Νομίζω πάντως ότι με το νέο μοντέλο ραντεβού (γιατρών-συμβεβλημένων με το ΙΚΑ) έχει αμβλυνθεί το οξύ πρόβλημα που δεν έβρισκαν ραντεβού οι ασφαλισμένοι. Παραμένει βεβαίως για πολλούς που πηγαίνουν στο συγκεκριμένο γιατρό που τους παρακολουθεί και ο οποίος πρακτικά συνταγογραφεί επαναλαμβανόμενα για χρόνιες παθήσεις. Εκεί και πάλι πρέπει να δοθεί μια συνολική λύση. Δεν ξέρω, ας εισάγουν την έννοια της 6μηνης συνταγής...
Επειδή κατανοώ ότι δεν υπάρχει εμπειρία χειρισμού του καινούργιου μοντέλου του ΙΚΑ στην πράξη, αναφέρω εν τάχει κάποια σημεία, κάποια από τα οποία εμπλέκουν και τους φαρμακοποιούς:
α) Με τον περιορισμό των 100 συνταγών κανείς πλέον δε γράφει τρίμηνη. Ακόμη και τον πατέρα του τον στέλνει σε ΚΥ ή σε συνάδελφο στο ΙΚΑ.
β) Με τον περιορισμό των 80 ραντεβού κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι ο ασθενής θα δει το γιατρό του κι όχι κάποιον που έτυχε να του περισσέψει ραντεβού.
γ) Με τον περιορισμό των 80 ραντεβού κανείς δεν επανεξετάζει μέσω ταμείου, διότι θα χρεώσει το ΙΚΑ 10 ευρά αντί για 20 που θα χρέωνε για πρώτη επίσκεψη.
δ) με τον περιορισμό των 100 συνταγών εμφανίστηκαν νέες στρεβλώσεις: 1) Περικοπή φθηνών φαρμάκων π.χ. σαλοσπίρη. 2) Aναγραφή μέγιστων δυνατών δοσολογιών ενώ ο ασθενής λαμβάνει μικρότερες δόσεις ώστε να αραιώσουν τα διαστήματα εξυπηρέτησης V.I.P. ασθενών (π.χ. atrost 40 mg 1x1 Bt II ενώ ο ασθενής λαμβάνει 20 mg δηλαδή μισό οπότε η συνταγή καλύπτει δίμηνο), 3) Αναγραφή φαρμάκων που ενδεχομένως να χρειαστούν σχετικά γρήγορα σε κενά (!) - μην πάει χαμένη και καμία αράδα από συνταγή... (Θα δείτε που θα φτάσουμε να λέει ο ένας ασθενής στον άλλο: έχω ένα φάρμακο που δεν το έγραψα, μου δανείζεις το κενό σου;).
Επειδή με αυτά τα τραγελαφικά συστήματα δε γίνεται δωρεάν δημόσια υγεία, πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής το θέμα του ΕΟΠΥΥ, που πολύ φοβούμαι ότι θα είναι μία τραγωδία για όλους μας (με την αρχαία έννοια του όρου...).