Γενικά στην ειδικότητα θα χρειαστείς δύο πράγματα: Πρακτική εκπαίδευση και θεωρητική κατάρτιση.
Την πρακτική εκπαίδευση θα την έχεις εάν οι επιμελητές είναι ιδεαλιστές ή σε έχουν ανάγκη για όταν λείπουν και αξίζεις την επένδυση να σε εκπαιδεύσουν. Την θεωρητική κατάρτιση την αποκτάς διαβάζοντας και με αρκετές επαναλήψεις.
Πρακτικά:
Στα μικρά επαρχιακά νοσοκομεία ο γενικός ιατρός κάθεται περισσότερο από κάθε άλλο ειδικευόμενο και συνεπώς εάν ενδιαφέρεται να μάθει και υπάρχουν επιμελητές που ξέρουν σίγουρα θα εκπαιδευτεί. Ο χώρος θα είναι μικρός, και οι ειδικευόμενοι που ξέρουν το νοσοκομείο απέξω είναι οι της γενικής ιατρικής και εφημερεύουν όπως και οι ειδικευόμενοι της κάθε κλινικής. Από την άλλη εάν μια κλινική υπολειτουργεί εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα. Δύσκολα, επίσης θα είναι από πλευράς ποιότητας ζωής καθώς ο μεγάλος αριθμός εφημεριών και η έντονη συμμετοχή κουράζουν. Είναι όμως πραγματικό σχολείο για όποιον ιδιαίτερα θέλει να ακολουθήσει ιδιωτικό επάγγελμα καθώς οι διαχείριση του ασθενή απαιτεί την κλινική εξέταση την ώρα που το μικροβιολογικό ή/και το ακτινολογικό αναπαύεται. Το μεγάλο μείον είναι η παντελής έλλειψη θεωρητικής εκπαίδευσης ειδικά για την γενική ιατρική αλλά και γενικότερα. Ο ειδικευόμενος πρέπει να μάθει μόνος του τι είναι η γενική ιατρική και να βάλει σε τάξη τον εαυτό του να διαβάζει και να ξεχωρίζει λανθασμένες πρακτικές που γίνονται από τις πραγματικά σωστές. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί όταν τελειώνει η ειδικότητα σου έχει γίνει συνήθεια να διαβάζεις χωρίς να χρειάζεσαι μέντορα και βούρδουλα.
Τα μεγάλα νοσοκομεία και ειδικά τα τριτοβάθμια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι εγκληματικό που δίνουν ειδικότητα γενικής ιατρικής. Εκεί ο ειδικευόμενος της γενικής ιατρικής πρέπει να παλέψει όχι για να μάθει αλλά για να πείσει ότι δεν είναι φοιτητής στο περίπου και ότι είναι ειδικευόμενος που πρέπει να μάθει. Η πρακτική του εκπαίδευση δεν είναι κάτι το σίγουρο και ο ασθενής που βλέπεις κάπου χάνεται και δεν μπορείς να δεις τι εξέλιξη είχε. Από την άλλη όμως έχει τις περισσότερες φορές άρτιο πρόγραμμα μαθημάτων για θεωρητική κατάρτιση. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι μαθαίνεις μόνο όταν ετοιμάζεις εσύ το μάθημα που θα κάνεις. Σίγουρα, μπορείς να προσθέσεις στην κάρτα σου ότι εκπαιδεύτηκες στο Χ πανεπιστημιακό νοσοκομείο το οποίο από πλευράς marketing μετράει. Μετράει επίσης, ότι θα φύγεις με μερικές εργασιούλες και ίσως και κανένα διδακτορικό, στοιχεία ότι άσχημα για να διεκδικήσεις μια θεσούλα αργότερα και να δηλώνεις διδάκτωρ. Οι εφημερίες είναι δεύτερης γραμμής και μπορείς να κάνεις λιγότερες τις περισσότερες φορές, αλλά τα πακέτα εξετάσεων και οι εξειδικευμένοι ιατροί και εξετάσεις θα χαλαρώσουν πολύ τις κλινικές σου δεξιότητες.
Το φρούτο που λέγεται "συντονιστής εκπαίδευσης" είναι δυστυχώς και στις δύο περιπτώσεις εξίσου χάλι. Λίγοι θα υπερασπιστούν τους ειδικευόμενους, οι περισσότεροι θα τους εκμεταλλευτούν για να έχουν προσωπικές διασυνδέσεις και ωφέλη.
Ειδικότητα ίσον επένδυση για το τι σκέφτεσαι να κάνεις μετά. εσύ αποφασίζεις...