώ πάντως ξέρω ότι όλα αυτά είναι μόνο λόγια - στην πράξη συμβαίνουν άλλα...
Για παράδειγμα οι παρατάσεις στους αγροτικούς από δω και στο εξής θα θεωρούνται mission impossible.
Ήδη το υπουργείο απέρριψε όλες τις αιτήσεις για παράταση, και η πλειοψηφια των ιατρείων που κενώνονται μεχρι και το τέλος του Νοέμβρη θα παραμείνουν κενά έως και τα μέσα Μάρτη που θα ερθουν οι αντικαταστάτες μας...
Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα...

Gatekeeper:
 Ο κ. Τόμσεν σήμερα σε συνέντευξή του (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος) δίνει ρητά τέλος στις εξαιρέσεις:

"Για παράδειγμα στο θέµα των προσλήψεων, ειδικότερα στην δυνατότητα να εξαιρούνται οι τοµείς της Υγείας και της Παιδείας από τον κανόνα του 1 προς 5 (1 πρόσληψη για 5 αποχωρήσεις), όπως διεκδικούσε η κυβέρνηση, απαντά ότι «υπάρχουν αρκετά περιθώρια να καλυφθούν (σ.σ. οι συγκεκριµένες ανάγκες) στο υφιστάµενο πλαίσιο». Τέλος, λοιπόν, οι εξαιρέσεις".


Μόνο επικουρικοί θα προσλαμβάνονται και αυτό γιατί η δαπάνη μισθοδοσίας τους, επιβαρυνει τον ισολογισμό των Νοσοκομείων και όχι το κονδύλι μισθοδοσίας του Υπουργείου.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα