Η λαϊκίστικη ρήση "τέρμα το τζάμπα"
Nαι, εγώ ήμουν που τ’ ανέφερα το παραπάνω. Eπίσης, κι εγώ δίνω στους ασφαλισμένους οδηγίες του τύπου "Να πίνεις πολύ νερό" (Και να κοιτάς και το Θεό) και "Μην τρως πολλά γλυκά, για να σου πέσει το ζάχαρο." (Ακολουθεί επιστολή ανάληψης ευθύνης).
Για να κάμωμεν τον συνήγορο του διαβόλου, όπως είπε και ο Φρ. Νίτσε: "Η κυριολεξία του σήμερα είναι η μεταφορά του χθες." Ως γνωστόν, στη σύγχρονη Ελ είσαι κορόιδο αν δουλεύεις και δεν τρως από τα έτοιμα ή/και από τον κόπο του άλλου (ή άλλων κοινωνικών ομάδων) ποιώντας τη νήσσα στις υποχρεώσεις σου αλλά ταυτόχρονα διεκδικώντας σθεναρά τα δικαιώματά σου (π.χ. δωρεάν υγεία). Σε αυτό το ιδιότυπο μπρα-ντε-φερ (ατομική κουτοπονηριά vs συλλογική ευσυνειδησία), δείχνουν να τα καταφέρνουν καλύτερα απ’ όλους οι ασφαλισμένοι που εμφανίζουν στην Εφορία ψευδώς χαμηλά εισοδήματα - την ίδια στιγμή, βέβαια, που οι Έλληνες μισθωτοί και ελευθεροεπαγγελματίες δουλεύουν τις περισσότερες ώρες στην ΕΕ, έχουν τις χαμηλότερες απολαβές και δεν ξέρω κι εγώ ποια άλλη θλιβερή πρωτιά.
Από την άλλη, υπάρχουν και αυτοί που τα ξύνουν, κυρίως όσοι έχουν σχετικά καλές θέσεις στο Δημόσιο forevah, οι οποίοι προκειμένου να μην καταλάβει κανείς ότι η δουλειά τους είναι κατά το μάλλον ή ήττον ξύσιμο συνεχές χωρίς ενοχές, και για να αποσοβήσουν κάθε προσπάθεια άρσης αυτού του καθεστώτος, παραπονιούνται διαρκώς. Τα πρωτεία σε αυτήν την ψυχοκοινωνική στρατηγική αυτοπροστασίας και πλειοδοσίας σε μίρλα, έχουν μεν οι μονιμάτζες του δημοσίου αλλά πολύ κλάψα πέφτει και στα παραδοσιακώς κατοχυρωμένα ελεύθερα επαγγέλματα - και μάλιστα όσο πιο κλειστό είναι το "ελεύθερο" επάγγελμα, π.χ. ιδιοκτήτες αδειών φορτηγών Δ.Χ. και φυσικά οι γνωστοί μας φαρμακομπακάληδες.
Δυο φαινόμενα - διαχρονικά μαζική παραγωγή κουτοπόνηρων συλλογικά ασυνείδητων, αχαΐρευτων πολιτικάντηδων της συμφοράς / mutatis mutandis εξαλλαγή του εκλογικού σώματος - σίγουρα συνδέονται αλληλένδετα μεταξύ τους και μας φτάσανε ως εδώ. Νταξ, απλουστεύω και λαϊκίζω κάπως βάναυσα τώρα, αλλά στην Ελ το να παραπονιέσαι ότι τα 3 ευρώ για να σε εξετάσει ο ιατρός σου είναι πολλά (ενώ το πακέτο Σαντέ έχει πάει 3.20) – όπως και το να προσβάλλεσαι ή το να έχεις "και μνήμη και κρίση" – είναι ένα δικαίωμα, το οποίο – όπως όλα τα δικαιώματα – το απολαμβάνουν μειοψηφίες. Εξίσου φευγάτο είναι το να προσπαθείς να συμμαζέψεις εκ των υστέρων το γάλα της καρδάρας που εσκεμμένα έριξες, όπως κάνουν οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου από το 1834 και εντεύθεν.
Και ερχόμαστε στα καθ’ ημάς: Ένας ανθρωπάκος που απλά θέλει να σπουδάζει μέχρι τα 30-35 του χωρίς να εργάζεται, για να έχει αργότερα μια σχετική οικονομική άνεση (όχι τπτ φοβερά πράγματα δλδ) βρίσκεται τώρα εν μέσω διπλών πυρών:
Αφενός οι περήφανοι ασφαλισμένοι που και καλά "έχουν μπει απ' τα 7 στο μεροκάματο" και "έχουν μάθει πως βγαίνει το ψωμί", τον κατηγορούν ως φλώρο, κακομαθημένο και βουτυρομπεμπέ κλπ, και είναι βέβαιο ότι θα τους δούμε μπροστά μας να προσπαθούν να παρακάμψουν το εξέταστρο των 3 ευρώ με κάθε τρόπο που μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους.
Αφεδύο, Νοσοκομεία & Κέντρα Υγείας που στενάζουνε απ’ το φόρτο εργασίας λόγω έλλειψης προσωπικού-συσσώρευσης περιττών αρμοδιοτήτων-κακοδιοίκησης-έλλειψης μάνατζμεντ και η επακόλουθη ακαλαισθησία, δυσφορία και τελικά δυσπραγία στην οποία εγκλωβιζόμαστε, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό και τις αγαθές προθέσεις μας.
Ποια είναι η λύση; You talkin' to me? Τα 3 ευρώ σίγουρα όχι!
Προσώπικλυ, θα πρότεινα να καταργηθεί το εξέταστρο των 3 ευρώ και να αντικατασταθεί από ένα πράσινο τέλος που θα πληρώνει όποιος ασφαλισμένος προσέρχεται στο ΚΥ ή Νοσοκομείο με μηχανοκίνητο μέσο, ώστε να δώσουμε κίνητρα για χρησιμοποίηση εναλλακτικών μέσων μεταφοράς (ποδήλατα, σκέητ-μπορντ και σο ον). Τα δε 3 ευρώ, να παραχωρηθούν στους φαρμακοποιούς ως
τέλος εκτέλεσης συνταγής, χωρίς φυσικά άλλη επιβάρυνση του ασφαλιστικού ταμείου προς όφελός τους (π.χ. το ποσοστό 35% επί της λ.τ. του φαρμάκου, όπως γινόταν μέχρι χθες).