Γενικά > Νομικά θέματα
Εφημερίες ιατρών Κ.Υ. και Π.Ι. σε νοσοκομεία, με απόφαση Δ.Σ.
Δ. Κουναλάκης:
Για μένα στο ΤΕΠ δεν παίζει ούτε ο παθολόγος ούτε ο γενικός ιατρός και ιδιαίτερα ο ειδικευόμενος χωρίς βοήθεια από ειδικευμένο.
Όπως είχα γράψει και στο παρελθόν το ΤΕΠ σε ένα νομαρχιακό νοσοκομείο με την απουσία οργανωμένης ΠΦΥ πρέπει να στελεχώνεται από εκπαιδευμένους ιατρούς στα επείγοντα. Δυστυχώς, ούτε οι γενικοί ιατροί, ούτε οι παθολόγοι είναι εξ ορισμού.
Άρα η επιστημονική βάση της συζήτησης δεν υφίσταται. Συζητάμε για την εργασιακή βάση. Εκεί η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν μπορείς να παίρνεις ένα γιατρό από μια ειδικότητα και να τον βάζεις σε μια άσχετη κλινική. Γιατί ας πούμε παίρνεις τον γενικό γιατρό και δεν παίρνεις και τον αιματολόγο ή τον πνευμονολόγο ή τον γαστρεντερολόγο; Και οι δύο έχουν κάνει παθολογία και μπορούν να δουν ΤΕΠ με τις ίδιες αρχές.
Η ουσία στα εργασιακά είναι ότι ο υπάλληλος κάνει ότι του πει το αφεντικό του. Και εφόσον, υπάρχει έγγραφη τοποθέτηση, έγγραφη ένσταση του ιατρού για την επικινδυνότητα αυτής της κίνησης και ενημέρωση του εισαγγελέα από τον ιατρό και την τοπική ένωση γιατρών ή το σύλλογο εγγράφως, τότε ο διοικητής είναι αυτόματα υπεύθυνος για ότι προκύψει.
Το γιατί οι γενικοί ιατροί αντιμετωπίζονται σαν παθολόγοι είναι ευθύνη και δική μας ως ειδικότητα. Θα ανεβάσω το συντομότερο δυνατό την γνωστή κασέτα στις Πτυχές ιστορίας της Γ.Ι.
Νεφέλη:
Για μένα ο Γενικός Ιατρός είναι εξ ορισμού "ειδικός" στον ασθενή του, γνωρίζει καλά τον ίδιο και το οικογενειακό του περιβάλλον, έχει αναπτυξει σχέση εμπιστοσύνης και ουσιαστικής επικοινωνίας με τον ασθενή και υπό αυτές τις συνθήκες τον συμβουλεύει για θέματα υγείας, αντιμετωπίζει τα απλά και τον παραπέμπει σε άλλους ειδικούς για πιο εξειδικευμένα. Ο Γενικός Ιατρός είναι (ή οφείλει να είναι ) πολύ καλός στην επικοινωνία-στη διαβούλευση με τον ασθενή (consultation), γι' αυτό και οι Γ. Ι. στην Βρετανία πρίν πάρουν τον τίτλο της ειδικότητας παρουσιάζουν πραγματικές συνεντεύξεις με ασθενείς τους και κρίνονται για αυτές. Ο Γ.Ι. οφείλει να κρατά αρχεία των ασθενών του και να χρησμοποιεί αυτή τη γνώση για να προωθήσει θέματα πρόληψης (πχ. προσυμπτωματικό έλεγχο για καρκίνο, αναμνηστικές δόσεις εμβολίων κλπ), αλλά και καλής ρύθμισης της αγωγής χρονίως πασχόντων (πχ. από αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη). Η αντιμετώπιση επειγόντων είναι μία μόνο ευθύνη των Γ.Ι. και σε ορισμένες χώρες-από ότι γνωρίζω-τα επείγοντα τα αναλαμβάνουν εξολοκλήρου το προσωπικό του εθνικού ΕΚΑΒ και οι επειγοντολόγοι στα ΤΕΠ. Δεν γνωρίζω, ειλικρινά, αν σε κάποια χώρα οι Γενικοί/ Οικογενειακοί γιατροί αναλαμβάνουν και τα επείγοντα στα νοσοκομεία. Προσωπική μου πάντα γνώμη είναι ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός σε όλα. Τα επείγοντα απαιτούν εξειδίκευση και άλλου είδους γνώση από ότι η ιατρική στην κοινότητα. Ας μην τα ανακατεύουμε!
