Πολύ καλό άρθρο και βέβαια συμμερίζομαι την άποψη ότι η ψυχιατρική διάγνωση δεν μπορεί να τίθεται ανεξέλεγκτα και μόνο από φαινομενολογική ανάλυση και παρατήρηση συμπεριφορών που σταχυολογούνται από την κοινωνική έκθεση του ατόμου.
Προσωπικά έχω κληθεί αρκετές φορές να εκφέρω τέτοιες απόψεις, που τις αρνούμαι κατηγορηματικά, διότι τις θεωρώ αντιεπιστημονικές (δεν πληρούνται τα κριτήρια και οι κανόνες της lege artis ιατρικής) και ανήθικες (δεν υπάρχει η συγκατάθεση του ατόμου που τίθεται κάποια «διάγνωση» με αυτόν τον τρόπο). Δυστυχώς όμως βλέπω συναδέλφους μου να το κάνουν, όχι μόνο σε επίπεδο ενός ατόμου (π,χ, ψυχιατρική «εκτίμηση» πολιτικών προσώπων), αλλά ακόμα και σε επίπεδο λαών (ψυχιατρική-ψυχολογική εκτίμηση κοινωνικών ομάδων ή ακόμα και συνόλου).