Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ
“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν θα διαφωνούσε προφανώς κανείς για το ποιά είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Εκεί που μπορεί να υπάρχει πρόβλημα είναι στους υπερπροστατευτικούς γιους/κόρες ή σ'αυτούς που περιμένουν την ευκαιρία να κατηγορήσουν ένα γιατρό για ίδιον όφελος ("δεν πέθανε το 40 απ'την πείνα και μας τον πέθανε τώρα"). Δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική νομοθεσία, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει. Επίσης νομίζω (τονίζω το "νομίζω") ότι τα δικαστήρια αναγνωρίζουν ως υπέρτατο αγαθό τη ζωή... Δεν ξέρω τι μπορεί να βγάλει το παραπάνω μείγμα σε μια ενδεχόμενη δίκη.
--- Τέλος παράθεσης ---
1) Μην φοβάστε και την σκιά σας. (Αν φοβάστε τόσο πολύ κάντε μια ασφάλεια).
2) Αφήστε και τον Ασθενή (αν μπορεί) και τους συγγενείς να μιλήσουν χωρίς να τους διακόψετε για τουλάχιστον 2 λεπτά τον καθένα και αφουγκραστείτε ακόμη και αυτά που δεν λέγονται...
3) Μετά, όταν έρθει η σειρά σας να μιλήσετε ως Ιατρός, μην δώσετε προσταγή να κάνουν κάτι. Σκεφτείτε απλώς φωναχτά. Πείτε τους επί λέξει: "Τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε;" Ύστερα δώστε τους απλώς τις διάφορες εναλλακτικές λύσεις που μπορείτε να φανταστείτε. Μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων θα αναφέρεται πρώτο πρώτο το Νοσοκομείο αλλά όμως θα αναφέρετε τελευταία και την επιλογή του "Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της". Εκεί μπορείτε να πείτε και κάτι, του στυλ, "αν ήμουν πάντως εγώ θα προτιμούσα να ζήσω τις τελευταίες στιγμές μου στην ζεστασιά του σπιτιού μου ανάμεσα στους δικούς μου ανθρώπους". Ύστερα τους αφήνετε να αποφασίσουν μόνοι τους.
Στα 23 χρόνια που δουλεύω ως Ιατρός, παρατηρώ σχεδόν πάντα ανακούφιση, σε τέτοιες περιπτώσεις, στα μάτια των συγγενών όταν αναφέρω το "Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της". Αν βέβαια δω ότι επιλέγουν την λύση του Νοσοκομείου, τους βοηθώ να την πραγματώσουν αλλά είναι πολύ σπάνιο.
Denominator:
Σε αυτό που πάντα προτάσσω είναι η επιθυμία του ασθενή. Αν για κάποιο λόγο θέλει νοσηλευτεί ένας άνθρωπος που βλέπει το αναπόφευκτο τέλος, νομίζω ότι το δικαιούται. Αν δεν μπορεί ο ίδιος να εκφραστεί, ρωτώ τους συγγενείς αν νιώθουν ότι θα τους ήταν βάρος αν παρελλειπαν κάτι σε αυτή τη φάση. Στο τέλος, η δική μου θέση είναι "να δίνουμε τη βοήθεια που αρμόζει χωρίς να ταλαιπωρούμε τον άνθρωπό μας".
Argirios Argiriou:
Από κάποιο σημείο και μετά
πρέπει να ποντάρουμε περισσότερο στην ποιότητα του χρόνου ζωής του Ασθενούς
και όχι στην, πάση θυσία, επιμήκυνση αυτού του χρόνου.
Αρχίατρος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΑπό κάποιο σημείο και μετά
πρέπει να ποντάρουμε περισσότερο στην ποιότητα του χρόνου ζωής του Ασθενούς
και όχι στην, πάση θυσία, επιμήκυνση αυτού του χρόνου.
--- Τέλος παράθεσης ---
Αυτό δεν κάνουμε και οι γιατροί ;
Δλδ ποιός γιατρός θα καθίσει να υποβληθεί σε Whipple όταν γνωρίζει ότι απλά θα επιμηκύνει κατά μερικούς μήνες την ζωή του με βαρύ τίμημα στην ποιότητα αυτής ;
Τα στοιχεία των Αμερικανών αυτό λένε, υπάρχουν μελέτες για τις επιλογές των γιατρών όταν διαγιγνώσκονται με κάποια ανίατη ασθένεια.
Και όμως, πολύ συχνά υποβάλλουν τους ασθενείς τους σε τέτοιες βαρύτατες επεμβάσεις...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση