Σχόλια στο σχέδιο προκήρυξης κλειστού διεθνούς διαγωνισμού (Β' ΦΑΣΗ) του έργου «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ» Τεύχος Α που ετέθη προς διαβούλευση.
(Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος) το έχω επισυνάψει στο μήνυμα
Σελίδα 13 (2η παράγραφος): Στον ΟΠΑΔ συνταγογραφούν επίσης και οι ιατροί των Σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία τους, όπως επίσης και οι γιατροί του στρατού για εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας που νοσηλεύονται σε στρατιωτικές μονάδες υγείας.
Επίσης, στο ΙΚΑ, οι γιατροί των ΚΑΠΗ δεν μπορούν να συνταγογραφήσουν εάν δεν είναι γιατροί του ΙΚΑ.
Σελίδα 29 (Δημιουργία μητρώου ασφαλισμένων) & σελίδα 65 (Έλεγχος ασφαλιστικής ικανότητας)
Θα έπρεπε να ειπωθεί και η ιδιαιτερότητα με το ΕΚΑΣ και τις ειδικές περιπτώσεις παροχών που έχουν οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ. Πχ φάρμακα με συμμετοχή 10%, αναλώσιμα με άλλη συμμετοχή, κλπ. Επίσης, ειδικές περιπτώσεις που έχουν περίθαλψη νοσοκομειακή μέσω ενός ταμείου και εξωνοσοκομειακή μέσω άλλου ταμείου, πχ φοιτητές πανεπιστημίων ή άλλοι εργαζόμενοι των ΑΕΙ και των ερευνητικών κέντρων.
Στην Ελλάδα του 2012, η ασφαλιστική ικανότητα πρέπει να είναι άμεσο On-line δεδομένο και όχι με δήλωση του ιατρού. Να υπενθυμίσω καταστάσεις στον ΟΓΑ: Ο ανταποκριτής παρανόμως θεωρεί το βιβλιάριο, ο ιατρός το βλέπει θεωρημένο και όταν γίνεται θέμα ή έλεγχος, ο ασθενής δηλώνει ότι έχασε το βιβλιάριο. Υπάρχουν κάμποσα τέτοια περιστατικά. Εκεί τι θα γίνεται;
Σελίδα 30 (αρχείο των φαρμάκων)
Απαιτείται η δημιουργία μιας ισοδυναμίας σκευασμάτων ώστε να επιτρέπεται η αυτόματη αντικατάσταση σκευασμάτων με το ίδιο όνομα σε περιπτώσεις έλλειψης συγκεκριμένης συσκευασίας. Για παράδειγμα: Ο ιατρός ορίζει σκεύασμα δοσολογία και χρονικό διάστημα λήψης αγωγής. Εάν για παράδειγμα συνταγογραφήσει 2 κουτιά σκευάσματος Α με 14 δισκία/κουτί και δοσολογία 1 χάπι τη μέρα για 28 ημέρες να υπάρχει η δυνατότητα ο φαρμακοποιός εάν υπάρχει έλλειψη ή εάν κοστίζει φτηνότερα να μπορεί να δώσει 1 κουτί σκευάσματος Α (ίδιο ονομα) με 28 χάπια/κουτί και την ίδια δοσολογία και διάρκεια. Επίσης, εάν το 1 κουτί αντί 28 χάπια είχε 30 μέσα να θεωρείται επίσης το ίδιο με τα 2 κουτιά των 14 χαπιών. Στο ίδιο θέμα θα μπορούσε ο ΕΟΦ να δίνει ισοδυναμίες νέων σκευασμάτων έναντι κατάργησης παλαιών. Ένα πρόσφατο πρόβλημα που δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στην ΗΣ ήταν για παράδειγμα η κατάργησης του σκευάσματος Caps Diovan 80mg και η αντικατάσταση του από το σκεύασμα c.tab Diovan 80mg. Αν και διαφορετική φαρμακοτεχνική μορφή πρακτικά είναι το ίδιο πράγμα ιατρικά. Έτσι, υπάρχουν και τα δύο φάρμακα στην βάση της ΗΣ για επιλέξει ο ιατρός και έχουν διαφορετικό barcode αλλά κάθε φαρμακείο μπορεί να έχει το ένα από τα δύο. Αυτό δημιούργησε πάρα πού ταλαιπωρία στους ασφαλισμένους γιατί ο ιατρός δεν ήξερε ποιο από τα δύο θα είχε το φαρμακείο που θα πήγαινε ο ασφαλισμένος. Εάν ειδικά είχε εκδοθεί τρίμηνη συνταγή προ δύο μηνών, το πρόβλημα ήταν τεράστιο.
Σελίδα 30 (Καθορισμός κανόνων ορθής συνταγογράφησης) & Σελίδα 62 (Στοιχεία νόσων)
Για κάθε φάρμακο πρέπει να υπάρχει σύνδεση με μια ή περισσότερες διαγνώσεις. Οι διαγνώσεις πρέπει να τίθενται με την χρήση κωδικοποίησης διαγνώσεων. Τέτοιες αναγνωρισμένες κωδικοποιήσεις είναι το ICD-10 (δέκατη έκδοση) και το ICPC-2 (δεύτερη έκδοση) και μεταφρασμένες στα Ελληνικά με πρόγραμμα από το ΥΥΚΑ και αναγνωρισμένες από το ΚεΣΥ. Αυτές οι κωδικοποιήσεις ανανεώνονται σε μεγάλα αλλά τακτά χρονικά διαστήματα. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για προσθήκη νέων κωδικών και για διατήρηση αλλά χωρίς δυνατότητα ξαναχρησιμοποίησης στη συνταγογραφία των κωδικών στο μέλλον. Συνεπώς χρειάζεται μια βάση για τις κωδικοποιήσεις και μια ομάδα διαχείρισης τους. Οι κωδικοποιήσεις αυτές έχουν μια σειρά από ιδιαιτερότητες:
ICD-10 (International Classification of Diseases, Reasons for Death and Factors Influencing Health, 10th revision): Είναι κωδικοποίηση για στατιστική χρήση και συχνά ομαδοποιεί σε ένα κωδικό σπάνια αλλά διακριτά νοσήματα-διαγνώσεις. Σε όλες τις χώρες που χρησιμοποιείται στην ιατρική έχουν γίνει προσθήκες κωδικών τόσο στους τριψήφιους όσο και στους τετραψήφιους κωδικούς. Για παράδειγμα η ICD9-CM είναι η εμπλουτισμένη ICD9 που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. Συνεπώς, το σύστημα πρέπει να επιτρέπει και εμφανίζει με διακριτό τρόπο κωδικούς που έχουν προστεθεί χωρίς να ανήκουν στην ICD-10. Επιπλέον, πρέπει να αναφερθεί ότι η ICD-10 έχει πάνω από 12000 κωδικούς και αυτό την κάνει δύσχρηστη στην καθημερινή χρήση, αλλά ταυτόχρονα έχει πολύ μεγάλη λεπτομέρεια για να καλύψει κάθε σπάνιο νόσημα-διάγνωση.
ICPC-10 (International Classification of Primary Care, 2nd edition): Είναι μικρή, λιτή σε αριθμό κωδικών (<1800 κωδικούς) κωδικοποίηση που περιέχει τα πιο συχνά νοσήματα στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Περιέχει κωδικούς για συμπτώματα (που δεν υπάρχουν στο ICD-10) πχ οσφυαλγία ή βήχας ή αδυναμία-καταβολή και ειδικούς κωδικούς που περιέχουν όλα τα νοσήματα για τα οποία δεν υπάρχει ξεχωριστός κωδικός ICPC-2. Ταυτόχρονα κάθε κωδικός ICPC-2 διαθέτει πίνακα αντιστοίχισης κάθε κωδικού ICPC-2 σε ένα ή περισσότερους κωδικούς του ICD-10 ώστε να είναι δυνατή επιλογή νοσημάτων μικρής συχνότητας που δεν υπάρχουν στο ICPC-2. Σε περιπτώσεις που έχει χρησιμοποιηθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι γιατροί σε σύντομο χρονικό διάστημα μαθαίνουν εύκολα τους κωδικούς για τα συχνότερα νοσήματα και έτσι η χρήση της είναι εξαιρετικά εύκολη για την δημιουργία κωδικοποιημένης πληροφορίας.
