Η ένωση των μικροβιολόγων της Λάρισας
Η ανάδειξη της τοπικιστικής παραμέτρου στην υπό εξέταση υπόθεση, είναι δυνατό να αποπροσανατολίσει την συζήτηση καθώς περιέχει το γνωστό σκόπελο αλλά και ευγενές σπορ των νεο-ελλήνων, αυτό των στερεοτύπων και του εθνοφαυλισμού: Οι Μακεδόνες είναι ντόμπροι (ευθείς) αθρώποι, οι Θεσσαλονικείς καρντάσια, οι Κρητικοί είναι παλικάρια, οι Μοραΐτες παρτάκηδες, οι Γιαννιώτες παγούρια, οι Μυτιληνιοί γκασμάδες, οι Εβρίτες γκάτζοι, οι Ροδίτες τσαμπίκοι, οι Κώοι μπόχαλοι, οι Σαλαμινιοί μπακαούκες, οι Σάμιοι ουγκαντέζοι, οι Κύπριοι αδέρφια μας (όπως κι οι Σέρβοι), οι Λαρισαίοι βλάχοι, οι Αιτωλοακαρνάνες κουτσόβλαχοι και η Αθήνα βαλές που μαζεύει όλο το χαρτί.
Για την ιστορία, οι Βλάχοι κατάγονται από την Βλαχία ή Βαλλαχία, τμήμα της σημερινής Ρουμανίας, νοτίως των Καρπαθίων και βορείως του Δούναβη, που αποτελούσε πριγκιπάτο (1317-1859) και είχε δικό της θυρεό και σημαία. Οι άλλες δυο μεγάλες επαρχίες της σημερινής Ρουμανίας, είναι η Μολδαβία στο βόρειο και η Τρανσυλβανία στο δυτικό της τμήμα. Οι σημερινοί Έλληνες Βλαχόφωνοι συνεννοούνται θαυμάσια με τους Ρουμάνους, ενώ σκαμπάζουν από Ιταλικά και Ισπανικά, αφού όλοι μιλούν λατινογενή γλώσσα.
Τα Βλάχικα φύλα αυτά λοιπόν, κατέβηκαν στην Ελλάδα επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ως στρατιώτες λεγεωνάριοι, βασικά ως φύλακες ορεινών περασμάτων. Κατοίκησαν κυρίως την Βόρεια Ελλάδα, Ήπειρο (κυρίως Μέτσοβο), Θεσσαλία και Στερεά από το ύψος Λαμία (Ζητούνι) – Λιβαδειά μέχρι (και) το Αγρίνιο (τέως Βραχώρι < Βλαχώρι < Βλαχοχώρι). Απ’ ό,τι φαίνεται ξεμείνανε στα βουνά και ασχολήθηκαν κυρίως με την κτηνοτροφία και λιγότερο με τη γεωργία.
Δεν πάτησαν το Μοριά, διότι αυτός μονοπωλήθηκε από τους αρβανιτο-μωραΐτες.
Όλως ιδιαιτέρως, οι Βλάχοι της Αιτωλοακαρνανίας καθιερώθηκαν στο συλλογικό υποσυνείδητο ως Κουτσόβλαχοι: Ο όρος αποτελεί την ελληνική απόδοση του τούρκικου Κιουτσούκ Βαλάχ = Μικρόβλαχοι, κάτοικοι δηλαδή της Μικρής Βλαχίας, όπως ονομαζόταν η Αιτωλοακαρνανία κατά την εποχή του Βυζαντίου. Εν αντιθέσει βέβαια με τους Μπουγιούκ Βαλάχ = Μεγαλόβλαχοι, κατοίκους δηλαδή της Μεγάλης Βλαχίας όπως ονομαζόταν η περιοχή της Θεσσαλίας.
Το εφήμερο "Πριγκιπάτο των Βλάχων" του 1917, ήταν ένα όνειρο θερινής νυκτός του Βλάχου Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος, ενός τυχοδιώκτη από την Σαμαρίνα. Η προσπάθεια αυτή απεδείχθη θνησιγενής, αφού υποστηρίχθηκε μόνο από την Ιταλία και κατέπεσε αμέσως. Αντίθετα, κατά την διάρκεια της κατοχής, πάλι ο ίδιος απατεώνας δημιούργησε την "Ρωμαίικη Λεγεώνα" απειλώντας και δυναστεύοντας πολλούς Βλάχους πιστούς στον ελληνισμό, για να πεθάνει τελικά μετά την ήττα των χιτλερικών δυνάμεων εξόριστος στη Ρουμανία και καταδικασμένος σε θάνατο από Ελληνικό Στρατοδικείο.
Να συμπληρώσουμε στα ανωτέρω ρηθέντα ότι ένας απλός και εύχρηστος μπούσουλας διάκρισης μεταξύ βλάχων και αρβανιτών, είναι το πώς αποκαλούν οι μανάδες το γάλα:
- Αν το λένε λάπτε, είναι Βλάχοι
- Αν το λένε κλιούμιστ, πρόκειται για Αρβανίτες
Μπούνε νοέπτε (καληνύχτα).
Πηγή: wikipedia