Το πρόβλημα είναι πως αντιμετωπίζεις καθημερινά τις βρισιές και τις φασαρίες από τους ασθενείς, που ποτέ κανένας δεν τους έφερε την παραμικρή αντίρρηση σε αυτό που «θέλουν» είτε είναι για αυτούς είτε για συγγενικό πρόσωπο και αρνούνται να καταλάβουν το ρόλο και την ευθύνη που έχεις απέναντι τους, αλλά και απέναντι στον νόμο και κανονισμό, γιατί αυτοί απλά «θέλουν» κάτι είτε το δικαιούνται είτε όχι και έμαθαν να το έχουν, άρα το δικαιούνται. Έχω σκεφτεί ακραία μέτρα π.χ όταν έχουν στο χέρι τους χαρτάκι που να γράφει φάρμακα ή εξετάσεις και από τον υποτυπώδη έλεγχο βλέπω ότι είτε δεν έχουν εξεταστεί από τον ιατρό (γιατί αφορά άλλον το χαρτάκι) είτε δεν έχουν κάνει τον απαραίτητο έλεγχο π.χ πολλοί έχουν διάγνωση οστεοπόρωση, χωρίς ποτέ να έχουν κάνει έστω μια BMD ή εάν την έχουν κάνει είναι φυσιολογική, να κρατώ αυτό το χαρτί και να τα καταθέσω στον ανάλογο ΦΚΑ για έλεγχο, αλλά αυτό θα με βάλει σε περισσότερα τρεξίματα.
Και μια ιστορία για να γίνει κατανοητό η κατάσταση της περιοχής:
Παλιότερα (προ 6ετίας) ασθενής, μου είχε πατάξει τα βιβλιάρια στα μούτρα βρίζοντας, επειδή δεν συνταγογράφησα(όπως έκαναν όλοι) μαζί δυο φάρμακα (actos & avantia). Άλλος μου έκανε το ίδιο, επειδή κατά την συνταγογραφία σημείωσα στο βιβλιάριο ότι εγώ για να συνεχίσω την συνταγογραφία έπρεπε να μου προσκομίσει κάποιον έλεγχο που συνιστούσα. Ασθενής με Α.Υ που ελάμβανε αγωγή δυο φάρμακα 15 χρόνια, χωρίς ποτέ κάποιος να του συστήσει να κάνει έναν έλεγχο των οργάνων στόχου. Φυσικά μετά που τα έκανε (γιατί πιθανόν να του το είπε και άλλος) και κατέληξε να κάνει μπαλονάκι σε δυο αγγεία, να πάρει αγωγή από τον οφθαλμίατρο και τον νεφρολόγο και να μπει σε ινσουλίνη και να καταλήξει να παίρνει τελικά 13 φάρμακα και αναλώσιμα αντί των δυο, μου δήλωσε ότι αυτός πλέον με εμπιστεύεται και για κάθε πρόβλημά του θα απευθύνεται σε εμένα. Τέτοιοι, ασθενείς και μη, δυστυχώς είναι αρκετοί καθημερινά. Να δείτε αυτοί που «θέλουν» κάποιο πιστοποιητικό π.χ για όπλο ή για άδεια δικαστηρίου, πως απειλούν και το τι φασαρία κάνουν για να το πάρουν και καταφέρνουν να το πάρουν τελικά από άλλον. Ευτυχώς τέτοιοι σε εμένα έρχονται λίγοι, γιατί πλέον έχουν μάθει ότι δεν τους «εξυπηρετώ», αλλά επηρεάζουν άλλους που μόλις ακούσουν το όνομα μου (χωρίς ποτέ να τους έχω δει), ζητούν άλλο ιατρό.
Όμως εάν είναι να περνώ αυτόν τον σκόπελο για να με εμπιστευτεί τελικά κάποιος ασθενής ,μου είναι πολύ ψυχοφθόρο και αυτοί που τελικά καταλαβαίνουν είναι λίγοι.