Οταν η πολυλογία των δελτίων πνίγει την είδηση.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή 19/02/2011.
Tης Mαριαννας Tζιαντζη.

Πόσο γρήγορα καίγεται, εξαντλείται ένα θέμα στα δελτία! Mέχρι την περασμένη Παρασκευή, η Αίγυπτος συμπρωταγωνιστούσε μαζί με την οικονομία και τις αλλαγές στο ΙΚΑ. Ομως τις τελευταίες ημέρες κυριαρχεί το δίπολο «αξιοποίηση-πώληση», ενώ ο αναβρασμός στη Μέση Ανατολή έχει καταχωνιαστεί στα τελευταία λεπτά των δελτίων.

Τα δύο αυτά θέματα δεν είναι συγκρίσιμα. Είναι φυσικό να μας απασχολεί το ζήτημα της δημόσιας περιουσίας, όμως εξίσου φυσικό είναι να μας ενδιαφέρουν οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση κάποια δελτία αφιερώνουν πιο πολύ χρόνο στην «άποψη» των σχολιαστών και στις αντιδράσεις των κομμάτων παρά στο ίδιο το γεγονός. Η είδηση δεν αποσιωπάται, αλλά βουλιάζει, πνίγεται μέσα στο πλήθος των μικρο-αναλύσεων και μέσα στην παρέλαση των πολιτικών που προσπαθούν να αποδείξουν ότι η πραγματικότητα δικαιώνει τις θέσεις τους.

Αν μας ζητούσαν, μετά τη λήξη ενός δελτίου, να γράψουμε σε ένα χαρτί ποιες ήταν οι ειδήσεις της ημέρας, ίσως αυτές να χωρούσαν σε δυο τρεις αράδες. Δηλαδή έχουμε ξοδέψει 50 λεπτά για να μάθουμε τι λένε πολιτικοί και δημοσιογράφοι για κάτι το οποίο ήδη ξέραμε. Εννοείται ότι αυτό δεν συμβαίνει παντού. Το κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ δίνει έμφαση στην οικονομία και το περιβάλλον, συνδυάζοντας την είδηση με την άποψη των ειδικών, χωρίς να δίνει το κύριο βάρος στη συχνά ανούσια κεντρική πολιτική σκηνή. Το φετινό δελτίο του ΑΝΤ1 είναι πολυθεματικό και δεν το χαρακτηρίζει η θεατρικότητα, ενώ σε αρκετά φιλοκυβερνητική γραμμή κινείται το νέο δελτίο της ΝΕΤ, που συχνά λειτουργεί και σαν πασαρέλα υπουργών και πολιτικών αρχηγών.

Υπάρχουν διαφορές, όμως το μοντέλο του πολιτικού καφενείου, όπως εφαρμόζεται στο Μega και το Alter, έχει την υψηλότερη τηλεθέαση ανάμεσα στα δελτία των οχτώ. Ισως επειδή λειτουργεί σαν υποκατάστατο του αληθινού πολιτικού καφενείου, της πολιτικής συζήτησης με τους φίλους μας την οποία δεν έχουμε τον χρόνο, τη διάθεση ή την ευκαιρία να την κάνουμε. Ετσι, αντί να συζητάμε μεταξύ μας, παρακολουθούμε από τον καναπέ μας τι έχουν να πουν οι επαγγελματίες, οι πεπειραμένοι συζητητές. Επίσης δεν είναι ένα μοντέλο τσαπατσούλικο, αλλά δουλεμένο, μονταρισμένο, σαν μια θεατρική παράσταση στην οποία ο σκηνοθέτης ξέρει τη δουλειά του και οι ηθοποιοί έχουν μπει στο πετσί του ρόλου τους. Το ίδιο δελτίο μπορεί να είναι η φωνή και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, να ενσωματώνει και την υπεράσπιση και την αμφισβήτηση της κυβερνητικής εξουσίας, να εκφράζει ταυτόχρονα και τη συναίνεση και την αγανάκτηση, ώστε κάθε τηλεθεατής να βρίσκει σε αυτό κάτι από τον εαυτό του.



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος