A high level of evidence supports the use of moderate-intensity statin therapy* in persons with diabetes 40 to
75 years of age.
που αντιστοιχεί σε -όπως πολύ σωστά διευκρινίζεται- σε δόση ροσουβασταίνης 5 ως 10 mg ατορβασταίνης 10 ως 20 mg
και σιμβαστατίνης 20 ως 40 mg.
Τώρα σε ότι αφορά την εκτίμηση του ρίσκου και την δημοιυργία «ομάδας ατόμων με δεκαετή ρίσκο στο 7,5%» που χρήζουν
στατινοθεραπείας παραθέτω απόσπασμα απο το άρθρο του κ.Ντέλλου :
Θα ανέμενε λοιπόν κανείς με βάση τα παραπάνω, πως πλέον θα ήταν λιγότεροι οι «ασθενείς» με σύσταση για λήψη στατινών, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι με υψηλές τιμές χοληστερίνης δεν είναι και υψηλού κινδύνου. Εδώ λοιπόν οι σοφοί των guidelines έκαναν το πρώτο βήμα πίσω, αποφασίζοντας να κατεβάσουν δραματικά τον πήχη για την χορήγηση στατινών. Δεν θα θεωρείται πλέον ο 10ετής καρδιαγγειακός κίνδυνος του 10-20% σαν όριο για την χορήγηση των στατινών, όπως ίσχυε στα προηγούμενα αμερικανικά guidelines, (το βρετανικό NICE επίσης θεωρεί το 20%), αλλά το 7.5% ή ακόμα και το 5%! Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Αν σήμερα ένας στους τρεις αμερικανούς πολίτες άνω των 40 ετών παίρνει στατίνες, από αύριο θα πρέπει να παίρνει ένας στους δύο ή αλλιώς μια αύξηση «ασθενών» και κατανάλωσης στατινών κατά 70%! Τι έχουν να κερδίσουν αυτοί οι νέοι «ασθενείς» με βάση τις αμφισβητούμενες μελέτες, που υπερτονίζουν τα οφέλη και παραβλέπουν προκλητικά τις παρενέργειες των στατινών, και στις οποίες στηρίχθηκαν οι νέες οδηγίες; Κρατηθείτε. Στους 140 που θα παίρνουν στατίνες, μόνο ένας θα γλυτώσει ένα καρδιακό επεισόδιο, χωρίς όμως να ζήσει περισσότερο ή να είναι υγιέστερος! Από την άλλη, περισσότεροι από 18 θα έχουν σοβαρές παρενέργειες, όπως μυοπάθεια, με μυϊκούς πόνους και αδυναμία, σακχαρώδη διαβήτη, καταρράκτη, νοητικές διαταραχές, ακόμα και στυτική δυσλειτουργία. Τα παραπάνω καταγγέλλουν από τους New York Times η καθηγήτρια Rita Redberg (καρδιολόγος και εκδότρια του περιοδικού JAMA) και ο Dr John Abramson (lecturer at Harvard Medical School), συγγραφέας και σχετικού άρθρου στο BMJ.7, 8