Μου φαίνεται ότι ο κ. Μιχάλης σας έφτιαξε μια παγίδα..... και είμαι σίγουρος ότι πολλοί δεν θα αγαπήσουν την εμπλοκή μου....
Το δικαστήριο φωνάζει πάντα εμπειρογνώμονες όχι να πουν τι θα έκαναν απλά με το συγκεκριμένο περιστατικό αλλά και δύο άλλα πράγματα:
α) ποια είναι η κοινή πρακτική που είναι αποδεχτή σαν state of the art
β) Εάν υπάρχουν υποψίες ότι κάτι μπορεί να μην είναι φυσιολογικό.
Και τα παραπάνω όχι στο ΗΠΑ, Αγγλία, Ζιμπάμπουε, Κίνα αλλά στην Ελλάδα.
Ξεκινάνε ανάποδα:
Υπάρχει υποψία; Δεν δίνεις γνωμάτευση ότι δύναται μέχρι να είσαι "απόλυτα σίγουρος ότι δύναται".... μα.. μα.. ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ
Για τους δικαστικούς δεν υπάρχουν νόμοι με πιθανότητες ή άλλα όμορφα. Είναι μαύρο ή άσπρο. Υπάρχει υποψία. Δεν δίνεις. Τελεία.
και πάμε στο δεύτερο:
"Τι είσαι εσύ παλικάρι ή κοπελιά; Γενικός Ιατρός; αααα.... Τι λένε τα επιστημονικά σας όργανα για αυτό το θέμα; Ποιο αλγόριθμο έχετε;"
Αυτό είναι το (α) που λέμε παραπάνω, "κοινή πρακτική", "state of the art".... Και εδώ αρχίζει το παραμύθι:
Τους εξηγείς ότι η μόνη επιστημονική εταιρεία στην Ελλάδα δεν έχει οδηγίες για το πως να αντιμετωπίσεις ένα τέτοιο περιστατικό αλλά έχει άποψη φιλοσοφική για το τι είναι πένθιμος παιάνας.... ή εδώ κόσμε το καλό συνέδριο-συμπόσιο γιατί στο τάδε κλινικό φροντιστηριο λένε πως ο γενικός ιατρός αντιμετωπίζει την τάδε νόσο του λαού και άλλες αμπελοφιλοσοφίες...
Και η απάντηση του δικαστηρίου θα είναι ότι δεν ήταν δουλειά σου το συγκεκριμένο περιστατικό και έπρεπε να το στείλεις σε καρδιολόγο να δώσει αυτός την γνωμάτευση εάν έπρεπε να δοθεί.
Οι οδηγίες και οι κατευθυντήριες γραμμές των άλλων ειδικοτήτων δεν μετράνε σε σένα γιατί για τους δικαστές η εκπαίδευση που έχεις λάβει δεν είναι για τη δική τους ειδικότητα.
Συνεπώς, μέχρι να υπάρχει μια σοβαρή επιστημονική εταιρεία στην ειδικότητα μας που να καθίσει κάτω και να παράγει έργο σε αυτό τον τομέα, η μόνη
νομικά ασφαλής λύση σε όποια υποψία είναι η παραπομπή σε ειδικό για να αναλάβει το περιστατικό.
Ότι εξέταση και να παραγγείλετε, ότι αποτέλεσμα και να λάβετε, είναι βοηθητικό της επαγγελματικής σας σκέψης και η όποια απόφαση βαρύνει αποκλειστικά τον υπογράφων τη γνωμάτευση στην ειδικότητα μας.
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν εστίασα σε αυτά τα θέματα τις ερωτήσεις, αλλά σε 2 σημεία, 1ον: Πόσο δεοντολογικό είναι αυτού του είδους η απάντηση και 2ον: Πόσο νομιμοποιείσαι να αποδεχτείς ως «φυσιολογικό» ένα τέτοιο US και γνωμάτευση.
Πιθανές απαντήσεις:
α) Ο καρδιολόγος είναι παλαιός, ξέρει τους κανόνες του "παιχνιδιου" στην Ελλάδα, και γιατί να αφήσει τον γενικό ιατρό να του φάει τον "πελάτη";
β) Είναι μια εξέταση που την αξιολογείτε για να αποφασίσετε τι θα κάνετε.
Επι τη ευκαιρία:
Ο καρδιολογικός υπέρηχος, τι ευαισθησία και τι ειδικότητα έχει;;;; για να αρχίσουμε από τα εύκολα