Στην Ελλάδα δε λειτούργησε ποτέ ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, αλλά και δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα αντιμετώπισης των επειγόντων (στελεχωμένο ΕΚΑΒ, ειδικοί επειγοντολόγοι). Κάπου εκεί αρχίζει η σύγχηση και ο Γ.Ι. αντιμετωπίζεται σαν "γενικών καθηκόντων'.
Ν.ΔΗΜΟΥ:
1 Να αντιμετωπίζει τα απλά; δηλαδή; ότι και ένας αγροτικός ιατρός;Αυτά διαβάζουν και η ειδικότητά μας απαξιώνεται στο ιατρικό σώμα.Σας παρακαλώ να μιλάτε για άτομα που γνωρίζετε.
2 Σωστά.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επειγοντολόγοι.Τώρα ξεκινά σαν εξειδίκευση.Τι νομίζετε;ότι είναι προνόμοιο μόνο των παθολόγων.Ποιός μπορεί να σταθεί καλύτερα στο ΤΕΠ(όχι μόνο με παθολογικά περιστατικά,αλλα΄και χειρουργικά)
Ο παθολόγος; Ο χειρουργός; ή ο ΓΙ;
3 Επικοινωνία-διαβούλευση;πόσους ασθενείς βλέπετε την ημέρα στο ιατρείο σας;Προλαβένετε την επικοινωνία και την διαβούλευση;
4Αφού δεν υπάρχει οργανωμένη ΠΦΥ στην Ελλάδα σαν Γ.Ι. σας ενοχλεί περισσότερο αυτό ή οτι δεν υπάρχουν οργανωμένα ΤΕΠ;
Σας παρακαλώ μην μου λέτε για παράδειγμα την Αγγλία.Ειναι γνωστο ότι το συστημα ΠΦΥ (οικογενειακός γιατρός) ΕΚΕΙ απέτυχε.
Νεφέλη:
Η γενική ιατρική δυστυχώς παραγνωρίζεται και υποβαθμίζεται ο ρόλος και η σημασία της όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό από ειδικούς άλλων ειδικοτήτων. Για τα επείγοντα καλύτερο θα ήταν να καθιερωθεί εξαρχής η ειδικότητα της επειγοντολογίας. Όποιος επιθυμεί να εργαστεί σε επείγοντα κατόπιν εξειδίκευσης, είναι ελεύθερος να το κάνει. Δεν είναι σωστό, όμως, να εξαναγκάζονται γενικοί ιατροί παρά τη θέλησή τους να δουλέψουν σε επείγοντα νοσοκομείου.
Ν.ΔΗΜΟΥ:
ΣΥΜΦΩΝΩ απόλυτα μαζί σας.Δεν πρέπει να γίνεται εξαναγκασμός.Ο χώρος δραστηριοποίησης καθε Γ.Ι εξαρτάται από τον ίδιο,και φυσικά δεν επιτρέπεται η αλλαγή του εργασιακού του χώρου(από αυτόν που διορίστηκε) χωρίς την θέλησή του.
Αλλο όμως αυτό,και άλλο να κατακρίνουμε τους ΓΙ που θέλουν να δουλέψουν σε ΤΕΠ.
Με την ίδια λογική, κανένας ΓΙ δεν θα κάνει εκπαίδευση στον ΣΔ και να κάνει στο ΚΥ διαβητολογικό ιατρείο(που πολύ καλά γνωρίζουμε ότι γίνεται)
Και βέβαια ο διαβήτης είναι νόσημα της κοινότητας,αλλά γιατί το επείγον πάσης φύσεως δεν είναι;
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση