Με αφορμή ερώτημα που έλαβα σε π.μ. (και παρακαλώ να θέτουμε εδώ τον προβληματισμό μας γιατί θα ωφεληθούν και άλλοι, όπως επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και άλλες σκέψεις) και παραθέτω τα βασικά του σημεία, χωρίς στοιχεία, κάνω μία τοποθέτηση σχετικά με το πώς βλέπω εγώ να προσεγγίζει το θέμα η νομοθεσία και πώς νομίζω ότι πρέπει να κινείτε κανείς, σχετικά με τις αποσπάσεις –μετακινήσεις- των Γ.Γ. στο νοσοκομείο.
"κ.Μιχάλη είμαι γενική ιατρός σε ΠΙ σ… ….. .
Από το Δεκέμβριο λαμβάνουμε εντολή από τη διοίκηση του νοσοκομείου στο οποίο ανήκουμε να εφημερεύουμε στα επείγοντα του νοσοκομείου. Επειδή, γνωρίζω ότι έχετε ασχοληθεί με αυτά τα θέματα και μάλιστα πρόσφατα διάβασα έγγραφό σας από το 2007, όταν ήσασταν στην Ένωση, το οποίο περιγράφει ακριβώς ό,τι συμβαίνει και σε μας τώρα (εφημερίες σε ανύπαρκτα "ΤΕΠ" -ειδικοί νοσοκομείου στο σπίτι κλπ) θα ήθελα τη συμβουλή σας σε κάτι.
Έχουμε ήδη από το Δεκέμβριο καταθέσει έγγραφα αντιρρήσεων ατομικά και ομαδικά και εξώδικο, χωρίς να λάβουμε καμία απάντηση.
Ένας ντόπιος δικηγόρος, αλλά και δικηγόρος του ΠΙΣ (στον οποίο απευθύνθηκε ο τοπικός ιατρικός σύλλογος) κρίνουν ότι με το νόμο 3329/2005 έχουν αυξηθεί οι αρμοδιότητες του διοικητή του νοσοκομείου και μπορεί να μας εντέλει να εργαστούμε στο νοσοκομείο παρόλο που είμαστε γιατροί του ΚΥ και των ΠΙ, χωρίς αυτό να είναι (ή να απαιτείται) μετακίνηση ή απόσπαση.
Αν ισχύει αυτό τότε καταργείται η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας το 1998 "ότι τα ΚΥ αποτελούν αυτοτελείς αρχές έναντι του νοσοκομείου στο οποίο ανήκουν και η μεταφορά ιατρού δεν αποτελεί μετακίνηση αλλά απόσπαση κλπ." Γνωρίζετε κάτι περισσότερο πάνω στο θέμα;
Ευχαριστώ για το χρόνο σας."
Απάντηση:
Όχι ο διοικητής του νοσοκομείου. Αυτός μπορεί να μετακινεί προσωπικό στα Τμήματα του νοσοκομείου (που όμως δεν έχουν αυτόνομο οργανισμό).
Όμως, αυτό μπορεί να το κάνει ο Διοικητής της ΥΠΕ. Αυτός να σας μετακινεί –έτσι ήταν και τότε που αναφέρεις που είχαμε κάνει το έγγραφο.
Η διαφορά είναι ότι τα λεγόμενα ΤΕΠ δεν είναι ΤΕΠ (όπου δεν είναι). Είναι επείγοντα ιατρεία ειδικοτήτων. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο μπορείτε να πατάτε. Καλείστε λοιπόν να λειτουργήσετε ιατρεία άλλων ειδικοτήτων.
Αν ήταν ΤΕΠ (που σημαίνει παντελώς ανεξάρτητο Τμήμα με δική του στελέχωση και που χρησιμοποιεί μεν ιατρούς από τα Τμήματα, αλλά, τονίζω, είναι ανεξάρτητο Τμήμα με δικούς του γιατρούς και Δ/ντή, και ο κάθε γιατρός βλέπει όλα τα περιστατικά, ασχέτως ειδικότητας, αφού τα βλέπει σαν «επειγοντολόγος» όπου δεν έχει καμία σημασία η επιμέρους ειδικότητα.
(το πώς είναι αυτά τα Τμήματα ορίζεται σαφέστατα με Π.Δ. το οποίο μπορείς να βρείς στο φόρουμ).
Αν λοιπόν σας καλέσει εκεί να εφημερεύσετε –αν είχε τέτοιο- και για όσο διάστημα του δίδει ο νόμος το δικαίωμα (γιατί δεν είναι επ’ άπειρον), τότε, όντως δεν θα μπορούσατε να κάνετε τίποτε, αφού η ειδικότητα της Γ.Ι. (έστω και με μετεκπαίδευση στα επείγοντα) προβλέπεται στο σχετικό Π.Δ. σαν μία από τις ειδικότητες που στελεχώνουν τα ΤΕΠ.
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΟΜΩΣ ΤΕΠ κατά το νόμο αλλά ΚΑΤ’ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ, αφού είναι ΙΑΤΡΕΙΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ.
Εκεί θα πατήσετε (όσο καιρό ακόμη μπορείτε, γιατί τώρα με τις συγχωνεύσεις θα δούν πολλά τα μάτια σας).
Όσο για το ότι δεν σας απάντησαν σε έγγραφα και εξώδικα, γιατί δεν προχωράτε σε αγωγή, όπως απειλούσατε –υποθέτω- στο εξώδικο? Απειλείτε και μετά δεν ενεργείτε?
Έχουν 2 παρανομίες
1. Σας καλούν να πάτε στο νοσοκομείο (αυτό είναι νόμιμο) αλλά να κάνετε δουλεία άλλης ειδικότητας (αυτό είναι παράνομο).
2. Καταθέσατε –λες- έγγραφα στα οποία δεν απάντησαν. Η οποιαδήποτε διοίκηση έχει υποχρέωση από το νόμο να απαντά. Η μη απάντηση μετά από ορισμένο διάστημα (2 μήνες νομίζω για την περίπτωσή σας) είναι παράβαση καθήκοντος και διώκεται τόσο πειθαρχικά (αυτό δεν είναι δική σας υπόθεση) όσο και ποινικά (αυτό είναι δικό σας θέμα.
Εγώ προσωπικά, όσους στέλνουν εξώδικο αλλά δεν προχωράνε, τους θεωρώ σκύλους που γαβγίζουν και αδιαφορώ.
Όταν στέλνεις εξώδικο και απαιτείς να σε δεί σαν σοβαρό αντίπαλο ο άλλος, αν δεν πάρεις την απάντηση που απαιτείς και θεωρείς δίκαιη, πρέπει να προχωράς και στο επόμενο βήμα, την αγωγή, αλλιώς αδειάζεις τον εαυτό σου απέναντί του.