Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ
Μια γνωμάτευση από καρδιολόγο...
Δ. Κουναλάκης:
Εγώ στην πρώτη ψήφισα ότι δεν παίζει λόγω του ιστορικού που αναφέρει και με έβαλε σε σκέψη.
Στην δεύτερη ψήφισα Ναι, καθώς μπερδεύτηκα από την την τελευταία φράση (Αυτό το "προκειμένου να" με ξεγέλασε).
Η αλήθεια είναι ότι σε μια τέτοια "γνωμάτευση" (είτε πρώτη, είτε δεύτερη), δεν υπάρχει τεκμηρίωση ότι ο καρδιολόγος επιτρέπει να ασκείται.
Η αλήθεια είναι ότι η θέση ενός γενικού ιατρού είναι πολύ δύσκολη, γιατί συνεχώς γνωματεύει σε κάθε του υπογραφή (από γνωμάτευση μέχρι συνταγή φαρμακευτικής αγωγής χρόνιων νοσημάτων). Και πρέπει να έχει καθαρό νου, και να διαχειρίζεται ακόμη και τέτοιες τρικλοποδιές με τρόπο που να μην κατηγορεί τον συνάδελφο και να μην εκθέτη εαυτό στις δικηγορικές λέαινες.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την συμμετοχή σας και ελπίζω να μην βρεθεί κανένας μας σε μια ανάλογη θέση, τόσο για τον ασθενή όσο και για εμάς.
πρώτη & καλύτερη:
Επισυνάπτω δύο άρθρα. Στο πρώτο, είναι οι θέσεις της American Heart Association για το screening πριν τη συμμετοχή σε αθλήματα -ενδιαφέρον είναι ότι στην Αμερική δεν συστήνουν ούτε καν ΗΚΓ!! Στο δεύτερο είναι οι θέσεις της American Heart Association για τα αθλήματα που μπορούν να συμμετέχουν νέοι με καρδιαγγειακή νόσο.
eliastheod:
Είμαι από αυτούς που ψήφισαν αρνητικά στη χορήγηση βεβαίωσης για συμμετοχή στη γυμναστική. Από τη στιγμή που διέγνωσα κάποια παθολογία (έστω και αυτές τις αραιές έκτακτες) στο ΗΚΓ, νομίζω ότι «δικαιούμαι» να παραπέμψω για γνωμάτευση (και όχι βεβαίωση) της δυνατότητας (ή μη) συμμετοχής στη γυμναστική, στον «ειδικό» καρδιολόγο.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν, ότι σαν γιατροί της πρωτοβάθμιας θα πρέπει να εξαντλούμε τις δυνατότητές μας στη διαγνωστική προσέγγιση, και για να μειώνουμε το «πήγαινε-έλα» των ασθενών μας σε ένα σύστημα υγείας αρκετά γραφειοκρατικό, «βραδυποριακό» και «ταλαιπωριακό». Δεν θέλω να λειτουργώ με τη λύση «μπαλάκι» τον ασθενή μου σε κάποιον άλλο συνάδελφο που θα πάρει την ευθύνη. Ταυτόχρονα όμως, μεγαλώνοντας μέσα στην ιατρική, έμαθα να μη θέλω να κάνω εκπτώσεις σε αυτό που θεωρώ εκείνη τη στιγμή καλύτερο για τον ασθενή, έστω και αν αυτό σημαίνει λίγες εξετάσεις παραπάνω. Άλλωστε το να παραπέμψεις και κάποιους ασθενείς στον ειδικό για έναν περαιτέρω έλεγχο δεν πιστεύω ότι αυξάνει και κατά πολύ το κόστος, υλικό και ψυχικό των ασθενών. Μέσα από την καθημερινή πράξη, επίσης έμαθα ότι πολλές φορές πίσω από τις εκφράσεις «έλα βρε γιατρέ μια απλή υπογραφή θα βάλεις, ένα απλό σιρόπι θα γράψεις, έναν απλό πόνο είχα» κρύβονται κατά διαβολική(;) σύμπτωση και οι πιο απρόσμενες εκπλήξεις.
Το θέμα με τις γνωματεύσεις για συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες μας είχε προβληματίσει και στο Κ.Υ. που εργάζομαι. Ιδιαίτερα μετά τις αναφορές του κ. Κουναλάκη για το ατυχές περιστατικό, στο προηγούμενο forum, είχα αρχίσει να ψάχνω βιβλιογραφία και να το συζητούμε, χωρίς βέβαια να έχουμε καταλήξει σε μια κοινή γραμμή. Με βάση αυτά θα ήθελα να παραθέσω τις δικές μου σκέψεις.
Η βιβλιογραφία που ανέφερε «η πρώτη και καλύτερη» είναι αρκετά κατατοπιστική και τον ευχαριστώ πολύ. Σε σχέση με παλαιότερες οδηγίες της ίδιας εταιρίας (που είχα βρει εγώ) δεν αλλάζουν ουσιαστικά τα πράγματα. Οι αμερικάνοι δίνουν μεγάλη σημασία στο ιστορικό ατομικό και οικογενειακό και στην απλή κλινική εξέταση. Με βάση αυτές τις οδηγίες, έχω την αίσθηση ότι έχει συνταχθεί και το έντυπο που συμπληρώνουμε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, για τη συμμετοχή στις αθλητικές δραστηριότητες του σχολείου. Ούτε ΗΚΓ, ούτε υπέρηχος στο screening. Σε συζητήσεις που είχα παλαιότερα με παιδοκαρδιολόγους αλλά και καρδιολόγους μου είχαν τονίσει το μεγάλο ποσοστό ψευδώς θετικών στο ΗΚΓ. Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο του Κρεμαστινού σε αστική εφημερίδα, που πρότεινε και το ΗΚΓ και το U/S για κάθε αθλητή. Επίσης έλεγε ότι υπάρχει μικρό ποσοστό αιφνίδιου θανάτου που δεν μπορεί να προβλεφθεί με οποιαδήποτε εξέταση. Μέχρι πρόσφατα εγώ δεν έκανα ΗΚΓ, τώρα κάνω, σε μια κατά συνείδηση πιο αμυντική ιατρική, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι αυξάνω κατά λίγο τις παραπομπές μου λόγω των ψευδώς θετικών.
Η διατύπωση της γνωμάτευσης, μεγάλη ιστορία. Θεωρώ ότι κακώς γνωματεύουμε ότι ο τάδε είναι υγιής, άλλωστε κάτι τέτοιο μόνο ο Ύψιστος θα μπορούσε να γνωματεύσει (όπως λέει και ο διακομιστής). Με καλύπτει περισσότερο μια γνωμάτευση με την εξής διατύπωση.
Από το αναφερόμενο (για τους ανήλικους, από τους γονείς) ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, από την κλινική εξέταση, από το ΗΚΓ και από το triplex καρδίας (αν έχει χρειαστεί, μαζί με τη γνωμάτευση του καρδιολόγου) δεν προκύπτει κάποια παθολογική κατάσταση που να απαγορεύει στον τάδε τη συμμετοχή στην τάδε σχολική αθλητική δραστηριότητα.
Δεν λέω ότι είναι υγιής, αλλά λέω σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα και οδηγίες, αυτά έπρεπε να ελέγξω, αυτές τις εξετάσεις έπρεπε να κάνω και γι’ αυτά γνωματεύω.
Οι ανήλικοι ασθενής πάντα συνοδεία των γονιών, μάλιστα σκεφτόμασταν στο Κ.Υ να συνυπογράφουν για την ορθότητα και εγκυρότητα του αναφερόμενου ιστορικού, κατά τα πρότυπα των αιμοδοτών. Η υπογραφή όχι τόσο σαν τυπική διαδικασία, αλλά περισσότερο γιατί ευαισθητοποιεί τον άλλον να ανατρέξει καλά στη μνήμη του και να θυμηθεί κάποια ύποπτα συμπτώματα. Μεγάλη βοήθεια προσφέρει το ατομικό βιβλιάριο υγείας και πιο πολύ μια καλή κάρτα υγείας που πρέπει να κρατάμε στο Κ.Υ.
Ερασιτεχνική ή επαγγελματική αθλητική δραστηριότητα;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι αναφέρομαι στις σχολικές δραστηριότητες. Για τις συμμετοχές σε ομάδα εξωσχολική, αρμόδιος είναι ο γιατρός της ομάδας που θα πρέπει να αμείβεται γι’ αυτό. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι η βαρύτητα της άσκησης δεν έχει και άμεση σχέση με το ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό χαρακτήρα της δραστηριότητας, δηλαδή η πιθανότητα αιφνίδιου θανάτου δεν είναι πολύ μεγαλύτερη στην επαγγελματική άσκηση. Μια επικίνδυνη για τη ζωή αρρυθμία σε έδαφος μυοκαρδιοπάθειας ή βαλβιδοπάθειας μπορεί να εμφανιστεί και στην ήπια σχολική άσκηση. Και είναι πάντα ήπια η σχολική αθλητική δραστηριότητα στην ανταγωνιστική κοινωνία που ζούμε, με την ντόπα, τους φουσκωτούς στα γυμναστήρια και τα γνωστά πρότυπα;
Ένα συναφές πρόβλημα που θα ήθελα εδώ να θίξω είναι η καινούργια μόδα απαίτησης ιατρικής γνωμάτευσης για κάθε είδους δραστηριότητα. Πρόσφατα σε σχολείο ζήτησαν ιατρική γνωμάτευση για συμμετοχή σε σχολική εκδρομή. Σε λίγο θα ζητάνε γνωματεύσεις για συμμετοχή σε πένθιμες ακολουθίες(αν δεν σας το ‘χουν κάνει), για συμμετοχή στη νήστεια της σαρακοστής, η πεθερά για την παρουσία στο γάμο της ανεπιθύμητης νύφης, για συμμετοχή σε τυχερά παίγνια, για την παραλαβή της σύνταξης στα πλαίσια του νέου ασφαλιστικού (όχι, αυτό δεν το πιστεύω).
Αυτή η ιατρικοποίηση της ζωής μας με εξαγριώνει, αυτή η επίπλαστη αίσθηση της ασφάλειας που φτιάχνεται εντέχνως στο κοινωνικό σύνολο, η «πιστοποίηση» η «βούλα του γιατρού - επιστήμονα» ότι όλα πάνε μια χαρά και είναι ασφαλή. Εσύ να εργάζεσαι αδιάκοπα, να καταναλώνεις αδιάκοπα, να ενημερώνεσαι από την τηλεόραση αδιάκοπα, να μη σκέφτεσαι, να μολύνεις αδιάκοπα και να πεθαίνεις μια μέρα υγιής (όπως έγραφε και η ιατρική σου γνωμάτευση)
Καλή ανάσταση
πρώτη & καλύτερη:
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό εκλαϊκευμένης ιατρικής. Ανάμεσα στα υπόλοιπα θέματα πρόληψης, διατροφής, ευεξίας, διαιτών και προσωπικής ευτυχίας, υπήρχε ένα άρθρο για το θέμα που συζητάμε.
Από το συγγραφέα δεν περίμενα να έχει άποψη. Όμως, φιλοξενούσε συνέντευξη ενός συναδέλφου καρδιολόγου. Ο συνάδελφος Δρ Καρδιολογόπουλος αυτοπαρουσιαζόταν ως "διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών" (παρεμπιπτόντως να σημειώσουμε, ότι σύμφωνα με τη διεθνή κατάταξη των πανεπιστημίων, δε θεωρείται ισχυρό επιστημονικό εφόδιο ένα διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών -οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν πάντα τους κανόνες). Ο Δρ λοιπόν, έλεγε ότι στο screening θα πρέπει να περιέχεται οπωσδήποτε ΗΚΓ και triplex.
Ελάτε να φανταστούμε ότι ζούμε σε ένα ευρωπαικό σύγχρονο κράτος, με θεσμούς και ηθικές αξίες και πρόσφατα έχουμε προχωρήσει σε "επανίδρυση του κράτους". Κι επειδή ζούμε σε τέτοιο σύγχρονο κράτος, και δεν μπορεί ο κάθε Δρ-ας να έχει άποψη και να τη διαφημίζει, οι επιστημονικές εταιρείες ή το πανεπιστήμιο ή οι ιατρικές ενώσεις και σύλλογοι ή το Υπουργείο Υγείας ή το ΚΕΣΥ, έχουν εκδόσει οδηγίες για το screening. Κι επειδή δεν μπορούμε να πρωτοτυπούμε διεθνώς (αφού ας πούμε τα πανεπιστήμιά μας είναι στη 250η θέση παγκόσμια) ακολουθούμε τις οδηγίες άλλων κρατών, που λένε μόνο ή και καθόλου ΗΚΓφικό έλεγχο.
Ελάτε να φανταστούμε ότι ζούμε σε ένα σύγχρονο κράτος, όπου οι επιστημονικές εταιρείες εκδίδουν οδηγίες...
Δ. Κουναλάκης:
πρώτη και καλύτερη,
Νιώθω τον πόνο σου γιατί και εγώ το ίδιο ζόρι έχω εδώ και χρόνια, όσον αφορά το τι είναι το αποδεκτό και σωστό, και μου προκαλεί αλλεργία ας πούμε ότι "οι τρανσαμινάσες μπορούν να τριπλασιαστούν χωρίς πρόβλημα" αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να το στηρίζει αυτό.
Να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου όμως στον εαυτό μου όμως:
Πως να βγάλουν οδηγίες σε μια χώρα που δεν τηρείται ηλεκτρονικός φάκελος, οι ιατροί κάνουν έρευνα μόνο με χρηματοδότηση από τις φαρμακευτικές, και κανείς δεν ξέρει τι κάνει ο δίπλα;
Δεν έχω σκοπό να βγάλω τις επιστημονικές εταιρίες ασπροπρόσωπες αλλά για να βγάλεις οδηγίες χρειάζονται δεδομένα, η Ελλάδα δεν έχει αξιόπιστα δεδομένα, ούτε για το πόσοι είναι μέσα σε ένα αεροπλάνο σε μια πτήση.
Αυτό όμως που με λυπεί αφάνταστα είναι ότι δεν υπάρχει καμιά διάθεση για αλλαγή αυτής της κατάστασης. Και αυτό τους το χρεώνω διπλά.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση