Η τροπολογία είναι προς τον καλό δρόμο κατά την γνώμη μου αν και δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Υπάρχουν μια σειρά από θέματα προς συζήτηση:
α) Καταρχήν η εμπειρία έχει δείξει ότι οι υπουργοί και το ελληνικό κράτος αδυνατούν να κάνουν ελέγχους και ελέγχονται από κλειστά συμφέροντα, πχ βλέπε το άνοιγμα του 51% μόνο στους ιατρούς και όχι σε άλλα επαγγέλματα, την διατήρηση της κληρονομικότητας-πώλησης της άδειας φαρμακείου (άραγε πόσα πήρε ο Λοβέρδος;), την ύπαρξη 50 διαφορετικών σκευασμάτων αμφιβόλου αποτελεσματικότητας για μια φρμακευτική ουσία, την αδυναμία να επιβάλλουν το νόμο που λέει ότι τα αποτελέσματα της κάθε εξέτασης γράφονται στο βιβλιάριο του ασθενή, κλπ. Θα αλλάξει κάτι σε αυτά; Προβλέπεται κάποιος νόμος και τιμωρία και για τους υπουργούς;
β) θα έχει νόημα ως μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης μόνο εάν το κράτος κάνει το ίδιο που κάνει και στα νοσοκομεία, δηλαδή προκηρύξει την χαμηλότερη δυνατή τιμή ανά ουσία/φαρμακοτεχνική μορφή και βάλει ποσόστωση στις πωλήσεις μεταξύ των τριών φτηνότερων σκευασμάτων με αποζημίωση μόνο αυτών των τριών σκευασμάτων μέσω των ταμείων. Κάτι σαν 70%-20%-10% ώστε να καλύπτει αλλεργίες και άλλα σχετικά. Αυτή η διαδικασία θα περιορίσει και τους ελέγχους του ΕΟΦ σε επιλεγμένο αριθμό σκευασμάτων και θα στρώσουν και πολλά γενόσημα ως προς την "βιο-ισοδυναμια" τους. Κάθε άλλη επιλογή-σκέψη- θα σημαίνει απλά την μετατόπιση του "πάρτι".
γ) Η εμπειρία από άλλες χώρες του εξωτερικού έχουν δείξει μια προτίμηση των γιατρών, όταν συνταγογραφείται η φαρμακευτική ουσία και όχι το σκεύασμα, να επιλέγουν ουσίες νέες που δεν έχουν γενόσημα. Αυτό θα εκτοξεύσει την φαρμακευτική δαπάνη. Πως θα το αντιμετωπίσουν αυτό; Γιατί αυτοί που σήμερα γράφουν μια ομεπραζόλη που δεν την ξέρει ούτε η μάνα τους, αύριο θα γράφουν εσομεπραζόλη με ότι αυτό σημαίνει για την επιβάρυνση του ταμείου τους.
δ) Ο περιορισμός της επιδότησης των ιατρών από της φαρμακευτικές θα οδηγήσει σαφέστατα σε μια συσπείρωση των ιατρών, και πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα, καθώς ξέρω ήδη πολλούς που σκεφτόντουσαν να μπουν στον ΕΟΠΥΥ ελπίζοντας αποκλειστικά στο χρήμα από το "πάρτι".