Σελίδα 66 (καταγραφή διάγνωσης)
Στα περισσότερα πληροφοριακά συστήματα στην ΠΦΥ χρησιμοποιείται περιβάλλον στο πληροφοριακό σύστημα με συνδυασμό των κωδικών ICPC-2 & ICD10. Ο χρήστης μπορεί να περάσει απευθείας τον κωδικό ICPC-2 ή ICD10 εάν τον ξέρει, ή εναλλακτικά επιλέγει κεφάλαιο ICPC-2, κατόπιν κωδικό ICPC-2 και εάν θέλει μπορεί να επιλέξει και κωδικό ICD10 για πιο εξειδικευμένη διάγνωση από τους κωδικούς ICD-10 που αντιστοιχούν στον κωδικό ICPC-2 που επέλεξε. Επιπλέον, υπάρχει πάντα η δυνατότητα αναζήτησης κωδικών με λέξεις κλειδιά.
Η υποχρεωτική χρήση ταξινομήσεων που γίνεται όμως σε εύχρηστο και με ταχύτητα χρήσης περιβάλλον θα μπορέσει να επιφέρει άμεσα διαθέσιμη πληροφορία για φαρμακοεπιδημιολογικές μελέτες, την χάραξη στρατηγικής και τον έλεγχο. Επίσης, θα καθορίζεται αυτόματα το ποσοστό συμμετοχής και του φαρμάκου και το κόστος της συνταγής για τον ΦΚΑ, καθώς και η αυτόματη αναπροσαρμογή των τιμών και των κανονισμών κατά την εκτέλεση των τρίμηνων συνταγών. Δεν είναι ιατρό έργο η επιλογή του ποσοστού συμμετοχής, αυτό μπορεί να μπαίνει αυτόματα όταν επιλέγεται νόσος βάση κωδικού από κωδικοποίηση.
Σελίδα 66 (Καταγραφή φαρμάκου/δοσολογίας)
Για τα φάρμακα προτείνεται η χρήση της κωδικοποίησης ATC (Anatomical Therapeutic Chemicals) που είναι υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και χρησιμοποιείται και από τον ΕΟΦ. Το σύστημα θα μπορούσε να εμφανίζει όλα τα φάρμακα που έχουν το ίδιο κωδικό ATC καθώς και τα φάρμακα που έχουν τον ίδιο κωδικό ATC πλην των τριών τελευταίων ψηφίων του κωδικού ATC (Θεραπευτικές υποομάδες) ώστε να μπορεί να επιλέξει ο ιατρός και φτηνότερα σκευάσματα άλλης ουσίας με την ίδια θεραπευτική ένδειξη.
(Σχετικά με τον έλεγχο δοσολογίας και αντενδείξεων)
Στο υπάρχον σύστημα ΗΣ υπάρχουν κάποια σοβαρά ελλείμματα:
α) Σε σκευάσματα που περιέχουν πάνω από μια φαρμακευτική ουσία, δείχνει μόνο την μία και όχι όλες που περιέχονται
β) Δεν υπάρχει η πληροφορία του Εθνικού Συνταγολογίου του ΕΟΦ για τα φάρμακα
γ) Δεν υπάρχει η δυνατότητα εμφάνισης σκευασμάτων με μικρότερο κόστος ΜΗΝΙΑΙΟ κόστος θεραπείας.
(σχετικά με την δοσολογία των φαρμάκων)
Το υπάρχον σύστημα για την επιλογή της δοσολογίας είναι τουλάχιστον επικίνδυνο για την υγεία του ασθενή. Εάν ένας ασθενής λαμβάνει ένα αντιδιαβητικό δισκίο από ένα χάπι το πρωι και ένα το μεσιμέρι, το υπάρχον σύστημα ΗΣ δεν αφήνει να γράφτεί έτσι τη δοσολογία, αλλά πρέπει να γραφεί "1 χάπι 2 φορές τη μέρα". Ξέρω ότι μπορώ να γράψω στο σχόλιο την πραγματική δοσολογία, αλλά τυπώνονται και τα δύο και σκέψου να γίνει λάθος στο φαρμακείο, να του γράψει δοσολογία 1x2 στο κουτί και να κάνει μια υπογλυκαιμία την νύχτα ο ασθενής και να τον χάσουμε, εκεί ποιος έχει την ευθύνη;
Οι γιατροί έχουν μάθει να γράφουν δοσολογίες με τους εξής τρόπους:
6.5ml x 2 για 5 ημέρες (6.5ml δύο φορές τη μέρα για πέντε μέρες)
1 x 2 για 5 ημέρες (ένα χάπι δύο φορές τη μέρα για πέντε μέρες)
1-1.5-0 ή 1-11/2-0 για 10 ημέρες (ένα χάπι το πρώι, μισό το μεσιμέρι, καθόλου το βράδυ για 10 ημέρες)
1x1/εβδ (ένα χάπι μια φορα την εβδομάδα)
2x1 κάθε Σάββατο (δύο χάπια μια φορά τη μέρα κάθε Σάββατο)
2x1/μην (δύο χάπια μια φορά το μήνα)
3/4x1 εκτός Δευ/Πεμ 1/2x1 (τρία τέταρτα χαπιού μια φορά τη μέρα εκτός Δευτέρας και Πέμπτης όπου μισό χάπι μια φορά τη μέρα)
Έχετε σκεφτεί την πιθανότητα η δοσολογία για κάθε φάρμακο εκτός από το να επιλέγεται με το υπάρχον σύστημα με τα dropbox, να μπορούσε και να γραφτεί με τους εξής τρόπους που ο οποιοσδηποτε προγραμματιστής θα μπορούσε να υπολογίσει τι ποσότητα χαπιών καταναλώνεται:
1x2x28 (ένα χάπι δύο φορες τη μέρα για 28 ημέρες)
6.5mlx2x5 (6.5ml δύο φορές τη μέρα για πέντε μέρες)
1-1.5-0x10 (ένα χάπι το πρώι, μισό το μεσιμέρι, καθόλου το βράδυ για 10 ημέρες)
1x1/7x28 (ένα χάπι μια φορα την εβδομάδα για 28 ημέρες)
2x1/30x30 (δύο χάπια μια φορά το μήνα)
3/4x1#0.5x1@25 (τρία τέταρτα χαπιού μια φορά τη μέρα εκτός Δευτέρας(2η) και Πέμπτης(5η) όπου μισό χάπι μια φορά τη μέρα, για 28 ημέρες)
Σελίδα 49 & Σελίδα 64(Ταυτοποίηση εξεταζομένου)
Η ταυτοποίηση του εξεταζομένου με βάση το ΑΜΚΑ εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους κακής χρήσης του ΑΜΚΑ είτε από τους επαγγελματίες υγείας είτε από τους οικείους των ασθενών. Για την ταυτοποίηση των ασθενών προτείνεται η χρήση smartcard (όχι memory card) που μπορεί με ενσωματωμένο επεξεργαστή να δίνει μεταβλητό κλειδί επιβεβαίωσης με βάση συγκεκριμένο αλγόριθμο κατά την χρήση της για να εκδοθεί ή να εκτελεσθεί συνταγή ή παραπεμπτικό. Επίσης, δεν πρέπει να μπορεί ο οποιοσδήποτε επαγγελματίας υγείας με βάση το ΑΜΚΑ να βλέπει φάρμακα και εξετάσεις του ασφαλισμένου. Παράδειγμα του τι γίνεται τώρα: Σαν γιατρός έχω πρόσβαση στο σύστημα ΗΣ, και εάν βάλλω το ΑΜΚΑ οποιουδήποτε συναδέλφου που έχω δει από την σφραγίδα του, μπορώ να δω τι φάρμακα του έχουν συνταγογραφηθεί και με τι διαγνώσεις εάν έχει βιβλιάριο ΟΠΑΔ.
Σελίδα 49 (καταγραφή διαγνωστικών εξετάσεων)
Πρέπει κάθε ιατρός να έχει την δυνατότητα να επιλέξει 10 προσωπικά πακέτα εξέτασεων όπου θα κάνει αναζήτηση μια φορά τις εξετάσεις για να σχηματίσει το κάθε πακέτο. Κατόπιν, όταν θέλει να γράψει ένα παραπεμπτικό σε έναν ασθενή, θα μπορεί να επιλέγει εκτός της αναζήτησης των εξετάσεων και ένα ή περισσότερα από τα 10 πακέτα. Οι εξετάσεις του πακέτου θα μπαίνουν ξεχωριστά η κάθε μια (και όχι ως πακέτο) ώστε να μπορεί να διαγράψει κάποια εάν θέλει στο συγκεκριμένο παραπεμπτικό. Με αυτό τον τρόπο επιταχύνεται εξαιρετικά η χρήση του συστήματος
Σελίδα 50 (Διαχείριση και εκτύπωση συνταγής/παραπεμπτικού) & Σελίδα 69 (τροποποίηση/ακύρωση παραπεμπτικού)
Η εκτύπωση του παραπεμπτικού/συνταγής πρέπει να είναι κατά βάση ενδεικτική. Ο ιατρός πρέπει να έχει την δυνατότητα σε ποσοστό <10% του συνόλου να τροποποιήσει συνταγή/παραπεμπτικό χωρίς να απαιτείται επανεκτύπωση του παραπεμπτικού/συνταγής εφόσον δεν έχει γίνει εκτέλεση του/της. Αυτό θα επιτρέπει την επίλυση λειτουργικών προβλημάτων (πχ σκευάσματα σε έλλειψη, κάποια επιπλέον εξέταση) χωρίς την επιπλέον ταλαιπωρία του ασφαλισμένου.
Πρέπει να μπορεί να βλέπει τι εξετάσεις έχουν ήδη σταλεί ακόμη κι αν δεν υπάρχουν τα αποτελέσματα για τις εξετάσεις.
Σελίδα 50 (εκτέλεση παραπεμπτικού) & Σελίδα 80 (δημιουργία portal)
Ο μόνος τρόπος να υπάρξει σοβαρή μείωση του κόστους από τις εξετάσεις χωρίς συνέπειες για την υγεία του ασθενή είναι να μπορεί να δει ο ιατρός τις απαντήσεις από τις προηγούμενες εξετάσεις και να μην ξαναστέλνει εξετάσεις χωρίς να χρειάζεται. Δεν πρέπει να πληρώνεται καμιά εξέταση από τους ΦΚΑ εάν δεν έχουν περαστεί τα αποτελέσματα στο σύστημα. Για να μην υπάρχει πρόβλημα από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, μόνο τα αποτελέσματα των εξετάσεων αλλά και τα φάρμακα, ο ασθενής πρέπει να μπορεί με κωδικό από ιστοσελίδα του portal ή από kiosks σε μονάδες υγείας που δέχονται την smartcard του να μπορεί να επιλέγει ποια φάρμακα και ποια αποτελέσματα εξετάσεων θέλει να είναι ορατά μόνο σε συγκεκριμένους ιατρούς.
Σελίδα 65 (καταγραφή συνταγής)
Για λόγους πρακτικούς και λιγότερης κατανάλωσης χαρτιού θα πρέπει τα φάρμακα που δεν καλύπτονται αντί να τυπώνονται σε άλλη συνταγή (απλή), να τυπώνονται στην ίδια “τυπική” συνταγή με συμμετοχή 100% για τον ασφαλισμένο.
Τι γίνεται στην περίπτωση που εκδοθεί επαναλαμβάνομενη συνταγή αλλά μετά την έκδοση της ο ασφαλισμένος χάσει την ασφαλιστική του ικανότητα;
Επίσης, στην Επαναλαμβανόμενη συνταγή θα ήταν καλύτερο ο ιατρός να γράφει δοσολογία και να μην γράφει αριθμό κουτιών στα σκευάσματα ακόμη κι αν γράφει φάρμακα με το όνομα τους και όχι με βάση την φαρμακευτική ουσία. Υπάρχουν συσκευσίες που έχουν 20 χάπια και όταν ο ασθενής λαμβάνει ένα τη μέρα τότε ο φαρμακοποιός μπορεί να δίνει το ένα μήνα ένα κουτί και τον άλλο μήνα δυο κουτιά.
Σελίδα 71 (Εκτέλεση συνταγής)
Γράφει η προκήρυξη: “Σε περίπτωση που ο ασθενής δεν διαθέτει συνταγή, αλλά πρόκειται να την προμηθευτεί...”. Αυτό σε ποια νομοθεσία στηρίζεται; Όλα τα φάρμακα που χορηγούνται με συμμετοχή του ασφαλιστικού ταμείου απαιτούν ιατρική συνταγή. Συνεπώς για να τα δώσει ο φαρμακοποιός απαιτείται να έχει έστω και ιατρική συνταγή. Ο νόμος λέει ότι ο ιατρός εξετάζει τον ασθενή και εκδίδει την συνταγή. Οι φαρμακοποιοί χορηγούν μέχρι σήμερα φάρμακα χωρίς την ύπαρξη συνταγής ασφαλιστικού ταμείου για τους εξής λόγους:
α) Ο ασθενής έχει εξεταστεί από ιδιώτη μη συμβεβλημένο ιατρό που του έδωσε ιατρική συνταγή και ευελπιστεί ότι ο συμβεβλημένος ιατρός του ταμείου του θα του τα γράψει σε συνταγή του ασφαλιστικού του ταμείου για πληρώσει μόνο την συμμετοχή.
β) Ο ασθενής λαμβάνει χρόνια αγωγή και επειδή το ραντεβού του με τον συμβεβλημένο ιατρό του ταμείου του είναι σε ημερομηνία που θα του έχουν τελειώσει τα φάρμακα, ζητάει από τον φαρμακοποιό να του προκαταβάλει την χρόνια αγωγή του.
γ) Ο ασθενής ζητάει και λαμβάνει φάρμακα (παρανόμως) από το φαρμακοποιό χωρίς ιατρική συνταγή τα οποία ελπίζει ότι θα του τα συνταγογραφήσει ο συμβεβλημένος ιατρός του ταμείου του.
δ) Ο ασθενής αν και εξετάστηκε από συμβεβλημένο ιατρό δεν έχει συνταγή του ασφαλιστικού του ταμείου αλλά απλή συνταγή και λαμβάνει τα φάρμακα από το φαρμακείο με την υπόσχεση να φέρει συνταγή του ασφαλιστικού του ταμείου όταν του αντιγράψει την συνταγή άλλος συμβεβλημένος ιατρός του ταμείου του. Αυτή η περίπτωση συμβαίνει κατά κύριο λόγο σε περίπτωση ιατρών νοσοκομείων του ΕΣΥ και αιτία είναι ένας ή περισσότεροι λόγοι από τους παρακάτω:
- την απλή συνταγή χορηγεί ο ειδικευόμενος με φάρμακα που απαιτούν συνταγή από επιμελητή,
- ο ειδικευμένος ιατρός που χορηγεί την απλή συνταγή δεν επιθυμεί να φαίνεται στο ασφαλιστικό ταμείο ότι έδωσε τέτοια συνταγή (ακριβά ή άσχετα φάρμακα)
- ο χρόνος που απαιτείται για την έκδοση συνταγής ασφαλιστικού ταμείου είναι μεγαλύτερος από αυτόν για μια απλή συνταγή
- ο ασθενής δεν έχει το βιβλιάριο μαζί του.
Σε ένα σύστημα ΗΣ όμως όπου αναμαίνεται να υπάρχει έλεγχος για τον ιατρό που συνταγογραφεί σε συνταγή που έχει συμμετοχή το ασφαλιστικό ταμείο του ασθενή, και με τις ευκολίες (επαναλαμβανόμενες συνταγές) που παρέχει για τυχόν χρόνια αγωγή που λαμβάνει ο ασθενής (άρα η περίπτωση β παύει να ισχύει), ποιος ο λόγος να προκαταβάλει φάρμακα ο φαρμακοποιός για να εκδοθεί εκ των υστέρων συνταγή του ασφαλιστικού ταμείου;
Ποιος ιατρός συμβεβλημένος με ταμείο θα χρεωθεί φάρμακα που έχουν δοθεί από τρίτο και όταν παρανομεί με βάση το ΠΔ 108/2008 όπου έπρεπε πρώτα να εξετάσει τον ασθενή πριν εκδώσει συνταγή; Και τι νόημα έχουν όλοι οι έλεγχοι, οι ενημερώσεις στον ιατρό για το τι συνταγογράφησε όταν υπάρχουν φαρμακα που δεν έχουν δοθεί από τον ίδιο το γιατρό;
Ποιος ασθενής θα ξαναγυρίσει στο νοσοκομείο και θα ψάξει να βρει τον ιατρό που τον εξέτασε για να του τα γράψει σε συνταγή του ταμείου του;
Μήπως μια τέτοια διαδικασία πρέπει να φύγει από τον συμβεβλημένο ιατρό του ταμείου που θα κληθεί να “ξεπλύνει” φάρμακα για ασθενή που δεν έχει εξετάσει και να περάσουν στην διαδικασία της θεώρησης από τον ελεγκτή, όπου με σκαναρισμένη από τον φαρμακοποιό την ιατρική συνταγή του ιατρού που τα έδωσε, επιτρέπει ή όχι την συμμετοχή του ασφαλιστικού ταμείου στην πληρωμή τους; Ο φαρμακοποιός θα μπορούσε να εισάγει τα στοιχεία της συνταγής και ένα σκαναρισμένο αντίγραφο στο σύστημα ώστε να μπορεί ο ελεγκτής να αποφασίσει με βάση και το αρχείο του ασθενή εάν το ασφαλιστικό ταμείο θα συμμετέχει ή όχι στο συγκεκριμένο φάρμακο.
Σελίδα 85 (Φάσεις του έργου)
Η διαλειτουργικότητα για τους ιατρούς αλλά και για τους υπόλοιπους πρέπει να ξεκινήσει σε βασικό επίπεδο από την φάση Α1 και να προχωρήσει σε πιο εκτεταμένο επίπεδο στην Φάση Α2. Με αυτό τον τρόπο θα δοθεί σε όλους τους κατασκευαστές λογισμικού να συμμετέχουν σε βήματα ώστε να γίνει ομαλά η διασύνδεση των συστημάτων.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι για να μειωθούν οι δαπάνες υγείας με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και την παραγγελία εξετάσεων και να αξιοποιηθούν τα ιατρικά πρωτόκολλα και η υποβοήθηση του χρήστη με παρουσίαση φαρμάκων με χαμηλότερη τιμή, το υπό συζήτηση σύστημα πρέπει να το χρησιμοποιεί ο ιατρός και όχι η γραμματέας του. Η γραμματέας δεν θα καταλαβαίνει από ιατρικά πρωτόκολλα, ούτε από υποδείξεις του συστήματος, αντίθετα θα ακολουθήσει τις εντολές του ιατρού και ο ιατρός δεν θα έχει καν δει το σύστημα. Για να το χρησιμοποιεί ο ιατρός πρέπει να είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε γιατρού, της κάθε ειδικότητας και των ιδιαιτεροτήτων της κάθε μονάδας υγείας/κλινικής και να μην του τρώει χρόνο. Αν σκεφτεί κανείς ότι όπως ειπώθηκε από τον προσκαλεσμένο εκ Δανίας από το ΥΥΚΑ εμπειρογνώμονα σε εργαστήριο για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση που έγινε πρόσφατα στο ΕΚΔΔΑ, στην Δανία των 5.000.000 κατοίκων, μόνο για τους γενικούς-οικογενειακούς ιατρούς, υπάρχουν οκτώ πιστοποιημένα λογισμικά που διασυνδέονται με την κεντρική βάση των ασφαλιστικών ταμείων και είναι μόνο μια ειδικότητα, φτιαγμένα να κάνουν την ίδια δουλεία αλλά προσαρμοσμένο το καθένα σε ιδιαιτερότητες που υπάρχουν μεταξύ ιατρών/μονάδων υγείας. Λαμβάνοντας υπόψιν το υπό συζήτηση σύστημα πρόκειται να χρησιμοποιηθεί από πληθώρα ειδικοτήτων και μονάδων υγείας τότε η διαλειτουργικότητα για τους ιατρούς ίσως είναι μια από τις μεγαλύτερες προτεραιότητες.